صراط: چندگانگی مواضع فرهنگی مدیران به خصوص در مسائل سینمایی آن هم در مهم‌ترین نهاد فرهنگی کشور زمینه ساز عدم تفاهم در اجرای برنامه های مختلف، شده است و این تصمیمات مقطعی با روح و روان هنرمندان که هیچ؛ با روح و روان مخاطبان سینما هم بازی می‌کند.
به گزارش تسنیم علی جنتی وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی، چندی پیش درباره فیلم سینمایی«50 کیلو آلبالو» گفته است: من پس از اعتراض‌هایی که توسط برخی رسانه‌ها انجام شد، شخصا این فیلم را بازبینی کردم. واقعا فیلم نامناسب و مغایر سیاست‌های دولت است. «50 کیلو آلبالو» فروپاشی و سقوط خانواده را ترویج می‌کند و با آرایش نامناسب بازیگران الگوی نامناسبی را ارائه می‌دهد؛ بنابراین من شخصا مخالف اکران این فیلم هستم. ربطی به مخالفت برخی رسانه‌ها هم ندارد.
جناب وزیر همچنین اعطای پروانه نمایش به این فیلم را از اشتباهات بزرگ شورای پروانه نمایش دانست. موضعی نسبتا صریح از وزیر فرهنگ و ارشاداسلامی که بعد از گذشت سه ماه از اکران این فیلم در سالنهای سینمایی کشور، مطرح شد و برخلاف آنچه که جناب وزیر مدعی شده است، مواضع ایشان به شدت تحت تاثیر و فشار رسانه‌ها عنوان شد. رسانه ها و مردم، نمونه های چنین موضع‌گیری‌های گاه و بی گاه، واکنش‌های هیجانی و دست‌پاچه تیم فرهنگی دولت تدبیر و امید را در سه سال اخیر شاهد بودند.
چندگانگی مواضع فرهنگی به خصوص در مسائل سینمایی آن هم در مهم‌ترین نهاد فرهنگی کشور زمینه ساز عدم تفاهم در اجرای برنامه های مختلف، شده است. چنین نوسانات موضع‌گیری و تصمیمات مقطعی مدیران فرهنگی با روح و روان هنرمندان که هیچ؛ با روح و روان مخاطبان سینما هم بازی می‌کند.
نمونه دیگر چنین مواضعی، اظهارات نوش آبادی سخنگوی وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی بود که در خصوص دریافت جایزه کن اصغر فرهادی گفته بود: فیلم «فروشنده» هنوز پروانه نمایش در داخل کشور دریافت نکرده است اما برای اکران داخلی با اصلاحیه رو به رو می‌شود.
ارائه مواضع اینچنینی از طرف سخنگوی وزیر ارشاد با واکنش حجت الله ایوبی رئیس سازمان سینمایی، همراه شد. ایوبی در بازگشت از کن با ارزنده دانستن اثر جدید اصغر فرهادی گفت: ما شورای پروانه نمایش داریم و بر این باورم که این شورا است که باید نظر نهایی را اعلام کند کما اینکه فیلم آقای فرهادی مانند فیلم های دیگر هیچ اصلاحیه ای نمی خواهد.
اینچنین که از ظاهر امر بر می‌آید تناقضات بسیاری ما بین هرم وزارت ارشاد، شورای پروانه نمایش و سازمان سینمایی وجود دارد که منجر به نوسانات تصمیم‌گیری در بین مدیران فرهنگی شده است. قبل از این هم تناقضاتی در مسائلی چون تصمیم‌گیری درباره وضعیت اکران فیلم «رستاخیز»، نامگذاری جشنواره جهانی فیلم فجر، شیوه برگزاری بخش بین الملل جشنواره فیلم فجر و فیلمهایی که پروانه نمایش گرفتند ولی رنگ اکران را ندیدند.
نکته جالب ماجرا، در اظهار نظر جدید علی جنتی و چرخش دوباره وزارت ارشاد در مورد فیلم فروشنده است. او روز گذشته در حاشیه مراسم فرهنگی حراج تهران، با اشاره به اینکه رسانه‌ها، صحبت‌های نوش آبادی در مورد فیلم فروشنده را تحریف کرده اند گفت: آقای نوش آبادی تنها یک نکته ای بیان کردند که جشنواره هایی مثل اسکار و کن گاهی به مسائل سیاسی هم توجه می کنند و بر اساس دیدگاه های سیاسی تصمیم می گیرند که در این بخش واقعیت را گفته اند، اما ایشان نگفته فیلم «فروشنده» شامل این مورد است.در مجموع ایشان، جامع و منطقی و معقول صحبت کردند و خودم هم از این اتفاق و جوایزی که هنرمندان برای سینمای ایران گرفتند در جشنواره کن حمایت کردم.
اتخاذ مواضع اینچنینی، ریشه در خلاء جدی گفتمان مشخص و قدرتمند میان تئوریسین‌های فرهنگی دولت تدبیر و امید دارد. ورود تبعی و غیر اصیل به حوزه فرهنگ به نتایجی بادآورده منجر می‌شود و تناقضاتی که یاد شد به خاطر عدم وضوح مواضع در حمایت از یک گفتمان فرهنگی مشخص و تکیه صرف بر راضی نگه داشتن طرفین یک ماجرا است. ناظران، مدیران فعلی فرهنگ کشور را در حد عنوان دیپلمات های فرهنگی در خاطر خواهند سپرد.
به گزارش تسنیم علی جنتی وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی، چندی پیش درباره فیلم سینمایی«50 کیلو آلبالو» گفته است: من پس از اعتراض‌هایی که توسط برخی رسانه‌ها انجام شد، شخصا این فیلم را بازبینی کردم. واقعا فیلم نامناسب و مغایر سیاست‌های دولت است. «50 کیلو آلبالو» فروپاشی و سقوط خانواده را ترویج می‌کند و با آرایش نامناسب بازیگران الگوی نامناسبی را ارائه می‌دهد؛ بنابراین من شخصا مخالف اکران این فیلم هستم. ربطی به مخالفت برخی رسانه‌ها هم ندارد.
جناب وزیر همچنین اعطای پروانه نمایش به این فیلم را از اشتباهات بزرگ شورای پروانه نمایش دانست. موضعی نسبتا صریح از وزیر فرهنگ و ارشاداسلامی که بعد از گذشت سه ماه از اکران این فیلم در سالنهای سینمایی کشور، مطرح شد و برخلاف آنچه که جناب وزیر مدعی شده است، مواضع ایشان به شدت تحت تاثیر و فشار رسانه‌ها عنوان شد. رسانه ها و مردم، نمونه های چنین موضع‌گیری‌های گاه و بی گاه، واکنش‌های هیجانی و دست‌پاچه تیم فرهنگی دولت تدبیر و امید را در سه سال اخیر شاهد بودند.
چندگانگی مواضع فرهنگی به خصوص در مسائل سینمایی آن هم در مهم‌ترین نهاد فرهنگی کشور زمینه ساز عدم تفاهم در اجرای برنامه های مختلف، شده است. چنین نوسانات موضع‌گیری و تصمیمات مقطعی مدیران فرهنگی با روح و روان هنرمندان که هیچ؛ با روح و روان مخاطبان سینما هم بازی می‌کند.
نمونه دیگر چنین مواضعی، اظهارات نوش آبادی سخنگوی وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی بود که در خصوص دریافت جایزه کن اصغر فرهادی گفته بود: فیلم «فروشنده» هنوز پروانه نمایش در داخل کشور دریافت نکرده است اما برای اکران داخلی با اصلاحیه رو به رو می‌شود.
ارائه مواضع اینچنینی از طرف سخنگوی وزیر ارشاد با واکنش حجت الله ایوبی رئیس سازمان سینمایی، همراه شد. ایوبی در بازگشت از کن با ارزنده دانستن اثر جدید اصغر فرهادی گفت: ما شورای پروانه نمایش داریم و بر این باورم که این شورا است که باید نظر نهایی را اعلام کند کما اینکه فیلم آقای فرهادی مانند فیلم های دیگر هیچ اصلاحیه ای نمی خواهد.
اینچنین که از ظاهر امر بر می‌آید تناقضات بسیاری ما بین هرم وزارت ارشاد، شورای پروانه نمایش و سازمان سینمایی وجود دارد که منجر به نوسانات تصمیم‌گیری در بین مدیران فرهنگی شده است. قبل از این هم تناقضاتی در مسائلی چون تصمیم‌گیری درباره وضعیت اکران فیلم «رستاخیز»، نامگذاری جشنواره جهانی فیلم فجر، شیوه برگزاری بخش بین الملل جشنواره فیلم فجر و فیلمهایی که پروانه نمایش گرفتند ولی رنگ اکران را ندیدند.
نکته جالب ماجرا، در اظهار نظر جدید علی جنتی و چرخش دوباره وزارت ارشاد در مورد فیلم فروشنده است. او روز گذشته در حاشیه مراسم فرهنگی حراج تهران، با اشاره به اینکه رسانه‌ها، صحبت‌های نوش آبادی در مورد فیلم فروشنده را تحریف کرده اند گفت: آقای نوش آبادی تنها یک نکته ای بیان کردند که جشنواره هایی مثل اسکار و کن گاهی به مسائل سیاسی هم توجه می کنند و بر اساس دیدگاه های سیاسی تصمیم می گیرند که در این بخش واقعیت را گفته اند، اما ایشان نگفته فیلم «فروشنده» شامل این مورد است.در مجموع ایشان، جامع و منطقی و معقول صحبت کردند و خودم هم از این اتفاق و جوایزی که هنرمندان برای سینمای ایران گرفتند در جشنواره کن حمایت کردم.
اتخاذ مواضع اینچنینی، ریشه در خلاء جدی گفتمان مشخص و قدرتمند میان تئوریسین‌های فرهنگی دولت تدبیر و امید دارد. ورود تبعی و غیر اصیل به حوزه فرهنگ به نتایجی بادآورده منجر می‌شود و تناقضاتی که یاد شد به خاطر عدم وضوح مواضع در حمایت از یک گفتمان فرهنگی مشخص و تکیه صرف بر راضی نگه داشتن طرفین یک ماجرا است. ناظران، مدیران فعلی فرهنگ کشور را در حد عنوان دیپلمات های فرهنگی در خاطر خواهند سپرد.
