صراط: بعد از درگیری لفظی میان رضا مهماندوست و
سیدمحمد پولادگر، حالا سرمربی ایرانی تیم‌ملی جمهوری آذربایجان از محبوبیت
بیشتری هم برخوردار شده و از این‌که توانسته به‌عنوان یک ایرانی نشان شهرت
را از الهام علی‌اف، رئیس‌جمهوری جمهوری آذربایجان دریافت کند، ابراز
خوشحالی می‌کند. بعد از مراسمی که جمعه شب در باکو برگزار شد، به سراغ
مهماندوست رفتیم و دقایقی با وی همکلام شدیم. در ادامه گفت‌وگوی «شهروند»
را با رضا مهماندوست می‌خوانید:
از مراسم تقدیری که در آذربایجان برگزار شد، صحبت کنید.
از این بابت که یک ایرانی مفتخر به دریافت این مدال در تاریخ ورزش آذربایجان شده، خیلی خوشحالم. نشانی که من دریافت کردم، بالاترین نشان لیاقت در کشور آذربایجان است. نام شهرت بر روی مدال من نقش بسته که به معنای بالاترین مقام است.
از سایر ایرانی‌های حاضر در آذربایجان نیز تقدیر شد؟
بله، با دوستان دیگر در کشتی یعنی جمشید خیرآبادی و صباح شریعتی با هم بودیم. البته میلاد بیگی هم که شاگرد خودم است و مرا همراهی می‌کرد. البته سایر دوستان نشان‌های طلایی دریافت نکردند اما به آنها نیز تبریک گفتم.
خیلی از شخصیت‌های ورزشی ازجمله علی کریمی این موفقیت را به شما تبریک گفتند و البته حسرت خوردند که چرا شما در یک کشور دیگر هستید؟
پیام‌های محبت‌آمیز دوستان را دیدم و خیلی از این بابت خوشحال و ممنون هستم. باید به صورت ویژه از علی دایی و علی کریمی، دو اسطوره تکرار نشدنی ورزش ایران و جهان تشکر کنم که مرا مورد لطف خود قرار دادند.
زمانی که در ایران بودید و با تیم‌ملی تکواندو قهرمان جهان شدید، چنین تقدیری از شما صورت گرفت؟
واقعا از این بابت بسیار غمگین هستم و بعد از مراسم نیز خیلی حال خوبی نداشتم. باید ابراز تاسف کنم به‌خاطر قدرنشناسی فدراسیون تکواندو و مسئولان ورزش کشورم چون بارها این افتخارات را در ایران کسب کردیم اما نه‌تنها این مراسم‌ها را برای تیم‌ملی برگزار نکردند، بلکه عده‌ای تنگ نظر باعث به هم ریختن تیم ما و اخراج بنده شدند. جالب این‌که بعد از آن گفتند نبودن مهماندوست مهم نیست و ما نفرات بهتری را داریم.
خیلی‌ها پاداش ٢٠٠هزار دلاری شما را با قرارداد فوتبالیست‌ها و حتی پاداش‌هایی که قرار است به مدال‌آوران المپیکی ایران اهدا شود، مقایسه کردند؟
واقعا نمی‌دانم چه بگویم. خدارا شکر می‌کنم که من در میان رسانه‌ها و مردم ایران جایگاه خودم را دارم. مهم ارزش دادن به این حرکت و تلاش ما بود که دیده شد. من نمی‌توانم مقایسه‌ای بین خودم و سایرین انجام دهم و بهتر است که بقیه با یک نگاه منطقی این کار را کنند.
به نظر می‌رسد که همچنان دل پُری از مسئولان فدراسیون تکواندو دارید؟
بعد از قهرمانی که با ایران در جهان به دست آوردم و بهترین مربی جهان شدم، اخراجم کردند. ٢سال خانه نشین شدم و در آخر هم مرا مزدور و خائن خطاب کردند. البته فدراسیون چنین نگاهی داشت و از سوی دیگر مردم همیشه پشت من بودند و از من حمایت کردند و در همه سختی‌ها به من لطف خود را نشان دادند و به خاطر همین من شرمنده مردم شدم. دست همه کسانی که از حمایت کردند را می‌بوسم و امیدوارم روزی بتوانم دوباره به آنها خدمت کنم.
در آخر هم از برنامه آینده‌تان بگویید؛ در آذربایجان ماندنی هستید؟
بله، فعلا که قرارمان بر ادامه همکاری است و شرایط خوبی هم برای ما فراهم کرده‌اند. تا چند وقت دیگر باید اردوهای خودمان را شروع کنیم تا برای بازی‌های کشورهای اسلامی آماده شویم. البته بعد از آن هم مسابقات جهانی کره‌جنوبی را در پیش داریم که از اهمیت بالایی برخوردار است و امیدوارم بتوانیم موفقیت‌های المپیک را آن‌جا نیز تکرار کنیم. به‌هرحال من یک مربی حرفه‌ای هستم و کارم را در همین کشور تا جایی که ادامه داشته باشد، پیگیری می‌کنم.
از مراسم تقدیری که در آذربایجان برگزار شد، صحبت کنید.
از این بابت که یک ایرانی مفتخر به دریافت این مدال در تاریخ ورزش آذربایجان شده، خیلی خوشحالم. نشانی که من دریافت کردم، بالاترین نشان لیاقت در کشور آذربایجان است. نام شهرت بر روی مدال من نقش بسته که به معنای بالاترین مقام است.
از سایر ایرانی‌های حاضر در آذربایجان نیز تقدیر شد؟
بله، با دوستان دیگر در کشتی یعنی جمشید خیرآبادی و صباح شریعتی با هم بودیم. البته میلاد بیگی هم که شاگرد خودم است و مرا همراهی می‌کرد. البته سایر دوستان نشان‌های طلایی دریافت نکردند اما به آنها نیز تبریک گفتم.
خیلی از شخصیت‌های ورزشی ازجمله علی کریمی این موفقیت را به شما تبریک گفتند و البته حسرت خوردند که چرا شما در یک کشور دیگر هستید؟
پیام‌های محبت‌آمیز دوستان را دیدم و خیلی از این بابت خوشحال و ممنون هستم. باید به صورت ویژه از علی دایی و علی کریمی، دو اسطوره تکرار نشدنی ورزش ایران و جهان تشکر کنم که مرا مورد لطف خود قرار دادند.
زمانی که در ایران بودید و با تیم‌ملی تکواندو قهرمان جهان شدید، چنین تقدیری از شما صورت گرفت؟
واقعا از این بابت بسیار غمگین هستم و بعد از مراسم نیز خیلی حال خوبی نداشتم. باید ابراز تاسف کنم به‌خاطر قدرنشناسی فدراسیون تکواندو و مسئولان ورزش کشورم چون بارها این افتخارات را در ایران کسب کردیم اما نه‌تنها این مراسم‌ها را برای تیم‌ملی برگزار نکردند، بلکه عده‌ای تنگ نظر باعث به هم ریختن تیم ما و اخراج بنده شدند. جالب این‌که بعد از آن گفتند نبودن مهماندوست مهم نیست و ما نفرات بهتری را داریم.
خیلی‌ها پاداش ٢٠٠هزار دلاری شما را با قرارداد فوتبالیست‌ها و حتی پاداش‌هایی که قرار است به مدال‌آوران المپیکی ایران اهدا شود، مقایسه کردند؟
واقعا نمی‌دانم چه بگویم. خدارا شکر می‌کنم که من در میان رسانه‌ها و مردم ایران جایگاه خودم را دارم. مهم ارزش دادن به این حرکت و تلاش ما بود که دیده شد. من نمی‌توانم مقایسه‌ای بین خودم و سایرین انجام دهم و بهتر است که بقیه با یک نگاه منطقی این کار را کنند.
به نظر می‌رسد که همچنان دل پُری از مسئولان فدراسیون تکواندو دارید؟
بعد از قهرمانی که با ایران در جهان به دست آوردم و بهترین مربی جهان شدم، اخراجم کردند. ٢سال خانه نشین شدم و در آخر هم مرا مزدور و خائن خطاب کردند. البته فدراسیون چنین نگاهی داشت و از سوی دیگر مردم همیشه پشت من بودند و از من حمایت کردند و در همه سختی‌ها به من لطف خود را نشان دادند و به خاطر همین من شرمنده مردم شدم. دست همه کسانی که از حمایت کردند را می‌بوسم و امیدوارم روزی بتوانم دوباره به آنها خدمت کنم.
در آخر هم از برنامه آینده‌تان بگویید؛ در آذربایجان ماندنی هستید؟
بله، فعلا که قرارمان بر ادامه همکاری است و شرایط خوبی هم برای ما فراهم کرده‌اند. تا چند وقت دیگر باید اردوهای خودمان را شروع کنیم تا برای بازی‌های کشورهای اسلامی آماده شویم. البته بعد از آن هم مسابقات جهانی کره‌جنوبی را در پیش داریم که از اهمیت بالایی برخوردار است و امیدوارم بتوانیم موفقیت‌های المپیک را آن‌جا نیز تکرار کنیم. به‌هرحال من یک مربی حرفه‌ای هستم و کارم را در همین کشور تا جایی که ادامه داشته باشد، پیگیری می‌کنم.
