صراط: مدیر تشریفات نهاد ریاست جمهوری خود را یک پرسپولیسی قدیمی می‌داند.
به گزارش خبرگزاری خبرآنلاین؛ آقای دکتر بهمن حسین‌پور از یک منظر یک استثنا در دستگاه دیپلماسی و دولت بوده و هستند. دیپلمات و دولت مردی از جنس ورزش که در مصاحبه اش با برنا نیوز اعتقاد دارد که فارغ از اینکه ورزش عامل سلامتی است می تواند در دیپلماسی عمومی نقش به سزایی داشته و ضمن ارتقاء جایگاه ورزش گسترش روابط ورزشی عامل مهم تأمین منافع کشور می باشد.
*آقای حسین پور همه مردم شما را به عنوان یک فرد سیاستمدار می شناسند و اینکه از ابتدای دولت یازدهم در کنار دکتر روحانی حضور داشتید. رابطه شما با عالم ورزش از چه زمانی به وجود آمد؟
ورود من به ورزش به دوره قبل از انقلاب اسلامی برمی گردد. زمانی که 12-13 سال داشتم ورزش را شروع کردم و به خاطر علاقه ام به فوتبال به عنوان یک چپ تیم محله مان در شهر مسجد سلیمان چند سال بازی کردم. به دلیل تغییر محل سکونت فوتبال را کنار گذاشتم و رشته بوکس را انتخاب کردم و طی سال های 49 تا 51 سه سال عنوان قهرمانی مسابقات آموزشگاه های شهرمان را به دست آوردم. از آنجایی که کلیه خانواده ما شرکت نفتی بودند و همین موضوع باعث شد که ورزش گلف را نیز یاد بگیرم و بعد از اینکه برای ادامه تحصیل به آمریکا رفتم به خاطر شرایط موجود ورزش تنیس را آنجا یاد گرفتم.
*چطور شد که به سراغ رشته سوارکاری رفتید و به این رشته علاقه پیدا کردید؟
از آنجا که من در خانواده عشایری متولد شدم (بختیاری) اصولا سوارکاری با خون عشایر عجین شده است و از بچگی فرزندان عشایر اسب سواری را یاد می گیرند آشنا شدم. همین موضوع باعث شد که از دوران نجوانی نیز این رشته را با علاقه بسیار زیاد ادامه دهم. بعد از اتمام دوران دانشجویی سال 60 وارد وزارت امور خارجه شدم و طبعا در وزارت خارجه به عنوان رییس نمایندگی به خارج اعزام می شدیم و به لحاظ اینکه به خاطر مسایل اعتقادی و دینی نمی توانستیم در خارج از کشور در هر مراسمی حضور داشته باشیم مجبور بودیم که رابطه خودمان به دیگر دولتمردان کشورهای دیگر را از طریق دیگر حفظ کنیم و باشگاه های سوارکاری و زمین گلف و تنیس در چارچوب دیپلماسی عمومی بهترین فرصت برای رایزنی های سیاسی بود تا بتوانیم اخبار موثق به مرکز ارسال کنیم.
*این ارتباطاتی که در زمین ورزش با دیگر مسئولین کشورها به دست آوردید تا به حال بهره ای برای ورزش کشور داشته است؟
در چارچوب دیپلماسی عمومی برای من ورزش نقطه کانونی بود و از آن برای برقراری ارتباطات و استفاده برای کشورم بهره می گرفتم. هنگامی که به عنوان سفیر در اتیوپی خدمت می کردم با برقراری ارتباطات از کانال ورزش رابطه نزدیک و دوستی میان من و نخست وزیر این کشور و برخی وزرا و نظامیان عالی رتبه این کشور به جود آمده بود. بارها با این افراد من ورزش می کردم و در عین حال مذاکراتی در زمین ورزش با آنها داشتیم. در ترکیه نیز علاقه من به ورزش سبب نزدیکی و دوستی اینجانب با وزیر ورزش این کشور شده و همچنین با برخی از مربیان صاحب نام گردید. از همه این ارتباطات برای تأمین بهتر منافع کشورم سود بردم.
همان طور که گفتم در چارچوب دیپلماسی عمومی ورزش را به عنوان اینکه بتوانم دوستانی پیدا کنم و وظیفه رسمی خودمان را به بهترین نحو انجام دهیم انتخاب کردم. در سمت آخرم در کشور ترکیه با توجه به ارتباط خوبی که با وزیر ورزش این کشور داشتم به همراه چند تن از مسئولین دیگر همواره مشغول ورزش بودیم و همین امر باعث شد که زمینه دیدار وزرای ورزش دو کشور را به وجود آورم و فدراسیون های متعددی را در ایران و ترکیه به هم وصل کردم حتی اولین داور ترک بازی استقلال و پرسپولیس را من به ایران فرستادم. مذاکرات اولیه با دنیزلی را در دو باری که به ایران آمد و مربیان دیگر ترک را ابتدا من در ترکیه آغاز کردم در چهار سالی که در اتیوپی حضور داشتم دوندگان اتیوپی را بعضا با هزینه شخصی خودم به ایران می فرستادم تا در مسابقات شرکت کنند. (جالب است بدانید بعد از پایان مأموریت من دیگر هیچ دونده ای از اتیوپی به ایران نیامد)
*شما یکی از کسانی هستید که ورزش گلف را بعد از انقلاب توانستید زنده کنید. علت اینکه بعضی از رشته ها مانند گلف نتوانستند جایگاه خود را در ورزش کشور به خوبی پیدا کنند چیست؟
ما در قبل از انقلاب فدراسیون گلف نداشتیم. در سال 1370-71 با کمک برادرم (که هر ساله مسابقات گلف به نام ایشان بعد از اینکه مرحوم شدند) در ایران برگزار می شود و امسال نیز برای اولین بار مسابقات بین المللی به نام ایشان در تهران برگزار کردیم و بعضی از دوستان همشهری و سازمان تربیت بدنی فدراسیون گلف را تأسیس کردیم از آن به بعد هم زمانی که مدیرکل تشریفات وزارت خارجه بودم مسابقات گلف و تنیس بین دیپلمات ها را در تهران راه اندازی کردیم. از همان موقع من به عضو هیأت رییسه فدراسیون گلف بودم از زمانی که مدیر کل تشریفات وزارت امور خارجه شدم در گرفتن ویزا برای خیلی از فدراسیون ها کارهای زیادی انجام دادم. شاید خیلی از روسای فدراسیون ها را نمی شناختم ولی اگر تلفنی در خصوص یکی از ورزشکاران که مشکل ویزا داشت با من می شد قطعا ویزای آن ورزشکار را درست می کردم الان هم که حدود 4 سال است که در نهاد ریاست جمهوری حضور دارم باز هم اگر در این خصوص کاری از دست بیاید کوتاهی نخواهم کرد کما اینکه در همین موقعیت بعضا به بعضی از فدراسیو ها کمک زیادی کردم که خود روسای فدراسیون ها در جریان هستند و نمی خواهم نام ببرم.
*به جز فدراسیون گلف در کدام یک از فدراسیون ها عضو هیأت رییسه هستید؟
من در فدراسیون چوگان نیز به عنوان عضو هیأت رییسه این فدراسیون حضور دارم و همچنین با بعضی از فدراسیون ها مثل سوارکاری و وزنه برداری و چند فدراسیون دیگر نیز از نزدیک همکاری دارم. افرادی که در هیأت رییسه فدراسیون چوگان حضور دارند همگی از افراد شناخته شده هستند و ما شخصی در فدراسیون چوگان داریم که از جیب شخصی هزینه زیادی برای فدراسیون چوگان می کند چون ورزش نسبتا گرانی است. شاید اگر ایشان نبود نمی توانستیم مسابقات بین المللی را که اخیرا در تهران برگزار شد برگزار کنیم اگر ما امثال آقای ایلخانی زاده را در بعضی فدراسیون ها داشتیم که از جیب شخصی کلی هزینه می کنند بدون هیچ چشم داشتی، آن ورزش ها می توانستند قهرمان های زیادی را تحویل جامعه بدهند به خصوص ورزش هایی که تماشاگر هم ندارند لذا روزی من به وزارت ورزش گفتم شما باید بگردید پیدا کنید آدم هایی مثل ایلخانی زاده را که بدون چشم داشت به ورزش کمک کنند. کمک های ایشان ناشی از این است که ایشان عاشق و دیوانه این ورزش است.
*از زمانی که به عنوان معاون تشریفات دفتر رییس جمهور انتخاب شدید باز هم به فعالیت های ورزشی ادامه می دهید؟ در طول هفته چقدر زمان برای انجام ورزش سوارکاری می گذارید؟
من همچنان طبق سی سال اخیر اگر روز جمعه در تهران باشم با اسب به کوهستان می روم و باز اگر گرفتاری کاری نداشته باشم در روز پنجشنبه گلف بازی می کنم و اگر باز گرفتاری نداشته باشم دوشنبه ها دیروقت به کوه دارآباد می روم. در هفته ساعت هایی را به ورزش اختصاص می دهم. کار تشریفات کار سنگینی است و برای اینکه بتوانی در این کار همواره بهترین عملکرد را داشته باشی باید بدن سالم داشته باشید. از این رو هیچگاه ورزش را ترک نمی کنم و وضعیت بدنی خود را در شرایط ایده آل نگه می دارم. به خاطر تعصب کاری که دارم و اینکه می خواهم در همه برنامه های رییس جمهور باشم باید شرایط فیزیکی خود را حفظ کنم.
همچنین قرارهای ورزشی با جناب آقای دکتر روحانی را خود من هماهنگ می کنم اخیرا هم که تیم ملی فوتبال به دیدار رییس جمهور آمدند و همه کارهایش را خود من پیگیری کردم و سردار آزمون را به دیدار ایشان بردم. معمولا تیم های ورزشی که با آقای رییس جمهور تقاضای ملاقات می کنند من پیگیری می کنم.
*با توجه به اینکه ایران مهد ورزش چوگان است ولی هنوز این ورزش نتوانسته جایگاه چندانی در ورزش کشور داشته باشد به نظر شما دلیل این موضوع چیست؟
اخیرا شاهد برگزاری مسابقات جهانی چوگان برای اولین بار در تهران بودیم که این موضوع جای خوشحالی دارد و تیم ایران توانست مقام سومی این مسابقات را به دست بیاورد. خود من نیز در بحث ویزای بازیکنان و همچنین اسپانسر به فدراسیون کمک زیادی کردم. وقتی در این مسابقات با رییس فدراسیون جهانی صحبت می کردم ایشان باورش نمی شد که ما این بازی خوب را در مقابل پاکستان انجام داده باشیم. چوگان هم تا حدودی از این نظر که مظلوم واقع شده شبیه به ورزش گلف است. متأسفانه بعد از انقلاب اسلامی چوگان یکی از رشته هایی بود که مورد بی مهری واقع شد به خاطر بعضی از حرف و حدیث ها به خاطر کج فهمی برخی از مسئولین آن زمان این ورزش مظلوم واقع شد بعضی از مسئولین ورزشی بعد از انقلاب این ترس را داشتند که از این ورزش حمایت کنند چون برخی اعتقاد داشتند که ورزش هایی مانند چوگان، سوارکاری، گلف و تنیس ورزش اغنیا و ثروتمندان است. در صورتی که بیشتر قهرمانانی که در این رشته ها حضور داشتند از قشر متوسط به پایین جامعه بودند. از زمانی که مقام معظم رهبری جمله ای را در خصوص ورزش چوگان مبنی بر حمایت از این رشته کردند نگاه ها به این رشته تغییر کرد، هم اکنون در تهران و حومه حدود 140 باشگاه سوارکاری وجود دارد که این یک آمار فوق العاده است.
*با توجه به فعالیتی که فدراسیون چوگان در چهار سال اخیر داشته استقبال مردم از این رشته چطور است؟
با تبلیغاتی که صورت گرفته شاهد هستیم که مردم استقبال خوبی از این رشته می کنند. این موضوع در بانوان بیشتر به چشم می خورد و دختران با استعداد زیادی در ایران هستند که به این رشته روی آورده اند. از آنجا که در رشته ای مانند چوگان و سوارکاری حجاب بانوان نیز به بهترین شکل رعایت می شود از این رو استقبال خانم ها از این رشته زیاد است. دوستانی که الان مسئول هستند این فرصت برایشان فراهم شده که جبران عقب ماندگی گذشته را بکنند. چوگان رشته سنتی و قدیمی ماست که باید بیشتر به آن بها داده شود. احادیث زیادی درباره سوارکاری از بزرگان اسلام از جمله پیامبر و... وجود دارند که باید به این فرمایشات توجه شود. امیدوارم که وزارت ورزش همچون چهار سال گذشته حمایت بیشتر خود را از این رشته ها به عمل آورد.
*در این سال ها به انجام ورزش مشغول بودید چقدر از لحاظ روحی ورزش در شما تأثیر داشته است؟
من 35 سال سابقه کار دارم ولی اگر به شما بگویم که همان شور و شوق روز اولی که مشغول به کار شدم را دارم دروغ نگفتم. این انرژی به خاطر ورزش است که موجب شده در این سن و سال این روحیه را داشته باشم. من اگر انرژی از ورزش نمی گرفتم نمی توانستم در این پست حساس که دوندگی زیادی دارد کار کنم و بیشترین انرژی و روحیه را از اسب سواری می گیرم. رشته سوارکاری چون تنها رشته ای است که با یک موجود جاندار دیگر در ارتباط هستی از این رو روحیه مضاعفی خواهی گرفت. در گلف نیز به خاطر شرایطی که دارد شما از آمادگی خوبی برخوردار خواهید شد. ورزش گلف معروف است به اینکه ورزش دیپلمات ها و سیاستمداران است چون به خاطر پیاده روی که انجام می دهید این فرصت وجود دارد که در خصوص مسایل زیادی با کسانی که با شما بازی می کنند مذاکره و مباحثه داشته باشید.
*یکی از شعارهای انتخاباتی دکتر روحانی در ابتدای دولت یازدهم توجه ویژه به امر ورزش بود. به نظر شما دولت یازدهم چقدر توانسته در این خصوص موفقیت داشته باشد؟
اگر شما به سخنرانی های جناب آقای دکتر روحانی در این چهار سال توجه کرده باشید و در زمانی که با ورزشکاران جلسه داشتند ایشان خیلی زیبا و پرشور در رابطه با ورزش صحبت می کنند. ایشان هم خودشان ورزش می کنند هم به کسانی که به ورزش علاقه دارند توجه ویژه می کنند. در همین مدت که دکتر روحانی مشغول به کار شدند هر ورزشکار و یا تیمی که موفق به افتخارآفرینی شدند از سوی ایشان پیام تبریکی صادر شده است و این نشان می دهد رییس جمهور به مقوله ورزش توجه دارند. در دوره های گذشته این امر کمتر دیده شده است. من به نوعی خود را نماینده غیررسمی جامعه ورزش در نهاد می دانم و سعی می کنم که منافع ورزشکاران همواره حفظ شود. جامعه ای سالم خواهد بودکه در آن به بحث ورزش اهمیت داده شود در خصوص خانم کیمیا علیزاده نیز دیدیم بعد از اینکه ایشان در بیمارستان بستری شدند از سمت بدنه دولت چند بار مسئولین به بیمارستان رفتند و رسیدگی کردند. هرگاه که وزرای ورزش برای هر مسأله ای نزد دکتر روحانی آمدند ایشان تا حد امکان حتی زمانی که دولت مشکل بودجه داشته است سعی کردند به فدراسیون های ورزشی کمک کنند. این ها نشان دهنده علاقه دولت یازدهم و شخص رییس جمهور به مقوله ورزش است که مطمئن هستم در دولت دوازدهم نیز ادامه خواهد داشت.
*به نظر شما وضعیت ورزش و ورزشکاران ما در چه شرایطی قرار دارد؟
نسبت به گذشته ورزش کشور در حال حاضر در شرایط نسبتا خوبی قرار دارد ولی می تواند خوب تر نیز باشد. من از بچگی ورزشکار بودم و شاید کمتر ورزشی باشد که من حداقل یک بار انجام نداده باشم. ما در ورزش مشکل ساختاری و مدیریتی داریم که باید راهی برای آن پیدا کرد. اینکه یک ورزشکار باشد نمی تواند مدیر خوبی باشد و همچنین عکس این موضوع نیز ثابت شده است. این دیدگاه را باید عوض کرد و مدیران ورزشی تربیت کنیم. در قیاس با خیلی از کشورها که ادعا دارند به لحاظ امکاناتی اصلا قابل قیاس نیستیم و باید سعی کنیم امکانات خود را ارتقاء دهیم. امیدواریم در دولت دوازدهم با حضور آقای سلطانی فر که در اواخر دولت یازدهم نشان داده که مدیر ورزشی است ورزش ما نیز راه پیشرفت را ادامه دهد و به استانداردهای لازم برسیم. با توجه به استعدادهایی که در ایران موجود است اگر از لحاظ امکانات و مدیریت خوب شرایط را برای ورزشکاران مهیا کنیم در دنیا سرآمد خواهیم شد.
*تا به حال با آقای رییس جمهور ورزشی انجام داده اید؟
تاکنون این امر محقق نشده و فرصت پیش نیامده که با آقای دکتر روحانی ورزش کنیم چون به لحاظ امنیتی نیز مشکلاتی وجود دارد. ولی زمانی که وزارت خارجه بودم با وزرایی که کار کردم در طول هفته بعضا به ورزش می پرداختیم.
*با وجود اینکه دو سال از موضوع برجام می گذرد این دستاورد دولت چقدر توانسته در بحث دیپلماسی ورزشی اثر داشته باشد و چقدر در آینده به کشور کمک خواهد کرد؟
من زمانی که در خارج از کشور به عنوان سفیر و رییس نمایندگی حضور داشتم خیلی سعی می کردم که با تیم های مختلف برای حضور در ایران و یا اینکه تیمی از ایران در آنجا حضور پیدا کند رایزنی می کنم ولی اکثر کشورها ترس داشتند که در کشور ما حضور پیدا کنند چون می دانستند دستگاه سیاست خارجه آن کشور مخالفت می کند. من این موضوع را با همه وجود خود لمس و حس می کردم. برجام همه این موانع را از سر راه برداشت. این واقعیت است و همه باید آن را قبول کنند. فدراسیون های ورزشی برای گرفتن پول خود از فدراسیون جهانی دچار مشکل بودند که برجام توانست این مانع را حل کند تیم ملی فوتبال ما نمی توانست با تیم های مطرح جهان بازی کند نه اینکه فوتبالیست و یا مربی آن کشور نخواهد بلکه به این خاطر که دولت آن کشور نمی خواست این اتفاق بیفتد. برجام این تابو را شکست و باعث شد بعد از سال ها فدراسیون فوتبال بتواند پول خود را از فیفا دریافت کند. اگر قبل از برجام بود همین مسابقات چوگان را نمی توانستیم میزبانی کنیم چون چند سال بود به دنبال این میزبانی بودیم و به ما نمی دادند اگر این موضوع را از فدراسیون ها بپرسید همگی به این موضوع اذعان دارند که نسبت به گذشته خیلی راحت تر با فدراسیون های جهانی و کشورها در تعامل هستند.
*شما به عنوان یک سیاستمدار که سالیان زیادی را به عنوان دیپلمات مشغول به خدمت بودید آیا ایران می تواند در چارچوب های نظام در خصوص دیپلماسی ورزشی ارتباط بیشتری با کشور آمریکا داشته باشد؟
همان طور که گفتم یک بخش دیپلماسی هم ورزش است و دنیا به این نتیجه رسیده که از طریق ورزش می شود روابط را گسترش داد که ثابت شده است وقتی یک مسابقه فینال در رقابت های بین المللی در یک گوشه دنیا برگزار می شود این موضوع آن قدر مهم است که روسای جمهور آن دو کشور در محل بازی حاضر می شوند. ورزش در نزدیک کردن افکار ملت ها به همدیگر می تواند خیلی کمک کند و هیچ ارتباطی هم به اختلافات سیاسی آن کشور ندارد. تیم ملی کشتی آمریکا بعد از حضور در کرمانشاه از مهمان نوازی مردم شوکه شده بودند و بعد از مدت ها که از مسابقات گذشته بود نیز صحبت میزبانی ایران در آمریکا به گوش می رسید. در ورزش ما محدودیت نداریم. منهای رژیم اشغالگر قدس که این کشور را به رسمیت نمی شناسیم ما مانعی برای ارتباط ورزشی با کشورها نداریم ما با مردم آمریکا مشکلی نداریم و مردم این کشور نیز با ما مشکلی ندارند. طبعا این ارتباطات ورزشی به درک و فهم سیاستمداران آمریکا کمک خواهد کرد که از مواضع خصمانه خود نسبت به ایران کوتاه بیایند. دولت ها نماینده ملت ها هستند اگر ملت آمریکا شناختش نسبت به مردم ایران از طریق ارتباطات ورزشی بیشتر شود من مطمئن هستم در یک مقطعی سیاست های دولتمردان آن کشور نسبت به ما عضو خواهد شد. ورزش در راستای نزدیکی ملت ها به هم و درک و فهم بیشتر نقش به سزایی دارد.
*با توجه به اینکه شما ید طولایی در بحث سیاست و ورزش دارید اگر بخواهید به ثمر رسیدن برجام را با یکی از اتفاقات مهم ورزشی ایران مقایسه کنید، کدام رویداد ورزشی را نام خواهید برد؟
ما رویداد ورزشی که در قیاس با برجام بخواهیم نام ببریم نداریم. برجام یک اتفاق تقریبا نادری است که بعدها باید راجع به آن خیلی نوشت. برجام اوج دیپلماسی ایرانی بود که حاصل دستورالعمل نرمش قهرمانانه رهبری درایت رییس جمهور و قابلیت دکتر ظریف و به طور کلی نظام کشور در امر دولت داری بود. نه در ایران بلکه در خیلی از کشورها اتفاق بزرگی مانند برجام در بحث ورزش روی نداده است ولی اگر بخواهیم قیاس کنیم که نداشتیم و نداریم می توانیم یک مثال بزنیم آن هم نه در قیاس با برجام در بازی ایران مقابل استرالیا که به صعود ایران به جام جهانی 98 ختم شد شور و شوقی که در مردم ایجاد شده بود را زمانی دیدم که آقای دکتر ظریف از مذاکرات برگشتند و این موفقیت برجام حاصل شد. برجام می تواند الگویی باشد برای آیندگان که کشورها بتوانند اختلاف هایشان را با الگو گرفتن از برجام حل کنند.
*آقای حسین پور شما چقدر فوتبالی هستید و اینکه گرایش رنگی به تیم های استقلال و پرسپولیس دارید؟
مصاحبه‌ای چند سال پیش با یکی از نشریات در خصوص فوتبال انجام دادم که تیتر مصاحبه را اینطور زدند: پرسپولیسی ترین فرد دولت! من از بچگی و از زمانی که خودم را شناختم کیهان ورزشی می خواندم و خیلی به مطالب ورزشی علاقه داشتم. هر چند که این روزنامه ها در شهرستان به سختی به دست من می رسید ولی همیشه به دنبال این بودم که اولین نفری باشم که روزنامه را تهیه می کنم و در زیر آفتاب همه مطالب را می خواندم. من پرسپولیسی هستم ولی ارتباط خوبی با خیلی از استقلالی ها دارم. اوایل دهه هشتاد که یکی مربی آلمانی به نام کخ به تیم استقلال آمد مذاکرات اولیه این مربی را در استانبول من انجام دادم. همچنین دنیزلی دو باری که به ایران آمد مذاکرات اولیه را من انجام دادم. وقتی بحث ملی پیش می آید دیگر بحث رنگ مطرح نیست خیلی از تیم های دیگر به جز پرسپولیس در این مدت بودند که من به آنها کمک کردم ولی عشق و علاقه من از بچگی پرسپولیس بود.
*آیا با بدنه باشگاه پرسپولیس و بازیکنان این تیم ارتباط دارید؟
بله خوشبختانه ارتباطات خوبی با مسئولین حال و گذشته این تیم داشتم و دارم و در حال حاضر ارتباط نزدیکی با هیأت رییسه این تیم دارم. بازیکنان را می شناسم و اتفاقات این باشگاه را دنبال می کنم. رادیوی ماشین من به جز رادیو ورزش روی هیچ موج دیگری نمی رود.
*نظر شما در خصوص نقل و انتقالات این فصل پرسپولیس چیست؟
پرسپولیس امسال نسبت به سال گذشته بسیار خوب یارگیری کرده است. حضور منشا در خط حمله به این تیم کمک می کند و اگر طارمی هم بتواند نمایش خوب خود را داشته باشد پرسپولیس خطرناک ترین خط حمله را در لیگ خواهد داشت. در خط میانی نیز حضور بازیکن جدید سیامک نعمتی و محسن مسلمان باعث خواهد شد مهاجمان به خوبی تغذیه شوند. امسال گل های زده پرسپولیس خیلی بالاتر خواهد رفت و با احترام به دیگر تیم ها پرسپولیس امسال شانس اول قهرمانی است. استقلال هم یارگیری خوبی کرده ولی فکر نمی کنم بتواند مقابل پرسپولیس کاری صورت دهد ولی جزو چهار تیم بالای جدول قرار خواهد گرفت. تیم های پرسپولیس، استقلال، سپاهان و ذوب آهن تیم های خوبی این فصل خواهند بود هر چند که علی دایی نیز هر تیمی را هدایت کرده تیم خوبی ساخته و سایپا می تواند مدعی باشد علی دایی تعصب خوبی را به تیم منتقل می کند و در همه تیم ها این را پیاده می کند. نمی خواهم آقای منصوریان و طرفداران استقلال را ناامید کنم ولی آبی پوشان آن قدرت لازم برای مقابله با پرسپولیس را ندارند و با توجه به یارگیری و شناختی که از برانکو دارم امسال پرسپولیس قهرمان خواهد بود.
به گزارش خبرگزاری خبرآنلاین؛ آقای دکتر بهمن حسین‌پور از یک منظر یک استثنا در دستگاه دیپلماسی و دولت بوده و هستند. دیپلمات و دولت مردی از جنس ورزش که در مصاحبه اش با برنا نیوز اعتقاد دارد که فارغ از اینکه ورزش عامل سلامتی است می تواند در دیپلماسی عمومی نقش به سزایی داشته و ضمن ارتقاء جایگاه ورزش گسترش روابط ورزشی عامل مهم تأمین منافع کشور می باشد.
*آقای حسین پور همه مردم شما را به عنوان یک فرد سیاستمدار می شناسند و اینکه از ابتدای دولت یازدهم در کنار دکتر روحانی حضور داشتید. رابطه شما با عالم ورزش از چه زمانی به وجود آمد؟
ورود من به ورزش به دوره قبل از انقلاب اسلامی برمی گردد. زمانی که 12-13 سال داشتم ورزش را شروع کردم و به خاطر علاقه ام به فوتبال به عنوان یک چپ تیم محله مان در شهر مسجد سلیمان چند سال بازی کردم. به دلیل تغییر محل سکونت فوتبال را کنار گذاشتم و رشته بوکس را انتخاب کردم و طی سال های 49 تا 51 سه سال عنوان قهرمانی مسابقات آموزشگاه های شهرمان را به دست آوردم. از آنجایی که کلیه خانواده ما شرکت نفتی بودند و همین موضوع باعث شد که ورزش گلف را نیز یاد بگیرم و بعد از اینکه برای ادامه تحصیل به آمریکا رفتم به خاطر شرایط موجود ورزش تنیس را آنجا یاد گرفتم.
*چطور شد که به سراغ رشته سوارکاری رفتید و به این رشته علاقه پیدا کردید؟
از آنجا که من در خانواده عشایری متولد شدم (بختیاری) اصولا سوارکاری با خون عشایر عجین شده است و از بچگی فرزندان عشایر اسب سواری را یاد می گیرند آشنا شدم. همین موضوع باعث شد که از دوران نجوانی نیز این رشته را با علاقه بسیار زیاد ادامه دهم. بعد از اتمام دوران دانشجویی سال 60 وارد وزارت امور خارجه شدم و طبعا در وزارت خارجه به عنوان رییس نمایندگی به خارج اعزام می شدیم و به لحاظ اینکه به خاطر مسایل اعتقادی و دینی نمی توانستیم در خارج از کشور در هر مراسمی حضور داشته باشیم مجبور بودیم که رابطه خودمان به دیگر دولتمردان کشورهای دیگر را از طریق دیگر حفظ کنیم و باشگاه های سوارکاری و زمین گلف و تنیس در چارچوب دیپلماسی عمومی بهترین فرصت برای رایزنی های سیاسی بود تا بتوانیم اخبار موثق به مرکز ارسال کنیم.
*این ارتباطاتی که در زمین ورزش با دیگر مسئولین کشورها به دست آوردید تا به حال بهره ای برای ورزش کشور داشته است؟
در چارچوب دیپلماسی عمومی برای من ورزش نقطه کانونی بود و از آن برای برقراری ارتباطات و استفاده برای کشورم بهره می گرفتم. هنگامی که به عنوان سفیر در اتیوپی خدمت می کردم با برقراری ارتباطات از کانال ورزش رابطه نزدیک و دوستی میان من و نخست وزیر این کشور و برخی وزرا و نظامیان عالی رتبه این کشور به جود آمده بود. بارها با این افراد من ورزش می کردم و در عین حال مذاکراتی در زمین ورزش با آنها داشتیم. در ترکیه نیز علاقه من به ورزش سبب نزدیکی و دوستی اینجانب با وزیر ورزش این کشور شده و همچنین با برخی از مربیان صاحب نام گردید. از همه این ارتباطات برای تأمین بهتر منافع کشورم سود بردم.
همان طور که گفتم در چارچوب دیپلماسی عمومی ورزش را به عنوان اینکه بتوانم دوستانی پیدا کنم و وظیفه رسمی خودمان را به بهترین نحو انجام دهیم انتخاب کردم. در سمت آخرم در کشور ترکیه با توجه به ارتباط خوبی که با وزیر ورزش این کشور داشتم به همراه چند تن از مسئولین دیگر همواره مشغول ورزش بودیم و همین امر باعث شد که زمینه دیدار وزرای ورزش دو کشور را به وجود آورم و فدراسیون های متعددی را در ایران و ترکیه به هم وصل کردم حتی اولین داور ترک بازی استقلال و پرسپولیس را من به ایران فرستادم. مذاکرات اولیه با دنیزلی را در دو باری که به ایران آمد و مربیان دیگر ترک را ابتدا من در ترکیه آغاز کردم در چهار سالی که در اتیوپی حضور داشتم دوندگان اتیوپی را بعضا با هزینه شخصی خودم به ایران می فرستادم تا در مسابقات شرکت کنند. (جالب است بدانید بعد از پایان مأموریت من دیگر هیچ دونده ای از اتیوپی به ایران نیامد)
*شما یکی از کسانی هستید که ورزش گلف را بعد از انقلاب توانستید زنده کنید. علت اینکه بعضی از رشته ها مانند گلف نتوانستند جایگاه خود را در ورزش کشور به خوبی پیدا کنند چیست؟
ما در قبل از انقلاب فدراسیون گلف نداشتیم. در سال 1370-71 با کمک برادرم (که هر ساله مسابقات گلف به نام ایشان بعد از اینکه مرحوم شدند) در ایران برگزار می شود و امسال نیز برای اولین بار مسابقات بین المللی به نام ایشان در تهران برگزار کردیم و بعضی از دوستان همشهری و سازمان تربیت بدنی فدراسیون گلف را تأسیس کردیم از آن به بعد هم زمانی که مدیرکل تشریفات وزارت خارجه بودم مسابقات گلف و تنیس بین دیپلمات ها را در تهران راه اندازی کردیم. از همان موقع من به عضو هیأت رییسه فدراسیون گلف بودم از زمانی که مدیر کل تشریفات وزارت امور خارجه شدم در گرفتن ویزا برای خیلی از فدراسیون ها کارهای زیادی انجام دادم. شاید خیلی از روسای فدراسیون ها را نمی شناختم ولی اگر تلفنی در خصوص یکی از ورزشکاران که مشکل ویزا داشت با من می شد قطعا ویزای آن ورزشکار را درست می کردم الان هم که حدود 4 سال است که در نهاد ریاست جمهوری حضور دارم باز هم اگر در این خصوص کاری از دست بیاید کوتاهی نخواهم کرد کما اینکه در همین موقعیت بعضا به بعضی از فدراسیو ها کمک زیادی کردم که خود روسای فدراسیون ها در جریان هستند و نمی خواهم نام ببرم.
*به جز فدراسیون گلف در کدام یک از فدراسیون ها عضو هیأت رییسه هستید؟
من در فدراسیون چوگان نیز به عنوان عضو هیأت رییسه این فدراسیون حضور دارم و همچنین با بعضی از فدراسیون ها مثل سوارکاری و وزنه برداری و چند فدراسیون دیگر نیز از نزدیک همکاری دارم. افرادی که در هیأت رییسه فدراسیون چوگان حضور دارند همگی از افراد شناخته شده هستند و ما شخصی در فدراسیون چوگان داریم که از جیب شخصی هزینه زیادی برای فدراسیون چوگان می کند چون ورزش نسبتا گرانی است. شاید اگر ایشان نبود نمی توانستیم مسابقات بین المللی را که اخیرا در تهران برگزار شد برگزار کنیم اگر ما امثال آقای ایلخانی زاده را در بعضی فدراسیون ها داشتیم که از جیب شخصی کلی هزینه می کنند بدون هیچ چشم داشتی، آن ورزش ها می توانستند قهرمان های زیادی را تحویل جامعه بدهند به خصوص ورزش هایی که تماشاگر هم ندارند لذا روزی من به وزارت ورزش گفتم شما باید بگردید پیدا کنید آدم هایی مثل ایلخانی زاده را که بدون چشم داشت به ورزش کمک کنند. کمک های ایشان ناشی از این است که ایشان عاشق و دیوانه این ورزش است.
*از زمانی که به عنوان معاون تشریفات دفتر رییس جمهور انتخاب شدید باز هم به فعالیت های ورزشی ادامه می دهید؟ در طول هفته چقدر زمان برای انجام ورزش سوارکاری می گذارید؟
من همچنان طبق سی سال اخیر اگر روز جمعه در تهران باشم با اسب به کوهستان می روم و باز اگر گرفتاری کاری نداشته باشم در روز پنجشنبه گلف بازی می کنم و اگر باز گرفتاری نداشته باشم دوشنبه ها دیروقت به کوه دارآباد می روم. در هفته ساعت هایی را به ورزش اختصاص می دهم. کار تشریفات کار سنگینی است و برای اینکه بتوانی در این کار همواره بهترین عملکرد را داشته باشی باید بدن سالم داشته باشید. از این رو هیچگاه ورزش را ترک نمی کنم و وضعیت بدنی خود را در شرایط ایده آل نگه می دارم. به خاطر تعصب کاری که دارم و اینکه می خواهم در همه برنامه های رییس جمهور باشم باید شرایط فیزیکی خود را حفظ کنم.
همچنین قرارهای ورزشی با جناب آقای دکتر روحانی را خود من هماهنگ می کنم اخیرا هم که تیم ملی فوتبال به دیدار رییس جمهور آمدند و همه کارهایش را خود من پیگیری کردم و سردار آزمون را به دیدار ایشان بردم. معمولا تیم های ورزشی که با آقای رییس جمهور تقاضای ملاقات می کنند من پیگیری می کنم.
*با توجه به اینکه ایران مهد ورزش چوگان است ولی هنوز این ورزش نتوانسته جایگاه چندانی در ورزش کشور داشته باشد به نظر شما دلیل این موضوع چیست؟
اخیرا شاهد برگزاری مسابقات جهانی چوگان برای اولین بار در تهران بودیم که این موضوع جای خوشحالی دارد و تیم ایران توانست مقام سومی این مسابقات را به دست بیاورد. خود من نیز در بحث ویزای بازیکنان و همچنین اسپانسر به فدراسیون کمک زیادی کردم. وقتی در این مسابقات با رییس فدراسیون جهانی صحبت می کردم ایشان باورش نمی شد که ما این بازی خوب را در مقابل پاکستان انجام داده باشیم. چوگان هم تا حدودی از این نظر که مظلوم واقع شده شبیه به ورزش گلف است. متأسفانه بعد از انقلاب اسلامی چوگان یکی از رشته هایی بود که مورد بی مهری واقع شد به خاطر بعضی از حرف و حدیث ها به خاطر کج فهمی برخی از مسئولین آن زمان این ورزش مظلوم واقع شد بعضی از مسئولین ورزشی بعد از انقلاب این ترس را داشتند که از این ورزش حمایت کنند چون برخی اعتقاد داشتند که ورزش هایی مانند چوگان، سوارکاری، گلف و تنیس ورزش اغنیا و ثروتمندان است. در صورتی که بیشتر قهرمانانی که در این رشته ها حضور داشتند از قشر متوسط به پایین جامعه بودند. از زمانی که مقام معظم رهبری جمله ای را در خصوص ورزش چوگان مبنی بر حمایت از این رشته کردند نگاه ها به این رشته تغییر کرد، هم اکنون در تهران و حومه حدود 140 باشگاه سوارکاری وجود دارد که این یک آمار فوق العاده است.
*با توجه به فعالیتی که فدراسیون چوگان در چهار سال اخیر داشته استقبال مردم از این رشته چطور است؟
با تبلیغاتی که صورت گرفته شاهد هستیم که مردم استقبال خوبی از این رشته می کنند. این موضوع در بانوان بیشتر به چشم می خورد و دختران با استعداد زیادی در ایران هستند که به این رشته روی آورده اند. از آنجا که در رشته ای مانند چوگان و سوارکاری حجاب بانوان نیز به بهترین شکل رعایت می شود از این رو استقبال خانم ها از این رشته زیاد است. دوستانی که الان مسئول هستند این فرصت برایشان فراهم شده که جبران عقب ماندگی گذشته را بکنند. چوگان رشته سنتی و قدیمی ماست که باید بیشتر به آن بها داده شود. احادیث زیادی درباره سوارکاری از بزرگان اسلام از جمله پیامبر و... وجود دارند که باید به این فرمایشات توجه شود. امیدوارم که وزارت ورزش همچون چهار سال گذشته حمایت بیشتر خود را از این رشته ها به عمل آورد.
*در این سال ها به انجام ورزش مشغول بودید چقدر از لحاظ روحی ورزش در شما تأثیر داشته است؟
من 35 سال سابقه کار دارم ولی اگر به شما بگویم که همان شور و شوق روز اولی که مشغول به کار شدم را دارم دروغ نگفتم. این انرژی به خاطر ورزش است که موجب شده در این سن و سال این روحیه را داشته باشم. من اگر انرژی از ورزش نمی گرفتم نمی توانستم در این پست حساس که دوندگی زیادی دارد کار کنم و بیشترین انرژی و روحیه را از اسب سواری می گیرم. رشته سوارکاری چون تنها رشته ای است که با یک موجود جاندار دیگر در ارتباط هستی از این رو روحیه مضاعفی خواهی گرفت. در گلف نیز به خاطر شرایطی که دارد شما از آمادگی خوبی برخوردار خواهید شد. ورزش گلف معروف است به اینکه ورزش دیپلمات ها و سیاستمداران است چون به خاطر پیاده روی که انجام می دهید این فرصت وجود دارد که در خصوص مسایل زیادی با کسانی که با شما بازی می کنند مذاکره و مباحثه داشته باشید.
*یکی از شعارهای انتخاباتی دکتر روحانی در ابتدای دولت یازدهم توجه ویژه به امر ورزش بود. به نظر شما دولت یازدهم چقدر توانسته در این خصوص موفقیت داشته باشد؟
اگر شما به سخنرانی های جناب آقای دکتر روحانی در این چهار سال توجه کرده باشید و در زمانی که با ورزشکاران جلسه داشتند ایشان خیلی زیبا و پرشور در رابطه با ورزش صحبت می کنند. ایشان هم خودشان ورزش می کنند هم به کسانی که به ورزش علاقه دارند توجه ویژه می کنند. در همین مدت که دکتر روحانی مشغول به کار شدند هر ورزشکار و یا تیمی که موفق به افتخارآفرینی شدند از سوی ایشان پیام تبریکی صادر شده است و این نشان می دهد رییس جمهور به مقوله ورزش توجه دارند. در دوره های گذشته این امر کمتر دیده شده است. من به نوعی خود را نماینده غیررسمی جامعه ورزش در نهاد می دانم و سعی می کنم که منافع ورزشکاران همواره حفظ شود. جامعه ای سالم خواهد بودکه در آن به بحث ورزش اهمیت داده شود در خصوص خانم کیمیا علیزاده نیز دیدیم بعد از اینکه ایشان در بیمارستان بستری شدند از سمت بدنه دولت چند بار مسئولین به بیمارستان رفتند و رسیدگی کردند. هرگاه که وزرای ورزش برای هر مسأله ای نزد دکتر روحانی آمدند ایشان تا حد امکان حتی زمانی که دولت مشکل بودجه داشته است سعی کردند به فدراسیون های ورزشی کمک کنند. این ها نشان دهنده علاقه دولت یازدهم و شخص رییس جمهور به مقوله ورزش است که مطمئن هستم در دولت دوازدهم نیز ادامه خواهد داشت.
*به نظر شما وضعیت ورزش و ورزشکاران ما در چه شرایطی قرار دارد؟
نسبت به گذشته ورزش کشور در حال حاضر در شرایط نسبتا خوبی قرار دارد ولی می تواند خوب تر نیز باشد. من از بچگی ورزشکار بودم و شاید کمتر ورزشی باشد که من حداقل یک بار انجام نداده باشم. ما در ورزش مشکل ساختاری و مدیریتی داریم که باید راهی برای آن پیدا کرد. اینکه یک ورزشکار باشد نمی تواند مدیر خوبی باشد و همچنین عکس این موضوع نیز ثابت شده است. این دیدگاه را باید عوض کرد و مدیران ورزشی تربیت کنیم. در قیاس با خیلی از کشورها که ادعا دارند به لحاظ امکاناتی اصلا قابل قیاس نیستیم و باید سعی کنیم امکانات خود را ارتقاء دهیم. امیدواریم در دولت دوازدهم با حضور آقای سلطانی فر که در اواخر دولت یازدهم نشان داده که مدیر ورزشی است ورزش ما نیز راه پیشرفت را ادامه دهد و به استانداردهای لازم برسیم. با توجه به استعدادهایی که در ایران موجود است اگر از لحاظ امکانات و مدیریت خوب شرایط را برای ورزشکاران مهیا کنیم در دنیا سرآمد خواهیم شد.
*تا به حال با آقای رییس جمهور ورزشی انجام داده اید؟
تاکنون این امر محقق نشده و فرصت پیش نیامده که با آقای دکتر روحانی ورزش کنیم چون به لحاظ امنیتی نیز مشکلاتی وجود دارد. ولی زمانی که وزارت خارجه بودم با وزرایی که کار کردم در طول هفته بعضا به ورزش می پرداختیم.
*با وجود اینکه دو سال از موضوع برجام می گذرد این دستاورد دولت چقدر توانسته در بحث دیپلماسی ورزشی اثر داشته باشد و چقدر در آینده به کشور کمک خواهد کرد؟
من زمانی که در خارج از کشور به عنوان سفیر و رییس نمایندگی حضور داشتم خیلی سعی می کردم که با تیم های مختلف برای حضور در ایران و یا اینکه تیمی از ایران در آنجا حضور پیدا کند رایزنی می کنم ولی اکثر کشورها ترس داشتند که در کشور ما حضور پیدا کنند چون می دانستند دستگاه سیاست خارجه آن کشور مخالفت می کند. من این موضوع را با همه وجود خود لمس و حس می کردم. برجام همه این موانع را از سر راه برداشت. این واقعیت است و همه باید آن را قبول کنند. فدراسیون های ورزشی برای گرفتن پول خود از فدراسیون جهانی دچار مشکل بودند که برجام توانست این مانع را حل کند تیم ملی فوتبال ما نمی توانست با تیم های مطرح جهان بازی کند نه اینکه فوتبالیست و یا مربی آن کشور نخواهد بلکه به این خاطر که دولت آن کشور نمی خواست این اتفاق بیفتد. برجام این تابو را شکست و باعث شد بعد از سال ها فدراسیون فوتبال بتواند پول خود را از فیفا دریافت کند. اگر قبل از برجام بود همین مسابقات چوگان را نمی توانستیم میزبانی کنیم چون چند سال بود به دنبال این میزبانی بودیم و به ما نمی دادند اگر این موضوع را از فدراسیون ها بپرسید همگی به این موضوع اذعان دارند که نسبت به گذشته خیلی راحت تر با فدراسیون های جهانی و کشورها در تعامل هستند.
*شما به عنوان یک سیاستمدار که سالیان زیادی را به عنوان دیپلمات مشغول به خدمت بودید آیا ایران می تواند در چارچوب های نظام در خصوص دیپلماسی ورزشی ارتباط بیشتری با کشور آمریکا داشته باشد؟
همان طور که گفتم یک بخش دیپلماسی هم ورزش است و دنیا به این نتیجه رسیده که از طریق ورزش می شود روابط را گسترش داد که ثابت شده است وقتی یک مسابقه فینال در رقابت های بین المللی در یک گوشه دنیا برگزار می شود این موضوع آن قدر مهم است که روسای جمهور آن دو کشور در محل بازی حاضر می شوند. ورزش در نزدیک کردن افکار ملت ها به همدیگر می تواند خیلی کمک کند و هیچ ارتباطی هم به اختلافات سیاسی آن کشور ندارد. تیم ملی کشتی آمریکا بعد از حضور در کرمانشاه از مهمان نوازی مردم شوکه شده بودند و بعد از مدت ها که از مسابقات گذشته بود نیز صحبت میزبانی ایران در آمریکا به گوش می رسید. در ورزش ما محدودیت نداریم. منهای رژیم اشغالگر قدس که این کشور را به رسمیت نمی شناسیم ما مانعی برای ارتباط ورزشی با کشورها نداریم ما با مردم آمریکا مشکلی نداریم و مردم این کشور نیز با ما مشکلی ندارند. طبعا این ارتباطات ورزشی به درک و فهم سیاستمداران آمریکا کمک خواهد کرد که از مواضع خصمانه خود نسبت به ایران کوتاه بیایند. دولت ها نماینده ملت ها هستند اگر ملت آمریکا شناختش نسبت به مردم ایران از طریق ارتباطات ورزشی بیشتر شود من مطمئن هستم در یک مقطعی سیاست های دولتمردان آن کشور نسبت به ما عضو خواهد شد. ورزش در راستای نزدیکی ملت ها به هم و درک و فهم بیشتر نقش به سزایی دارد.
*با توجه به اینکه شما ید طولایی در بحث سیاست و ورزش دارید اگر بخواهید به ثمر رسیدن برجام را با یکی از اتفاقات مهم ورزشی ایران مقایسه کنید، کدام رویداد ورزشی را نام خواهید برد؟
ما رویداد ورزشی که در قیاس با برجام بخواهیم نام ببریم نداریم. برجام یک اتفاق تقریبا نادری است که بعدها باید راجع به آن خیلی نوشت. برجام اوج دیپلماسی ایرانی بود که حاصل دستورالعمل نرمش قهرمانانه رهبری درایت رییس جمهور و قابلیت دکتر ظریف و به طور کلی نظام کشور در امر دولت داری بود. نه در ایران بلکه در خیلی از کشورها اتفاق بزرگی مانند برجام در بحث ورزش روی نداده است ولی اگر بخواهیم قیاس کنیم که نداشتیم و نداریم می توانیم یک مثال بزنیم آن هم نه در قیاس با برجام در بازی ایران مقابل استرالیا که به صعود ایران به جام جهانی 98 ختم شد شور و شوقی که در مردم ایجاد شده بود را زمانی دیدم که آقای دکتر ظریف از مذاکرات برگشتند و این موفقیت برجام حاصل شد. برجام می تواند الگویی باشد برای آیندگان که کشورها بتوانند اختلاف هایشان را با الگو گرفتن از برجام حل کنند.
*آقای حسین پور شما چقدر فوتبالی هستید و اینکه گرایش رنگی به تیم های استقلال و پرسپولیس دارید؟
مصاحبه‌ای چند سال پیش با یکی از نشریات در خصوص فوتبال انجام دادم که تیتر مصاحبه را اینطور زدند: پرسپولیسی ترین فرد دولت! من از بچگی و از زمانی که خودم را شناختم کیهان ورزشی می خواندم و خیلی به مطالب ورزشی علاقه داشتم. هر چند که این روزنامه ها در شهرستان به سختی به دست من می رسید ولی همیشه به دنبال این بودم که اولین نفری باشم که روزنامه را تهیه می کنم و در زیر آفتاب همه مطالب را می خواندم. من پرسپولیسی هستم ولی ارتباط خوبی با خیلی از استقلالی ها دارم. اوایل دهه هشتاد که یکی مربی آلمانی به نام کخ به تیم استقلال آمد مذاکرات اولیه این مربی را در استانبول من انجام دادم. همچنین دنیزلی دو باری که به ایران آمد مذاکرات اولیه را من انجام دادم. وقتی بحث ملی پیش می آید دیگر بحث رنگ مطرح نیست خیلی از تیم های دیگر به جز پرسپولیس در این مدت بودند که من به آنها کمک کردم ولی عشق و علاقه من از بچگی پرسپولیس بود.
*آیا با بدنه باشگاه پرسپولیس و بازیکنان این تیم ارتباط دارید؟
بله خوشبختانه ارتباطات خوبی با مسئولین حال و گذشته این تیم داشتم و دارم و در حال حاضر ارتباط نزدیکی با هیأت رییسه این تیم دارم. بازیکنان را می شناسم و اتفاقات این باشگاه را دنبال می کنم. رادیوی ماشین من به جز رادیو ورزش روی هیچ موج دیگری نمی رود.
*نظر شما در خصوص نقل و انتقالات این فصل پرسپولیس چیست؟
پرسپولیس امسال نسبت به سال گذشته بسیار خوب یارگیری کرده است. حضور منشا در خط حمله به این تیم کمک می کند و اگر طارمی هم بتواند نمایش خوب خود را داشته باشد پرسپولیس خطرناک ترین خط حمله را در لیگ خواهد داشت. در خط میانی نیز حضور بازیکن جدید سیامک نعمتی و محسن مسلمان باعث خواهد شد مهاجمان به خوبی تغذیه شوند. امسال گل های زده پرسپولیس خیلی بالاتر خواهد رفت و با احترام به دیگر تیم ها پرسپولیس امسال شانس اول قهرمانی است. استقلال هم یارگیری خوبی کرده ولی فکر نمی کنم بتواند مقابل پرسپولیس کاری صورت دهد ولی جزو چهار تیم بالای جدول قرار خواهد گرفت. تیم های پرسپولیس، استقلال، سپاهان و ذوب آهن تیم های خوبی این فصل خواهند بود هر چند که علی دایی نیز هر تیمی را هدایت کرده تیم خوبی ساخته و سایپا می تواند مدعی باشد علی دایی تعصب خوبی را به تیم منتقل می کند و در همه تیم ها این را پیاده می کند. نمی خواهم آقای منصوریان و طرفداران استقلال را ناامید کنم ولی آبی پوشان آن قدرت لازم برای مقابله با پرسپولیس را ندارند و با توجه به یارگیری و شناختی که از برانکو دارم امسال پرسپولیس قهرمان خواهد بود.
