صراط: اگرچه اختلال وسواس گاهی اوقات با دارو قابل درمان است، اما معمولا چند هفته تا چند ماه طول می‌کشد تا تفاوتی مشاهده شود و اکنون یک درمان بسیار سریع‌تر را معرفی کردند.
به گزارش ایسنا،دانشمندان از یک مدل موش استفاده کردند که بطور ژنتیکی برای برخورداری از رفتار وسواس‌مانند مهندسی شده بود.
این موش‌ها فاقد ژن Sapap3 بودند که در تنظیم ارتباطات بین نورون‌ها کمک می‌کند. در نتیجه، آن‌ها نشانه‌هایی از اضطراب و رفتار وسواسی، مانند نظافت بیش از اندازه را نشان دادند.
محققان دریافتند که یک نوع گیرنده برای انتقال‌دهنده‌های عصبی موسوم به mGluR5 مسئولیت این رفتار غیرعادی را برعهده داشت. ژن Sapap3 معمولا فعالیت این گیرنده را محدود می‌کند.
محققان به موش‌های فاقد این ژن، درمانی ارائه کردند که فعالیت mGluR5 را مسدود می‌کرد. این درمان باعث شد تا رفتارهای وسواسی موش‌ها طی چند دقیقه کاهش بیابد. در مقابل، داروهای ضد افسردگی معمولی چند هفته طول کشید تا اثر مشابه را نشان دهند.
دانشمندان همچنین به موش‌های عادی یک دارو برای افزایش تولید انتقال‌دهنده mGluR5 دادند و این موجودات شروع به نمایش علائم اضطرابی مشابه همتایان فاقد ژن Sapap3 کردند.
محققان اکنون امیدوارند داروهای متوقف کننده mGluR5 بتوانند در نهایت برای درمان سریع و موثر اختلال وسواس در انسان‌ها منجر شود. چنین داروهایی در حال حاضر در کارآزمایی‌های بالینی برای بیماری‌هایی مانند پارکینسون مورد آزمایش هستند.
این تحقیق در مجله Biological Psychiatry منتشر شده است.
به گزارش ایسنا،دانشمندان از یک مدل موش استفاده کردند که بطور ژنتیکی برای برخورداری از رفتار وسواس‌مانند مهندسی شده بود.
این موش‌ها فاقد ژن Sapap3 بودند که در تنظیم ارتباطات بین نورون‌ها کمک می‌کند. در نتیجه، آن‌ها نشانه‌هایی از اضطراب و رفتار وسواسی، مانند نظافت بیش از اندازه را نشان دادند.
محققان دریافتند که یک نوع گیرنده برای انتقال‌دهنده‌های عصبی موسوم به mGluR5 مسئولیت این رفتار غیرعادی را برعهده داشت. ژن Sapap3 معمولا فعالیت این گیرنده را محدود می‌کند.
محققان به موش‌های فاقد این ژن، درمانی ارائه کردند که فعالیت mGluR5 را مسدود می‌کرد. این درمان باعث شد تا رفتارهای وسواسی موش‌ها طی چند دقیقه کاهش بیابد. در مقابل، داروهای ضد افسردگی معمولی چند هفته طول کشید تا اثر مشابه را نشان دهند.
دانشمندان همچنین به موش‌های عادی یک دارو برای افزایش تولید انتقال‌دهنده mGluR5 دادند و این موجودات شروع به نمایش علائم اضطرابی مشابه همتایان فاقد ژن Sapap3 کردند.
محققان اکنون امیدوارند داروهای متوقف کننده mGluR5 بتوانند در نهایت برای درمان سریع و موثر اختلال وسواس در انسان‌ها منجر شود. چنین داروهایی در حال حاضر در کارآزمایی‌های بالینی برای بیماری‌هایی مانند پارکینسون مورد آزمایش هستند.
این تحقیق در مجله Biological Psychiatry منتشر شده است.
