به گزارش تسنیم، هر ساله با رسیدن ایام اسفند و فرودین و آغاز سال نو سیل مشتاق و علاقمند مردم از زن و مرد گرفته تا خردسال و سالمند از اقصی نقاط کشور راهی سرزمین‌حماسه، ایثار و مقاومت جنوب کشور می شوند تا با حضور در محل رشادت رزمندگان و شهدا و مناطقی که هنوز هم بعد از گذشت بیش از 30 سال عطر و بوی شهادت و مردانگی از آنها به مشام می‌رسد با شهدا انس گرفته و با آنها عهد و پیمانی دوباره ببندند و سال خود را با ذکر و نام شهدا آغاز کنند.
همان شهدایی که در زمان جنگ تحمیلی رژیم بعث عراق علیه ایران از تمام دارایی های خود گذشتند و دلیرمردانه برای حفظ انقلاب، خاک و ناموس کشور تا پای جان خویش ایستادند و به فیض عظیم شهادت نائل شدند.
در کنار حضور مردم، زائران زیادی از نقاط مختلف جهان از کشورهای اروپایی گرفته تا کشورهای آسیایی و آفریقایی و آمریکایی در این مناطق مقدس حضور پیدا می کنند و از نزدیک محل مظلومیت و از خودگذشتگی رزمندگان را دیدن کرده و اوج خباثت هشت ساله دشمن بعثی به همراه مستکبرین جهانی علیه ایران را مشاهده می‌کنند.
22 یادمان در جنوب کشور وجود دارد که مردم با حضور در این یادمان‌ها محل رشادت رزمندگان دلیر اسلام را از نزدیک مشاهده کرده و با شهدا پیمانی دوباره می‌بندند. در ادامه اطلاعاتی از برخی از یادمان‌های دفاع مقدس جنوب کشور به همراه تصاویر و فیلم هوایی اختصاصی از این یادمان‌ها را مشاهده می‌کنید.
«چزابه»؛ تنگه‌ای که هر گوشه آن آغشته به خون شهیدان است
تنگه چزابه راهی است در شمال غرب بستان و در نزدیکی مرز عراق به عرض یک تا سه کیلومتر که در بین «رمل‌ها» از شمال و «هور» در جنوب محدود شده است.
یکی از پنج محور حمله دشمن به استان خوزستان, محور تنگه جزابه-بستان-سوسنگرد-حمیدیه-اهواز بود. ارتش عراق 31 شهریور 1359به پاسگاه صفریه و سوبله در شمال تنگه چزابه حمله کرد و مقاومت مدافعان را در هم شکست. سپس ستون تانکها را به سمت تنگه چزابه به راه انداخت. درگیری سختی در گرفت و مدافعان در برابر تانکها به مبارزه پرداختند اما عراق موفق شد تنگه جزابه را تصرف کند و به سمت بستان و سوسنگرد پیشروی کند.
در 8 آذر 1360, عملیات طریق القدس برای آزادسازی منطق غربی دشت آزادگان آغاز شد. رزمندگان اسلام با عبور از رمل‌ها خود را به تنگه چزابه رساندن و موفق شدند تنگه را آزاد سازد.ارتش عراق مجددا در شب 17 بهمن سال 60 به تنگه چزابه حمله کرد و توانست تپه های نبعه و خاکریز اول تصرف کند. پس از 13 روز درگیری و جنگ بی‌امان رزمندگان اسلام به فرماندهی حسن باقری در شب یکم اسفند سال 60 در عملیات «مولای‌متقیان» موفق شدند ارتش عراق را به عقب برانند.
در جریان عملیات خیبر, عملیات ایذایی والفجر 6 در دوم اسفند سال 62 در تنگه چزابه و دشت چیلات نیروهای خودی پس از عبور از میدان مین, سیم‌خادراها و پشت سر گذاشتن باتلاق‌ها و تپه‌های رملی حمله خود را آغاز کردند.با روشن شدن هوا درگیری ها شدت پیدا کرد و کار به درگیری تن به تن کشید. نیروها به اجبار به عقب نشتند و عملیات پایان یفات و در این عملیات حدود چهار صد نفر شهید و مفقود الاثر شدند.
اکنون پس از گذشت بیش از 30 سال از آن حماسه دلاورمردان یادمان شهدای چزابه در محل رشادت این رزمندگان واقع شده است. یادمانی که شاهد روزهای سختی بوده که رزمندگان در روزهای آغازین جنگ با دست خالی به نبرد بادشمن رفتند و خونشان در این تنگه به زمین ریخت و جاودانه شد.
همچنین این یادمان میزبان پیکر مطهر 6 شهید گمنامی است که در این منطقه به شهادت رسیدند.
یادمان «سیدالشهدا(ع)» یادآور از حماسه آفرینی رزمندگان لشکر 10
پس از پیروزی عملیات والفجر 8, ارتش بعثی عراق عملیات علیه خطوط پدافندی خودی را با نام دفاع متحرک آغاز کرد. در ادامه این سلسله عملیات, در 10 اردیبهشت 1365 با دو لشکر مکانیزه و زرهی با هدف تصرف منطقه عملیاتی فکه, به خطوط پدافندی هجوم آورد و در مرحله نخست توانست تا عمق 11 کیلومتری پیشروی کند.در آن زمان قرارگاه کربلا ماموریت مقابله با دشمن را به تیپ 10 سیدالشهدا(ع) واگذار کرد.
تیپ 10 سیدالشهدا(ع)در غروب روز 12 اردیبهشت سال 65, 6 گردان خود شامل گردان‌های قمر بنی‌هاشم, حضرت زینب(س), حضرت علی‌اصغر (ع), حضرت قاسم(ع), حضرت علی‌اکبر(ع) و زهیر را وارد عمل کرد که این گردان‌ها از میان تپه های رملی در منطقه عمومی فکه شروع به پیشروی کردند.
عملیات با رمز یا سید الشهدا(ع) آغاز شد.بعضی از گردان‌ها بدون رویارویی با دشمن تا خاکریزهای قبل از عملیات پیش رفتند و باقی گردان‌ها درگیر شدند.در یکی از محورها, وقتی نیروهای تخریب‌چی در حال خنثی کردن مین‌ها بودند, دشمن با تمامی سلاح‌های خود آنها را هدف قرار داد و تعداد زیادی از رزمندگان شهید و زخمی شدند.
شهید حسین اسکندرلو فرمانده گردان حضرت علی‌اصغر(ع) که محوری ترین فعالیت های این عملیات به او واگذار شده بود زمانی که موقعیت گردان را در خطر دید, تصمیم گرفت عاشورایی بجنگد. او با رشادت های خود موفق شد به خاکریز دشمن برسد و خود نیز به فیض شهادت نائل شد.در این تک شبانه حدود 150 نفر به شهادت رسیدند تا توانستندپیشروی دشمن را متوقف سازند و آنان را عقب برانند و به پیروزی برسند.
یادمان شهدای عملیات سیدالشهدا(ع) که به یادمان شهید حسین اسکندرلو نیز مشهور است در محل رشادت رزمندگان این تیپ که اکنون لشکر10 سیدالشهدا (ع) نامیده می‌شود واقع شده تا یادآور حماسه یاران خمینی باشد.
«هور» یادآور ایستادگی تا آخرین قطره خون
هوالعظیم یکی از بزرگترین هورهای جهان است که از چزابه تا طلائیه و از سوی دیگر تا جاده العماره-بصره عراق امتداد دارد. این منطقه در شرق و شمال دشت آزادگان, به طول 100 کیلومتر و عرض 15 الی 75 کیلومتر است که یک سوم آن در خاک ایران است.
وسعت این هور در دوران جنگ تحمیلی حدود 3100 کیلومتر مربع بود.در اواخر جنگ تحمیلی,نیزارهای انبوه هور, مأمن و مخفیگاه مبارزان شیعه عراقی, مخالفان حکومت صدام حسین و کسانی نبود که از خدمت سربازی در ارتش عراق گریخته بودند و به همین دلیل, ارتش عراق به خشک کردن مناطق وسیعی از هور دست زد اما کمی پس از جنگ تحمیلی سدهای متعددی بر روی رودخانه های حوزه آبریز هورالعظیم زده شد.
در این منطقه نیروهای خودی عملیات بدر و خیبر را در سال‌های 62 و 63 انجام دادند و بسیاری از فرماندهان و نام های ماندگار جنگ تحمیلی, در عملیات های مختلفی که در این منطقه انجام شد, به شهادت رسیدند.
قرارگاه سری نصرت نیز در این محل قرار داشت و علی هاشمی فرمانده سپاه ششم امام صادق(ع) و فرمانده این قرارگاه , طی هجوم سراسری مجدد دشمن پس از پذیرش قطعنامه 598 پس از رشادت ها و دلاوری های فراوان به شهادت رسید و پیکرش در سال 89 به آغوش امت شهیدپرور بازگشت و در گلزار شهدای اهواز به خاک سپرده شد.
این یادمان یکی از محورهای عملیاتی خیبر, بدر و عملیات های آبی خاکی رزمندگان بوده که در انتهای جاده شهید همت و در مقابل جزیره مجنون شمالی قرار دارد.اکنون در یادمان شهدای هور به صورت نمایی از قایق عاشورا که در دوران دفاع مقدس مورد استفاده قرار می‌گرفت, در قالب خاکریزی ساخته شده و بیمارستان صحرایی لشکر 17 علی‌بن ابی طالب قم که برای مداوی مجروحین ایجاد شده بود در این یادمان قرار دارد.
درخشش گنبد نقره‌ای در قلب منطقه عملیاتی «رمضان»
پاسگاه زید در 800 کیلومتری مسیر جاده اهواز-خرمشهر واقع است که پیش از جنگ تحمیلی در نوار مرزی عراق قرار داشت و به دلیل نبرد سختی که در عملیات رمضان در این منطقه صورت گرفت, شهرت پیدا کرد.زید و مناطق اطراف در مرز ایران و عراق از جبهه های مهم جنگ هشت ساله بود.
پس از عملیات بیت المقدس و عقب راندن ارتش بعثی عراق به پشت مرزهای بین المللی, ورود به داخل خاک دشمن از موضوعات مهم بود. با این حال, عقب راندن توپخانه آنان, برای آنکه دیگر نتواند مناطق مسکونی ایران و همچنین محورهای مختلف را هدف قرار دهند, باعث شد عزم ملی برای تعقیب متجاوز وجود داشته باشد. به همین جهت عملیات گسترده ای در شرق بصره, شلمچه و پاسگاه زید صورت گرفت که به علت وقوع آن در ماه رمضان عملیات رمضان نام گرفت.این عملیات در بیست و یکم تیر 1361 آغاز شد و تا اواسط شهریور ماه ادامه پیدا کرد.
عملیات رمضان در چهار محور و پنج مرحله از سوی فرماندهان سپاه و ارتش طراحی شد. منطقه عملیاتی رمضان از شمال به کوشک و طلائیه و پاسگاه‌‌های مرزی در جنوب هورالهویزه, از غرب به رودخانه اروند و از جنوب تا شلمچه منتهی می‌شود.
مهم ترین چشم انداز این منطقه که از کیلومترها قابل مشاهده است یادمان شهدای عملیات رمضان است که حال و هوای مخصوص به خود را دارد. گنبد نقره ای رنگ این یادمان که زیر نور خوشید درخشش خاصی دارد در میدان مینی بنا شده که شهدای این منطقه عملیاتی ضمن ایستادگی در برابر نیروهای بعثی در حد فاصل نیروهای عمل کننده تا خطوط پدافندی, موفق شدند خطوط دشمن نفوذ کنند و به فیض شهادت نائل شوند.
«طلائیه» میعادگاه سردارانی که از معبر شهادت گذشتند
منطقه طلاییه در غرب استان خوزستان و در منتهی‌الیه جنوب غربی شهرستان دشت آزادگان قرار دارد. برای رسیدن به این مکان, پس از طی مسافتی حدود 45کیلومتر از جاده اهواز ــ خرمشهر, به یک سه‌راهی به نام طلاییه می‌رسید. از آنجا یک جاده فرعی به‌سمت غرب و تا نزدیکی مرز ایران و عراق می‌رود.
این منطقه تا شعاع چندکیلومتری, طلاییه نامیده می‌شود. مرز ایران در محدوده طلاییه به‌صورت یک زاویه قائمه است که به آن «دال طلائیه» گفته می‌شود. منطقه طلاییه از جنوب و غرب به کشور عراق, از شرق به کوشک و از شمال به سه‌راهی فتح و چهارراه برزگر می‌رسد.
31 شهریور 1359, لشکر 5 مکانیزه عراق از نشوه به طلاییه حمله و آن را اشغال کرد. آنها ابتدا پاسگاه جدید را تصرف کردند. یک گردان از لشکر92 زرهی, در برابر این لشکر مقاومت کرد, ولی موفق نشد هجوم ارتش عراق را متوقف کند. عراقی‌ها هجوم خود را ادامه دادند و در انتها, یک شاخه از آن به‌سمت رودخانه کرخه‌کور رفت و دب حردان را در جنوب اهواز اشغال کرد و یک شاخه هم به‌سمت رودخانه کارون و مناطق اطراف آن هجوم برد.
این منطقه, پس از اشغال تا مرحله دوم عملیات بیت المقدس در دست دشمن باقی ماند. رزمندگان اسلام در روز 16 اردیبهشت 1361 دشمن را از جاده اهواز ــ خرمشهر تا مرزهای بین المللی عقب راندند. در هجدهم اردیبهشت, عراق که عقبه‌اش را در جنوب اهواز در معرض خطر می‌دید, از دروازه‌های اهواز عقب‌نشینی کرد و تا طلائیه عقب نشست. اما مهمترین صحنه‌های جنگ وقایعی است که در عملیات خیبر در طلائیه روی داد.
محور طلائیه, محور سختی بود که لشکرهای 27 محمد رسول الله(ص), 14 امام حسین(ع), 33 المهدی(عج) و 19 فجر به‌ترتیب در آنجا عملیات کردند. عملیات خیبر روی دو نقطه جزایر مجنون و محور طلائیه متمرکز بود. محور طلائیه با توجه به وضعیت خاص منطقه, یکی از سخت‌ترین محورهای عملیاتی شد که تا آن زمان لشکرها با آن مواجه می‌شدند, زیرا در طلائیه از یک طرف با آب‌های جزیره مجنون جنوبی, از سمت مقابل با خطوط مقدم دشمن روبه‌رو بودند و رزمندگان, تنها بایستی از روی دژی به‌عرض هشت متر, که تنها راه عبور موجود بود, پیش می‌رفتند.
بعد از اتمام جنگ تحمیلی، در این منطقه مقری برای جست‌وجوی پیکر مطهر شهدا ایجاد شد که در این منطقه تعداد زیادی از پیکر شهدا کشف شد. همچنین در این منطقه حسینیه‌ای به‌نام حسینیه حضرت ابوالفضل(ع) بنا شد که اکنون میزبان خیل عظیم زائران کربلای طلائیه است.
«طلائیه» میعادگاه سردارانی که از معبر شهادت گذشتند
شهر هویزه از بخشهای شهرستان دشت آزادگان خوزستان است و در 15کیلومتری جنوب غرب سوسنگرد و 722 کیلومتری شهر اهواز قرار دارد. در ششم مهر سال 1359 نیروهای عراقی شبانه از طریق جاده سوسنگرد ــ اهواز وارد هویزه شدند و شهر را اشغال کردند.
بزرگان شهر و نیروهای انقلابی به برنامه‌ریزی برای بیرون راندن دشمن از شهر پرداختند. در آن موقع نیروهای زرهی عراق در پنج‌کیلومتری شهر سنگر گرفته بودند و نیروی کمی در هویزه مستقر بود. روز دوم اشغال شهر یعنی هشتم مهرماه نیروهای انقلابی با بسیج مردم حرکت خود را آغاز کردند.
سپاه هویزه به‌فرماندهی حسین علم‌الهدی از 300 نیروی رزمی و مردمی تشکیل شده بود که بین آنان 60 نفر از دانشجویان پیرو خط امام که بیشتر آنها در تسخیر لانه جاسوسی آمریکا در 13 آبان سال 1358 شرکت کرده بودند و 200 نفر از پاسداران و جوانان عرب شهر هویزه و 40 نفر از جوانان مساجد اهواز حضور داشتند.
در همان زمان ارتش عملیات نصر را برای آزادسازی مناطق جنوب اهواز در 15 دی 1359 شروع کرد. چون عملیات در محدوده جغرافیایی هویزه و دشت جفیر بود حسین علم‌الهدی مسئولیتی ویژه، برتر و انجام عملیات داشت.
در این روز نیروهای خودی حدود 30 کیلومتر پیشروی کردند. مرحله دوم عملیات روز بعد 16 دی‌ماه آغاز شد و نیروهای زرهی و پیاده به‌سوی پادگان حمید و منطقه جفیر پیشروی کردند. شدیدترین نبرد تانکها بین لشکر 16 زرهی ایران و لشکر 9 زرهی عراق درگرفت که تا ساعت 4 بعد از ظهر ادامه یافت و تانکهای خودی به‌ناچار عقب نشستند.
در این هنگام نیروهای تحت امر حسین علم‌الهدی حدود 1500 متر جلوتر از تانکها می‌جنگیدند و از دستور عقب‌نشینی بی‌خبر بودند. آنها به محاصره تانکهای دشمن درآمدند، مردانه جنگیدند و جز تعدادی که توانستند به عقب برگردند باقی شهید شدند. در این عملیات حدود 140 تن از نیروهای خودی و دانشجویان پیرو خط امام از جمله حسین علم‌الهدی به شهادت رسیدند.
یادمان شهدای هویزه و محل رشادت شهید علم‌الهدی و یارانش از یادمان‌هایی است که زائران راهیان نور و دانشجویان جوان از آن بازدید می‌کنند.
