صراط: حمل و نقل هوایی جهانی مسؤول دو درصد از انتشارات کربن ناشی از فعالیت بشر است و اکنون دانشمندان استرالیایی قصد دارند این میزان را با پرورش سوخت جت روی درخت کاهش دهند.
به گزارش ایسنا به نقل از فیزورگ، محققان دانشگاه ملی استرالیا به این منظور قصد دارند از درختان اوکالیپتوس یا درختان صمغ استفاده کنند.
جت‌ها و موشک‌ها به سوخت‌های پرانرژی نیاز دارند و یافته‌های جدید، یک جایگزین جدید برای سوخت فسیلی ارائه کرده است.
به گفته محققان، روغن اوکالیپتوس حاوی ترکیباتی موسوم به مونوترپن‌ها هستند که می‌توانند به یک سوخت بسیار پرانرژی تبدیل شوند و این سوخت برای راندن جت‌ها و موشک‌های تاکتیکی استفاده شود.
متاسفانه همه روغن‌های اوکالیپتوس بصورت یکسان تولید نمی‌شوند. چالش پیش روی دانشمندان، یافتن راهی برای پرورش و کشت درختانی با غلظت بالایی از مونوترپن‌ها مانند پینن و لیمونن بود. آن‌ها اکنون روش جدیدی را برای ارتقای تولید روغن اوکالیپتوس یافته‌اند که جزئیات آن در مجله "Trends in "Biotechnology منتشر شده است.
بر این اساس، دانشمندان باید گونه‌های مناسبی از اوکالیپتوس را پیدا کنند که ژن‌های ایده‌آل تولیدکننده مونوترپن را داشته باشند. آن‌ها می‌توانند درختان صمغ‌دار را برای تولید روغن پرانرژی بیشتر مهندسی ژنتیکی کنند. در نهایت دانشمندان باید بتوانند با کمترین میزان انرژی، فرآیندهای موثرتر پردازش و کاتالیز را برای تبدیل روغن به سوخت ایجاد کنند.
به گزارش ایسنا به نقل از فیزورگ، محققان دانشگاه ملی استرالیا به این منظور قصد دارند از درختان اوکالیپتوس یا درختان صمغ استفاده کنند.
جت‌ها و موشک‌ها به سوخت‌های پرانرژی نیاز دارند و یافته‌های جدید، یک جایگزین جدید برای سوخت فسیلی ارائه کرده است.
به گفته محققان، روغن اوکالیپتوس حاوی ترکیباتی موسوم به مونوترپن‌ها هستند که می‌توانند به یک سوخت بسیار پرانرژی تبدیل شوند و این سوخت برای راندن جت‌ها و موشک‌های تاکتیکی استفاده شود.
متاسفانه همه روغن‌های اوکالیپتوس بصورت یکسان تولید نمی‌شوند. چالش پیش روی دانشمندان، یافتن راهی برای پرورش و کشت درختانی با غلظت بالایی از مونوترپن‌ها مانند پینن و لیمونن بود. آن‌ها اکنون روش جدیدی را برای ارتقای تولید روغن اوکالیپتوس یافته‌اند که جزئیات آن در مجله "Trends in "Biotechnology منتشر شده است.
بر این اساس، دانشمندان باید گونه‌های مناسبی از اوکالیپتوس را پیدا کنند که ژن‌های ایده‌آل تولیدکننده مونوترپن را داشته باشند. آن‌ها می‌توانند درختان صمغ‌دار را برای تولید روغن پرانرژی بیشتر مهندسی ژنتیکی کنند. در نهایت دانشمندان باید بتوانند با کمترین میزان انرژی، فرآیندهای موثرتر پردازش و کاتالیز را برای تبدیل روغن به سوخت ایجاد کنند.
