صراط: آجنگ 25 ساله و نامزد 28 ساله اش، ادو یک سال گذشته را صرف پس انداز پول کرده اند تا بتوانند سال آینده ازدواج کنند.
به گزارش جاکارتا پست، با بودجه ای تقریبا 100 میلیون روپیه ای (7 هزار و 400 دلاری)، عروسی آجنگ و ادو مانند اکثر عروسی هایی که در اندونزی برگزار می شود، شامل 3 بخش خواهد بود: مراسم عقد نکاح اسلامی، یک مراسم سنتی به رسم منطقه جاوه و یک شام عروسی.
اما برخلاف اکثر عروسی هایی که در اندونزی برگزار می شود، آنها خودشان هزینه های ازدواجشان را پرداخت می کنند، نه پدر و مادرها.
متوسط هزینه ازدواج در اندونزی حدود 116 میلیون روپیه اندونزی است که تقریبا 3 برابر درآمد متوسط سالیانه یک شهروند عادی این کشور است. زوج های جوان تقریبا باید همین مبلغ را نیز برای اجاره یک خانه سه خوابه در حاشیه جاکارتا کنار بگذارند.
در این میان یک شرکت نوبنیان به نام ایندونوسا بارا سجاهترا پا پیش گذاشته و تلاش دارد در تامین هزینه های ازدواج به جوانان اندونزیایی کمک کند. این شرکت با مشارکت موسسات مالی داخلی، اعتبار لازم برای خرید لوازم اولیه مورد نیاز برای یک شروع زندگی جدید را فراهم سازد تا به زوج های جوان در شروع زندگی مشترک کمک کند.
این شرکت از مان تاسیس توانسته نظر 2 موسسه مالی یعنی بی اف آی فایننس اندونزی و باتاویا پروسپریندوی اندونزی را برای این کار جلب نماید.
آبراهام ویکتور، موسس و مدیر این شرکت می گوید: «ابتدا این یک تجربه شخصی بود... من فکر کردم چطور می توانم به ویژه با توجه به فرهنگ اسراف و تبذیر موجود در مراسمات عروسی اندونزی، هزینه ازدواجم را تامین کنم. آن موقع هنوز چنین راه حلی در بازار نبود.»
«فرض من این است که اکثر والدین یا خانواده ها در گذشته معمولا هزینه عروسی را پرداخت می کردند. اکنون اکثر جوانان طبقه کارگر باید خودشان خرج ازدواجشان را تامین کنند.»
شرکت بارا سجاهترا با کمک موسسات مالی وام هایی 7 تا 100 میلیون روپیه ای به جوانان پرداخت می کند که موعد بازپرداخت آنها از 6 ماه تا 5 سال می رسد. تا به امروز این شرکت 732 درخواست برای اعطای وام هایی به طور متوسط به مبلغ 50 میلیون روپیه دریافت کرده است. بارا سجاهترا قصد دارد وام های 300 میلیون روپیه ای نیز پرداخت نماید. آبراهام می گوید، بهره وام های ازدواج ماهی 0.9 تا 2.2 درصد است.
لیدیا تریانا، کارشناس جمعیت و استاد دپارتمان جامع شناسی دانشگاه اندونزی می گوید: بالا رفتن استاندارهای مراسمات عروسی در شهرهای بزرگ اندونزی و افزایش هزینه ها، اکثر زوج های جوان را به سمت راه های تامین مالی جایگزین سوق داده است.»
وی افزود، مراسم های عروسی به نشانه ای از پرستیژ یا موقعیت اجتماعی تبدیل شده و جوانان را تحت فشار قرار داده است. «برخی افراد این سبک زندگی را می خواهند اما هنوز ظرفیت مالی کافی را ندارند. به همین جهت اقدام به گرفتن وام می کنند.»
به گزارش تسنیم، بر اساس برآوردهای انجام شده، 42 میلیون اندونزی در رده سنی 25 تا 34 سال قرار دارند که سن معمول ازدواج در این کشور به شمار می رود و بیش از 120 میلیون نفر در حال حاضر زیر 25 سال هستند. از این رو، انتظار می رود صنعت ازدواج در این کشور مسلمان در طی 20 سال آینده از رونق خوبی برخوردار باشد.
به گزارش جاکارتا پست، با بودجه ای تقریبا 100 میلیون روپیه ای (7 هزار و 400 دلاری)، عروسی آجنگ و ادو مانند اکثر عروسی هایی که در اندونزی برگزار می شود، شامل 3 بخش خواهد بود: مراسم عقد نکاح اسلامی، یک مراسم سنتی به رسم منطقه جاوه و یک شام عروسی.
اما برخلاف اکثر عروسی هایی که در اندونزی برگزار می شود، آنها خودشان هزینه های ازدواجشان را پرداخت می کنند، نه پدر و مادرها.
متوسط هزینه ازدواج در اندونزی حدود 116 میلیون روپیه اندونزی است که تقریبا 3 برابر درآمد متوسط سالیانه یک شهروند عادی این کشور است. زوج های جوان تقریبا باید همین مبلغ را نیز برای اجاره یک خانه سه خوابه در حاشیه جاکارتا کنار بگذارند.
در این میان یک شرکت نوبنیان به نام ایندونوسا بارا سجاهترا پا پیش گذاشته و تلاش دارد در تامین هزینه های ازدواج به جوانان اندونزیایی کمک کند. این شرکت با مشارکت موسسات مالی داخلی، اعتبار لازم برای خرید لوازم اولیه مورد نیاز برای یک شروع زندگی جدید را فراهم سازد تا به زوج های جوان در شروع زندگی مشترک کمک کند.
این شرکت از مان تاسیس توانسته نظر 2 موسسه مالی یعنی بی اف آی فایننس اندونزی و باتاویا پروسپریندوی اندونزی را برای این کار جلب نماید.
آبراهام ویکتور، موسس و مدیر این شرکت می گوید: «ابتدا این یک تجربه شخصی بود... من فکر کردم چطور می توانم به ویژه با توجه به فرهنگ اسراف و تبذیر موجود در مراسمات عروسی اندونزی، هزینه ازدواجم را تامین کنم. آن موقع هنوز چنین راه حلی در بازار نبود.»
«فرض من این است که اکثر والدین یا خانواده ها در گذشته معمولا هزینه عروسی را پرداخت می کردند. اکنون اکثر جوانان طبقه کارگر باید خودشان خرج ازدواجشان را تامین کنند.»
شرکت بارا سجاهترا با کمک موسسات مالی وام هایی 7 تا 100 میلیون روپیه ای به جوانان پرداخت می کند که موعد بازپرداخت آنها از 6 ماه تا 5 سال می رسد. تا به امروز این شرکت 732 درخواست برای اعطای وام هایی به طور متوسط به مبلغ 50 میلیون روپیه دریافت کرده است. بارا سجاهترا قصد دارد وام های 300 میلیون روپیه ای نیز پرداخت نماید. آبراهام می گوید، بهره وام های ازدواج ماهی 0.9 تا 2.2 درصد است.
لیدیا تریانا، کارشناس جمعیت و استاد دپارتمان جامع شناسی دانشگاه اندونزی می گوید: بالا رفتن استاندارهای مراسمات عروسی در شهرهای بزرگ اندونزی و افزایش هزینه ها، اکثر زوج های جوان را به سمت راه های تامین مالی جایگزین سوق داده است.»
وی افزود، مراسم های عروسی به نشانه ای از پرستیژ یا موقعیت اجتماعی تبدیل شده و جوانان را تحت فشار قرار داده است. «برخی افراد این سبک زندگی را می خواهند اما هنوز ظرفیت مالی کافی را ندارند. به همین جهت اقدام به گرفتن وام می کنند.»
به گزارش تسنیم، بر اساس برآوردهای انجام شده، 42 میلیون اندونزی در رده سنی 25 تا 34 سال قرار دارند که سن معمول ازدواج در این کشور به شمار می رود و بیش از 120 میلیون نفر در حال حاضر زیر 25 سال هستند. از این رو، انتظار می رود صنعت ازدواج در این کشور مسلمان در طی 20 سال آینده از رونق خوبی برخوردار باشد.
