صراط: یک روانشناس گفت: برای فراموش کردن خاطرات تلخ و ناخوشایند گذشته، می‌توانیم آن‌ها را بنویسیم، نقاشی بکشیم و یا در موردش حرف بزنیم.
فرشته صادقیان در گفت‌وگو با ایسنا با تاکید بر این‌که برای فراموش کردن گذشته باید به خاطراتمان احترام بگذاریم، اظهار کرد: با دور ریختن احساسات و عواطف مربوط به خاطرات دردناک، باید آن‌ها را فراموش کنیم؛ چراکه فقط در این صورت احساس آرامش می‌کنیم. در صورت امکان بهتر است که به گذشته بازگردیم و با کسانی که در خاطرات تلخ ما دخیل بوده‌اند، حرف بزنیم؛ به عبارتی باید احساسات واقعی‌مان را با کسی در میان بگذاریم و اگر صلاح است به آن‌ها اعتراف کنیم.
این روانشناس ادامه داد: باید گناهانی که در گذشته به خاطر کوتاهی ما شکل گرفته، گردن بگیریم و طلب بخشش کنیم؛ در واقع باید غرور را کنار بگذاریم. البته فراموش کردن تلخی‌ها و تیرگی‌های گذشته کار دشواری است و به تلاش و انرژی زیاد نیاز دارد. با این وجود، فراموش کردن گذشته باعث می‌شود که بتوانیم آرام‌تر، عاقلانه‌تر و متمرکزتر زندگی کنیم.
وی تاکید کرد: نمی‌توانیم گذشته را تغییر دهیم. باید قبول کنیم که هرچه در توان داشته‌ایم انجام داده‌ایم و تا جایی که می‌توانسته‌ایم، خوب، مهربان و موثر بوده‌ایم؛ به عبارتی این‌که «اگر به گذشته برگردیم موثرتر خواهیم بود» تصور اشتباهی است؛ چرا که همان زمان، هرچه در توان‌مان بوده انجام داده‌ایم. پس بهتر است حسرت‌های گذشته را فراموش کنیم و خودمان را ببخشیم؛ در واقع فکر کردن به کارهایی که می‌توانسته‌ایم انجام دهیم بی‌تاثیر و ناسالم است و اگر بخواهیم با اشتباهات یا شکست‌هایمان کنار بیاییم، باید بتوانیم خود را ببخشیم.
صادقیان خاطرنشان کرد: باید مراقب افکارمان باشیم و زمانی که در گذشته غرق شده‌ایم، افکارمان را به صورت ارادی به زمان حال بازگردانیم. باید به ذات و طبیعت زمان اعتماد کنیم و مطمئن باشیم که با مرور زمان، التیام یافته و پیش می‌رویم. زخم‌هایمان نیز به شرط این‌که گذشته را رها کنیم، به تدریج درمان می‌شود. برای این منظور می‌توانیم در وهله اول با افراد جدید وارد رابطه شویم و دوستان جدید را وارد دایره دوستان سابق‌مان بکنیم. همچنین اگر در مورد شکست‌هایمان و روش‌های کنار آمدن با آن‌ها با دوستان جدیدمان صحبت کنیم، خیلی بهتر می‌توانیم با گذشته دردناک‌مان خداحافظی کنیم.
این روانشناس با تاکید بر این‌که باید در مکالماتمان به دنبال تعادل باشیم، افزود:این که درد و ناراحتی خود را با دیگران تقسیم کنیم خیلی مهم است اما به همان میزان باید از علایق و دلبستگی‌های خود صحبت کنیم؛ در واقع رها کردن گذشته یعنی رها کردن خود که منجر به تجربه دنیایی جدید می‌شود. در همین‌راستا می‌توانیم در یک رشته آموزشی جدید ثبت‌نام کنیم و از جهات تازه به زندگی نگاه کنیم تا اتفاقات نو نیز به سمت‌مان هجوم بیاورند.
فرشته صادقیان در گفت‌وگو با ایسنا با تاکید بر این‌که برای فراموش کردن گذشته باید به خاطراتمان احترام بگذاریم، اظهار کرد: با دور ریختن احساسات و عواطف مربوط به خاطرات دردناک، باید آن‌ها را فراموش کنیم؛ چراکه فقط در این صورت احساس آرامش می‌کنیم. در صورت امکان بهتر است که به گذشته بازگردیم و با کسانی که در خاطرات تلخ ما دخیل بوده‌اند، حرف بزنیم؛ به عبارتی باید احساسات واقعی‌مان را با کسی در میان بگذاریم و اگر صلاح است به آن‌ها اعتراف کنیم.
این روانشناس ادامه داد: باید گناهانی که در گذشته به خاطر کوتاهی ما شکل گرفته، گردن بگیریم و طلب بخشش کنیم؛ در واقع باید غرور را کنار بگذاریم. البته فراموش کردن تلخی‌ها و تیرگی‌های گذشته کار دشواری است و به تلاش و انرژی زیاد نیاز دارد. با این وجود، فراموش کردن گذشته باعث می‌شود که بتوانیم آرام‌تر، عاقلانه‌تر و متمرکزتر زندگی کنیم.
وی تاکید کرد: نمی‌توانیم گذشته را تغییر دهیم. باید قبول کنیم که هرچه در توان داشته‌ایم انجام داده‌ایم و تا جایی که می‌توانسته‌ایم، خوب، مهربان و موثر بوده‌ایم؛ به عبارتی این‌که «اگر به گذشته برگردیم موثرتر خواهیم بود» تصور اشتباهی است؛ چرا که همان زمان، هرچه در توان‌مان بوده انجام داده‌ایم. پس بهتر است حسرت‌های گذشته را فراموش کنیم و خودمان را ببخشیم؛ در واقع فکر کردن به کارهایی که می‌توانسته‌ایم انجام دهیم بی‌تاثیر و ناسالم است و اگر بخواهیم با اشتباهات یا شکست‌هایمان کنار بیاییم، باید بتوانیم خود را ببخشیم.
صادقیان خاطرنشان کرد: باید مراقب افکارمان باشیم و زمانی که در گذشته غرق شده‌ایم، افکارمان را به صورت ارادی به زمان حال بازگردانیم. باید به ذات و طبیعت زمان اعتماد کنیم و مطمئن باشیم که با مرور زمان، التیام یافته و پیش می‌رویم. زخم‌هایمان نیز به شرط این‌که گذشته را رها کنیم، به تدریج درمان می‌شود. برای این منظور می‌توانیم در وهله اول با افراد جدید وارد رابطه شویم و دوستان جدید را وارد دایره دوستان سابق‌مان بکنیم. همچنین اگر در مورد شکست‌هایمان و روش‌های کنار آمدن با آن‌ها با دوستان جدیدمان صحبت کنیم، خیلی بهتر می‌توانیم با گذشته دردناک‌مان خداحافظی کنیم.
این روانشناس با تاکید بر این‌که باید در مکالماتمان به دنبال تعادل باشیم، افزود:این که درد و ناراحتی خود را با دیگران تقسیم کنیم خیلی مهم است اما به همان میزان باید از علایق و دلبستگی‌های خود صحبت کنیم؛ در واقع رها کردن گذشته یعنی رها کردن خود که منجر به تجربه دنیایی جدید می‌شود. در همین‌راستا می‌توانیم در یک رشته آموزشی جدید ثبت‌نام کنیم و از جهات تازه به زندگی نگاه کنیم تا اتفاقات نو نیز به سمت‌مان هجوم بیاورند.
