گروه سیاسی صراط - ماجرای استعفا یا برکناری علی جنتی از وزارت ارشاد، چند روزی است که نقل محافل سیاسی کشور شده اما تمامی مسئولان دولتی ضمن آنکه اصل موضوع را رد نمی کنند، تلاش دارند تا قضیه را کش داده و طولانی تر کنند.
به گزارش صراط، ماجرا، از استعفای مدیرکل ارشاد قم آغاز شد؛ پس از برگزاری یک کنسرت در قم در هفته دفاع مقدس، علمای شهر به آن اعتراض کردند و در نهایت، مدیرکل ارشاد استان استعفا داد و جنتی هم بی درنگ آن را پذیرفت.
پس از آن گفته شد که روحانی از ماجرای کنسرت ها به تنگ آمده و خواهان برکناری یا کناره گیری علی جنتی است؛ تحلیلی که چندان منطقی به نظر نمی رسد. چراکه اولا دوستی شخصی روحانی و جنتی به دهه ها قبل باز می گردد و به نظر نمی رسد اولین اقدامی که به مذاق روحانی خوش نیامده، منجر به برکناری جنتی شود.
در ثانی مواضع جنتی درباره کنسرت و موسیقی، حتی از خود روحانی هم جلوتر است و او در روزهای آغازین وزارت خود تا جایی پیش رفت که به صراحت اعلام کرد در زمینه موسیقی قصد دارد راه خاتمی را در وزارت ارشاد ادامه دهد.
دلیل دیگر اینکه بعید است جنتی، در روزهایی که ماجرای کنسرت ها، تا این اندازه داغ شده، تصمیمات مهم و راهبردی را بدون نظر موافق روحانی اخذ کند.
روحانی چندی پیش، پس از اعلام موافقت جنتی با خواسته آیت الله علم الهدی مبنی بر عدم برگزاری کنسرت در مشهد، به ظاهر به وزیر خود تاخت اما به نظر می رسد همان اظهارات نیز نوعی بهره برداری سیاسی از ماجرا باشد.
با این استدلال، ماجرای استعفا یا برکناری جنتی، هرچه باشد یک تصمیم جمعی است نه خواسته شخصی و انفرادی روحانی یا جنتی. عمده دلیل آن را هم باید در بهره برداری های سیاسی و حتی انتخاباتی جست و جو کرد. در روزهایی که موضوع انتخابات 96 و وعده های بر زمین مانده روحانی در حوزه اقتصادی، به صدر اخبار آمده، چه موضوعی بهتر از کنسرت و موسیقی می تواند دولت را از این باتلاق نجات دهد؟
به بیان ساده تر، دولت روحانی با تغییر یک وزیر پرسروصدا و جنجالی، به راحتی می تواند دست کم برای مدتی، موضوع اقتصاد را از صدر اخبار پایین کشده و بحث جذاب و توده پسند کنسرت(!) را جایگزین آن کند تا بلکه از این راه، توپ را به زمین منتقدان دولت بیندازد.
فرقی هم نمی کند که استعفا باشد یا برکناری؛ دولت با پیش کشیدن بحث "فشارها از بیرون" بهره برداری انتخاباتی خود را از آن خواهد کرد. با این حال باید دید این حربه تا چه اندازه در میان عامه مردم اثرگذار خواهد بود.
به گزارش صراط، ماجرا، از استعفای مدیرکل ارشاد قم آغاز شد؛ پس از برگزاری یک کنسرت در قم در هفته دفاع مقدس، علمای شهر به آن اعتراض کردند و در نهایت، مدیرکل ارشاد استان استعفا داد و جنتی هم بی درنگ آن را پذیرفت.
پس از آن گفته شد که روحانی از ماجرای کنسرت ها به تنگ آمده و خواهان برکناری یا کناره گیری علی جنتی است؛ تحلیلی که چندان منطقی به نظر نمی رسد. چراکه اولا دوستی شخصی روحانی و جنتی به دهه ها قبل باز می گردد و به نظر نمی رسد اولین اقدامی که به مذاق روحانی خوش نیامده، منجر به برکناری جنتی شود.
در ثانی مواضع جنتی درباره کنسرت و موسیقی، حتی از خود روحانی هم جلوتر است و او در روزهای آغازین وزارت خود تا جایی پیش رفت که به صراحت اعلام کرد در زمینه موسیقی قصد دارد راه خاتمی را در وزارت ارشاد ادامه دهد.
دلیل دیگر اینکه بعید است جنتی، در روزهایی که ماجرای کنسرت ها، تا این اندازه داغ شده، تصمیمات مهم و راهبردی را بدون نظر موافق روحانی اخذ کند.
با این استدلال، ماجرای استعفا یا برکناری جنتی، هرچه باشد یک تصمیم جمعی است نه خواسته شخصی و انفرادی روحانی یا جنتی. عمده دلیل آن را هم باید در بهره برداری های سیاسی و حتی انتخاباتی جست و جو کرد. در روزهایی که موضوع انتخابات 96 و وعده های بر زمین مانده روحانی در حوزه اقتصادی، به صدر اخبار آمده، چه موضوعی بهتر از کنسرت و موسیقی می تواند دولت را از این باتلاق نجات دهد؟
به بیان ساده تر، دولت روحانی با تغییر یک وزیر پرسروصدا و جنجالی، به راحتی می تواند دست کم برای مدتی، موضوع اقتصاد را از صدر اخبار پایین کشده و بحث جذاب و توده پسند کنسرت(!) را جایگزین آن کند تا بلکه از این راه، توپ را به زمین منتقدان دولت بیندازد.
فرقی هم نمی کند که استعفا باشد یا برکناری؛ دولت با پیش کشیدن بحث "فشارها از بیرون" بهره برداری انتخاباتی خود را از آن خواهد کرد. با این حال باید دید این حربه تا چه اندازه در میان عامه مردم اثرگذار خواهد بود.
مسلم است كه با اين بي ... و يا تجمع ...هاي ناكارآمد در دولت . همه سعي شان اين باشد كه با هياهوي كنسرت و امثالهم بخواهند براي خود . سرپناهي درست كنند تا نادانان جامعه را با اين مسائل ...