به گزارش ایسنا منطقه خراسان‌جنوبی، خراسان‌جنوبی منطقه‌ای تاریخی است که صنایع دستی بسیاری در آن تولید می‌شود.
خراسان‌جنوبی سرزمین بافت‌های طبیعی و فضاهای روستایی متفاوت است و بر اساس امکانات موجود در آن هنرهای متناسب با زیستگاه به وجود آمده است، هنرمندان این سرزمین از مواد طبیعی بهره می‌گیرند و حاصل هنرشان دست بافت‌های زیبایی است که چشم هر بیننده‌ای را به خود جلب می‌کند.
قدمت "توبافی" در خراسان‌جنوبی 200 سال است که از 10 سال پیش در روستای خراشاد از توابع بخش مرکزی بیرجند احیا شده است.
این روزها که مردم سخت‌کوش خراسان جنوبی با خشکسالی دست و پنجه نرم کرده و کشاورزی و دامداری با مشکلات مواجه است، مردم برای به دست آوردن روزی حلال تلاش زیادی می‌کنند.
هنوز در برخی از روستاهای خراسان جنوبی صداهای ابزارآلات که در ایام قدیم توسط آن هنر دست بانوان رقم خورده و کسب روزی می‌شد رونق دارد و مادرانی هستند که با هنر دستان خود تولیداتی رقم می‌زنند که آوازه آن در کشور و جهان پیچیده است.
روستای خراشاد واقع در 20 کیلومتری جنوب شرق بیرجند است و وقتی وارد این روستا می‌شوی همه از پیر تا جوان به فکر تولید هستند.
پارچه بافی سنتی خراشاد یا توبافی "به زبان محلی" یکی از مهم‌ترین صنایع دستی استان خراسان‌جنوبی است.
بانوان روستایی خراسان‌جنوبی از زمان‌های دور علاوه بر کشاورزی و دامداری و کارهای منزل به تولید صنایع دستی از جمله فرش، گبه، گلیم و پارچه‌های سنتی مشغول هستند.
پارچه‌بافی توانسته اقتصاد خانواده‌ها را تأمین و خشک‌سالی‌ها را جبران کند و مردم این روستا از طریق پارچه‌بافی توانستند زندگی‌شان را سروسامان بدهند.
ساختمان‌های شکیل و ساده با سنگ فرش در روستا چشم هر ببینده‌ای را خیره
می‌کند، وارد روستا که می‌شویم سراغ از زنان هنرمند قدیمی را که می گیری،
اهالی در اولین صحبت کوکب خانم را معرفی می‌کنند و آدرس خانه‌اش را
می‌دهند.
"کوکب خراشادی"، کشاورز و کارآفرین نمونه و بانوی موفق باسابقه روستا است
که به قول خودش 30 سالی می‌شود که به این هنر مشغول است، او می‌گوید: بیشتر
زنان روستا هنر توبافی را از او یاد گرفته‌اند.
با لبخندی که بر لب دارد ما را به سمت خانه‌اش و محل کارش راهنمایی می‌کند،
خراشادی می‌گوید: تنها دستگاه "تو" که در روستا وجود دارد در خانه اوست و
او نخ‌ها را برای زنان روستا آماده می‌کند.
در حالی که مشغول بافت حوله می‌شود، می‌گوید: در همه خانه‌های روستا به
تعداد زنان خانه‌دار پارچه بافی وجود دارد و همه این هنر را از جان ودل
دوست دارند و به دختران خود نیز آموزش می‌دهند.
خراشادی می‌گوید: در نمایشگاه و جشنواره‌های زیادی از هنرش تقدیر بعمل آمده و گویای این حرفش تقدیرنامه و لوح‌هایی که گرفته است.
از کارهایش که می‌پرسیم، می‌گوید: شال سر، حوله مسافرتی، حوله نوزاد، سفره
نان، دستمال جیبی، دستمال آشپزخانه، صافی، چادر شب همه محصولاتی است که
زنان روستا می‌بافند و استقبال زیادی از آن می‌شود.
این بانوی موفق خراسان‌جنوبی به همراه زنان دیگر توانستند با وجود همه
مشکلات این هنر اصیل سنتی را در استان و حتی خارج از استان توسعه دهد و به
قول خودش آموزش‌هایی به زنان در دیگر استان‌ها داده که آنها نیز مشغول این
هنر هستند.
او با اشاره به اینکه هنر پارچه بافی‌سنتی و یا در اصطلاح محلی "تو بافی"
قدمتی ۳۰۰ ساله در خراشاد دارد، می‌گوید: درحال حاضر همه خراشاد را با نام
هنر توبافی یا حوله بافی می‌شناسند.
خراشادی می‌گوید: برای راه اندازی کار هزینه زیادی صرف نمی‌شود، بعضی از
دستگاه‌های سنتی استفاده می‌کنند و درآمد آن برای زنان خوب است.
و چه زیبا و قابل تقدیر است، کار زنان روستای خراشاد که با کمترین امکانات
آوازه جهانی پیدا کرده‌اند و مصداق بارز اقتصاد مقاومتی شده‌اند.
زنانی که در کارگاه‌های کوچک و با امکانات کم از جان و دل مایه گذاشتند و هنر گذشتگان خود را زنده نگه می‌دارند.
