صراط: احمدی، پزشک ورزشی گفت: معمولا افراد مبتلا به "سندرم گیلن باره" بهبود می‌یابند، اما ممکن است زمان زیادی طول بکشد. در اکثر افراد، ضعف در طی 2 تا 3 هفته بیشتر شده و بعد از مدتی به طور کامل از بین می‌رود.
کیمیا علیزاده در حالی روز گذشته پای به بیست سالگی گذاشت که این روزها از شرایط روحی و روانی خوبی برخوردار نیست و پس از بازگشت از مسابقات جهانی کره جنوبی بلافاصله در بیمارستان بستری است. او در واقع با کسب مدال برنز در المپیک ریو تاریخ ساز شد و به عنوان اولین بانوی ایرانی توانست در المپیک مدال آوری کند، کیمیا این بار در مسابقات جهانی تکواندو با تمام شرایط بدی که از لحاظ روحی و روانی و جسمی داشت، به مدال نقره دست یافت، اما حالا در تخت بیمارستان با بیماری به نام ویروس "سندروم گیلن باره" مبارزه می‌کند. بدون شک یکی از عوامل اصلی تمام بیماریها استرس و فشار روحی و روانی است. او حالا برای مبارزه با این ویروس نادر به آرامش روحی و روانی و حمایت مسئولان ورزش ایران نیاز دارد. حتی اگر نیاز باشد باید مسئولان وزارت ورزش و جوانان برای بهبود هرچه سریعتر او بهترین پزشکان متخصص را در نظر بگیرند. کیمیای تکواندو، دین خود را به ورزش ایران ادا کرده است و حال زمان آن فرا رسیده که مسئولان ورزش با درمیان گذاشتن مشکل کیمیای تکواندوی ایران با بهترین متخصصان مشکل او را هرچه زودتر حل کنند. متاسفانه طی چند روز گذشته مباحث بسیار زیادی در مورد نوع ویروس نادر که این قهرمان با آن درگیر شده مطرح است، ما برای روشن شدن اذهان عمومی و آسوده خاطر شدن حامیان این قهرمان و خانواده علیزاده به سراغ مهدی احمدی پزشک ورزشی رفتیم تا در مورد این ویروس با او گفت‌وگویی داشته باشیم.
مهدی احمدی در گفت‌وگو با فارس، در مورد بیماری "سندرم گیلن باره"، اظهار داشت: در این بیماری سیستم ایمنی بدن به اعصاب حمله می‌کند که باعث ضعف بدن و مشکلات حسی می‌شود. سوزش و حالت خواب رفتگی ناگهانی در پا و انتقال این حس در نقاط مختلف بدن یکی از علایم بارز این بیماری است که ممکن است با حسی در پا و همراه با ضعف عضلانی بدن رخ دهد. این بیماری بیشتر در سنین 30 تا 40 سالگی دیده شده است، اما ممکن است در هر سنی اتفاق بیفتد.این بیماری مزمن نیست و با یک دوره دارویی قابل درمان است که در صورت درمان نشدن به موقع ممکن است مشکل تنفسی ایجاد کرده و بدن را بسیار ضعیف کند.
احمدی در مورد دلیل به وجود آمدن "ویروس گیلن باره" گفت: علت این بیماری هنوز به روشنی مشخص نیست، اما معمولا بعد از یک عفونت ویروسی مانند سرماخوردگی و یا آنفلوانزا اتفاق می‌افتد. دلیلش می‌تواند این باشد که سیستم ایمنی بدن برای مبارزه با عفونت به شدت تلاش می‌کند و ممکن است که در این میان به صورت اشتباهی به سلول‌های عصبی خودی حمله کند. همچنین بعد از عفونت یک باکتری به نام "کامپیلوباکتر"هم ممکن است بیماری بروز نماید. عفونت با "کامپیلوباکتر" ممکن است بعد از خوردن آب آلوده یا غذای نپخته (مخصوصا مرغ و ماهی و...) رخ دهد.
احمدی در مورد اینکه در برخی موارد ممکن است علایم گیلن باره بعد از اعمال جراحی رخ دهد، عنوان کرد: گاهی هم هیچ گونه عامل شناخته شده ای وجود ندارد، اما در همه موارد ذکر شده به طور حتم اختلال در عملکرد سیستم ایمنی بدن وجود دارد. گاهی اوقات ضعف آن قدر شدید است که بیمار اصلا قادر به راه رفتن نیست و همچنین ممکن است به فلجی کامل بدن منجر شود.
وی در مورد علایم گیلن باره، اظهار داشت: نشانه های "گیلن باره" معمولا با بی حسی و ضعف در پاها شروع می شود(ممکن است شما احساس گزگز شدن داشته باشید. نشانه ها اغلب در عرض مدت کمی حدود چند روز یا چند هفته به قسمت های بالایی بدن کشیده می شود و بازوها و اندام فوقانی ضعیف و بی حس می‌شوند). گاهی اوقات ضعف آن قدر شدید است که بیمار اصلا قادر به راه رفتن نیست و همچنین ممکن است به فلجی کامل بدن منجر شود. همچنین ممکن است بیمار در نفس کشیدن دچار مشکل شود.
احمدی در مورد تشخیص گیلن باره، گفت: پزشک با دیدن علائمی مثل ضعف یا مورمور شدن پاها به بیماری گیلن باره شک می‌کند. بعد از آن آزمایشاتی مانند گرفتن مایع مغزی- نخاعی از قسمت پشت انجام خواهد داد. دو آزمایش دیگر هم انجام می‌شود که شامل بررسی الکترونیکی عضله و آزمایش سرعت هدایت عصب است. این آزمایش‌ها برای بررسی نحوه ارسال پیغام از طریق اعصاب به دست‌ها و پاها انجام می‌شوند.
وی در پاسخ به این سوال که آیا بیماری گیلن باره درمان دارد یا خیر، گفت: گلین باره درمان قطعی ندارد، اما راه هایی وجود دارد که علائم را بهبود می بخشد. یکی از این راه ها "ایمنوگلوبولین" درمانی است. این دارو از جنس پروتئین است و از سیستم ایمنی در برابر حملات آنتی بادی های مهاجم محافظت می‌کند. نوع دیگر درمان پلاسما "فرزیس" است. دستگاهی به بدن شما وصل می‌شود که خون به درون آن کشیده می شود و آنتی "بادی های" حمله کننده به اعصاب بدینوسیله از خون جدا می شوند. این آنتی "بادی ها"، پروتئین هایی هستند که در خون وجود دارند و باعث حمله به سیستم ایمنی بدن می شوند. بیمار مبتلا به "سندروم گیلن باره" نیاز دارد که چند روز تا چند هفته در بیمارستان بماند. زمان بستری ماندن در بیمارستان به شدت بیماری و مقدار مراقبت‌هایی که بیمار احتیاج دارد، بستگی دارد. در موارد پیشرفته بیماری ممکن است فرد قادر به خوردن از راه دهان نباشد که برای او لوله بینی - معدی می گذارند و از طریق لوله به او غذا داده می شود. رژیم غذایی بیمار باید پرکالری و پر پروتئین باشد تا قدرت عضلاتی او حفظ و بازسازی شود. ممکن است غذا با حجم کم و در دفعات زیاد برای بیمار تجویز شود.
احمدی در ادامه خاطرنشان کرد: در زمان بستری بودن در بیمارستان، اگر ضعف عضلات تنفسی موجب اختلال تنفس در فرد شود، ممکن است به دستگاه تنفس مصنوعی نیاز پیدا کند. ممکن است برای کمک به حفظ قدرت و انعطاف پذیری عضلات، فیزیوتراپی برای فرد انجام شود. فیزیوتراپی می‌تواند در قوی شدن عضلات و یادگیری دوباره راه رفتن و حرکت دادن ماهیچه‌های بدن به بیمار کمک کند. این بیماری مثل همه بیماریها سه دوره حاد، نقاهت و بهبودی دارد. معمولا افراد مبتلا به "گیلن باره" بهبود می‌یابند، اما ممکن است زمان زیادی طول بکشد. در اکثر افراد، ضعف در طی 2 تا 3 هفته بدتر شده و سپس شروع به بهتر شدن می کند و بعد از مدتی به طور کامل از بین می رود. اگر چه بهبودی کامل ممکن است تا دو سال طول بکشد. بعضی افراد تا ماه ها ضعف دارند و در موارد کمی، این ضعف تا سال‌ها باقی می‌ماند، بعضی دیگر هم هرگز قدرت عضلاتشان بر نمی‌گردد. گاهی اوقات این بیماری بعد از اولین حمله دوباره عود می‌کند.
وی در پایان صحبت‌های خود، عنوان کرد: بعضی وقت‌ها بیمار نیاز دارد که مدتی با صندلی چرخ‌دار یا با کمک عصا راه برود تا این که دوباره عضلاتش قوی شده و بتواند به راحتی و بدون نیاز به کمک، قدم بردارد. فیزیوتراپی می‌تواند در قوی شدن عضلات و یادگیری دوباره راه رفتن و حرکت دادن ماهیچه‌های بدن به بیمار کمک کند. فیزیوتراپیست برنامه‌ای برای تمرین و ورزش به شخص بیمار آموزش می‌دهد تا در به دست آوردن دوباره سلامتی به او کمک کند. کودکی که دوره درمان سندروم گیلن باره را می‌گذراند، ممکن است احساس غمگینی، عصبانیت، بیهودگی یا همه این‌ها را داشته باشد. مشورت با یک درمانگر یا مشاور می‌تواند در کنترل احساسات و خشم‌های روحی به کودک کمک کند. خانواده و دوستان هم می‌توانند با حمایت و درک کودک بیمار به او کمک کرده و اسباب خوشحالی او را فراهم کنند تا این که به بهبودی کامل برسد.
کیمیا علیزاده در حالی روز گذشته پای به بیست سالگی گذاشت که این روزها از شرایط روحی و روانی خوبی برخوردار نیست و پس از بازگشت از مسابقات جهانی کره جنوبی بلافاصله در بیمارستان بستری است. او در واقع با کسب مدال برنز در المپیک ریو تاریخ ساز شد و به عنوان اولین بانوی ایرانی توانست در المپیک مدال آوری کند، کیمیا این بار در مسابقات جهانی تکواندو با تمام شرایط بدی که از لحاظ روحی و روانی و جسمی داشت، به مدال نقره دست یافت، اما حالا در تخت بیمارستان با بیماری به نام ویروس "سندروم گیلن باره" مبارزه می‌کند. بدون شک یکی از عوامل اصلی تمام بیماریها استرس و فشار روحی و روانی است. او حالا برای مبارزه با این ویروس نادر به آرامش روحی و روانی و حمایت مسئولان ورزش ایران نیاز دارد. حتی اگر نیاز باشد باید مسئولان وزارت ورزش و جوانان برای بهبود هرچه سریعتر او بهترین پزشکان متخصص را در نظر بگیرند. کیمیای تکواندو، دین خود را به ورزش ایران ادا کرده است و حال زمان آن فرا رسیده که مسئولان ورزش با درمیان گذاشتن مشکل کیمیای تکواندوی ایران با بهترین متخصصان مشکل او را هرچه زودتر حل کنند. متاسفانه طی چند روز گذشته مباحث بسیار زیادی در مورد نوع ویروس نادر که این قهرمان با آن درگیر شده مطرح است، ما برای روشن شدن اذهان عمومی و آسوده خاطر شدن حامیان این قهرمان و خانواده علیزاده به سراغ مهدی احمدی پزشک ورزشی رفتیم تا در مورد این ویروس با او گفت‌وگویی داشته باشیم.
مهدی احمدی در گفت‌وگو با فارس، در مورد بیماری "سندرم گیلن باره"، اظهار داشت: در این بیماری سیستم ایمنی بدن به اعصاب حمله می‌کند که باعث ضعف بدن و مشکلات حسی می‌شود. سوزش و حالت خواب رفتگی ناگهانی در پا و انتقال این حس در نقاط مختلف بدن یکی از علایم بارز این بیماری است که ممکن است با حسی در پا و همراه با ضعف عضلانی بدن رخ دهد. این بیماری بیشتر در سنین 30 تا 40 سالگی دیده شده است، اما ممکن است در هر سنی اتفاق بیفتد.این بیماری مزمن نیست و با یک دوره دارویی قابل درمان است که در صورت درمان نشدن به موقع ممکن است مشکل تنفسی ایجاد کرده و بدن را بسیار ضعیف کند.
احمدی در مورد دلیل به وجود آمدن "ویروس گیلن باره" گفت: علت این بیماری هنوز به روشنی مشخص نیست، اما معمولا بعد از یک عفونت ویروسی مانند سرماخوردگی و یا آنفلوانزا اتفاق می‌افتد. دلیلش می‌تواند این باشد که سیستم ایمنی بدن برای مبارزه با عفونت به شدت تلاش می‌کند و ممکن است که در این میان به صورت اشتباهی به سلول‌های عصبی خودی حمله کند. همچنین بعد از عفونت یک باکتری به نام "کامپیلوباکتر"هم ممکن است بیماری بروز نماید. عفونت با "کامپیلوباکتر" ممکن است بعد از خوردن آب آلوده یا غذای نپخته (مخصوصا مرغ و ماهی و...) رخ دهد.
احمدی در مورد اینکه در برخی موارد ممکن است علایم گیلن باره بعد از اعمال جراحی رخ دهد، عنوان کرد: گاهی هم هیچ گونه عامل شناخته شده ای وجود ندارد، اما در همه موارد ذکر شده به طور حتم اختلال در عملکرد سیستم ایمنی بدن وجود دارد. گاهی اوقات ضعف آن قدر شدید است که بیمار اصلا قادر به راه رفتن نیست و همچنین ممکن است به فلجی کامل بدن منجر شود.
وی در مورد علایم گیلن باره، اظهار داشت: نشانه های "گیلن باره" معمولا با بی حسی و ضعف در پاها شروع می شود(ممکن است شما احساس گزگز شدن داشته باشید. نشانه ها اغلب در عرض مدت کمی حدود چند روز یا چند هفته به قسمت های بالایی بدن کشیده می شود و بازوها و اندام فوقانی ضعیف و بی حس می‌شوند). گاهی اوقات ضعف آن قدر شدید است که بیمار اصلا قادر به راه رفتن نیست و همچنین ممکن است به فلجی کامل بدن منجر شود. همچنین ممکن است بیمار در نفس کشیدن دچار مشکل شود.
احمدی در مورد تشخیص گیلن باره، گفت: پزشک با دیدن علائمی مثل ضعف یا مورمور شدن پاها به بیماری گیلن باره شک می‌کند. بعد از آن آزمایشاتی مانند گرفتن مایع مغزی- نخاعی از قسمت پشت انجام خواهد داد. دو آزمایش دیگر هم انجام می‌شود که شامل بررسی الکترونیکی عضله و آزمایش سرعت هدایت عصب است. این آزمایش‌ها برای بررسی نحوه ارسال پیغام از طریق اعصاب به دست‌ها و پاها انجام می‌شوند.
وی در پاسخ به این سوال که آیا بیماری گیلن باره درمان دارد یا خیر، گفت: گلین باره درمان قطعی ندارد، اما راه هایی وجود دارد که علائم را بهبود می بخشد. یکی از این راه ها "ایمنوگلوبولین" درمانی است. این دارو از جنس پروتئین است و از سیستم ایمنی در برابر حملات آنتی بادی های مهاجم محافظت می‌کند. نوع دیگر درمان پلاسما "فرزیس" است. دستگاهی به بدن شما وصل می‌شود که خون به درون آن کشیده می شود و آنتی "بادی های" حمله کننده به اعصاب بدینوسیله از خون جدا می شوند. این آنتی "بادی ها"، پروتئین هایی هستند که در خون وجود دارند و باعث حمله به سیستم ایمنی بدن می شوند. بیمار مبتلا به "سندروم گیلن باره" نیاز دارد که چند روز تا چند هفته در بیمارستان بماند. زمان بستری ماندن در بیمارستان به شدت بیماری و مقدار مراقبت‌هایی که بیمار احتیاج دارد، بستگی دارد. در موارد پیشرفته بیماری ممکن است فرد قادر به خوردن از راه دهان نباشد که برای او لوله بینی - معدی می گذارند و از طریق لوله به او غذا داده می شود. رژیم غذایی بیمار باید پرکالری و پر پروتئین باشد تا قدرت عضلاتی او حفظ و بازسازی شود. ممکن است غذا با حجم کم و در دفعات زیاد برای بیمار تجویز شود.
احمدی در ادامه خاطرنشان کرد: در زمان بستری بودن در بیمارستان، اگر ضعف عضلات تنفسی موجب اختلال تنفس در فرد شود، ممکن است به دستگاه تنفس مصنوعی نیاز پیدا کند. ممکن است برای کمک به حفظ قدرت و انعطاف پذیری عضلات، فیزیوتراپی برای فرد انجام شود. فیزیوتراپی می‌تواند در قوی شدن عضلات و یادگیری دوباره راه رفتن و حرکت دادن ماهیچه‌های بدن به بیمار کمک کند. این بیماری مثل همه بیماریها سه دوره حاد، نقاهت و بهبودی دارد. معمولا افراد مبتلا به "گیلن باره" بهبود می‌یابند، اما ممکن است زمان زیادی طول بکشد. در اکثر افراد، ضعف در طی 2 تا 3 هفته بدتر شده و سپس شروع به بهتر شدن می کند و بعد از مدتی به طور کامل از بین می رود. اگر چه بهبودی کامل ممکن است تا دو سال طول بکشد. بعضی افراد تا ماه ها ضعف دارند و در موارد کمی، این ضعف تا سال‌ها باقی می‌ماند، بعضی دیگر هم هرگز قدرت عضلاتشان بر نمی‌گردد. گاهی اوقات این بیماری بعد از اولین حمله دوباره عود می‌کند.
وی در پایان صحبت‌های خود، عنوان کرد: بعضی وقت‌ها بیمار نیاز دارد که مدتی با صندلی چرخ‌دار یا با کمک عصا راه برود تا این که دوباره عضلاتش قوی شده و بتواند به راحتی و بدون نیاز به کمک، قدم بردارد. فیزیوتراپی می‌تواند در قوی شدن عضلات و یادگیری دوباره راه رفتن و حرکت دادن ماهیچه‌های بدن به بیمار کمک کند. فیزیوتراپیست برنامه‌ای برای تمرین و ورزش به شخص بیمار آموزش می‌دهد تا در به دست آوردن دوباره سلامتی به او کمک کند. کودکی که دوره درمان سندروم گیلن باره را می‌گذراند، ممکن است احساس غمگینی، عصبانیت، بیهودگی یا همه این‌ها را داشته باشد. مشورت با یک درمانگر یا مشاور می‌تواند در کنترل احساسات و خشم‌های روحی به کودک کمک کند. خانواده و دوستان هم می‌توانند با حمایت و درک کودک بیمار به او کمک کرده و اسباب خوشحالی او را فراهم کنند تا این که به بهبودی کامل برسد.
