به گزارش صبح نو، تاریخچه این مدال که به عنوان بالاترین نشان مدنی، با مقام «شوالیه» در دربار بریتانیا مقایسه می‌شود، به سال 1945 و دوره هنری ترومن باز می‌گردد. او نخستین بار برای تقدیر از نظامیان جنگ جهانی دوم از نشان آزادی استفاده کرد؛ اما از سال 1963، رییس جمهور محبوب آمریکایی‌ها، جان اف. کندی آن را گسترش داد و چیزی که امروزه اهدا می‌شود عملاً به نام او ثبت شده است. تا کنون افرادی مثل محمد علی کلی، نیل آرمسترانگ، استیون هاوکینگ، پاپ ژان پل دوم، ویل دورانت، اپرا وینفری، والت دیزنی، آدری هپبورن، تنسی ویلیامز، فرانک سیناترا، مریل استریپ و استیون اسپیلبرگ این نشان را بر سینه خود دوخته‌اند.
بین رؤسای جمهور آمریکا، باراک اوباما با اهدای مجموعاً 123 و میانگین سالی 15.38 نشان بیشترین تعداد مدال را تقسیم کرده است. رونالد ریگان در این لیست با 101 نشان و میانگین 12.63 برای هر سال در رتبه دوم قرار دارد. در طول تاریخ 28 نشان به سینماگران تعلق گرفته که باز باراک اوباما با اهدای هشت مدال رکورددار تقدیر از هالیوودی‌هاست. جالب این که جرج بوش پدر و پسر مجموعاً فقط به 5 سینماگر مدال آزادی را داده‌اند. امسال نیز در میان افرادی چون بیل گیتس، مایکل جردن و کریم عبدالجبار، چهار چهره سینمایی و تلویزیونی سرشناس حضور داشتند. افرادی که در طول دوره ریاست جمهوری باراک اوباما همواره از حامیان درجه یک او به حساب می‌آمدند و در انتخابات هم از انجام هیچ کاری برای رأی نیاوردن دونالد ترامپ دریغ نکردند. اگرچه این نشان‌ها به خاطر فعالیت‌های هنری این افراد اهدا شده‌اند اما بد نیست با نگاهی به کارنامه فعالیت‌های سیاسی آنها دلیل دیگر تقدیر رییس جمهور آمریکا از آنها را در آخرین روزهای سکونتش در کاخ سفید پیدا کنیم.
آلن دی جنرس
این قدر رسانه‌های گوناگون درباره دگرباش بودن آلن دی جنرس نوشته‌اند که تمامی ویژگی‌های دیگر او هم زیر سایه همین عنوان قرار گرفته است؛ اما کسی نگفت که وقتی دونالد ترامپ شعار «بیایید آمریکا را دوباره بزرگ کنیم» را سر داد، دی جنرس در برنامه صبحگاهی مشهورش استند آپ کمدی مفصلی اجرا کرد و در نهایت گفت: «لازم نیست ما آمریکا را دوباره بزرگ کنیم، چون آمریکا بزرگ هست! »یا این که با فعالیت‌های حامی حقوق زنانش یکی از بزرگ‌ترین پشتیبان‌های هیلاری کلینتون بود. پنجاهمین زن قدرتمند جهان در سال 2015 به انتخاب فوربز، که یک دموکرات دوآتشه است، در طول دوران ریاست جمهوری باراک اوباما، بارها او را به برنامه‌اش دعوت کرد و رییس جمهور آمریکا را به رقص وا داشت.
با نزدیک شدن به انتخابات درون حزبی برنی سندرز و پس از آن هیلاری کلینتون را دعوت و با آنها به بازی و شوخی پرداخت. یک برنامه را به صورت مشترک با میشل اوباما به عنوان مجری روی آنتن فرستاد و در نهایت صبح انتخابات بعد از رأی دادن و با برچسب «من رأی دادم» برنامه مشهور صبحگاهی‌اش را اجرا کرد.
تام هنکس
بازیگر برنده دو جایزه اسکار، تاکنون به خیلی از سیاستمداران دموکرات آمریکا کمک کرده است. هنکس در سال 2008 با انتشار ویدیویی در صفحه مای اسپیسش رسماً از باراک اوباما در انتخابات حمایت کرد. سال 2012 نریشن مستند انتخاباتی اوباما با صدای او ضبط شد و در انتخابات جاری هم که تمام قد از هیلاری کلینتون حمایت کرد. فارست گامپ سینمای آمریکا بارها در فیلم‌های پوزیشن و جریان اصلی هالیوودی مثل «نجات سرباز رایان» و «فوق العاده بلند و شدیداً نزدیک» ایفای نقش کرده است.
فیلم‌هایی که اخیراً
تعدادشان در کارنامه او با «کاپیتان فیلیپس»، «پل جاسوس‌ها» و «سالی»
افزایش چشمگیری هم پیدا کرده است. هنکس که قبل از انتخابات مجری برنامه اس
ان آل بود، بارها در آیتم‌های نمایشی طنز این برنامه به حمایت از کلینتون
یا تخریب ترامپ پرداخت.
تهیه کننده سریال‌های استراتژیک «دسته برادران»
و «پاسیفیک» با وجود سفارشی بودن بخش قابل توجهی از آثارش اما با بردن 7
جایزه انتخاب مردمی و صداپیشگی کاراکتر «وودی» در مجموعه «داستان اسباب
بازی» دیزنی/ پیکسار برای عموم مردم یکی از محبوب‌ترین هنرپیشه‌های تمام
ادوار است. هنوز یادمان نرفته مردم برای بیماری فرزندش، بیرون بیمارستان تا
صبح شمع روشن کردند.
رابرت دنیرو
فیلم صحبت‌های شدیداللحن رابرت دنیرو علیه دونالد ترامپ در روزهای منتهی به انتخابات، در فضای مجازی وطنی هم بسیار پرطرفدار شد؛ اما بازیگر فیلم «پدر خوانده 2» در حمایت از دموکرات‌ها سابقه طولانی‌تری دارد. او سال 1998 برای عدم استیضاح بیل کلینتون در کنگره آمریکا لابی‌گری کرد. سال 2006 وقتی در یکی از برنامه‌های تبلیغاتی فیلم «چوپان خوب» شرکت کرد در پاسخ به این سؤال که دوست دارد چه کسی را به عنوان رییس جمهور بعدی آمریکا ببیند، گفت که به دو نفر فکر می‌کند: هیلاری کلینتون و باراک اوباما! در دوره اخیر انتخابات آمریکا هم که نیاز به توضیح نیست، علناً ترامپ را احمق خواند و گفت که دوست دارد با مشت به صورتش بکوبد. رابرت دنیرو ماه گذشته در نشست دوستان اسرائیل، با گفتن جمله «اگه از ترامپ طرفداری می‌کنی، من هیچ کاری با تو ندارم!» حاضر نشد با آرنولد شوارتزنگر عکس یادگاری بگیرد. به نظر می‌رسد دریافت مدال افتخار آخرین خاطره خوب این هنرپیشه برنده دو جایزه اسکار تا چند سال آینده باشد. هر چه باشد او می‌خواسته به صورت رییس‌جمهور منتخب و جمهوری‌خواه آمریکا مشت بزند!
رابرت ردفورد
توقع ندارید که یک جمهوری خواه n میلیون دلار به کمپین انتخاباتی دموکرات‌ها کمک کرده باشد؟ اما رابرت ردفورد را می‌توان یکی از رویش‌های حزب دموکرات در دوران باراک اوباما به حساب آورد. او که به عنوان یک جمهوری‌خواه شناخته می‌شد، از سال 2012 به حمایت از دموکرات‌ها و اوباما پرداخت. تابستان امسال دونالد ترامپ با انتشار جمله‌ای از رابرت ردفورد در وصف خودش ادعا کرد که او یکی از حامیانش برای ریاست جمهوری است اما بلافاصله وکیل این بازیگر هالیوودی مصاحبه‌ای با هالیوود ریپورتر ترتیب داد و ضمن تکذیب رأی دادن ردفورد به ترامپ، گفت که این بازیگر برنده اسکار فقط از شخصیت ترامپ خوشش می‌آید، اما نه به عنوان رییس جمهور!
هر چند ردفورد در بخش‌هایی از صحبت‌هایش در برنامه لری کینگ از ترامپ تعریف کرده بود اما در نهایت انتخابات ریاست جمهوری آمریکا را شبیه مجموعه «لونی تونز» (انیمیشن‌هایی محصول کمپانی وارنر با حضور باگز بانی) دانسته بود. این باج ندادن به ترامپ در شرایطی که تقریباً هیچ چهره سرشناسی از بدنه سینمای آمریکا از او حمایت نمی‌کرد و نماینده جمهوری‌خواهان روی حمایت ردفورد و ایستوود حساب باز کرده بود بسیار به دموکرات‌ها چسبید.
بررسی بخش‌هایی از کارنامه فعالیت‌های سیاسی این چهار چهره نباید این تصور را به وجود آورد که این افراد فقط به دلیل خدمات سیاسی و انتخاباتی‌شان به دولت اوباما و حزب دموکرات نشان آزادی را به خود اختصاص داده‌اند اما آیا همه این خوش خدمتی‌ها بی‌چشمداشت بوده؟!
