صراط: معمولا جشن فارغ التحصيلی مراسمی ويژه،
سمبوليک و همراه با شادی است که پايان يک مرحله از زندگی و شروع مرحله ای
ديگر را نويد می دهد. برگزاری جشن فارغ التحصیلی یا رویدادهایی از این دست
برای اولین بار می تواند همراه با نگرانی باشد چرا که در طول عمر شاید تنها
جشنی که یکبار برگزار می‌شود همین جشن فارغ التحصیلی است.
به گزارش باشگاه خبرنگاران، این
جشن روز بزرگ و پر خاطره برای دانشجویان، خانواده‌ها، استادان و ساير
مسئولان دانشگاه است که تلاش‌های دانشگاهیان بخصوص دانشجویان در آن به ثمر
می نشیند. این جشن تا سال‌های سال در اذهان مخاطبان و دانش آموختگان تداعی
شده و شایسته است تا با برنامه ریزی منسجم یک شب فراموش ناشدنی رقم بخورد،
اما اخیرا این جشن ها دیگر رنگ و بوی سابق را ندارند و با کارهای به ظاهر
فرهنگی درآمیخته شدند.
متاسفانه
سونامی جشن های فارغ التحصیلی حاشیه دار دانشگاه‌ها از مدتها قبل اوج
گرفته و نهادهای فرهنگی به هشدارهای دلسوزان فرهنگی و پیامدهای اجتماعی آن
بی توجه هستند.
محرومیت در ازای چند دقیقه رقص و پایکوبی
در
مراسم امسال«جشنواره اقوام» دانشگاه سیستان و بلوچستان که هفته دوم
خردادماه برگزار شد، تعدادی از دانشجویان در تالار فردوسی این دانشگاه و در
حالیکه روی سن، رقص محلی در حال اجرا بود، احساسات خود را با رقص‌های چند
دقیقه‌ای بروز دادند. اما این پایان ماجرا نبود و چند روز بعد، ویدئویی از
این مراسم منتشر شد و سر از برخی رسانه‌ها درآورد.
اکنون
اخبار رسیده از اعلام رای بدوی کمیته انضباطی این دانشگاه مبنی بر ۱۲ ترم
محرومیت از تحصیل برای هفت نفر از دانشجویان، حکایت دارد. در واقع حکم دو
ترم محرومیت از تحصیل برای پنج نفر از این دانشجویان و یک ترم محرومیت از
تحصیل برای دو دانشجوی دیگر در رای بدوی کمیته انضباطی این دانشگاه صادر
شده است.
به
گفته یکی از دانشجویان محکوم شده، بسیاری از دانشجویان هنگام اجرای برنامه
احساسات خود را در این قالب بروز دادند و قربانی کردن هفت نفر ظلم است و
از آنجا که نه آسیبی به جایی وارد شد و جلسه هم اصلا مختلط نبود، محرومیت
از تحصیل حتی برای چند ترم، واقعا زور دارد.
چاردیواری، اختیاری است
علیرضا
بندانی رییس دانشگاه سیستان و بلوچستان که هنگام وقوع این اتفاقات در
خارج از کشور بود، دوشنبه ۲۲ خرداد، کنفرانسی خبری با حضور رسانه‌های بومی
برگزار کرد و ضمن دفاع از عملکرد خود، درباره حواشی جشنواره اقوام گفت:
دانشگاه یک محیط علمی و فرهنگی است.
بندانی
با بیان اینکه احساس می‌کنم هیچ نیازی نیست نهادهای خارج از دانشگاه در
این امور دانشگاه دخالت کنند، گفت: انتظار ما از همه نهادهای خارج از
دانشگاه این است که مدیریت اینگونه موارد و برخورد با افراد خاطی را از هر
گروهی که باشند چه دانشجویان و چه اعضای هیات علمی و کارمندان را به خود
دانشگاه واگذار کنند.
با
وجود اینکه این رییس دانشگاه دخالت دیگران را دراین امر بی مورد دانست و
قصد دفاع از عملکردها را داشت اما اخبار حاکی از آن است که یکی از مسئولان
برگزاری این مراسم به دلیل «سهل‌انگاری در اجرای برنامه» از سوی وی عزل شده
است.
پس ماجرا آنچنان هم که رییس دانشگاه می گفت قابل دفاع نبود.
دانشگاه محلی برای نمایش تجملات و مدهای روز
از
نمونه بارز همایش‌های فرهنگی دانشجویی می‌توان به جشن دانش‌آموختگی 400 تن
از دانشجویان مقطع کارشناسی دانشگاه دولتی آیت‌الله‌العظمی بروجردی اشاره
کرد که با توجه به اسم و رسم آن که باید مملو از کار فرهنگی
برنامه‌ریزی‌شده باشد اما از این تدابیر در برگزاری این همایش خبری نبود.
بی‌توجهی
دانشجویان به نوع پوشش خود که بیشتر در دانشجویان دختر این دانشگاه با
آرایش‌های آن‌چنانی نمود پیدا کرده بود حاشیه‌ای پررنگ‌تر از متن بر این
همایش افزوده بود تا بار دیگر این سؤال در ذهن مطرح شود که دانشگاه محل علم
و اخلاق آموزی است یا محل نشان دادن تجملات و قیافه‌های به اصطلاح مُد
روز.
پیش
از این نیز قرار بود ضیا هاشمی معاون فرهنگی اجتماعی وزیر علوم در این
همایش برای ایراد سخنرانی حضور یابد اما به دلایلی حضور وی در روز آخر ملغی
شده تا فریدون رحیم زاده مدیرکل دفتر سیاست‌گذاری و برنامه‌ریزی فرهنگی و
اجتماعی وزارت علوم میهمان این همایش شده و در سخنانی نه‌چندان دل‌چسب تنها
به تبیین جایگاه دانشجوی فارغ‌التحصیل شده از دانشگاه‌ها پرداخته و با
بی‌توجهی به کارکردهای فرهنگی موجود در دانشگاه‌ها به ترسیم آینده روشن
دانشجویان بپردازد.
پارتی یا جشن فارغ التحصیلی!
جشن
فارغ التحصیلی دانشجویان دانشگاه مازندران، درحالی به صورت مختلط برگزار
شد که گویی همه دانشجویان در کلاس‌های رقص فارغ التحصیل شده بودند و در
محضر استادشان، سرپرست و معاون فرهنگی دانشگاه درس پس می دادند.
هرچند
قرار بود این جشن با لباس فارغالتحصیلی و گرفتن دانش‌نامه به پایان برسد
اما زمانی که موسیقی تند در فضای سالن برگزاری جشن پخش شد، دانشجویان با
حرکات موزون فضای سالن را با سالن‌های پارتی و عروسی‌های مختلط اشتباه
گرفتند.
حقیقت کدام است؟ / از کاربران فضای مجازی اصرار و از مسئولان انکار
زهره
طبیب زاده نماینده مجلس نهم و عضو هیات علمی دانشگاه علوم پزشکی شهید
بهشتی در گفت‌وگو با خبرنگار باشگاه خبرنگاران جوان گفت: فیلم های بسیار
نامناسبی از جلسات رقص و پایکوبی مختلط دختران و پسران تحت عنوان جشن فارغ
التحصیلی با اجرای موسیقی زنده به کمیسیون آموزش گزارش شده و در این زمینه
به محمدفرهادی وزیرعلوم و ضیا هاشمی معاون فرهنگی وزیر اطلاعات لازم را
اعلام کردیم.
وی با تأکید بر این مطلب که متاسفانه کانون
های نشر موسیقی سرگرمی و ابتذال در برخی دانشگاه‌ها وجود دارد، اذعان داشت:
پس از مشاهده رقص و پایکوبی دانشجویان در دانشگاه، وزیرعلوم صراحتا اعلام
کرده که اینها دروغ است، با وجود اینکه تمام مدارک و تصاویر آن را همه
مشاهده کردند.
به گفته این عضو هیات علمی برخی مسئولان
دانشگاهی برگزاری چنین جشن‌هایی در قالب جشن فارغ التحصیلی را از جانب
دانشجویان می دانند و معتقدند دانشگاه برگزار کننده نبوده است؛ در حقیقت
آنها اظهار کردند که برخی دانشگاه‌ها با اجاره سالن‌های خود به دانشجویان
مسبب برپایی چنین جشن‌هایی شدند در حالیکه آن دانشگاه‌ها این موضوع را
انکار می کنند.
برگزاری مراسم این چنینی در سال‌های اخیر و
انکار مسئولان به برگزاری آنها با وجود این همه سند، مدرک و فیلم در دستان
دانشجو و غیر دانشجو مسئله‌ای در خور توجه است که کدامیک می تواند حقیقت
داشته باشد.
شاد بودن ممنوع نیست /شادی به شرطه ها و شروطه ها
مجید
سرسنگی معاون فرهنگی دانشگاه تهران در گفت‌وگو با خبرنگار باشگاه
خبرنگاران جوان درباره این جشن‌ها عنوان کرد: مسئولان دانشگاهی در اجرای
برنامه‌های مختلف باید به دور از سلیقه فردی، طبق قوانین موجود در آموزش
عالی اقدام کنند. در برنامه‌های دانشگاهی هم مثل جشن‌های فارغ التحصیلی
باید شئونات رعایت شود و اگر غیر از این عمل شود اشتباه است.
وی
با بیان اینکه خوشبختانه در دانشگاه تهران برگزاری این جشن‌ها کاملا در
چارچوب قوانین و مقررات آموزش عالی است، علل ممنوعیت برگزاری مراسم‌های
فارغ التحصیلی با موسیقی و پایکوبی را اینگونه گفت: شادی برای نسل جوان
بخصوص در دانشگاه‌ها خوب است، اما نه تنها در دانشگاه‌ها بلکه در همه اماکن
موجود حدی دارد و باید مطابق اصول و چارچوب ضوابط صورت گیرد تا به
ارزش‌های جامعه خدشه وارد نکند.
سرسنگی شادی کردن مطابق
ارزش‌ها را صحیح دانست و افزود: کسی با اصل شاد بودن در دانشگاه‌ها مخالف
نیست و خصوصا در شرایط فعلی، دانشگاه‌ها به سرزندگی و شادابی احتیاج دارند و
از این حیث باید روحیه نشاط را افزایش دهیم.
جشن‌هایی که بدون متقاضی مانده‌اند
دانشگاه‌ها
از بسترهای مهم فرهنگ‌سازی در هر کشور محسوب شده و جایگاهی ویژه در تربیت
نسل‌های بعد دارد به‌گونه‌ای که پایه‌ریزی هرگونه فرهنگی در دوران دانشجویی
می‌تواند زمینه انتقال آن به بطن جامعه را فراهم کرده و از این‌رو
آسیب‌هایی را نصیب افراد آن جامعه کند.
مطابق
پایان هر سال تحصیلی، امسال نیز جشن فارغ التحصیلی دانشجویان در روزهای
31 اردیبهشت و اوایل خرداد برگزار شد؛ جشنی که ظاهرا دانشگاه علاقه‌ای به
برگزاری و دانشجویان هم چندان رغبتی به شرکت در آن نشان نمی دهند، اما این
موضوع در ترم جاری بسیار مشهودتر بوده و متاسفانه مراسم برگزار شده در شان
دانش آموختگان نبوده است.
اخذ
هزینه نسبتا زیاد در ازای خدمات ارائه شده و عدم برگزاری مناسب جهت مراسم
باعث شده که دانشجویان علاقه چندانی به حضور در این جشن نداشته باشند و با
پرداخت اندکی هزینه بیشتر، خود جشنی با کیفیت را در بیرون از دانشگاه
برگزار کنند، امری که باب شدن آن می تواند آسیب های فراوانی را در پی داشته
باشد. لازم است متولیان این مراسم با برگزاری جلساتی با حضور نمایندگان
دانشجوها، این موضوع را آسیب شناسی کرده و راه حلی برای هرچه بهتر برگزار
شدن این مراسم درون دانشگاه پیدا کنند.
در واقع شاید رضایت مسئولان دانشگاهی به برگزاری چنین رقص و پایکوبی ای برای جلب استقبال بیشتر دانشجویان بوده است.
