صراط: صبح امروز درگیری دو عضو ورزشی شورای شهر تهران حسابی خبرساز شد.
فاطمه پاقلعه‌نژاد- روز جمعه همزمان با انتخابات دوره دوازدهم ریاست جمهوری، انتخابات پنجمین دوره شورای شهر هم برگزار شد و در تهران، طبق آخرین خبرها، اعضای لیست امید به عنوان منتخب مردم برای دوره بعد به شورای شهر می روند و فقط دو نفر از اعضای فعلی شورای شهر در دور بعد هم حضور دارند.
شاید مهمترین نکته در این مورد، حذف اعضای ورزشی شورای شهر بود. علیرضا دبیر، عباس جدیدی، حسین رضازاده و هادی ساعی که در دوره های قبل به خاطر محبوبیتی که به واسطه قهرمانی هایشان به دست آورده بودند، برای شورا توسط مردم انتخاب می شدند، این بار اما محبوبیتشان کارساز نشد؛ شاید مهمترین دلیل آن حاشیه هایی بود که برخی از این اعضا در زمان حضور در شورای شهر داشتند و از آن گذشته، ماجرای تلخ حادثه ساختمان پلاسکو که باعث شد بسیاری از مردم شورای شهر را در این امر مقصر بدانند و این نکته را پیگیری کنند که اعضای ورزشی با چه تخصصی در شورای شهر حضور دارند؟ پیگیری همین نکته از سوی بعضی هنرمندان واکنش تند عباس جدیدی را به دنبال داشت که گفته بود هنرمندی که نمی تواند شاخ بز از هم جدا کند از ما ایراد می گیرد!! این اظهارنظر و واکنش های پس از آن محبوبیت اعضای ورزشی شورای شهر را حسابی کاهش داد.
حالا و پس از اعلام نتایج انتخابات شورای شهر در جلسه صبح امروز شورا، دو عضو ورزشی این شورا یعنی عباس جدیدی و علیرضا دبیر حسابی با هم درگیر می شوند و کار به زد و خورد می کشد. عباس جدیدی که زمانی با قهرمانی هایش روی تشک کشتی حسابی دل مردم را شاد می کرد و شمایل پهلوانی می گرفت و از الگو بودن تختی دم می زد، شاید به خاطر عصبانیت از شکست در این دوره از انتخابات با الفاظ بدی درباره اعضای جدید شورا حرف می زده که با واکنش دبیر روبه رو می شود که او را مقصر خراب شدن چهره ورزشی های شورا می داند. این شروع دعوایی است که به زد و خورد و وساطت دیگر اعضای شورا منجر می شود. دعوایی که شاید آخرین ضربه بر پیکره محبوبیت قهرمان های ورزشی باشد که الفبای اصلی آن بر مرام و معرفت پی ریزی شده است. شاید دبیر و جدیدی به خاطر مدت ها دور بودن از تشک کشتی این مرام را فراموش کرده اند و یا شاید هم یادشان رفته که مرام پهلوانی فقط برای تشک کشتی نیست، که اگر تختی، تختی شد به خاطر معرفتش بیرون از سالن کشتی بود و اگر پوریای ولی در تاریخ ماندگار شد به خاطر منشی بود که شکست را عار نمی دانست.
فاطمه پاقلعه‌نژاد- روز جمعه همزمان با انتخابات دوره دوازدهم ریاست جمهوری، انتخابات پنجمین دوره شورای شهر هم برگزار شد و در تهران، طبق آخرین خبرها، اعضای لیست امید به عنوان منتخب مردم برای دوره بعد به شورای شهر می روند و فقط دو نفر از اعضای فعلی شورای شهر در دور بعد هم حضور دارند.
شاید مهمترین نکته در این مورد، حذف اعضای ورزشی شورای شهر بود. علیرضا دبیر، عباس جدیدی، حسین رضازاده و هادی ساعی که در دوره های قبل به خاطر محبوبیتی که به واسطه قهرمانی هایشان به دست آورده بودند، برای شورا توسط مردم انتخاب می شدند، این بار اما محبوبیتشان کارساز نشد؛ شاید مهمترین دلیل آن حاشیه هایی بود که برخی از این اعضا در زمان حضور در شورای شهر داشتند و از آن گذشته، ماجرای تلخ حادثه ساختمان پلاسکو که باعث شد بسیاری از مردم شورای شهر را در این امر مقصر بدانند و این نکته را پیگیری کنند که اعضای ورزشی با چه تخصصی در شورای شهر حضور دارند؟ پیگیری همین نکته از سوی بعضی هنرمندان واکنش تند عباس جدیدی را به دنبال داشت که گفته بود هنرمندی که نمی تواند شاخ بز از هم جدا کند از ما ایراد می گیرد!! این اظهارنظر و واکنش های پس از آن محبوبیت اعضای ورزشی شورای شهر را حسابی کاهش داد.
حالا و پس از اعلام نتایج انتخابات شورای شهر در جلسه صبح امروز شورا، دو عضو ورزشی این شورا یعنی عباس جدیدی و علیرضا دبیر حسابی با هم درگیر می شوند و کار به زد و خورد می کشد. عباس جدیدی که زمانی با قهرمانی هایش روی تشک کشتی حسابی دل مردم را شاد می کرد و شمایل پهلوانی می گرفت و از الگو بودن تختی دم می زد، شاید به خاطر عصبانیت از شکست در این دوره از انتخابات با الفاظ بدی درباره اعضای جدید شورا حرف می زده که با واکنش دبیر روبه رو می شود که او را مقصر خراب شدن چهره ورزشی های شورا می داند. این شروع دعوایی است که به زد و خورد و وساطت دیگر اعضای شورا منجر می شود. دعوایی که شاید آخرین ضربه بر پیکره محبوبیت قهرمان های ورزشی باشد که الفبای اصلی آن بر مرام و معرفت پی ریزی شده است. شاید دبیر و جدیدی به خاطر مدت ها دور بودن از تشک کشتی این مرام را فراموش کرده اند و یا شاید هم یادشان رفته که مرام پهلوانی فقط برای تشک کشتی نیست، که اگر تختی، تختی شد به خاطر معرفتش بیرون از سالن کشتی بود و اگر پوریای ولی در تاریخ ماندگار شد به خاطر منشی بود که شکست را عار نمی دانست.
