صراط: شهر فردا نوشت: تحقیقات جدید از اداره بهداشت عمومی انتاریو (PHO) و موسسه ارزیابی علوم بالینی (ICES) نشان می دهد مردمی که در مجاورت شریان های پر ترافیک زندگی می کنند، نسبت به افرادی که در فاصله بیشتری از این شریان ها سکونت دارند مواجه با ریسک بیشتر ابتلا به جنون و زوال عقل هستند.
این تحقیقات نشان می دهد افرادی که در فاصله های کمتر از 50 متر از جاده های پر ترافیک ساکن هستند، 7 درصد بیش از کسانی که در فاصله بیش از 300 متری جادههای شلوغ زندگی می کنند، در خطر افزایش زوال عقل به سر می برند. محققان در این مطالعه سوابق بیش از 6.5 میلیون نفر از ساکنان اونتاریو با سن بین 20 تا 85 سال را با هدف بررسی ارتباط سکونت در مجاورت جاده های پر ترافیک و بروز بیماری های زوال عقل، پارکینسون و اماس را مورد مطالعه قرار دادند. دانشمندان در سال های 2001 تا 2012، در حدود 240000 مورد زوال عقل، 32000 مورد پارکینسون و کمتر از 10000 مورد افراد مبتلا به اماس را شناسایی نمودند و با بررسی محل زندگی ای افراد بر روی نقشه و سنجش میزان فاصله تا خیابان های پر ازدحام دریافتد فاصله کم تا خیابانهای شلوغ خطر ابتلا به زوال عقل را افزایش میدهد ولی در مورد دو بیماری دیگر اختلالات عصبی مهم است.
بنا بر گفته دکتر «هنگ چن»، دانشمند محیط زیست و بهداشت شغلی درPHO و ICES یافته ها نشان میدهد افرادی که نزدیک به جادههای با ترافیک سنگین روزانه زندگی می کنند، بیشتر در معرض خطر ابتلا به زوال عقل هستند و قرار گرفتن در معرض ترافیک و تمایل مردم به زندگی درشهرها، منجر به پیامدهای جدی در بهداشت عمومی می شود. به گزارش شرکت کنترل کیفیت هوای تهران، دکتر «ری کوپس» رئیس بهداشت شغلی و محیط زیست PHO می گوید: مطالعه نخست ما درکانادا نشان داد که آلاینده‌های منتشر شده از ترافیک های سنگین روزانه، با مشکل زوال عقل در ارتباط است.
تحقیقات سابق نشان داده است که آلاینده های هوا می توانند با ورود به جریان خون منجر به بیماری های عروقی و سایر مشکلات نظیر دیابت شود. تحقیق حاضر نشان داد که آلاینده های هوا از طریق جریان خون وارد مغز شده و منجر به بروز مشکلات عصبی می شود. این تحقیق نشان داد که خطر بروز زوال عقل برای کسانی که در فاصله کمتر از 50 متر از جاده های پر ترافیک زندگی می کردند، 7درصد بیشتر از کسانی است که در فاصله 300 متر از جاده ها مشغول زندگی می کردند. این میزان برای کسانی که بین 50 تا 100متر از خیابانهای پرترافیک زندگی می کردند، به 4 درصد کاهش یافته برای کسانی که بین 100 تا 200متر از این معابر ساکن هستند به دو درصد می رسد ودر فواصل بیش از 200 متر، بسیار کمتر خواهد بود. نویسندگان مقاله حاضر امیدوارند از نتایج آن در زمینه تصمیمات مربوط به شهرسازی و کاربری زمین استفاده شود
این تحقیقات نشان می دهد افرادی که در فاصله های کمتر از 50 متر از جاده های پر ترافیک ساکن هستند، 7 درصد بیش از کسانی که در فاصله بیش از 300 متری جادههای شلوغ زندگی می کنند، در خطر افزایش زوال عقل به سر می برند. محققان در این مطالعه سوابق بیش از 6.5 میلیون نفر از ساکنان اونتاریو با سن بین 20 تا 85 سال را با هدف بررسی ارتباط سکونت در مجاورت جاده های پر ترافیک و بروز بیماری های زوال عقل، پارکینسون و اماس را مورد مطالعه قرار دادند. دانشمندان در سال های 2001 تا 2012، در حدود 240000 مورد زوال عقل، 32000 مورد پارکینسون و کمتر از 10000 مورد افراد مبتلا به اماس را شناسایی نمودند و با بررسی محل زندگی ای افراد بر روی نقشه و سنجش میزان فاصله تا خیابان های پر ازدحام دریافتد فاصله کم تا خیابانهای شلوغ خطر ابتلا به زوال عقل را افزایش میدهد ولی در مورد دو بیماری دیگر اختلالات عصبی مهم است.
بنا بر گفته دکتر «هنگ چن»، دانشمند محیط زیست و بهداشت شغلی درPHO و ICES یافته ها نشان میدهد افرادی که نزدیک به جادههای با ترافیک سنگین روزانه زندگی می کنند، بیشتر در معرض خطر ابتلا به زوال عقل هستند و قرار گرفتن در معرض ترافیک و تمایل مردم به زندگی درشهرها، منجر به پیامدهای جدی در بهداشت عمومی می شود. به گزارش شرکت کنترل کیفیت هوای تهران، دکتر «ری کوپس» رئیس بهداشت شغلی و محیط زیست PHO می گوید: مطالعه نخست ما درکانادا نشان داد که آلاینده‌های منتشر شده از ترافیک های سنگین روزانه، با مشکل زوال عقل در ارتباط است.
تحقیقات سابق نشان داده است که آلاینده های هوا می توانند با ورود به جریان خون منجر به بیماری های عروقی و سایر مشکلات نظیر دیابت شود. تحقیق حاضر نشان داد که آلاینده های هوا از طریق جریان خون وارد مغز شده و منجر به بروز مشکلات عصبی می شود. این تحقیق نشان داد که خطر بروز زوال عقل برای کسانی که در فاصله کمتر از 50 متر از جاده های پر ترافیک زندگی می کردند، 7درصد بیشتر از کسانی است که در فاصله 300 متر از جاده ها مشغول زندگی می کردند. این میزان برای کسانی که بین 50 تا 100متر از خیابانهای پرترافیک زندگی می کردند، به 4 درصد کاهش یافته برای کسانی که بین 100 تا 200متر از این معابر ساکن هستند به دو درصد می رسد ودر فواصل بیش از 200 متر، بسیار کمتر خواهد بود. نویسندگان مقاله حاضر امیدوارند از نتایج آن در زمینه تصمیمات مربوط به شهرسازی و کاربری زمین استفاده شود
