صراط: یک نشریه آمریکایی ریشه مشکلات آمریکا را تسلط افراد متوهم و مغرور بر سیاست خارجی این کشور دانسته و نوشته که آمریکایی‌ها هم از این وضعیت و شکست پی در پی در جنگ‌ها خسته‌اند و به همین خاطر به ترامپ رأی داده‌اند.
به گزارش فارس، پایگاه آمریکایی «نشنال اینترست» در مقاله‌ای به رویکرد آمریکایی‌ها در سیاست خارجی پرداخته و ریشه مشکلات این روزهای واشنگتن و ایجاد هرج و مرج بی‌انتها در خاورمیانه را «غرور بیش از حد» دولتمردان این کشور دانسته است.
نشنال اینترست ابراز امیدواری کرده که «دونالد ترامپ» رئیس جمهور منتخب آمریکا به وعده‌های انتخاباتی‌اش عمل کند و مغروران را از کاخ سفید و وزارت خارجه کشورش بیرون بریزد و طرحی نو دربیاندازد.
در ادامه ترجمه بخش‌های از این مقاله را می‌خوانیم.
بعد از جنگ سرد، غرور آمریکا را برداشت
توصیه می‌کنم که رئیس‌جمهور بعدی، به جای تلاش برای پیش‌بینی مشکلات، به مشکل بزرگ ما یعنی فقدان تواضع در قبول میزان دانش و توانایی آمریکا برای پیش‌بینی حوادث و کنترل آنها بپردازد. این امر برای مسئولین سیاست خارجی از اهمیت بالاتری برخوردار است زیرا پس از جنگ سرد، غرور آنها را برداشته است.
به یاد بیاورید سخنان «مادلین آلبرایت» وزیر خارجه اسبق را که در سال 1998 گفت: «اگر لازم شود که ما از زور استفاده کنیم، علت آن است که ما آمریکا هستیم. حضور ما، ضروری است. ما سر خود را بالا می‌گیریم و بیش از هر ملت دیگری نسبت به آینده اِشراف داریم و مخاطرات پیش رو را می‌بینیم.»
آلبرایت در میان سردمداران آمریکا، تنها کسی نبود که چنین موضعی داشت. این یک پیش فرض عملیاتی بنیادین در میان کارگزاران سیاست خارجی آمریکا هم از میان جمهوریخواهان و هم در میان دموکرات‌هاست. غالب شدن دیدگاهی که می‌گفت «ما بیش از دیگران، از آینده خبر داریم» به اعزام سربازان به خیابان‌های موگادیشو، شن‌زارهای عراق و مزارع خشخاش افغانستان منجر شد.
در میان مقامات آمریکایی این اطمینان وجود دارد که رویکرد تهاجمی در خارج از کشور می‌تواند آمریکا را ایمن‌تر کند و ارزش‌ها و قدرت این کشور را در جهان بسط دهد. تفکر این است که ارتش آمریکا می‌تواند اهداف تعیین‌شده را به صورتی موثر نابود کند و دیکتاتورها را از قدرت خلع کند. ولی همین مقامات برای پاسخ به این سوال که «بعدش چه می‌شود؟» با مشکل روبرو خواهند شد.
ریشه مشکلات در همین غرور است
متأسفانه مشکل ریشه‌ای است و حل آن هم خود، مشکلی دیگر است. اگر آمریکا می‌خواهد روزی دست از ارتکاب اشتباهاتی که ریشه در غرورش دارد، بردارد، باید ذهنیتی جدید در قبال سیاست خارجی در واشنگتن ایجاد شود. باید دیدگاهی واقع‌گرایانه‌تر نسبت به محدودیت‌های قدرت و دانش آمریکا اتخاذ کنند.
ترامپ باید قدیمی‌ها را از کاخ سفید بیرون ریخت بریزد
اولین گام در این مسیر می‌تواند روی کردن به سمت طیف جدیدی از متفکرین باشد یعنی روی گرداندن از کسانی که در 25 سال اخیر، بر عرصه سیاست‌گذاری سایه انداخته‌اند.
در این راستا، «دونالد ترامپ» رئیس‌جمهور منتخب باید آنچه را چند ماه پیش گفت، به یاد آورد. ترامپ گفته بود: «به دنبال متخصصین با استعداد با ایده‌های عملیاتی و رویکردهایی جدید باشید. این بهتر است از اینکه دور و بر خودم را با آنهایی پر کنم که رزومه عالی دارند ولی در عمل، مسئول سال‌های طولانی سیاست‌های شکست‌خورده و شکست‌های پی در پی در میدان جنگ هستند.»
باید کسانی در مناصب کلیدی دولتی و اتاق‌های فکر وارد شوند که وجود مشکل دانش و غرور کشنده در آمریکا را قبول کنند. به عبارت دیگر، آمریکا باید به این سوال یکی از اساتید دانشگاه تگزاس پاسخ دهد که «آنها چگونه می‌توانند نحوه رشد داعش را بفهمند حال آنکه از روند سر بر آوردن ترامپ، چیزی نمی‌دانند.»
مردم به ترامپ رأی دادند چون آمریکای جدیدی می‌خواهند
خوشبختانه، مردم آمریکا هم مشتاق دیدن تغییراتی بنیادین در نحوه تعامل کشورشان با دنیا هستند. بخشی از این اشتیاق در رأی آنها به ترامپ نمایان شد؛ ترامپی که از همان دور اول انتخابات، با مبانی رویکرد جمهوریخواهان در خصوص سیاست خارجی را به چالش کشید و مثلا در ایالت جنگ‌دوست کارولینای جنوبی گفت: «مشخصاً جنگ در عراق، اشتباه خیلی بزرگی بود. این اشتباه جورج بوش بود. ما هیچ‌گاه نباید وارد عراق می‌شدیم. ما خاورمیانه را بی‌ثبات کردیم.»
به گزارش فارس، پایگاه آمریکایی «نشنال اینترست» در مقاله‌ای به رویکرد آمریکایی‌ها در سیاست خارجی پرداخته و ریشه مشکلات این روزهای واشنگتن و ایجاد هرج و مرج بی‌انتها در خاورمیانه را «غرور بیش از حد» دولتمردان این کشور دانسته است.
نشنال اینترست ابراز امیدواری کرده که «دونالد ترامپ» رئیس جمهور منتخب آمریکا به وعده‌های انتخاباتی‌اش عمل کند و مغروران را از کاخ سفید و وزارت خارجه کشورش بیرون بریزد و طرحی نو دربیاندازد.
در ادامه ترجمه بخش‌های از این مقاله را می‌خوانیم.
بعد از جنگ سرد، غرور آمریکا را برداشت
توصیه می‌کنم که رئیس‌جمهور بعدی، به جای تلاش برای پیش‌بینی مشکلات، به مشکل بزرگ ما یعنی فقدان تواضع در قبول میزان دانش و توانایی آمریکا برای پیش‌بینی حوادث و کنترل آنها بپردازد. این امر برای مسئولین سیاست خارجی از اهمیت بالاتری برخوردار است زیرا پس از جنگ سرد، غرور آنها را برداشته است.
به یاد بیاورید سخنان «مادلین آلبرایت» وزیر خارجه اسبق را که در سال 1998 گفت: «اگر لازم شود که ما از زور استفاده کنیم، علت آن است که ما آمریکا هستیم. حضور ما، ضروری است. ما سر خود را بالا می‌گیریم و بیش از هر ملت دیگری نسبت به آینده اِشراف داریم و مخاطرات پیش رو را می‌بینیم.»
آلبرایت در میان سردمداران آمریکا، تنها کسی نبود که چنین موضعی داشت. این یک پیش فرض عملیاتی بنیادین در میان کارگزاران سیاست خارجی آمریکا هم از میان جمهوریخواهان و هم در میان دموکرات‌هاست. غالب شدن دیدگاهی که می‌گفت «ما بیش از دیگران، از آینده خبر داریم» به اعزام سربازان به خیابان‌های موگادیشو، شن‌زارهای عراق و مزارع خشخاش افغانستان منجر شد.
در میان مقامات آمریکایی این اطمینان وجود دارد که رویکرد تهاجمی در خارج از کشور می‌تواند آمریکا را ایمن‌تر کند و ارزش‌ها و قدرت این کشور را در جهان بسط دهد. تفکر این است که ارتش آمریکا می‌تواند اهداف تعیین‌شده را به صورتی موثر نابود کند و دیکتاتورها را از قدرت خلع کند. ولی همین مقامات برای پاسخ به این سوال که «بعدش چه می‌شود؟» با مشکل روبرو خواهند شد.
ریشه مشکلات در همین غرور است
متأسفانه مشکل ریشه‌ای است و حل آن هم خود، مشکلی دیگر است. اگر آمریکا می‌خواهد روزی دست از ارتکاب اشتباهاتی که ریشه در غرورش دارد، بردارد، باید ذهنیتی جدید در قبال سیاست خارجی در واشنگتن ایجاد شود. باید دیدگاهی واقع‌گرایانه‌تر نسبت به محدودیت‌های قدرت و دانش آمریکا اتخاذ کنند.
ترامپ باید قدیمی‌ها را از کاخ سفید بیرون ریخت بریزد
اولین گام در این مسیر می‌تواند روی کردن به سمت طیف جدیدی از متفکرین باشد یعنی روی گرداندن از کسانی که در 25 سال اخیر، بر عرصه سیاست‌گذاری سایه انداخته‌اند.
در این راستا، «دونالد ترامپ» رئیس‌جمهور منتخب باید آنچه را چند ماه پیش گفت، به یاد آورد. ترامپ گفته بود: «به دنبال متخصصین با استعداد با ایده‌های عملیاتی و رویکردهایی جدید باشید. این بهتر است از اینکه دور و بر خودم را با آنهایی پر کنم که رزومه عالی دارند ولی در عمل، مسئول سال‌های طولانی سیاست‌های شکست‌خورده و شکست‌های پی در پی در میدان جنگ هستند.»
باید کسانی در مناصب کلیدی دولتی و اتاق‌های فکر وارد شوند که وجود مشکل دانش و غرور کشنده در آمریکا را قبول کنند. به عبارت دیگر، آمریکا باید به این سوال یکی از اساتید دانشگاه تگزاس پاسخ دهد که «آنها چگونه می‌توانند نحوه رشد داعش را بفهمند حال آنکه از روند سر بر آوردن ترامپ، چیزی نمی‌دانند.»
مردم به ترامپ رأی دادند چون آمریکای جدیدی می‌خواهند
خوشبختانه، مردم آمریکا هم مشتاق دیدن تغییراتی بنیادین در نحوه تعامل کشورشان با دنیا هستند. بخشی از این اشتیاق در رأی آنها به ترامپ نمایان شد؛ ترامپی که از همان دور اول انتخابات، با مبانی رویکرد جمهوریخواهان در خصوص سیاست خارجی را به چالش کشید و مثلا در ایالت جنگ‌دوست کارولینای جنوبی گفت: «مشخصاً جنگ در عراق، اشتباه خیلی بزرگی بود. این اشتباه جورج بوش بود. ما هیچ‌گاه نباید وارد عراق می‌شدیم. ما خاورمیانه را بی‌ثبات کردیم.»
