صراط: این دهه محرم که آمد باز بازار نذری‌ها داغ شد، گاهی با یک شله‌زرد داغ و خوشمزه پذیرایی می‌شدیم و گاه در این هوای سرد کسی با لیوانی شیر یا چایی داغ وجودمان را گرم می‌کرد.
به گزارش فارس، با توجه به اینکه در محرم امسال در کنار عزاداری خالصانه مردم ولایتمدار تبریز شاهد انتشار خبری مبنی بر مرگ همسر و مادر بزرگ یک پزشک در تبریز آن هم به دلیل مصرف «غذای نذری مسموم» برای خانواده پزشکی که قبل‌ها به عنوان پزشک خیری که نسخه شجریان تجویز کرده و هزینه داروی یک بیمار را تقبل کرده بود، در رسانه‌ها منتشر و به سرعت دهان به دهان چرخید.
شایعات زیادی نیز در این بین ساخته و در فضای مجازی منتشر شد و البته عده‌ای سودجو نیز سعی کردند تا از این فرصت برای بدبین کردن مردم به نذری‌ها و مراسم‌های این ایام استفاده کنند تا شاید بتوانند از این طریق حضور مردم در این برنامه‌ها را کمرنگ کنند.
در این راستا بعد از تحقیقات، بررسی‌ها و پیگیری‌های قوه قضائیه بحث غذای نذری در این ماجرا منتفی بوده و این پزشک خود اعتراف کرده که غذا نذری نبوده و خودش غذا را تهیه کرده بود ولی آقا امام حسین(ع) اجازه جوسازی و تخریب دستگاه مخلص خود را نداد و تا اربعینش متن اصلی این سناریو برای همه عیان شد و روسیاهی به خود زغال ماند.
نذر موجب ماندگاری فرهنگ اباعبدالله الحسین(ع) است
مدیرکل تبلیغات اسلامی آذربایجان‌شرقی به مقدمه‌ای از اصل نذری پرداخت و گفت: نذر یکی از احکام و یکی از ابواب فقهی است که آداب خاص خود را داشته و یک عبادت محسوب می‌شود.
حجت‌الاسلام شهاب‌الدین حسینی ادامه داد: فردی که در راه امام حسین(ع) و یا ائمه دیگر نذری می‌دهد، و این نذر با صیغه شرعی و برای رضای خدا بوده و احسان امام حسین (ع) یا سایر ائمه است.
حسینی با اشاره به اینکه نذر باعث گسترش فرهنگ و ماندگاری ارادت به ائمه و پایداری این فرهنگ بزرگ است، گفت: پشتوانه‌ای برای تدام راه امام حسین (ع) است و گسترش این فرهنگ حتی اگر دشمن نیز بر روی این مساله حساس است از این پشتوانه بزرگ هراس دارد.
وی با تأکید بر اینکه نذر در کنار اینکه یک عبادت بوده و وسیله تقرب به پروندگار متعال است، تصریح کرد: این امر باعث ماندگاری فرهنگ اباعبدالله الحسین(ع) بوده و دشمنی که سال‌ها بر اساس آیه قرآنی که می‌فرماید دشمن همیشه در تلاش خاموش کردن نور خداوند است؛ پس می‌توان گفت چون امام حسین(ع) نور الهی است و در زیارت ایشان نیز آمده است، دشمن برای خاموشی این نور عظیم همه کار انجام می‌دهد.
حسینی افزود: دشمنان از ابتدا که در تلاش خاموش کردن نور الهی بوده‌اند تا به امروز که در این جامعه از نمادهایی که به عنوان ماندگاری فرهنگ عزاداری و فرهنگ اباعبدالله مطرح شده دشمنان امروز از این هراس داشته و می‌خواهند از بین ببرند.
وی خاطرنشان کرد: با توجه به اینکه نذر خود یک صیغه داشته و باعث ماندگاری این فرهنگ شده است،با توطئه‌هایی روبرو شده و در خیال باطلی سیر می‌کنند ولی از آنجایی که اراده حق به آن تعلق داشته تا این فرهنگ پایدار مانده و نذر به عنوان عوامل ماندگاری محسوب شود.
نذر همزاد اسلام است
مدیرکل سازمان تبلیغات اسلامی استان به قدمت نذر و نذری دادن در ایران پرداخت و ابراز کرد: نذر همزاد اسلام است در حالی که قبل از اسلام در ادیان دیگر نیز وجود داشت و یکی از ابواب فقهی است و باید اصول آن مانند با صیغه شرعی باشد و به قصد عبادت و تقرب پروردگار متعال انجام گیرد.
حسینی با بیان اینکه در ایران از زمانی که اسلام را پذیرفته‌اند، نذر نیز مرسوم شده، گفت: از زمانی که ایران در دوران اولیه اسلام که مصادف با شانزدهم بعد از هجرت بوده و مردم ایران لبیک به ندای اسلام کرده‌اند نذر جایگاه ویژه در میان مردم پیدا کرده است.
وی تأکید کرد: از وقتی مسلمان، مسلمان شده و اسلام را قبول کرده و نذر که یکی از آداب اسلام است آن را نیز قبول کرده است.
نذری برای حسین، راهی برای اصلاح جامعه ...
حجت‌الاسلام اصغر نقدی، استاد حوزه و دانشگاه در خصوص اهمیت و جایگاه نذر با اشاره به اینکه آداب نذر در اسلام بیان شده است و باید در آن چهارچوب باشد، گفت: اولاً نذر باید عقلایی باشد و اگر نذر عقلایی نباشد باطل خواهد بود و همچنین نذری که می‌کنیم باید شرعی و بر اساس شریعت باشد.
وی ادامه داد: شرط سوم برای نذر، قابلیت اجرا در آن است؛ یعنی به گونه‌ای باشد که بتوان به آن عمل کرد و منطبق با توان فرد باشد و مانعی برای انجام دادن آن نباشد.
استاد حوزه و دانشگاه تبریز همچنین با بیان اینکه هر فردی که در راه ائمه نذری می‌دهد باید این شرایط را رعایت کند، افزود: اصل و مبنای نذر این است که باید به خاطر خداوند بوده و حتی صیغه صحیح نذر این است که برای خداوند باشد.
وی در خصوص برخی مسائل پیش آمده در خصوص تخریب جایگاه نذر، تصریح کرد: افرادی نذر را سلاح خود قرار داده‌اند در حالی خلاف شرع و عقل است.
نقدی با تأکید بر اینکه شیطان با روش‌ها و راههای مختلف، وارد یک موضوع می‌شود، گفت: دشمن به دنبال یک سری بهانه‌ها و نقطه ضعف‌ها است تا محلی برای نفوذ پیدا کند.
وی به فرمایشی از جانب مقام معظم رهبری در خصوص آمریکا استناد کرد و گفت: ایشان گفته‌اند که اگر آمریکا هسته‌ای را بهانه کرده بعدها نیز موشکی، حقوق بشر و سایر مسائل را بهانه خواهد کرد و صفت خناسیت که در شیطان وجود دارد را آنها نیز دارد و به هر حال تمام تلاش خود را برای ورود خواهند کرد.
کارشناس مسائل دینی خاطرنشان کرد: دشمن در تمام کارهای ما دخالت می‌کند و در برخی از مسائل که ممکن است ضعف داشته باشیم از آن فرصت استفاده می‌کنند و علیه ما استفاده می‌کنند.
وی با یادآوری اینکه ما باید راه خدا را در چهارچوب شرع، قرآن، سنت و مورد تأئید عقل است را برویم، ابراز کرد: دشمن در حال بهانه‌جویی بوده و الآن هم نذر را بهانه کرده است در حالی که این بحث‌های مطرح شده از طرف آنها نه به دین و نه به امام حسین ربط دارد.
نقدی به کشته شدن خانواده پزشک تبریزی با شایعه غذاری نذری اشاره کرد و گفت: در قبرستان‌ها نذورات فراوانی پخش می‌شود و یا در سایر موارد نیز راه‌هایی وجود دارد که افراد کثیری مسموم شود و این ربطی به نذر ندارد و این کار پزشک همانند فردی است که گفت من نماز نمی‌خوانم چون حضرت علی(ع) سر نماز به شهادت رسانده‌اند و فرد دیگری نیز گفت من به مسجد نمی‌روم چون امیرالمومنین را در مسجد کشته‌اند و آیا این بدین معنا است که نماز و مسجد بد بوده و باید ترک شود.
در طی این گزارش گفت‌وگویی نیز با رضا حمیدی که خود و خانواده‌اش بیش از پنجاه سال سابقه نذری در راه خدا داشته، انجام دادیم؛ وی در خصوص چرایی نذری دادن و اهمیت این امر چنین گفت: از دوران کودکی شاهد نذری در خانواده خود هستیم که با توجه به بضاعت و توان خانواده هر سال آش، شعله زرد، حلوا و غذا بوده است.
وی ادامه داد: با توجه به اینکه والدین در کنار من نیستند و به رحمت خداوند رفته‌اند هر سال بهانه‌ای را برای یاد روح اموات خود می‌کنم و ماه محرم و صفر فرصت مناسبی برای این کار است تا روحشان در کنار سرورسالار شهیدان محشور شود.
با همه این گفته‌ها، به درستی که مصداق شعر زیبای هر که با آل علی در افتاد، ورافتاد؛ پزشک تبریزی است که با برنامه از پیش تعیین شده خواست جایگاه نذر را در ایران تخریب کند و به گونه‌ای شد که نسخه مرغ سحر هم به دادش نمی‌رسد.
عزای حسینی با غذای حسینی!
قطعا خوردن غذای مراسم عزاداری سیدالشهدا مانند بسیاری از مراسم‌های محرمی آداب خاص خود دارد. اصلا غذای امام حسین (ع) صفای دیگری دارد. غذای امام حسین (ع) غیر از بحث تبرک و مسائل معنوی دیگر یک پدیده اجتماعی و یک رسم و رسوم مذهبی است. ما با خوردن این غذا بزرگ شده‌ایم و به همین علت است که خیلی‌ها اعتقاد دارند غذای امام حسین (ع) مزه و طعم دیگری دارد؛ غذای امام حسین (ع) صفای دیگری دارد و ...
همه چیز راجع به نذر
نذر از جمله وسایل تغییر احوال انسان است و به عبارتی؛ نوعی از انواع دعا، تضرع و تذلل به درگاه خدای بزرگ محسوب می شود.
نذر در زبان عربی به معنای وعده است. بنابراین نذرکننده به امری معین وعده می دهد که در آینده به تحقق برساند و وعده ی او منوط و مشروط بر انجام آن کار است. برای مثال فرد نذرکننده می گوید: اگر این کار عملی شود، چنین خواهم کرد و گاهی هم می گوید: در هر حال این کار را انجام می دهم.
در کتاب لسان العرب این چنین آمده است «نذر (نحب) چیزی است که انسان نذر می کند و آن عهد را به طور واجب بر عهده می گیرد.» (لسان العرب، ابن منظور، ج 7، ص 663) از دیدگاه فقه، نذر یعنی اینکه نذرکننده برای انجام کاری فقط در راه رضای خداوند، خود را به انجام کاری ملزم نماید و یا برای ترک کاری، باز هم برای جلب رضای خداوند، خود را موظف کند.
نذر را به «نحب» نیز تعبیر کرده‌اند و از آن جمله، گفته خداوند متعال در قرآن کریم است که می فرماید: «من المومنین رجالٌ صدقوا ما عاهدواالله علیه فمنهم من قضی نحبه و منهم من ینتظر و ما بدّلوا تبدیلا» (سوره احزاب، 22 )
برخی از آن مومنان، بزرگ مردانی اند که به عهد و پیمانی که با خدا بستند کاملاً وفا کردند پس برخی پیمان خویش گزاردند و بر آن عهد ایستادگی کردند تا رد راه خدا شهید شدند ...
در تفسیر آمده است که «نحب» همان «نذر» یا عهد است.
در حقیقت نذر همان التزام انسان به انجام عملی است که شخص بر خود واجب کرده تا برای پروردگارش انجام دهد؛ یعنی نذر، ارتباط و عهدی با خداوند متعال است.
هنگامی که انسان در برابر مشکلی قرار می گیرد، مصیبتی بر او وارد می شود، راههای گشایش کارها بر او بسته می شود و رسیدن به آرزوها برایش غیرممکن می گردد، در آن زمان است که پناه می آورد به خدایی که از هر چیز بی نیاز است و همه چیز در دست اوست. به درستی که انسان اطمینان و باور دارد به اینکه پروردگارش، کسی را که به او امید دارد، ناامید نمی کند و برای همین هم او را می خواند، فقط از او درخواست یاری کرده و به او متوسل می شود و تضرع و زاری می کند.
امام صادق علیه السلام می فرمایند: من کراهت دارم از اینکه مرد برای خودش، فعل سختی را واجب کند
خداوند متعال در قرآن کریم فرموده است:
«امن یجیب المضطر اذا دعاه و یکشف السوء و یجعلکم خلفاء الارض أًءِلاه مع الله قلیلا ما تذکّرون.»
آن کیست که دعای بیچاره مضطر را به اجابت می رساند و رنج و غم آنان را برطرف می سازد و شما را جانشینان اهل زمین قرار می دهد؟ آیا با وجود خدای یکتا خدایی نیست؟ اندکی متذکر هستند.(نمل، آیه 62 )
پس در حقیقت نذر نوعی پیمان با خداوند متعال است و نذر در التزام شخص نسبت به خداوند متعال برای انجام یا ترک کاری، با پیمان و قسم مشترک است.
در نذر: متعهد به انجام کار یا ترک آن است.
در پیمان: متعهد به انجام کار یا ترک آن است.
در قسم: متعهد به انجام کار یا ترک آن است.
در احکام فقه، میان این امور سه گانه، اشتراکی بزرگ وجود دارد که از مهم‌ترین آنها التزام وفای به عهد و وعده است.
مردم امسال هم سنگ تمام گذاشتند، همه برای امام حسین علیه السلام دوست دارند که کاری بکنند اگر شده به اندازه شستن چند استکان در هیئت عزاداری باشد، یا جفت کردن کفش عزاداران، کسی هم کسی را مجبور نمی کند، هیچ اجباری هم در کار نیست همه عشق است و اشتیاق.
اما گویی این عاشقی به مذاق خیلی ها خوش نمی آید، با نگاهی از بلندای کوه های غرور به این عشق مردمی دهن کجی می کنند و می گویند: در میان این همه فقر و بیکاری و اعتیاد این همه خرج چه معنایی دارد چرا این پول‌ها را جایی دیگر هزینه نکنیم؟
این ژست‌ها بود که در شبکه های اجتماعی بیداد می کرد، لحظه به لحظه منتشر می‌شد که ای فغان ...:
به جای نذری برای امام حسین علیه السلام، به فقرا، بیماران سرطانی و ... کمک کنیم.
این مخارج چیست که در همین دهه چه فقرایی که از سفره پر برکت ابا عبدلله الحسین سیر می شوند و چند شبی را سر بر بالین می‌گذارند ... فرصتی که هیچ کدام از این ژست گرفتن‌های ما برایشان فراهم نمی کند....
راستی چرا فقط هزینه عزاداری‌ها که کوچکترین باری بر شانه دولت ندارد و نذورات و هدایای افراد خیّر است این قدر برایش نقشه می‌کشیم که چنین کنیم و چنان کنیم؟
چرا این همه هزینه در این فوتبال وجدان ما را برای اعتراض قلقلک نمی‌دهد، چرا کمد لباس‌هایمان باید از زور لباس‌های مختلف منفجر شود ولی ککمان هم نگزد که عده‌ای در حسرت داشتن یکی از آنها می سوزند، چرا این تب و لرزهای مداوم فقرا برایمان مهم نیست؟ چرا حاضر به بخشش یکی از آن لباس‌های مارک دارمان نیستیم که مایه مباهاتمان است؟
راستی چرا فقط هزینه عزاداری‌ها که کوچکترین باری بر شانه دولت ندارد و نذورات و هدایای افراد خیّر است این قدر برایش نقشه می کشیم که چنین کنیم و چنان کنیم؟
چرا وقتی نگاه پر از حسرت کودکان کار به دنبال ما تا ته سالن گرم آن رستوران های گران قیمت و آن غذاهای لذیذ سرگردان می‌ماند، از هزینه این شام ها و ناهارهای آن چنانی مان نمی‌گذریم تا این ها هم شبی با شکم سیر سر بر بالین بگذارند؟
چرا وقتی پول یکی از خودروهای میلیاردی را مخارج ازدواج چند جوان را فراهم می کند حاضر نیستیم حتی فکر اهدایش را هم بکنیم؟
این نذری دادان ها چرا آلرژیک شده و وجدان خفته همه را بیدار می کند و تزهای روشنفکری است که از چپ و راست ارائه می شود ...
اگر مشکل ما فقر و بیکاری و نداری ماست این مردم معجزه‌ها از دست توانای آقا امام حسین علیه السلام دیده‌اند، اگر همه دنیا را به اینان ببخشیم باز دست از عشق ابا عبدالله بر نمی‌دارند، اگر صدای نوحه و یادآوری مصایب کربلا برای زندگی مرفه و بی‌فلسفه ما آهنگی ناخوشایند است بهتر است فکری به حال ناپاکی خودمان کنیم، این صداها و نواها تا ابد در جریان است و برای یزیدیان این زمان آهنگ بیدار باشی است برای خروج از سپاهیان شامی و بیداری وجدان هایی که اسیر هجمه شبهه‌ها و سم پاشی های ضد دین هستند.
به گزارش فارس، با توجه به اینکه در محرم امسال در کنار عزاداری خالصانه مردم ولایتمدار تبریز شاهد انتشار خبری مبنی بر مرگ همسر و مادر بزرگ یک پزشک در تبریز آن هم به دلیل مصرف «غذای نذری مسموم» برای خانواده پزشکی که قبل‌ها به عنوان پزشک خیری که نسخه شجریان تجویز کرده و هزینه داروی یک بیمار را تقبل کرده بود، در رسانه‌ها منتشر و به سرعت دهان به دهان چرخید.
شایعات زیادی نیز در این بین ساخته و در فضای مجازی منتشر شد و البته عده‌ای سودجو نیز سعی کردند تا از این فرصت برای بدبین کردن مردم به نذری‌ها و مراسم‌های این ایام استفاده کنند تا شاید بتوانند از این طریق حضور مردم در این برنامه‌ها را کمرنگ کنند.
در این راستا بعد از تحقیقات، بررسی‌ها و پیگیری‌های قوه قضائیه بحث غذای نذری در این ماجرا منتفی بوده و این پزشک خود اعتراف کرده که غذا نذری نبوده و خودش غذا را تهیه کرده بود ولی آقا امام حسین(ع) اجازه جوسازی و تخریب دستگاه مخلص خود را نداد و تا اربعینش متن اصلی این سناریو برای همه عیان شد و روسیاهی به خود زغال ماند.
نذر موجب ماندگاری فرهنگ اباعبدالله الحسین(ع) است
مدیرکل تبلیغات اسلامی آذربایجان‌شرقی به مقدمه‌ای از اصل نذری پرداخت و گفت: نذر یکی از احکام و یکی از ابواب فقهی است که آداب خاص خود را داشته و یک عبادت محسوب می‌شود.
حجت‌الاسلام شهاب‌الدین حسینی ادامه داد: فردی که در راه امام حسین(ع) و یا ائمه دیگر نذری می‌دهد، و این نذر با صیغه شرعی و برای رضای خدا بوده و احسان امام حسین (ع) یا سایر ائمه است.
حسینی با اشاره به اینکه نذر باعث گسترش فرهنگ و ماندگاری ارادت به ائمه و پایداری این فرهنگ بزرگ است، گفت: پشتوانه‌ای برای تدام راه امام حسین (ع) است و گسترش این فرهنگ حتی اگر دشمن نیز بر روی این مساله حساس است از این پشتوانه بزرگ هراس دارد.
وی با تأکید بر اینکه نذر در کنار اینکه یک عبادت بوده و وسیله تقرب به پروندگار متعال است، تصریح کرد: این امر باعث ماندگاری فرهنگ اباعبدالله الحسین(ع) بوده و دشمنی که سال‌ها بر اساس آیه قرآنی که می‌فرماید دشمن همیشه در تلاش خاموش کردن نور خداوند است؛ پس می‌توان گفت چون امام حسین(ع) نور الهی است و در زیارت ایشان نیز آمده است، دشمن برای خاموشی این نور عظیم همه کار انجام می‌دهد.
حسینی افزود: دشمنان از ابتدا که در تلاش خاموش کردن نور الهی بوده‌اند تا به امروز که در این جامعه از نمادهایی که به عنوان ماندگاری فرهنگ عزاداری و فرهنگ اباعبدالله مطرح شده دشمنان امروز از این هراس داشته و می‌خواهند از بین ببرند.
وی خاطرنشان کرد: با توجه به اینکه نذر خود یک صیغه داشته و باعث ماندگاری این فرهنگ شده است،با توطئه‌هایی روبرو شده و در خیال باطلی سیر می‌کنند ولی از آنجایی که اراده حق به آن تعلق داشته تا این فرهنگ پایدار مانده و نذر به عنوان عوامل ماندگاری محسوب شود.
نذر همزاد اسلام است
مدیرکل سازمان تبلیغات اسلامی استان به قدمت نذر و نذری دادن در ایران پرداخت و ابراز کرد: نذر همزاد اسلام است در حالی که قبل از اسلام در ادیان دیگر نیز وجود داشت و یکی از ابواب فقهی است و باید اصول آن مانند با صیغه شرعی باشد و به قصد عبادت و تقرب پروردگار متعال انجام گیرد.
حسینی با بیان اینکه در ایران از زمانی که اسلام را پذیرفته‌اند، نذر نیز مرسوم شده، گفت: از زمانی که ایران در دوران اولیه اسلام که مصادف با شانزدهم بعد از هجرت بوده و مردم ایران لبیک به ندای اسلام کرده‌اند نذر جایگاه ویژه در میان مردم پیدا کرده است.
وی تأکید کرد: از وقتی مسلمان، مسلمان شده و اسلام را قبول کرده و نذر که یکی از آداب اسلام است آن را نیز قبول کرده است.
نذری برای حسین، راهی برای اصلاح جامعه ...
حجت‌الاسلام اصغر نقدی، استاد حوزه و دانشگاه در خصوص اهمیت و جایگاه نذر با اشاره به اینکه آداب نذر در اسلام بیان شده است و باید در آن چهارچوب باشد، گفت: اولاً نذر باید عقلایی باشد و اگر نذر عقلایی نباشد باطل خواهد بود و همچنین نذری که می‌کنیم باید شرعی و بر اساس شریعت باشد.
وی ادامه داد: شرط سوم برای نذر، قابلیت اجرا در آن است؛ یعنی به گونه‌ای باشد که بتوان به آن عمل کرد و منطبق با توان فرد باشد و مانعی برای انجام دادن آن نباشد.
استاد حوزه و دانشگاه تبریز همچنین با بیان اینکه هر فردی که در راه ائمه نذری می‌دهد باید این شرایط را رعایت کند، افزود: اصل و مبنای نذر این است که باید به خاطر خداوند بوده و حتی صیغه صحیح نذر این است که برای خداوند باشد.
وی در خصوص برخی مسائل پیش آمده در خصوص تخریب جایگاه نذر، تصریح کرد: افرادی نذر را سلاح خود قرار داده‌اند در حالی خلاف شرع و عقل است.
نقدی با تأکید بر اینکه شیطان با روش‌ها و راههای مختلف، وارد یک موضوع می‌شود، گفت: دشمن به دنبال یک سری بهانه‌ها و نقطه ضعف‌ها است تا محلی برای نفوذ پیدا کند.
وی به فرمایشی از جانب مقام معظم رهبری در خصوص آمریکا استناد کرد و گفت: ایشان گفته‌اند که اگر آمریکا هسته‌ای را بهانه کرده بعدها نیز موشکی، حقوق بشر و سایر مسائل را بهانه خواهد کرد و صفت خناسیت که در شیطان وجود دارد را آنها نیز دارد و به هر حال تمام تلاش خود را برای ورود خواهند کرد.
کارشناس مسائل دینی خاطرنشان کرد: دشمن در تمام کارهای ما دخالت می‌کند و در برخی از مسائل که ممکن است ضعف داشته باشیم از آن فرصت استفاده می‌کنند و علیه ما استفاده می‌کنند.
وی با یادآوری اینکه ما باید راه خدا را در چهارچوب شرع، قرآن، سنت و مورد تأئید عقل است را برویم، ابراز کرد: دشمن در حال بهانه‌جویی بوده و الآن هم نذر را بهانه کرده است در حالی که این بحث‌های مطرح شده از طرف آنها نه به دین و نه به امام حسین ربط دارد.
نقدی به کشته شدن خانواده پزشک تبریزی با شایعه غذاری نذری اشاره کرد و گفت: در قبرستان‌ها نذورات فراوانی پخش می‌شود و یا در سایر موارد نیز راه‌هایی وجود دارد که افراد کثیری مسموم شود و این ربطی به نذر ندارد و این کار پزشک همانند فردی است که گفت من نماز نمی‌خوانم چون حضرت علی(ع) سر نماز به شهادت رسانده‌اند و فرد دیگری نیز گفت من به مسجد نمی‌روم چون امیرالمومنین را در مسجد کشته‌اند و آیا این بدین معنا است که نماز و مسجد بد بوده و باید ترک شود.
در طی این گزارش گفت‌وگویی نیز با رضا حمیدی که خود و خانواده‌اش بیش از پنجاه سال سابقه نذری در راه خدا داشته، انجام دادیم؛ وی در خصوص چرایی نذری دادن و اهمیت این امر چنین گفت: از دوران کودکی شاهد نذری در خانواده خود هستیم که با توجه به بضاعت و توان خانواده هر سال آش، شعله زرد، حلوا و غذا بوده است.
وی ادامه داد: با توجه به اینکه والدین در کنار من نیستند و به رحمت خداوند رفته‌اند هر سال بهانه‌ای را برای یاد روح اموات خود می‌کنم و ماه محرم و صفر فرصت مناسبی برای این کار است تا روحشان در کنار سرورسالار شهیدان محشور شود.
با همه این گفته‌ها، به درستی که مصداق شعر زیبای هر که با آل علی در افتاد، ورافتاد؛ پزشک تبریزی است که با برنامه از پیش تعیین شده خواست جایگاه نذر را در ایران تخریب کند و به گونه‌ای شد که نسخه مرغ سحر هم به دادش نمی‌رسد.
عزای حسینی با غذای حسینی!
قطعا خوردن غذای مراسم عزاداری سیدالشهدا مانند بسیاری از مراسم‌های محرمی آداب خاص خود دارد. اصلا غذای امام حسین (ع) صفای دیگری دارد. غذای امام حسین (ع) غیر از بحث تبرک و مسائل معنوی دیگر یک پدیده اجتماعی و یک رسم و رسوم مذهبی است. ما با خوردن این غذا بزرگ شده‌ایم و به همین علت است که خیلی‌ها اعتقاد دارند غذای امام حسین (ع) مزه و طعم دیگری دارد؛ غذای امام حسین (ع) صفای دیگری دارد و ...
همه چیز راجع به نذر
نذر از جمله وسایل تغییر احوال انسان است و به عبارتی؛ نوعی از انواع دعا، تضرع و تذلل به درگاه خدای بزرگ محسوب می شود.
نذر در زبان عربی به معنای وعده است. بنابراین نذرکننده به امری معین وعده می دهد که در آینده به تحقق برساند و وعده ی او منوط و مشروط بر انجام آن کار است. برای مثال فرد نذرکننده می گوید: اگر این کار عملی شود، چنین خواهم کرد و گاهی هم می گوید: در هر حال این کار را انجام می دهم.
در کتاب لسان العرب این چنین آمده است «نذر (نحب) چیزی است که انسان نذر می کند و آن عهد را به طور واجب بر عهده می گیرد.» (لسان العرب، ابن منظور، ج 7، ص 663) از دیدگاه فقه، نذر یعنی اینکه نذرکننده برای انجام کاری فقط در راه رضای خداوند، خود را به انجام کاری ملزم نماید و یا برای ترک کاری، باز هم برای جلب رضای خداوند، خود را موظف کند.
نذر را به «نحب» نیز تعبیر کرده‌اند و از آن جمله، گفته خداوند متعال در قرآن کریم است که می فرماید: «من المومنین رجالٌ صدقوا ما عاهدواالله علیه فمنهم من قضی نحبه و منهم من ینتظر و ما بدّلوا تبدیلا» (سوره احزاب، 22 )
برخی از آن مومنان، بزرگ مردانی اند که به عهد و پیمانی که با خدا بستند کاملاً وفا کردند پس برخی پیمان خویش گزاردند و بر آن عهد ایستادگی کردند تا رد راه خدا شهید شدند ...
در تفسیر آمده است که «نحب» همان «نذر» یا عهد است.
در حقیقت نذر همان التزام انسان به انجام عملی است که شخص بر خود واجب کرده تا برای پروردگارش انجام دهد؛ یعنی نذر، ارتباط و عهدی با خداوند متعال است.
هنگامی که انسان در برابر مشکلی قرار می گیرد، مصیبتی بر او وارد می شود، راههای گشایش کارها بر او بسته می شود و رسیدن به آرزوها برایش غیرممکن می گردد، در آن زمان است که پناه می آورد به خدایی که از هر چیز بی نیاز است و همه چیز در دست اوست. به درستی که انسان اطمینان و باور دارد به اینکه پروردگارش، کسی را که به او امید دارد، ناامید نمی کند و برای همین هم او را می خواند، فقط از او درخواست یاری کرده و به او متوسل می شود و تضرع و زاری می کند.
امام صادق علیه السلام می فرمایند: من کراهت دارم از اینکه مرد برای خودش، فعل سختی را واجب کند
خداوند متعال در قرآن کریم فرموده است:
«امن یجیب المضطر اذا دعاه و یکشف السوء و یجعلکم خلفاء الارض أًءِلاه مع الله قلیلا ما تذکّرون.»
آن کیست که دعای بیچاره مضطر را به اجابت می رساند و رنج و غم آنان را برطرف می سازد و شما را جانشینان اهل زمین قرار می دهد؟ آیا با وجود خدای یکتا خدایی نیست؟ اندکی متذکر هستند.(نمل، آیه 62 )
پس در حقیقت نذر نوعی پیمان با خداوند متعال است و نذر در التزام شخص نسبت به خداوند متعال برای انجام یا ترک کاری، با پیمان و قسم مشترک است.
در نذر: متعهد به انجام کار یا ترک آن است.
در پیمان: متعهد به انجام کار یا ترک آن است.
در قسم: متعهد به انجام کار یا ترک آن است.
در احکام فقه، میان این امور سه گانه، اشتراکی بزرگ وجود دارد که از مهم‌ترین آنها التزام وفای به عهد و وعده است.
مردم امسال هم سنگ تمام گذاشتند، همه برای امام حسین علیه السلام دوست دارند که کاری بکنند اگر شده به اندازه شستن چند استکان در هیئت عزاداری باشد، یا جفت کردن کفش عزاداران، کسی هم کسی را مجبور نمی کند، هیچ اجباری هم در کار نیست همه عشق است و اشتیاق.
اما گویی این عاشقی به مذاق خیلی ها خوش نمی آید، با نگاهی از بلندای کوه های غرور به این عشق مردمی دهن کجی می کنند و می گویند: در میان این همه فقر و بیکاری و اعتیاد این همه خرج چه معنایی دارد چرا این پول‌ها را جایی دیگر هزینه نکنیم؟
این ژست‌ها بود که در شبکه های اجتماعی بیداد می کرد، لحظه به لحظه منتشر می‌شد که ای فغان ...:
به جای نذری برای امام حسین علیه السلام، به فقرا، بیماران سرطانی و ... کمک کنیم.
این مخارج چیست که در همین دهه چه فقرایی که از سفره پر برکت ابا عبدلله الحسین سیر می شوند و چند شبی را سر بر بالین می‌گذارند ... فرصتی که هیچ کدام از این ژست گرفتن‌های ما برایشان فراهم نمی کند....
راستی چرا فقط هزینه عزاداری‌ها که کوچکترین باری بر شانه دولت ندارد و نذورات و هدایای افراد خیّر است این قدر برایش نقشه می‌کشیم که چنین کنیم و چنان کنیم؟
چرا این همه هزینه در این فوتبال وجدان ما را برای اعتراض قلقلک نمی‌دهد، چرا کمد لباس‌هایمان باید از زور لباس‌های مختلف منفجر شود ولی ککمان هم نگزد که عده‌ای در حسرت داشتن یکی از آنها می سوزند، چرا این تب و لرزهای مداوم فقرا برایمان مهم نیست؟ چرا حاضر به بخشش یکی از آن لباس‌های مارک دارمان نیستیم که مایه مباهاتمان است؟
راستی چرا فقط هزینه عزاداری‌ها که کوچکترین باری بر شانه دولت ندارد و نذورات و هدایای افراد خیّر است این قدر برایش نقشه می کشیم که چنین کنیم و چنان کنیم؟
چرا وقتی نگاه پر از حسرت کودکان کار به دنبال ما تا ته سالن گرم آن رستوران های گران قیمت و آن غذاهای لذیذ سرگردان می‌ماند، از هزینه این شام ها و ناهارهای آن چنانی مان نمی‌گذریم تا این ها هم شبی با شکم سیر سر بر بالین بگذارند؟
چرا وقتی پول یکی از خودروهای میلیاردی را مخارج ازدواج چند جوان را فراهم می کند حاضر نیستیم حتی فکر اهدایش را هم بکنیم؟
این نذری دادان ها چرا آلرژیک شده و وجدان خفته همه را بیدار می کند و تزهای روشنفکری است که از چپ و راست ارائه می شود ...
اگر مشکل ما فقر و بیکاری و نداری ماست این مردم معجزه‌ها از دست توانای آقا امام حسین علیه السلام دیده‌اند، اگر همه دنیا را به اینان ببخشیم باز دست از عشق ابا عبدالله بر نمی‌دارند، اگر صدای نوحه و یادآوری مصایب کربلا برای زندگی مرفه و بی‌فلسفه ما آهنگی ناخوشایند است بهتر است فکری به حال ناپاکی خودمان کنیم، این صداها و نواها تا ابد در جریان است و برای یزیدیان این زمان آهنگ بیدار باشی است برای خروج از سپاهیان شامی و بیداری وجدان هایی که اسیر هجمه شبهه‌ها و سم پاشی های ضد دین هستند.
