صراط: احسان حدادی می‌گوید بدترین نتیجه را گرفته؛ این تنها حرفی است که می‌شود از او قبول کرد.
روزنامه «وقایع اتفاقیه» در ادامه نوشته است: احسان در پرتاب دیسک، همانی نبود که انتظارش را داشتیم. او در بازی‌های لندن مدال نقره گرفته بود و توقع از او بالا بود.
این توقع فقط به خاطر مدال نقره چهار سال قبلش نبود؛ احسان حدادی مانند بازی‌های المپیک پکن مصدوم بود. بعد از پکن با اینکه جو علیه او شد، اما بعد از معاینات پزشکی همه تأیید کردند که حق با او بوده است، ولی این‌بار دلایلی را که برای مصدومیتش می‌آورد، برای افکار عمومی قابل پذیرش نیست.
او یک روز قبل از اینکه مسابقه‌اش را شروع کند از مصدومیتش صحبت کرد؛ درحالی‌که مدعی شده از مدت‌ها قبل آسیب‌دیدگی داشته است. سؤال این است که اگر حدادی مصدوم بود، چرا از همان مدت‌ها قبل این موضوع را مطرح نکرد و اگر مصدومیت او در حدی بوده که هر سه روز یک‌بار باید 65 آمپول تزریق می‌کرده است، 195 آمپول در هفته، چطور توانسته به ریو اعزام شود و چرا مسئولان ورزش این اجازه را به او داده‌اند؟
این جملات بخشی از صحبت‌های اوست: «مدت‌ها مصدومیت اذیتم می‌کرد و فقط روز مسابقه درد نداشتم که فکر می‌کنم همین باعث شد، نتوانم خوب پرتاب کنم. کسی که ماه‌ها با درد تمرین می‌کند، وقتی روزی درد ندارد، می‌ترسد که مبادا مصدومیت، او را دوباره اذیت کند. من هر کاری را که باید می‌کردم، انجام دادم و هفته‌ای سه‌بار و هربار 65 آمپول می‌زدم و درد می‌کشیدم و گریه می‌کردم.»
شاید برای کسانی که با دارو و درمان سرکاری ندارند، این دلایل حدادی قابل قبول باشد اما جامعه پزشکی از این اظهارنظر او متعجب شده است. خلیل کاظمی‌نیا، پزشک عمومی بیمارستان فوقتخصصی الزهرای اصفهان می‌گوید: «من تخصصی در بیماری‌ها و مصدومیت‌های ورزشی ندارم اما در بیمارستان ما که فوقتخصصی است، به کسی که بیماری سخت سرطانی دارد، چهار آنتی‌بیوتیک، برای روزی چهار بار تجویز می‌شود که می‌شود روزی 16 آمپول. کسانی هم که عفونت خیلی شدید دارند، این تعداد آمپول را می‌زنند. بعضی از افراد هم به مسکن‌های قوی نیاز دارند و آنها هم روزی چهار، پنج مسکن بیشتر نمی‌توانند، بگیرند. البته همه این بیماران در وضعیت اضطراری هستند یا در آی‌سی‌یو بستری شده‌اند. کسی که این تعداد آمپول بگیرد، نمی‌تواند راه برود. به همان بیمارانی هم که گفتم، آن تعداد آمپول را تزریق نمی‌کنیم بلکه از راه آنژیوکت تزریق انجام می‌شود. من فکر نمی‌کنم ورزشکاری که می‌تواند مسابقه بدهد، در حد همان بیماران هم آمپول نیاز داشته باشد.»
زهره هراتیان، رئیس کمیته پزشکی فدراسیون فوتبال هم از حرف‌های حدادی شوکه شده است. اما او از حدادی اسمی نمی‌برد و توضیح کلی می‌دهد: «من تاکنون چنین چیزی نشنیده‌ام و خیلی بعید است که در آینده هم چنین اتفاقی بیفتد. در دنیای پزشکی و فقط برای تقویت عضله ورزشکار مصدوم، در نهایت هفته‌ای سه آمپول به ورزشکار تزریق می‌شود.»
به‌هرحال حدادی وعده داده است که بعد از المپیک مصدومیت زانویش را برطرف می‌کند و دوباره برای المپیک بعد و مدال توکیو 2020، شروع می‌کند.
روزنامه «وقایع اتفاقیه» در ادامه نوشته است: احسان در پرتاب دیسک، همانی نبود که انتظارش را داشتیم. او در بازی‌های لندن مدال نقره گرفته بود و توقع از او بالا بود.
این توقع فقط به خاطر مدال نقره چهار سال قبلش نبود؛ احسان حدادی مانند بازی‌های المپیک پکن مصدوم بود. بعد از پکن با اینکه جو علیه او شد، اما بعد از معاینات پزشکی همه تأیید کردند که حق با او بوده است، ولی این‌بار دلایلی را که برای مصدومیتش می‌آورد، برای افکار عمومی قابل پذیرش نیست.
او یک روز قبل از اینکه مسابقه‌اش را شروع کند از مصدومیتش صحبت کرد؛ درحالی‌که مدعی شده از مدت‌ها قبل آسیب‌دیدگی داشته است. سؤال این است که اگر حدادی مصدوم بود، چرا از همان مدت‌ها قبل این موضوع را مطرح نکرد و اگر مصدومیت او در حدی بوده که هر سه روز یک‌بار باید 65 آمپول تزریق می‌کرده است، 195 آمپول در هفته، چطور توانسته به ریو اعزام شود و چرا مسئولان ورزش این اجازه را به او داده‌اند؟
این جملات بخشی از صحبت‌های اوست: «مدت‌ها مصدومیت اذیتم می‌کرد و فقط روز مسابقه درد نداشتم که فکر می‌کنم همین باعث شد، نتوانم خوب پرتاب کنم. کسی که ماه‌ها با درد تمرین می‌کند، وقتی روزی درد ندارد، می‌ترسد که مبادا مصدومیت، او را دوباره اذیت کند. من هر کاری را که باید می‌کردم، انجام دادم و هفته‌ای سه‌بار و هربار 65 آمپول می‌زدم و درد می‌کشیدم و گریه می‌کردم.»
شاید برای کسانی که با دارو و درمان سرکاری ندارند، این دلایل حدادی قابل قبول باشد اما جامعه پزشکی از این اظهارنظر او متعجب شده است. خلیل کاظمی‌نیا، پزشک عمومی بیمارستان فوقتخصصی الزهرای اصفهان می‌گوید: «من تخصصی در بیماری‌ها و مصدومیت‌های ورزشی ندارم اما در بیمارستان ما که فوقتخصصی است، به کسی که بیماری سخت سرطانی دارد، چهار آنتی‌بیوتیک، برای روزی چهار بار تجویز می‌شود که می‌شود روزی 16 آمپول. کسانی هم که عفونت خیلی شدید دارند، این تعداد آمپول را می‌زنند. بعضی از افراد هم به مسکن‌های قوی نیاز دارند و آنها هم روزی چهار، پنج مسکن بیشتر نمی‌توانند، بگیرند. البته همه این بیماران در وضعیت اضطراری هستند یا در آی‌سی‌یو بستری شده‌اند. کسی که این تعداد آمپول بگیرد، نمی‌تواند راه برود. به همان بیمارانی هم که گفتم، آن تعداد آمپول را تزریق نمی‌کنیم بلکه از راه آنژیوکت تزریق انجام می‌شود. من فکر نمی‌کنم ورزشکاری که می‌تواند مسابقه بدهد، در حد همان بیماران هم آمپول نیاز داشته باشد.»
زهره هراتیان، رئیس کمیته پزشکی فدراسیون فوتبال هم از حرف‌های حدادی شوکه شده است. اما او از حدادی اسمی نمی‌برد و توضیح کلی می‌دهد: «من تاکنون چنین چیزی نشنیده‌ام و خیلی بعید است که در آینده هم چنین اتفاقی بیفتد. در دنیای پزشکی و فقط برای تقویت عضله ورزشکار مصدوم، در نهایت هفته‌ای سه آمپول به ورزشکار تزریق می‌شود.»
به‌هرحال حدادی وعده داده است که بعد از المپیک مصدومیت زانویش را برطرف می‌کند و دوباره برای المپیک بعد و مدال توکیو 2020، شروع می‌کند.
