عریضه‌های شهرام شکیبا به رئیس جمهور

گویا بناست رئیس‌جمهور به خراسان‌جنوبی سفر کند. طبیعی است که مردم به فکر نامه ‌دادن به ایشان می‌‌افتند. پس من هم باز به فکر فرو می‌روم. چون هر وقت رئیس‌جمهور به سفر می‌رود و مردم نامه به دست را می‌بینم، به این فکر می‌‌کنم که چرا اوضاع طوری است که مردم گمان می‌کنند اگر کاری دارند باید مستقیم به خود رئیس‌جمهور مملکت نامه بدهند، حالا مردم حواس‌شان نیست، چرا رئیس‌جمهور عوض اینکه ناراحت بشود، به مردم لبخند می‌زند و تشکر می‌‌کند؟ اینکه مردم مشکلات‌شان را به رئیس‌جمهور بگویند، اساساً معنی خوبی ندارد و به این معنی است که سایر مسئولان به حرف‌شان درست گوش نمی‌دهند و به کارشان رسیدگی نمی‌کنند. جالب است که این مسئله دائم تکرار می‌شود. یعنی هنوز یا مردم اشتباه می‌کنند یا مسئولان به مشکلات جماعت رسیدگی نمی‌کنند. با این حساب یا باید نظر مردم را عوض کرد یا جای مسئولان را که البته در همچنان بر پاشنه سابق می‌چرخد، لذا هیچ کدام از تعویض‌های فوق‌الذکر صورت نگرفته است. با دقت به آنچه عرض کردم، هر یک نامه‌ای که به رئیس‌جمهور داده می‌شود، یعنی اینکه نویسنده نامه به رئیس‌جمهور می‌گوید یک جای کار شما می‌لنگد و رئیس‌جمهور هم درعوض به گوینده لبخند می‌زند و از او تشکر می‌کند. انصافاً بی‌وجه نیست اینکه می‌گویند ایران آزاد‌ترین کشور دنیاست. وگرنه کجای دنیا این همه منتقد دور ماشین رئیس‌جمهور جمع می‌شوند و رئیس‌جمهور برایشان دست تکان می‌دهد و لبخند نثارشان می‌کند؟
بگذریم. خبرگزاری مهر گزارش داده است که با اعلام احتمال سفر چهارم رئیس‌جمهور به خراسان‌جنوبی یکی از عریضه‌نویسان بیرجندی ادعا کرده نامه‌های رئیس‌جمهوری باید در فرم‌های خاصی نوشته شود که تنها دست اوست و اگر نامه‌ها در آن فرم‌های خاص نباشد به دست رئیس‌جمهور نمی‌رسد.
چند نامه احتمالی را در فرم‌های فرضی بخوانید:

بسمه تعالی
عرض سلام: با سلام خدمت رئیس‌جمهور محبوب و مردمی
عرض ارادت: جناب آقای دکتر محمود احمدی‌نژاد، کورش زمان و امید دل ما
عریضه: این جانب کرمعلی کرامت کارگر کارخانه کاغذسازی هستم که کلی حقوق طلب دارم و چهار ماه است حقوق نگرفته‌ام. بچه‌ها کفش ندارند بروند مدرسه. در خانه هم گوشت و مرغ و برنج و صابون نداریم. کسی به داد ما نمی‌رسد. کمک!
بعدالعریضه: پیشاپیش از بذل مرحمت شما ممنونیم. به آقای مشایی هم سلام برسانید.
پاراف اول: این چه وضعی است. زودتر به ایشان مایحتاج داده شود، به من گزارش.
پاراف دوم: چشم.
گزارش عملکرد: برای خانواده مذکور یک جفت کفش در راستای تعلیم و تعلم و چهار قالب صابون در راستای بهداشت و نیم‌گونی سیب‌زمینی در راستای عدالت و لزوم تغذیه ارسال شد.

بسمه‌تعالی
عرض سلام: باسلام به تنها رئیس‌جمهور خوب جهان
عرض ارادت: خدمت آقای دکتر احمدی‌نژاد محبوب که در همه جهان شناخته‌شده است و شایسته مدیریت همه دنیا.
عریضه: بنده غلامعلی غلامی با پنج سر عائله بی‌کارم. لطفاً من را سرکار بگذارید.
بعدالعریضه: دوست دارم می‌دونی که این کار دله
گناه من نیست تقصیر دله (2 بار)
پاراف اول: ایشان هرچه سریع‌تر سرکار گذاشته شود.
پاراف دوم: باشه.
گزارش عملکرد: نامبرده به سرعت سرکار گذاشته شد. ایشان الان در اداره پست مشغول خدمت است. زبانش را درآورده جماعت پاکت و تمبر را با زبان وی خیس کرده می‌چسبانند. نفری 100 تومان هم «زبانمزد» می‌دهند و الزاماً خسته نباشید هم می‌گویند.

بسمه‌تعالی
عرض سلام: سلام آقای رئیس‌جمهور خیلی خیلی مهربان
عرض ارادت: آقای احمدی‌نژاد من شما رو از بابام بیشتر دوست دارم، چیکار کنم؟
عریضه: من یه دستگاه اختراع کردم که هم اورانیوم غنی می‌کند، هم دمپختک و ترشی می‌پزه هم سوزن نخ می‌کنه هم نمیذاره بابام مامانم رو کتک بزنه، هم از راکی 4 بوکسش قوی‌تره هم مشقامو می‌نویسه. چیکارش کنم؟
بعدالعریضه: راستی من اسمم پویا آریاییه، 8 سالمم هست.
پاراف اول: از این نابغه ایرانی حمایت شود، شدیداً.
پاراف دوم: اوکی!
گزارش عملکرد: متأسفانه بار دیگر دست استکبار جهانی از آستین خارج درآمد و نامبرده به خارج از کشور «مهاجرت نخبگان» نمود. حیف شد! چه بد شد!