صراط: شبیه سازی الکتریکی مغز به گروهی از کودکان معلول کمک کرد تا دوباره راه بروند.
به گزارش مهر به نقل از دیلی میل، این کودکان که مبتلا به بیماری دینستونیا هستند، نمی توانستند به تنهایی قدم بردارند و برای راه رفتن باید به فردی تکیه می کردند. اما پس از یک شبیه سازی عمیق مغز به وسیله یک ایمپلنت، راه رفتن آنها بدون کمک دیگران بهبود قابل توجهی یافت.
دینستونیا یک اختلال حرکتی است که به انقباض ناگهانی عضلات، درد و حتی اختلال در صحبت کردن منجر می شود که فقط ۷۰ هزار نفر در انگلیس به آن مبتلا هستند. این بیماری ناشی از ضربه مغزی در رحم مادر به وجود می آید. به هرحال در تحقیق جدید مشخص شد جهش در ژن KMT۲B دلیل اصلی این اختلال است.
این تحقیق توسط کالج لندن، بیمارستان اومراند استریت و دانشگاه کمبریج انجام شده است. دکتر مانجو کوریان رهبر این پروژه می گوید: وضعیت بیشتر مبتلایان به دینستویا با گذر زمان بدتر می شود. اما در برخی از بیماران که نسبت به داروهای موجود واکنشی نشان نمی دادند، این نوع درمان کارآمدتر بود.
همچنین براساس تجربه متوجه شدیم در بیماران مبتلا به دینستونیا، شبیه سازی عمیق مغز علائم بیماری را در فرد بهبود می بخشد. جالب آنکه تقریبا تمام بیمارانی که تحت درمان شبیه سازی عمیق مغز قرار گرفتند، بهبود حرکتی قابل توجهی داشتند.
به عنوان مثال یکی از بیماران فقط دو هفته پس از این درمان توانست به تنهایی راه برود. روند بهبود بیماری در پنج بیمار دیگر نیز بیش از سه سال به طور انجامید که این خود نتیجه ای رضایتبخش است.
به گفته کوریان روش تازه به کودکان مبتلا به دینستویا تاثیرات بلند مدتی خواهد داشت. همچنین تاثیر این ایمپلنت در جوانترین شرکت کننده تحقیق بیش از بقیه بود.
به گزارش مهر به نقل از دیلی میل، این کودکان که مبتلا به بیماری دینستونیا هستند، نمی توانستند به تنهایی قدم بردارند و برای راه رفتن باید به فردی تکیه می کردند. اما پس از یک شبیه سازی عمیق مغز به وسیله یک ایمپلنت، راه رفتن آنها بدون کمک دیگران بهبود قابل توجهی یافت.
دینستونیا یک اختلال حرکتی است که به انقباض ناگهانی عضلات، درد و حتی اختلال در صحبت کردن منجر می شود که فقط ۷۰ هزار نفر در انگلیس به آن مبتلا هستند. این بیماری ناشی از ضربه مغزی در رحم مادر به وجود می آید. به هرحال در تحقیق جدید مشخص شد جهش در ژن KMT۲B دلیل اصلی این اختلال است.
این تحقیق توسط کالج لندن، بیمارستان اومراند استریت و دانشگاه کمبریج انجام شده است. دکتر مانجو کوریان رهبر این پروژه می گوید: وضعیت بیشتر مبتلایان به دینستویا با گذر زمان بدتر می شود. اما در برخی از بیماران که نسبت به داروهای موجود واکنشی نشان نمی دادند، این نوع درمان کارآمدتر بود.
همچنین براساس تجربه متوجه شدیم در بیماران مبتلا به دینستونیا، شبیه سازی عمیق مغز علائم بیماری را در فرد بهبود می بخشد. جالب آنکه تقریبا تمام بیمارانی که تحت درمان شبیه سازی عمیق مغز قرار گرفتند، بهبود حرکتی قابل توجهی داشتند.
به عنوان مثال یکی از بیماران فقط دو هفته پس از این درمان توانست به تنهایی راه برود. روند بهبود بیماری در پنج بیمار دیگر نیز بیش از سه سال به طور انجامید که این خود نتیجه ای رضایتبخش است.
به گفته کوریان روش تازه به کودکان مبتلا به دینستویا تاثیرات بلند مدتی خواهد داشت. همچنین تاثیر این ایمپلنت در جوانترین شرکت کننده تحقیق بیش از بقیه بود.
