صراط: عرفان پورزاهدان نوشت: نظریه ی مدیریت بر مبنای تدبیر و امید در سال آخر دولت دهم و با گرم شدن حال و هوای انتخاباتی و شور گرفتن آن در سراسر کشور یکی از ایده آل ترین و هوشمندانه ترین نظریه هایی بود که بعد ها به شعار این مجموعه نیز مبدل گردید، که با کمی تامل می توان درک کرد نیاز جامعه برای رفع برخی معضلات و کاستی های گذشته شعاری از چنین جنس نرم و لطیفی را پذیرا بود.
درواقع باتوجه به روحیات و خلقیات مردم میدانیم مدیریت احساس در جامعه ما زود بازده تر از مدیریت افکارهاست لذا با در نظر گرفتن این مهم سیاستمداران کهنه کار کشور به خوبی می توانند نقش ایفا کنند و سلیقه ی مدیریتی خود را آنطور که مد نظر دارند به روی مردم بگشایند.لذا ما جوامع دانشگاهی نیز جز نظارت و ارائه ی گفتمان قلم چاره ای دیگر نداریم چون نگاه دانشگاهی نگاهی بر مدیریت افکارها است و جز منطق و رویه ی سالم،سازگاری چندانی با سیاسی کاری ندارد.
پس از رقابت در سال 92 و پیروزی آقای روحانی، دولت تدبیر و امید شکل گرفت و ساختاری کهن سال برای یک نظریه جوان معرفی گردید که برای جامعه دانشگاهی بسیار شگفت آور و ناملموس بود.از آنجا که شعار ها و وعده های ظاهرا زیبا و دلنشینی داده شده بود مردم احساس می کردند دوران تورم و گرانی را پشت سر خواهند گذاشت و حتی خیلی ها این تغییر را به تبعه ی همان مدیریت احساسی که صورت گرفته بود یک معجزه ی الهی میدانستند.
در ابتدای کار دولت تدبیر و امید کهن سال و خسته، اولویت را رویه ی سازش در سیاست خارجی و رفتار پراگماتیستی و گفتمان آن در صحنه ی داخلی را مبنا قرار داده و در این راستا شروع به فعالیت نمودند که از دیدگاه جریان دانشگاهی رویه ای نامتعادل و نامتوازن بود،یعنی یک خانه تکانی زیر بنایی که با نگاهی سطحی هم استنباط می شد که هزینه های زیادی برای انقلاب و مردم را به همراه خواهد داشت.
البته کشور ما از ابتدای پیروزی انقلاب به جهت مستقل بودن آن دشمنان زیادی را داشته و دارد،که اپوزیسیون های جمهوری اسلامی ایران در خارج از کشور یکی از فعالترین گروه هایی هستند که همواره برای تمامی دولت ها به عنوان یک خطر دست انداز بوده اند.لذا رویکرد مذکور برای افول و در فشار گزاشتن این مجموعه نیز بی تاثیر نبوده و به اعتقاد دیپلمات های تدبیر و امیدی حصول توافق هسته ای و تصویب و اجرایی شدن برجام نیز از دیگر مهم ترین دستاورد این رویکرد می باشد.
در یک نگاه ساده میتوان دریافت، دشمنی که از هر محاربه ای بر علیه یک ملت فروگزاری نمیکند هرگز نمیتواند قابل اعتماد باشد چرا که اختلاف،اختلاف دیدگاه و نظر نیست ،مخالفت،مخالفت بر سر استقلال جمهوری اسلامی است.اختلاف بر روی ایدئولوژی جمهوری اسلامی ایران است.
لذا رهبری معظم انقلاب موکدا در تمام دوران مذاکرات سازش دولت تدبیر و امید این نصایح را گوشزد نموده و بارها بی اعتمادی و بدبینی خود را به طرف غربی ها، صراحتا اعلام نمودند.
اما بی توجهی دولت باعث شد تا تجربه ای دیگر از رفتار دوپهلو و ناجوانمردانه و شیطانی غرب بالاخص آمریکا و هم پیمانان آن را شاهد باشیم که سیاست های خارجی دولت یازدهم هم با شکست مواجه شد.
مردم گله مندند:
چرا که تریبون دولت تدبیر و امید که تا قبل از شکست مذاکرات و برجام، بحران اقتصادی را متوجه سیاست های مقاومتی در حوزه ی سیاست های خارجی میدانست ،به یکباره به طرز عجیبی تغییر رویه داده و به صورت کاملا چرخشی هزار و یک دلیل را برای این ناکامی اعلام نمود که حتی بحران بسیار حاد اقتصادی را از صف این مهم خارج کرد.
مردم گله مندند:
چرا که وعده های صد روزه دولت تدبیر بعد از چهار سال هنوز محقق نگردیده و حتی هیچ برنامه ی مناسبی در راستای بهبود اوضاع معشیتی مردم و اقشار مختلف جامعه وجود نداشته است و همه و همه صرفا در قالب "شعار" مطرح گردیده است.
مردم گله مندند:
چراکه در جامعه آن چیز که برای دولت یازدهم مهم بود تغییرات زیر بنایی در مدیریت دستگاه های دولتی حتی در کوچکترین روستای کشور بود نه مشکلات مسکن ، اشتغال و ازدواج جوانان.
آنچه که در در این سالها از اهمیت به سزایی برخوردار بود تمکین به پیشبرد اهداف اقتصاد مقاومتی بود که در این راستا هم اقدامی جز شعار و وعده و وعید از سوی دولت چیز دیگری قابل لمس نبود.
مردم گله مندند:
چراکه اعتدال فقط در گفتار بود و نه در عمل؛منتقدین دولت و نوع مدیریت کشور به انزوای افراطی کشیده شده و بارها و بارها مورد توهین دولت قرار گرفتند.
مردم گله مندند:
چرا که هم جریان اصلاح طلب و هم جریان اصولگرا و هم جریان نوپای اعتدال کارنامه ی قابل قبولی برای مردم ارائه ننمودند و این نشان از ناکارآمدی آن هاست.
امروز جامعه نیاز به وحدت دارد؛وحدتی که تنها و تنها یک جریان مناسب حال نظام مقدس جمهوری اسلامی را ایجاد نموده و پایبند به تمامی اصول و موازین انقلاب باشد و جامعه را به سمت جلو حرکت بدهد و در راستای تامین منافع حزبی و گروهی باعث شکاف در جامعه نباشد و در شرایط سخت منطقه ای و بین المللی به تمامی تهدیدات پاسخی در خور داشته باشد.
امروز راه گشایش کشور اتحاد نیروهای مومن و انقلابی است.مردم ایران همیشه نشان داده اند که در حفظ و انسجام انقلاب اسلامی متحد و یکپارچه اند.در شرایط کنونی و مواجه با بحران های مختلف اقتصادی ،اجتماعی و فرهنگی یکصدایی تمامی قدرتها به سمت رشد و تعالی جامعه در لوای انقلابی گری قطعا باعث سعادت جامعه و توسعه ی همه جانبه ی کشور خواهد شد که باید در انتخابات دوازدهمین دوره ریاست جمهوری رقم خورده و تحت الحفظ ملت بزرگ ایران و رهبری داهیانه ی انقلاب، به سرانجام برسد.ان شالله.
درواقع باتوجه به روحیات و خلقیات مردم میدانیم مدیریت احساس در جامعه ما زود بازده تر از مدیریت افکارهاست لذا با در نظر گرفتن این مهم سیاستمداران کهنه کار کشور به خوبی می توانند نقش ایفا کنند و سلیقه ی مدیریتی خود را آنطور که مد نظر دارند به روی مردم بگشایند.لذا ما جوامع دانشگاهی نیز جز نظارت و ارائه ی گفتمان قلم چاره ای دیگر نداریم چون نگاه دانشگاهی نگاهی بر مدیریت افکارها است و جز منطق و رویه ی سالم،سازگاری چندانی با سیاسی کاری ندارد.
پس از رقابت در سال 92 و پیروزی آقای روحانی، دولت تدبیر و امید شکل گرفت و ساختاری کهن سال برای یک نظریه جوان معرفی گردید که برای جامعه دانشگاهی بسیار شگفت آور و ناملموس بود.از آنجا که شعار ها و وعده های ظاهرا زیبا و دلنشینی داده شده بود مردم احساس می کردند دوران تورم و گرانی را پشت سر خواهند گذاشت و حتی خیلی ها این تغییر را به تبعه ی همان مدیریت احساسی که صورت گرفته بود یک معجزه ی الهی میدانستند.
در ابتدای کار دولت تدبیر و امید کهن سال و خسته، اولویت را رویه ی سازش در سیاست خارجی و رفتار پراگماتیستی و گفتمان آن در صحنه ی داخلی را مبنا قرار داده و در این راستا شروع به فعالیت نمودند که از دیدگاه جریان دانشگاهی رویه ای نامتعادل و نامتوازن بود،یعنی یک خانه تکانی زیر بنایی که با نگاهی سطحی هم استنباط می شد که هزینه های زیادی برای انقلاب و مردم را به همراه خواهد داشت.
البته کشور ما از ابتدای پیروزی انقلاب به جهت مستقل بودن آن دشمنان زیادی را داشته و دارد،که اپوزیسیون های جمهوری اسلامی ایران در خارج از کشور یکی از فعالترین گروه هایی هستند که همواره برای تمامی دولت ها به عنوان یک خطر دست انداز بوده اند.لذا رویکرد مذکور برای افول و در فشار گزاشتن این مجموعه نیز بی تاثیر نبوده و به اعتقاد دیپلمات های تدبیر و امیدی حصول توافق هسته ای و تصویب و اجرایی شدن برجام نیز از دیگر مهم ترین دستاورد این رویکرد می باشد.
در یک نگاه ساده میتوان دریافت، دشمنی که از هر محاربه ای بر علیه یک ملت فروگزاری نمیکند هرگز نمیتواند قابل اعتماد باشد چرا که اختلاف،اختلاف دیدگاه و نظر نیست ،مخالفت،مخالفت بر سر استقلال جمهوری اسلامی است.اختلاف بر روی ایدئولوژی جمهوری اسلامی ایران است.
لذا رهبری معظم انقلاب موکدا در تمام دوران مذاکرات سازش دولت تدبیر و امید این نصایح را گوشزد نموده و بارها بی اعتمادی و بدبینی خود را به طرف غربی ها، صراحتا اعلام نمودند.
اما بی توجهی دولت باعث شد تا تجربه ای دیگر از رفتار دوپهلو و ناجوانمردانه و شیطانی غرب بالاخص آمریکا و هم پیمانان آن را شاهد باشیم که سیاست های خارجی دولت یازدهم هم با شکست مواجه شد.
مردم گله مندند:
چرا که تریبون دولت تدبیر و امید که تا قبل از شکست مذاکرات و برجام، بحران اقتصادی را متوجه سیاست های مقاومتی در حوزه ی سیاست های خارجی میدانست ،به یکباره به طرز عجیبی تغییر رویه داده و به صورت کاملا چرخشی هزار و یک دلیل را برای این ناکامی اعلام نمود که حتی بحران بسیار حاد اقتصادی را از صف این مهم خارج کرد.
مردم گله مندند:
چرا که وعده های صد روزه دولت تدبیر بعد از چهار سال هنوز محقق نگردیده و حتی هیچ برنامه ی مناسبی در راستای بهبود اوضاع معشیتی مردم و اقشار مختلف جامعه وجود نداشته است و همه و همه صرفا در قالب "شعار" مطرح گردیده است.
مردم گله مندند:
چراکه در جامعه آن چیز که برای دولت یازدهم مهم بود تغییرات زیر بنایی در مدیریت دستگاه های دولتی حتی در کوچکترین روستای کشور بود نه مشکلات مسکن ، اشتغال و ازدواج جوانان.
آنچه که در در این سالها از اهمیت به سزایی برخوردار بود تمکین به پیشبرد اهداف اقتصاد مقاومتی بود که در این راستا هم اقدامی جز شعار و وعده و وعید از سوی دولت چیز دیگری قابل لمس نبود.
مردم گله مندند:
چراکه اعتدال فقط در گفتار بود و نه در عمل؛منتقدین دولت و نوع مدیریت کشور به انزوای افراطی کشیده شده و بارها و بارها مورد توهین دولت قرار گرفتند.
مردم گله مندند:
چرا که هم جریان اصلاح طلب و هم جریان اصولگرا و هم جریان نوپای اعتدال کارنامه ی قابل قبولی برای مردم ارائه ننمودند و این نشان از ناکارآمدی آن هاست.
امروز جامعه نیاز به وحدت دارد؛وحدتی که تنها و تنها یک جریان مناسب حال نظام مقدس جمهوری اسلامی را ایجاد نموده و پایبند به تمامی اصول و موازین انقلاب باشد و جامعه را به سمت جلو حرکت بدهد و در راستای تامین منافع حزبی و گروهی باعث شکاف در جامعه نباشد و در شرایط سخت منطقه ای و بین المللی به تمامی تهدیدات پاسخی در خور داشته باشد.
امروز راه گشایش کشور اتحاد نیروهای مومن و انقلابی است.مردم ایران همیشه نشان داده اند که در حفظ و انسجام انقلاب اسلامی متحد و یکپارچه اند.در شرایط کنونی و مواجه با بحران های مختلف اقتصادی ،اجتماعی و فرهنگی یکصدایی تمامی قدرتها به سمت رشد و تعالی جامعه در لوای انقلابی گری قطعا باعث سعادت جامعه و توسعه ی همه جانبه ی کشور خواهد شد که باید در انتخابات دوازدهمین دوره ریاست جمهوری رقم خورده و تحت الحفظ ملت بزرگ ایران و رهبری داهیانه ی انقلاب، به سرانجام برسد.ان شالله.
