صراط: صباح شریعتی کشتی‌گیر
ایرانی‌الاصل در بازی‌های المپیک ریو در وزن 130 کیلو موفق به کسب مدال
برنز شد. این کشتی‌گیر کشورمان 3 سال قبل به آذربایجان رفت و موفق شد در
المپیک ریو به بزرگترین آرزویش یعنی مدال برسد. می‌گوید آرزویش این بوده که
این مدال را برای ایران کسب می‌کرد اما بعد از اینکه بارها برای حضور در
مسابقات مختلف خط خورد توانایی‌اش را در کشور دیگری امتحان کرد.
متن گفت‌وگو فارس را با وی در زیر می‌خوانید:
متولد چه سالی هستی و چند سال است کشتی می‌گیری؟
متولد 11 دی ماه 1367 در سنندج. 10 سال کشتی می‌گیرم و شاگرد جمشید خیرآبادی بودم.
چه شد که به آذربایجان رفتی؟
3 سال است که در این کشور هستم. زمانی که ایران بودم بعد از مدتی کشتی را کنار گذاشتم و به سراغ درس و دانشگاه رفتم. کارشناسی ارشد قبول شدم اما در همان زمان دوباره تمریناتم آغاز شد. فدراسیون آذربایجان به من گفتند چون کشتی‌گیر سنگین‌وزن ندارند برای آنها رقابت کنم.
پس اولین المپیکت را با این کشور تجربه کردی.
بله. المپیک ریو نخستین تجربه المپیک من بود.
سطح مسابقات چطور بود؟
خیلی سخت بود و جو سنگینی داشت. من در جام جهانی و المپیک اروپایی شرکت کرده بودم اما اینجا بسیار سخت بود. خدا را شکر می‌کنم توانستم استرس‌ها را کنترل کنم و به مدال برسم و خوشحالم که نتیجه زحمات مربیان و پدر و مادرم را با این مدال دادم.
به نظر می‌رسد آذربایجان روی پتانسیل‌های ایرانی سرمایه‌گذاری خوبی کرده است. به عنوان مثال در تکواندو و کشتی؟
آنها روی ایرانی‌ها سرمایه‌گذاری نمی‌کنند. بلکه ورزشکارانی از اوکراین و روسیه دارند و سیاه‌پوستانی در رشته بوکس برایشان رقابت می‌کنند. آنها به فکر پیشرفت ورزش و مدال گرفتن هستند. شاید اشکال از کشورهای دیگر است که نمی‌توانند ورزشکاران خود را حفظ کنند.
میلاد بیگی و رضا مهماندوست تکواندوکار و مربی ایرانی هم برای آذربایجان رقابت کردند و مدال گرفتند. با آنها ارتباط داری؟
قبل از اینکه مهماندوست طلا بگیرد دیدم اما خیلی کم با آنها ارتباط دارم چون همیشه سر تمرین بوده‌ایم.
نتایج کشتی فرنگی ایران چطور بود؟
آنها خوب بودند اما آنطور که پیش‌بینی می‌شد نتیجه نگرفتند. هم بدشانسی آوردند و هم در حق‌شان حق‌خوری شد. مثل کشتی عبدولی و حبیب اخلاقی.
با توجه به اینکه ایران در المپیک لندن 3 طلا داشت عنوان قهرمانی رسید، این انتظار وجود داشت که باز هم چنین نتیجه‌ای تکرار شود...
کسب 3 طلا در لندن متفاوت بود و در طول تاریخ چنین نتیجه‌ای کسب نشده بود. این یک معجزه بود. همه چیز دست به دست هم داد تا ایران موفق شود. هم کادر خوب داشتند و هم هماهنگ و همدل بودند اما بعد از آن همان تیم 4 سال پیش به ریو آمد که ورزشکاران سن بالایی داشتند و هم کادر از آنها جدا شده بود. انتظار زیادی از تیم کشتی فرنگی ایران وجود داشت و فکر می‌کنم دلایل زیادی باعث شد که آنها نتیجه نگیرند.
بشیر باباجان‌زاده در این بازی‌ها چطور بود؟
نمی‌دانم چه بگویم. نتوانست مدال بگیرد.
در این مدت از ایران دعوتی نداشتی؟
فقط برای لیگ از من دعوت کردند.
دوست داشتی برای ایران کشتی بگیری؟
صد در صد. مگر من کشتی‌ام را از کجا شروع کردم؟ از ایران، از سنندج. در نوجوانی کشتی گرفتم به تیم ملی آمدم. در رده سنی جوانان هم به تیم ملی آمدم. اما برای مسابقات آسیایی اسم مرا خط زدند و گفتند آقای X از من بهتر است. بدون دلیل. یک بار یا 2 بار پیش می‌آید که من چیزی نمی‌گویم اما به خاطر شرایط مالی و کاری نمی‌توانم هر سال به تمرینات بیایم،نفر برتر باشم بعد خط بخورم و به خانه بروم. خیلی از دوستانم وقتی موفق نشدند کنار رفتند اما من این توانایی را داشتم و می‌توانستم برای کشورم مدال بیاورم.
از نظر پاداش و امکانات چطور؟ شرایط خوبی برای شما در نظر گرفته شده است؟
پاداش و جایزه یک طرف. من به خاطر دل خودم مدال گرفتم. 10 سال است که این موضوع روی دلم مانده. وقتی توانایی دارم و نمی‌گذارند از آن استفاده کنم سخت است. خیلی از دوستانم نتوانستند دنبال زندگی خود رفتند اما من این توانایی را داشتم به همین دلیل حس سنگینی روی دلم مانده بود. فقط برای مدال آمدم و حاضر بودم چیزی نگیرم اما مدال را داشته باشم. ای کاش این مدال برای ایران بود.
چقدر پاداش برایتان در نظر گرفتند؟
شرایط پاداش خوب است. آذربایجان هم مانند ایران جایزه می‌دهد. البته آنها اسپانسر ندارند و این پاداش را فدراسیون به ما می‌دهد. در زمان تمرینات و اردو هم به 3 نفر برتر حقوق می‌دادند.
برنامه‌ات بعد از المپیک چیست؟
پیش خانوادهام برمی‌گردم و استراحت می‌کنم. من تمرینات سختی در این مدت داشتم و هر 3-4 ماه یک بار به ایران می‌آمدم تا خانوادهام را ببینم. بعد از استراحت تمریناتم را دوباره شروع می‌کنم.
