جمعه ۰۷ دی ۱۴۰۳ - ساعت :
۰۲ خرداد ۱۳۹۶ - ۰۳:۱۴

پشه‌ای که در جهان مشهور به «ببر آسیایی» است!

یک پژوهش جدید نشان می‌دهد که نیش پشه بیش از آنچه تصور می‌شود عامل انتقال ویروس‌های مختلف است.
کد خبر : ۳۶۳۸۷۱
صراط: یک پژوهش جدید نشان می‌دهد که نیش پشه بیش از آنچه تصور می‌شود عامل انتقال ویروس‌های مختلف است.

به گزارش ایسنا، گزش حشراتی مانند پشه تنها یک اذیت و مزاحمت محسوب نشده بلکه یک تهدید جدی برای بهداشت عمومی محسوب می‌شود.

برای مثال منشا ویروس زیکا که در سال گذشته گسترش یافت، نیشه پشه بود.

این پژوهش جدید نشان می‌دهد که نیش پشه‌ها حتی بیشتر از آنچه که در گذشته تصور می‌شد سبب گسترش بیماری‌ها می‌شود.

هدف محققان این پژوهش این بود که دریابند که چگونه پشه‌ای به نام Aedes aegypti(پشه تب زرد) می‌تواند با یک بار نیش زدن سبب گسترش بیماری های متعدد شود.

این حشره که همچنین سوسک پشه‌ها نیز نامیده می شود، عامل شناخته شده بیماری‌هایی مانند چیکونگونیا، تب دنگ و ویروس زیکا است.

چیکونگونیا بیماری مناطق استوایی است که از طریق پشه‌ها در آفریقا، هند، کارائیب و آمریکای جنوبی و مرکزی منتقل می‌شود. چیکونگونیا به طور معمول با علائم اولیه متعددی همچون تب و کهیر همراه است که پس از چند روز این علائم فروکش می‌کند اما درد شدید مفصل می‌تواند برای چند ماه و حتی بیش از یک سال طول بکشد.

تب دنگ، بیماری است که از طریق پشه‌ای به نامAedes aegypti به انسان منتقل می‌شود. این پشه که به "ببر آسیایی" مشهور شده‌ است در مناطق استوایی جهان به ‌ویژه آسیای جنوب شرقی از جمله مالزی وجود دارد.

ویروس زیکا (Zika virus) نام یک گونه از ویروس است و از پشه به انسان منتقل می‌شود. ابتلا به این ویروس بیشتر در نقاطی از آفریقا و آسیای جنوب شرقی دیده شده است.

زیکا یک فلاوی‌ویروس است و با ویروس‌های تب زرد، غرب نیل، چیکونگونیا و دنگ هم‌ خانواده است.

محققان در این پژوهش بزاق، روده و پاهای حشرات را برای یافتن نشانه‌هایی از عفونت ویروسی مورد بررسی قرار دادند و دریافتند که 92 درصد از پشه‌ها دارای تست مثبت هر سه ویروس (چیکونگونیا، تب دنگ و ویروس زیکا)هستند.

محققان این پژوهش اظهار کردند که تحقیقات بیشتری برای درک خطرات بیماری‌هایی که بر اثر نیش پشه بوجود می‌آید مورد نیاز بوده زیرا برخی از آزمایش‌های خون به راحتی نمی‌توانند ویروسی که فرد به آن آلوده شده را شناسایی کنند.

ینتایج این پژوهش در مجله Nature Communications منتشر شده است.