صراط: صبح دیروز مراسم ختم حبیب محبیان در مسجد جامع شهرک قدس تهران برگزار شد. پس از درگذشت این خواننده ایرانی تحلیل‌ها و نقد و نظرهای فراوانی در خصوص پایگاه هنری اجتماعی و سیاسی وی در فضای رسانه‌ای کشور مطرح شد. همزمان با مراسم دیروز متن نامه وی خطاب به محمود احمدی‌نژاد رئیس جمهور دولت دهم منتشر شد که از دیروز واکنش های متفاوتی در پی داشت که بخشی از این واکنش‌ها مرتبط با گفتگوی محمد محبیان با یکی از شبکه های ماهواره‌ای بود که در فضای مجازی از دیروز انتشار بیشتری یافت درحالیکه این گفتگو در روزهای ابتدای فوت مرحوم محبیان است و ارتباطی به مطلب دیروز نداشت.
به گزارش فارس، برخی دیگر اساسا وجود چنین نامه‌ای را تکذیب کردند که روزنامه «شرق» با اختصاص بخشی از صفحه اول خود به این ماجرا قویا وجود نامه را تکذیب کرده است که باتوجه به اما و اگرهای پیش‌آمده در ادامه اصل نامه با پاراف رئیس جمهور وقت محمود احمدی‌نژاد منتشر خواهد شد.
بنا به این گزارش درخواست حبیب محبیان طی این نامه با دستور موافق رئیس جمهور وقت مواجه می‌شود ولی وی هیچ گاه امکان فعالیت گسترده هنری را نیافت.
متن این نامه که در آذرماه سال 1388 به دبیرخانه مربوط ارجاع داده شده به شرح زیر است:
بنام خدا
ریاست محترم جمهوری اسلامی ایران
جناب آقای محمود احمدی‌نژاد
با سلام و عرض ادب
با احترام به استحضار می‌رساند اینجانب حبیب محبیان یکی از هنرمندان مردمی این مرز و بوم که سال‌ها در عرصه موسیقی و ترانه‌سرایی فعالیت حرفه‌ای داشته‌ام، بعد از انقلاب اسلامی به دلایل شخصی به همراه خانواده از کشور عزیزم هجرت کرده و سال‌ها در غربت زندگی سختی را پشت سر گذاشته‌ام.
رئیس جمهور محترم! جالب است بدانید، که حتما می‌دانید، آقایانی که الان در پوستین اصلاحات دم از آزادی، حقوق بشر و حقوق شهروندی می‌زنند، در اوایل انقلاب با تنگ‌نظری و بی تدبیری خود باعث بوجود آمدن فضای بی اعتمادی و وحشت در بین برخی از هموطنان گردیدند بطوریکه تعدادی از آنها با چشمانی گریان مجبور به ترک وطن خود شدند بدون آنکه تقصیری داشته باشند، که من هم از جمله آنها هستم.
جناب آقای احمدی‌نژاد ریاست محترم جمهور، بنده به صراحت و با صدای بلند اعلام می‌کنم که اینجانب دارای عرق ملی و اسلامی بوده و اعتقاد راسخ به قوانین جاری کشور دارم و از وطن‌فروشان خودفروخته‌ای که سر به آخور استکبار و صهیونیسم جهانی دارند متنفر بوده و در هیچ زمانی با آنها همکاری و ارتباطی نداشته و ندارم و دامن به خیانت نیالوده‌ام. البته به این موضوع اذعان دارم که عمر و جوانی‌ام که سرمایه اصلی زندگی‌ام بود را در خارج از کشور از دست داده‌ام و شاید هم کوتاهی‌هایی داشته باشم.
اما با قلبی مملو از عشق به وطن و امید به آینده همچنان پرنشاط، فعال و با کوله‌باری از تجربه امید به آینده‌ای روشن دارم.
برادر عزیز، زمانی نه چندان دور رزم‌آرا نخست وزیر پهلوی با خفت اعلام کرده بود ما نمی‌توانیم لول هنگ آفتابه بسازیم تا برسد به ملی شدن صنعت نفت!! اما بعد از انقلاب اسلامی با همت مردم شریف ایران و رهبری بی نظیر امام خمینی (رحمت‌الله‌علیه) و مقام معظم رهبری و مواضع مقتدرانه جنابعالی شعار «ما می‌توانیم» به تحقق رسیده و نتایج درخشانی در پی داشته است که این افتخارات مورد مباهات همه ملت ایران می‌باشد.
امضا: حبیب محبیان
