چرا آقای دکترینال باز هم زیر بار نرفت؟ / اصل حرف، توهین به ارتش بود؛ چه با تقطیع چه بی تقطیع!

صراط: اصرار حسن عباسی بر "تقطیع" یک دقیقه‌ای اظهاراتش بیش از اصل عذرخواهی او در نامه‌اش به فرمانده ارتش جلب توجه می‌کند.
به گزارش صراط، حسن عباسی در نامه بلندبالای خود دست کم 4 بار به موضوع "تقطیع" اظهاراتش اشاره کرده و آن را "رذیلانه" خوانده است. او به یک روایت تاریخی از صدر اسلام هم متوسل شده تا ظاهرا اثبات کند تقطیع سخنانش معنای اصلی حرف او را تغییر داده؛ در حالی که قیاس او از اساس اشتباه است.
روایتی که عباسی آن را با تقطیع سخنان خود مقایسه کرده، تقطیع یک آیه قرآن توسط یک مشرک است که معنای آیه را به کلی تغییر داده و نزدیک نشدن به نماز را از آن استخراج می کند؛ در حالی که در ماجرای سخنرانی عباسی، وضعیت کاملا متفاوت است. بنا بر این مقایسه، باید این گونه تفسیر کرد که مثلا حسن عباسی حرف درستی در مورد ارتش به زبان رانده اما چون اظهاراتش نصفه و نیمه منتشر شده، معنای حرفش دگرگون شده!
اگر این چنین است، چرا خود عباسی، در نامه طولانی اش به جای این همه سخنان بی ربط و به دور از موضوع اصلی، از خاطره گویی درباره دوران خدمت سربازی اش گرفته تا اشاره به ماجرای فیش های حقوقی، اصل حرف خود را بدون تقطیع(!) منتشر نکرده تا به قول خودش این اقدام رذیلانه را خنثی کند؟
عباسی در ویدئوی انتشار یافته، با خطاب کردن باراک اوباما گفته: "واقعیتش این است که یک نفر به نام ولی فقیه هست که اجازه نداد تئوری‌های شما در براندازی مملکت به نتیجه برسد. یک واقعیتی است که پدیده‌ای به نام بسیج مانع براندازی شد. شما جریانی داشتید؛ میلیشیای آمریکایی به نام جنبش سبز و حکومت هم یک میلیشیا داشت به نام بسیج که وارد صحنه شد و جلو این قضیه را گرفت. خوب یا بد؛ شما یک چیزی دوست دارید مثل ارتش، بی‌سروصدا؛ در پادگان‌ها باشد؛ آب این کشور را ببرد، صدایشان درنیاید و هیچ موضعی، هیچی...". سوال اینجاست که مگر قبل و بعد این اظهارات چه سخنی می توان گفت که این توهین آشکار به ارتش جمهوری اسلامی ایران را پاک کند؟
نکته دیگر اینکه عباسی اصرار دارد که "در مجموع 91% از این فضاسازی، در شبکه‌های اجتماعی از سوی ضدانقلاب خارج‌نشین و لیبرال‌های وطنی و عناصر فتنۀ سبز، و 9% آن از سوی رسانه‌های رسمی انعکاس داشته است."
فارغ از اینکه مبنای این تقسیم بندی 91 به 9 درصدی چیست و اینکه واحد شمارش عباسی چه بوده که به این ارقام رسیده، به نظر می رسد وی تلویحا هرآنچه در "شبکه های اجتماعی" منتشر شده را فاقد هرگونه تاثیرگذاری دانسته و صرفا منتظر تاثیر "رسانه های رسمی" است! این نوع تفسیر از کسی که ادعای شناسایی تکنیک های دشمن در ضربه زدن به نظام، منحرف کردن افکار عمومی و تخریب بنیان خانواده را سال هاست در بوق و کرنا کرده، عجیب و باورنکردنی است؛ یعنی از نظر این فرد متخصص، ارتش صرفا باید منتظر می ماند تا مثلا نسبت انعکاس این خبر در رسانه های رسمی به شبکه های اجتماعی 91 به 9 درصد می شد آنگاه در مورد آن موضع می گرفت؟!
آیا به نظر حسن عباسی، با توجه به گستردگی شبکه های اجتماعی در دنیای امروز، اینکه خبر یا مطلبی مهم و قابل توجه برای عموم، بیش از آنکه در رسانه های رسمی منعکس شود، در شبکه های اجتماعی انعکاس یابد، این قدر عجیب و غریب است که از آن به عنوان دستاویزی برای به حاشیه راندن اصل ماجرا استفاده کرده است؟!
عباسی در بخش دیگری از نامه خود، انتشار این فیلم از او را "تلاش لیبرال‌ها و ضدانقلاب" برای "منحرف کردن اذهان عمومی از اهم مسائلی مانند اقامۀ قسط به‌ویژه در حوزۀ فیش‌های نجومی، رکود فراگیر اقتصادی، خیانت آمریکا در پسابرجام، مذاکرات شهریور 1365 پاریس، انتشار ابعاد محرمانۀ مذاکرات اتمی در رسانه‌های غربی، ناامنی‌ها و تروریسم منطقه‌ای، رجز‌خوانی عربستان برای ایران، و عدم پیگیری جنبش مردمی مقاومت اقتصادی در کشور" خوانده است؛ در پاسخ باید گفت بی تردید یکی از دلایل دشمنان همین موضوع بوده؛ اما کسی با این همه ادعا نسبت به شناخت دشمن و تکنیک هایش، چرا باید چنین پاس گل هایی – ولو در سال 89 - به آنها بدهد و آنگاه که کار از کار گذشت به دنبال توجیه آن باشد؟ یعنی آن همه دروسی را که عباسی مدعی است در مورد مقابله با تکنیک های دشمن می دهد، خودش یک بار هم به کار نبسته؟!
نکته آخر در مورد نامه حسن عباسی آن است که او در متن طولانی اش ، اصل حرف نادرستش در مورد ارتش را تصحیح نکرده است؛ واقعیت آن است که در روزهای اخیر پس از انتشار این اظهارنظر از عباسی، بسیاری از فرماندهان ارتش و سپاه، آن را در راستای پروژه قدیمی دشمن در اختلاف افکنی میان ارتش و سپاه دانسته اند؛ عباسی در نامه خود هیچ اشاره ای به این موضوع نکرده و به جای آن کلی خاطره، آمار، روایت و و تفسیرهای بی ربط ارائه داده است.