او در گفت‌وگو با هنرآنلاین درباره فعالیت‌های خود گفت: فعلاً مشغول بازی در فیلم" ویلایی‌ها" هستم که اولین فیلم بلند سینمایی کارگردان آن منیر قیدی است. فیلمنامه خوبی داشت و بازیگران خوبی هم در کار حضور دارند و علاوه بر این، پشت صحنه دوست‌داشتنی دارد که باعث شد بپذیرم در این کار حضور داشته باشم، اما بیش از این اجازه صحبت درباره این فیلم را ندارم.
وی ادامه داد: چند فیلمنامه به دستم رسیده است که مشغول خوانش آن‌ها هستم و هنوز به صورت قطعی قرارداد نبسته‌ام.
بازیگر فیلم سینمایی"درباره الی" که این روزها در مقام کارگردان در تئاتر دیده می‌شود در پاسخ به این سؤال که آیا قصد دارد در عرصه سینما نیز این تجربه را داشته باشد بیان کرد: قطعاً این کار را انجام می‌دهم اما زمانی برای انجام این کار در نظر نگرفته‌ام.
ابر با اشاره به اینکه فعالیت در دو مدیوم سینما و تئاتر بسیار از هم متفاوت هستند، اظهار کرد: سینما با تئاتر کاملاً از هم متفاوت هستند، چرا که شما در تئاتر از چیزهایی لذت می‌برید که هیچ‌وقت در سینما نمی‌توانید آن را تجربه کنید. به همین دلیل تئاتر و سینما دو عنصر و مدیوم کاملاً متفاوت هستند که نمی‌شود آن‌ها را با هم مقایسه کرد. هر کدام ویژگی خودشان را دارند، اما برای من تجربه تئاتر لذت‌بخش‌تر است به این دلیل که کارهایی می‌توانم در آن انجام دهم که در مدیوم سینمای ایران قابل انجام نیست.
بازیگر نمایش" کرگدن" درباره نحوه شکل‌گیری نمایش" پرتقال‌های کال" نیز گفت: سینا آذین را سال‌هاست که می‌شناسم، اول با داستان‌های کوتاه او آشنا شدم و بعد باب آشنایی باز شد برای اینکه با او همکاری داشته باشم، در پروژه‌های مختلف با هم کار کردیم. من در فیلم کوتاهی که او ساخت بازی کردم و کم‌کم این همکاری‌ها بیشتر شد تا سال 90 که نمایش" 21 بار مردن در 30 روز" را سینا نوشت و من در سالن استاد سمندریان اجرا کردم. دو سال و چند ماه درباره متن فکر کردیم و با هم حرف زدیم و بارها آن را بازنویسی کردیم تا نمایش" پرتقال‌های کال" شکل گرفت. در ابتدا نام نمایش"پاریس هتل" بود و با صحبت‌هایی که با هم داشتیم به عنوان"پرتقال‌های کال" رسیدیم. سبک نگارش سینا برایم بسیار جذاب است، چرا که فلسفه را خیلی خوب و عمیق می‌شناسد و به دنیای مدرن بسیار اشراف دارد و از این بابت خوشحالم که باهم همکاری می‌کنیم و حاصل این نزدیک شدن و همکاری شد، حرف مشترکی که در این نمایش بیان می‌شود.
این بازیگر و کارگردان ادامه داد: من در نگارش دخیل نبودم و آنچه دیده می‌شود ماحصل نگارش و اتفاقاتی است که در تمرین و اجرا شکل گرفته است. در واقع هدفمان این بود که با توجه به حال و شرایطی که وجود دارد، اجرا را به سمتی ببریم که در لحظاتی شکل اجرا تغییر کند و به فضاهای مختلف کشیده شود. ایده اجرایی من با ایده نوشتاری نویسنده فرق دارد، متن کاملاً رئال نوشته شده و من سعی کردم اجرا را به سمت مدرنیته ببرم. مدرنیته در ذهن هر فرد یک معنای مشخص دارد، برای من چیز دیگری از اجرای تئاتر است و دوست دارم تماشاگر را درگیر کند، او که قرار است یک وصلی به صحنه داشته باشد. در واقع او یک مخاطب صرف نیست به همین دلیل متن دارای چند جهان‌بینی است و در چند فضا در حال گذار است. در واقع ما از فضای رئال، فراواقعی و فضاهای دیگر استفاده کردیم تا تماشاچی به ما نزدیک شود.
ابر در پاسخ به این سؤال که چقدر در تلاش است تا از متن نویسندگان جوان برای آثارش بهره بگیرد گفت: من خودم جوان هستم، و هر نسل، نسل خودش را بهتر درک می‌کند و می‌فهمد، برای من کار روی متنی که ایرانی نیست یا متعلق به گذشته است، سخت است، اما آنچه خودم در آن قرار دارم و در خلقش سهیم هستم به من نزدیک‌تر است، به همین دلیل هم تلاش می‌کنم تا از متن نویسندگان هم سن و سال خودم استفاده کنم.
بازیگر نمایش "هملت" در پایان گفت: مخاطب امروز ما فرق کرده است و با مخاطب باسواد، باشعور و تحصیل‌کرده‌ای روبه‌رو هستیم که صاحب‌نظر و تحلیل است و نمی‌شود به او احترام نگذاشت. ما موظف هستیم به او احترام بگذاریم، چرا که تماشاگر سهمی از تئاتر دارد و ما مجبوریم این بستر را برایش فراهم کنیم تا او آنچه را که می‌خواهد دریافت کند. باید بگذاریم تماشاگر هم وارد خیال ما شود و از آنچه ما لذت می‌بریم لذت ببرد.
سایت زرد؟!!!