صراط: پیشکسوت کشتی ایران گفت: خیلی‌ها مدال گرفتند اما «تختی» نشدند. تختی تکرار شدنی نیست و در حال حاضر کسی را مثل او نداریم و در آینده هم نخواهیم داشت.
ابراهیم جوادی در گفت‌وگو با میزان، در آستانه سالگرد درگذشت جهان پهلوان غلامرضا تختی اظهار داشت: من در آخرین مسابقاتی که تختی حضور داشت، در سالن بودم. در آن زمان نوجوانی 16، 17 ساله بودم و تماشای مسابقات کشتی تختی برای من بسیار جذاب بود.
وی افزود: یک بار دو تیم کشتی راه‌آهن پاکستان و راه‌آهن ایران با هم مسابقه داشتند. من در تیم راه‌آهن ایران بودم و سرپرستی تیم ما بر عهده مرحوم تختی بود. به اتفاق حریف پاکستانی‌ام به بازار تهران رفتیم تا او خرید کند. وقتی از بازار برگشتیم، ساعت ناهار گذشته بود و ما دیرتر رسیدیم. مرحوم تختی در رستوران نشسته بود و من که دیر رسیده بودم، خجالت‌زده به گوشه‌ای از رستوران رفتم تا ناهار بخورم.
پیشکسوت کشتی ایران ادامه داد: مرحوم تختی بعد از دقایقی کنار من آمد و شروع به صحبت با من کرد. آن غذا بهترین غذایی بود که در عمرم خوردم. باورم نمی‌شد که تختی با من صحبت کرده باشد.
دارنده مدال برنز المپیک 1972 مونیخ گفت: یکی دیگر از خاطرات من از مرحوم تختی به مسابقه بین ایران و روسیه برمی‌گشت که در آن زمان تختی، کشتی نمی‌گرفت. سالن مملو از جمعیت بود و زمانی که مرحوم تختی وارد شد، سالن به مرز انفجار رسید و مردم به شدت او را تشویق کردند. این در حالی بود که چهره‌های سرشناس سیاسی هم در سالن بودند اما کسی به آنها اعتنا نمی‌کرد.
جوادی در پایان خاطرنشان کرد: همین که بعد از نزدیک به نیم‌قرن، مردم هنوز به او یاد هستند، به خاطر خصوصیت‌های اخلاقی منحصربه‌فرد او بوده است. خیلی‌ها مدال گرفتند اما «تختی» نشدند. تختی تکرار شدنی نیست و در حال حاضر کسی را مثل او نداریم و در آینده هم نخواهیم داشت.
ابراهیم جوادی در گفت‌وگو با میزان، در آستانه سالگرد درگذشت جهان پهلوان غلامرضا تختی اظهار داشت: من در آخرین مسابقاتی که تختی حضور داشت، در سالن بودم. در آن زمان نوجوانی 16، 17 ساله بودم و تماشای مسابقات کشتی تختی برای من بسیار جذاب بود.
وی افزود: یک بار دو تیم کشتی راه‌آهن پاکستان و راه‌آهن ایران با هم مسابقه داشتند. من در تیم راه‌آهن ایران بودم و سرپرستی تیم ما بر عهده مرحوم تختی بود. به اتفاق حریف پاکستانی‌ام به بازار تهران رفتیم تا او خرید کند. وقتی از بازار برگشتیم، ساعت ناهار گذشته بود و ما دیرتر رسیدیم. مرحوم تختی در رستوران نشسته بود و من که دیر رسیده بودم، خجالت‌زده به گوشه‌ای از رستوران رفتم تا ناهار بخورم.
پیشکسوت کشتی ایران ادامه داد: مرحوم تختی بعد از دقایقی کنار من آمد و شروع به صحبت با من کرد. آن غذا بهترین غذایی بود که در عمرم خوردم. باورم نمی‌شد که تختی با من صحبت کرده باشد.
دارنده مدال برنز المپیک 1972 مونیخ گفت: یکی دیگر از خاطرات من از مرحوم تختی به مسابقه بین ایران و روسیه برمی‌گشت که در آن زمان تختی، کشتی نمی‌گرفت. سالن مملو از جمعیت بود و زمانی که مرحوم تختی وارد شد، سالن به مرز انفجار رسید و مردم به شدت او را تشویق کردند. این در حالی بود که چهره‌های سرشناس سیاسی هم در سالن بودند اما کسی به آنها اعتنا نمی‌کرد.
جوادی در پایان خاطرنشان کرد: همین که بعد از نزدیک به نیم‌قرن، مردم هنوز به او یاد هستند، به خاطر خصوصیت‌های اخلاقی منحصربه‌فرد او بوده است. خیلی‌ها مدال گرفتند اما «تختی» نشدند. تختی تکرار شدنی نیست و در حال حاضر کسی را مثل او نداریم و در آینده هم نخواهیم داشت.
