صراط: رضا فیاضی چهره آشنای سینما و تلویزیون با حضور در تعداد زیادی فیلم و سریال، نیازی به معرفی ندارد. این هنرمند ۶۳ ساله تاکنون جوایز بسیاری را در حوزه بازیگری و کارگردانی از آن خود کرده است.
گفتگوی رضا فیاضی با جام جم چهره آشنای سینما و تلویزیون و پیشکسوت بازیگری و کارگردانی از نظر می گذرد.
جناب فیاضی تا آنجا که به خاطر دارم سال های گذشته هم به جشنواره تولیدات مراکز دعوت شدید، درست است؟
بله درست است. سال 1385 و در جشنواره تولیدات مراکز صدا و سیما که در تبریز برگزار شد، هم خوشحال و هم ناراحت شدم. خوشحال از اینکه به عنوان بازیگر برتر جشنواره سیما انتخاب شدم و تندیس گرفتم و ناراحت از اینکه استان زادگاه من یعنی خوزستان در بخش سیما نتوانست رتبه ای بیاورد و دست هم شهری های من به جوایز برتر نرسید.
آیا فقط ناراحت شدید یا نه کاری هم انجام دادید؟
همان روز، در بالای صحنه جشنواره و مقابل حاضران تالار، قسم خوردم که سال بعد نگذارم هم استانی های من دست خالی بروند. بنابراین یک سریال عروسکی برای مرکز اهواز ساختم که در جشنواره سال بعد، آن سریال تندیس بهترین تولید سیمای مراکز را کسب کرد و در مجموع 8 جایزه گرفت. آن سال بچه های خوزستان دست پُر برگشتند و از آن سال تاکنون صدا و سیمای مرکز اهواز جزو مدعیان نخست تولیدات مراکز استانی قرار گرفته است.
به عنوان استاد بازیگری به هنرمندانی که مانند شما ریشه در شهرستان ها دارند چه توصیه ای دارید؟
هنرمندانی که ساکن پایتخت اند اما زاده یکی از شهرستان ها هستند بهتر است نیم نگاه و عنایتی هم به تولیدات رادیویی و تلویزیونی شهر زادگاه خود داشته باشند. وقتی این تعامل رخ دهد نه تنها کیفیت تولیدات بالاتر می رود بلکه جوانان باانگیزه و مستعد بیشتری در حوزه بازیگری کشف می شوند.
آیا کار تلویزیونی تازه ای هم در دستور کار دارید؟
در چند شبکه از جمله شبکه اهواز، شبکه 2 و نسیم طرح هایی را داده ام اما این عبارت اسپانسر برای من و خیلی از برنامه سازان دیگر به دردسر بزرگی تبدیل شده است. به عنوان نمونه من و آقای مجید قناد طرحی را برای برنامه کودک ارائه دادیم و چون اسپانسر نداشتیم کار تولید نشد.
یعنی بود یا نبود اسپانسر این قدر در تولید یک برنامه اهمیت دارد؟
فعلاً که این طوری است. به مدیران و تصمیم گیران رسانه توصیه می کنم برای میزان فعالیت و نفوذ اسپانسرها در تولیدات تلویزیونی حد و مرزی قایل شوند. برخی مواقع اسپانسرها محتوا و شکل یک برنامه را کاملاً تغییر می دهند که این درست نیست و به سلامت برنامه لطمه می زند.
به علاوه حضور بیش از حد و پررنگ اسپانسرها، خود مانعی برای ساخت برنامه های فاخر و خوب است. اسپانسرها باید حامی باشند نه معضل، که امروزه بخش دوم قوی تر شده است.
گفتگوی رضا فیاضی با جام جم چهره آشنای سینما و تلویزیون و پیشکسوت بازیگری و کارگردانی از نظر می گذرد.
جناب فیاضی تا آنجا که به خاطر دارم سال های گذشته هم به جشنواره تولیدات مراکز دعوت شدید، درست است؟
بله درست است. سال 1385 و در جشنواره تولیدات مراکز صدا و سیما که در تبریز برگزار شد، هم خوشحال و هم ناراحت شدم. خوشحال از اینکه به عنوان بازیگر برتر جشنواره سیما انتخاب شدم و تندیس گرفتم و ناراحت از اینکه استان زادگاه من یعنی خوزستان در بخش سیما نتوانست رتبه ای بیاورد و دست هم شهری های من به جوایز برتر نرسید.
آیا فقط ناراحت شدید یا نه کاری هم انجام دادید؟
همان روز، در بالای صحنه جشنواره و مقابل حاضران تالار، قسم خوردم که سال بعد نگذارم هم استانی های من دست خالی بروند. بنابراین یک سریال عروسکی برای مرکز اهواز ساختم که در جشنواره سال بعد، آن سریال تندیس بهترین تولید سیمای مراکز را کسب کرد و در مجموع 8 جایزه گرفت. آن سال بچه های خوزستان دست پُر برگشتند و از آن سال تاکنون صدا و سیمای مرکز اهواز جزو مدعیان نخست تولیدات مراکز استانی قرار گرفته است.
به عنوان استاد بازیگری به هنرمندانی که مانند شما ریشه در شهرستان ها دارند چه توصیه ای دارید؟
هنرمندانی که ساکن پایتخت اند اما زاده یکی از شهرستان ها هستند بهتر است نیم نگاه و عنایتی هم به تولیدات رادیویی و تلویزیونی شهر زادگاه خود داشته باشند. وقتی این تعامل رخ دهد نه تنها کیفیت تولیدات بالاتر می رود بلکه جوانان باانگیزه و مستعد بیشتری در حوزه بازیگری کشف می شوند.
آیا کار تلویزیونی تازه ای هم در دستور کار دارید؟
در چند شبکه از جمله شبکه اهواز، شبکه 2 و نسیم طرح هایی را داده ام اما این عبارت اسپانسر برای من و خیلی از برنامه سازان دیگر به دردسر بزرگی تبدیل شده است. به عنوان نمونه من و آقای مجید قناد طرحی را برای برنامه کودک ارائه دادیم و چون اسپانسر نداشتیم کار تولید نشد.
یعنی بود یا نبود اسپانسر این قدر در تولید یک برنامه اهمیت دارد؟
فعلاً که این طوری است. به مدیران و تصمیم گیران رسانه توصیه می کنم برای میزان فعالیت و نفوذ اسپانسرها در تولیدات تلویزیونی حد و مرزی قایل شوند. برخی مواقع اسپانسرها محتوا و شکل یک برنامه را کاملاً تغییر می دهند که این درست نیست و به سلامت برنامه لطمه می زند.
به علاوه حضور بیش از حد و پررنگ اسپانسرها، خود مانعی برای ساخت برنامه های فاخر و خوب است. اسپانسرها باید حامی باشند نه معضل، که امروزه بخش دوم قوی تر شده است.
