به گزارش عصر ایران، چه زمانی باید درباره یک راش نگران باشید؟
وقتی به این اشاره می شود که چه زمانی باید نگران شد، اساسا مواقعی مد نظر قرار می گیرد که بهتر است به پزشک مراجعه کنید و یا حتی فوری باید این کار را انجام دهید. حتی در موارد دیگر، مراجعه به پزشک زمانی که دچار نگرانی شده اید، همواره بهترین گزینه است.
راش در بزرگسالان: چه زمانی جای نگرانی وجود دارد؟
در این دسته سه نوع راش اصلی باید مد نظر قرار بگیرند که در میان بزرگسالان نسبتا شایع هستند.
زونا
نخستین و با درجه کمتر خطر در میان راش های نگران کننده بزرگسالان زونا است که به نام زوستر نیز شناخته می شود و به واسطه ویروس آبله مرغان شکل می گیرد. زونا در قالب یک تکه یا مجموعه ای از جوش های قرمز رو به افزایش تاول‌دار توصیف می شود. از آنجایی که زونا یک مسیر عصبی واحد را دنبال می کند، این شرایط اغلب با احساس سوزش یا درد همراه است و تنها در یک سمت از بدن رخ می دهد. در حقیقت، امکان ندارد که به طور همزمان در هر دو سمت بدن شاهد زونا باشید. زونا می تواند درد شدید، به ویژه در افراد مسن، را موجب شود، اما درمان زود هنگام می تواند تا حد زیادی این درد را کاهش دهد.
واکنش آلرژیک
دومین راش نگران کننده در بزرگسالان موارد واکنش آلرژیک به غذا یا دارو است. در حال حاضر، آلرژی ها به طور معمول خطرناک نیستند و راش های ناشی از دارو به طور معمول خفیف بوده و چیزی جز احساس خارش را در فرد ایجاد نمی کنند. اما برخی داروها می توانند واکنش آلرژیک شدید که به نام استیونز-جانسون شناخته می شود را موجب شوند. راش استیونز-جانسون اغلب به شکل تاول روی سطح پوست شکل می گیرد. با این وجود، مشکل واقعی زخم هایی هستند که می توانند در دستگاه تنفسی شکل بگیرند که از دهان آغاز می شود. از این رو، اگر مصرف دارویی را آغاز کرده و با توسعه راش و زخم های دهانی مواجه شده اید، بلافاصله به پزشک مراجعه کنید.
کهیر
یکی دیگر از موارد نگران کننده راش های پوستی در بزرگسالان شرایط آلرژیک دیگری به نام کهیر است. کهیر شامل برجستگی های قرمز رنگ و خارش دار روی پوست می شود که به سرعت گسترش می یابد و می تواند در تمام بدن پدیدار و ناپدید شود. کهیر در بیشتر مواقع موضوعی جدی نیست و تنها احساس خارش ناشی از آن آزار دهنده است. اما زمانی که این واکنش آلرژیک که در نتیجه انتشار ناگهانی هیستامین شکل می گیرد، با اشکال در تنفس و حتی کاهش ناگهانی فشار خون همراه باشد، موضوع جدی می شود. بر همین اساس است که امکان مرگ افرادی که نسبت به مصرف بادام زمینی یا نیش زنبور آلرژی دارند، وجود دارد. در صورت توسعه سریع کهیر، به ویژه اگر با تورم لب یا گلو، و/یا اشکال در تنفس همراه باشد باید بلافاصله به پزشک مراجعه کرد. از آنجایی که کهیر به واسطه انتشار ناگهانی هیستامین شکل می گیرد، مصرف آنتی هیستامین ها می تواند به کاهش راش و خرید زمان در شرایطی که فرد کمک پزشکی دریافت می کند، کمک کند.
راش در کودکان: چه زمانی جای نگرانی وجود دارد؟
تب و راش در کودکان ممکن است یکی از ترسناک‌ترین گزینه ها در این فهرست باشد زیرا اگر قرار باشد شرایط بد باشد، به واقع بد خواهد بود. کودکی که خوشحال و شاد مشغول بازی است به طور معمول مشکل جدی ندارد، اما کودکی که بی حال به نظر می رسد یا رفتارهایی دور از شخصیت اصلی خود نشان می دهد باید توجه شما را جلب کند.
مننگوکوک
یکی از ترسناک‌ترین عفونت هایی که می توانید با آن مواجه شوید، عفونتی باکتریایی است که ارگانیسمی به نام مننگوکوک زمینه ساز شکل گیری آن می شود. این عفونت به سه دلیل ترسناک است:
نیمی از افرادی که به آن مبتلا می شوند جان خود را از دست می دهند.
افراد مبتلا به این عفونت تنها طی چند ساعت جان خود را از دست می دهند.
این عفونت کودکان، نوجوانان و جوانان به طور عمده سالم را آلوده می کند.
نشانه کلاسیک یک عفونت مننگوکوک تب به همراه گسترش سریع راش است که به کبودی بنفش رنگ تبدیل می شود.
شوک سمی
شوک سمی شرایطی است که توسط مواد سمی ناشی از باکتری های استافیلوکوک یا استرپتوکوک شکل می گیرد و می تواند هم در کودکان و هم در بزرگسالان رخ دهد. شوک سمی شبیه به آفتاب سوختگی به نظر می رسد و با تب و فشار خون پایین همراه است. شوک سمی می تواند در نتیجه هر عفونت پوستی ناشی از استافیلوکوک رخ دهد.
تبخال
راش تاول‌دار در یک نوزاد می تواند عفونت وی با ویروس تبخال را نشان دهد. این عفونت در نوزادان بسیار خطرناک است و باید مورد توجه فوری قرار بگیرد.
چه زمانی باید نگران یک راش باشید؟
راش هایی که همراه با تب بالا هستند.
راش هایی که دردناک هستند.
راش های که به سرعت پخش می شوند.
راش هایی که نوزادان را درگیر می کنند.
راش هایی که با سرگیجه یا غش همراه هستند.
راش هایی که با تورم لب ها و گلو، و/یا اشکال در تنفس همراه هستند.
راش هایی که بلافاصله پس از مصرف یک دارو یا خوردن یک ماده غذایی جدید شکل می گیرند.
به خاطر داشته باشید این موارد همواره با مشکلات جدی مرتبط نیستند، اما دریافت کمک پزشکی همواره انتخابی منطقی و عاقلانه محسوب می شود.
از جمله داروهایی که می توانند به شکل گیری راش منجر شوند می توان به موارد زیر اشاره کرد:
آلوپرونیول
آمیتیوزون
آموکسی سیلین
آمپی سیلین
باربیتورات ها (داروهای تشنج مانند فنوباربیتال)
کاربامازپین
کوتریموکسازول یا تری متوپریم سولفامتوکسازول
هیدانتوئین (داروهای تشنج از جمله دیلانتین یا فنی توئین)
لاموتریژین (داروی تشنج یا روانی که به نام لامیکتال نیز شناخته می شود)
نویراپین (دارویی مورد استفاده برای عفونت اچ‌آی‌وی)
پیروکسیکام ( دارویی ضد التهاب)
سولفادیازین (دارویی مورد استفاده برای مشکلات التهابی روده)
سولفادوکسین (دارویی مورد استفاده برای پیشگیری از مالاریا)
سولفاسالازین (دارویی ضد التهاب)
داروهای رایج دیگری مانند ایبوپروفن نیز وجود دارند که می توانند به ندرت موجب یک واکنش استیونز-جانسون شوند، پس به این مساله توجه داشته باشید که راش به همراه تاول های دهانی یک نگرانی جدی محسوب می شود.
