صراط: در گذشته ای نه چندان دور، خوان گونزالس هر زمانی که به قصابی می
رفت برای خودش گوشت استیک می گرفت و برای سگش جگر سفید می خرید.
به گزارش گاردین، اما اکنون شرایط تغییر کرده است خوان گونزالس ۵۵ ساله که در خیابانی در پایتخت ونزوئلا یک تعمیرکار آسانسور است، زندگی اش را چنین روایت می کند: اکنون جگر سفید، غذا من است.
با طولانی شدن کمبود غذا در ونزوئلا، برخی از مردم این کشور با اجبار رژیم غذایی خود را به هر آنچه که می توانند بخورند، تغییر داده اند و هر غذایی که آنها پیدا می کنند لزوما سالم نیست.
شیر، گوشت و لوبیا که منبع اصلی پروتئین در رژیم غذایی ونزوئلا هستند اکنون در این کشور به سختی پیدا می شود و یا به قیمت های زیادی فروخته می شوند. برای همین بسیاری از مردم این کمبودها را با ماکارونی، برنج و کیک های سنتی پر می کنند.
تحقیقی که ماه گذشته توسط یکی از سه دانشگاه اصلی ونزوئلا انجام شد نشان داد که ۱۲ درصد افرادی که در نظرسنجی شرکت کرده اند گفته اند که هر روز کمتر از سه وعده غذایی می خورند.
ماریانلا، از سازمان مردم نهاد بنگوا که برای امنیت غذایی فعالیت می کند، دراین باره گفت: رژیم غذایی کسانی که روزی سه وعده غذایی می خورند هم بدتر شده است.
کودکان و سالمندان در بیشترین خطر هستند. تحقیقات سازمان بنگوا روی ۴ هزار کودک نشان داد ۳۰ درصد آنها دچار سوء تغذیه اند و میزان غیبت در مدرسه افزایش یافته است.
پائولا آرکینیگاس ۱۹ ساله گفت که نگران رشد کودک دو ساله خود است؛ او هر زمانی که نمی تواند شیر پیدا کند، دختر خود را با میکسی از آب و نشاسته ذرت سیر می کند: من سعی می کنم صبح ها او بخوابد تا برای صبحانه نگران نباشم.
اما آینده نسل های بعدی ونزوئلا چه خواهد شد؟ یک متخصص تغذیه در این رابطه گفت: کمبود کلسیم جلوی رشد کودکان را می گیرد و کربو هیدرات زیاد آنها را چاق می کند.
منتقدان دولت کنونی و سوسیالیست ونزوئلا می گویند صنعت تولید مواد غذایی این کشور به دلایل مصادره زمین های کشاورزی و قوانین سخت گیرانه در رابطه با مواد غذایی که منجر به صادرات آنها شد، نابود شده است.
کوکاکولا چندی پیش گفت که ممکن است به علت کمبود قند شاید تولید نوشابه در ونزوئلا را متوقف کنند.
از سوی دیگر در ونزوئلا برخی از شهروندان هم به خوبی توانسته اند با استفاده از مهارت های خود، این مسئله را حل کنند، رافائل کاماچو ۵۶ ساله که در خانواده ای مزرعه دار بزرگ شده می گوید که با چیزهایی که در کودکی یاد گرفته است به خانواده ۹ نفره خود غذا می دهد؛ با سبزیجاتی که کاشته است.
او در این باره گفت: در طبیعت من کشاورزی وجود دارد، من می دانم این کار راچگونه انجام دهم.
به گزارش خبرآنلاین، دولت هم مشغول ترویج شیوه از تولید به مصرف در روستاهاست. در محله ای فقیر نشین در کاراپیتا، شهروندان برای خرید مستقیم سیب زمینی، گوجه فرنگی، فلفل قرمز و.. کیلویی ۸۲ سنت هزینه می کنند، در بازارهای دیگر شهر این قیمت این مواد غذایی کیلویی ۲.۳۳ دلار است.
به گزارش گاردین، اما اکنون شرایط تغییر کرده است خوان گونزالس ۵۵ ساله که در خیابانی در پایتخت ونزوئلا یک تعمیرکار آسانسور است، زندگی اش را چنین روایت می کند: اکنون جگر سفید، غذا من است.
با طولانی شدن کمبود غذا در ونزوئلا، برخی از مردم این کشور با اجبار رژیم غذایی خود را به هر آنچه که می توانند بخورند، تغییر داده اند و هر غذایی که آنها پیدا می کنند لزوما سالم نیست.
شیر، گوشت و لوبیا که منبع اصلی پروتئین در رژیم غذایی ونزوئلا هستند اکنون در این کشور به سختی پیدا می شود و یا به قیمت های زیادی فروخته می شوند. برای همین بسیاری از مردم این کمبودها را با ماکارونی، برنج و کیک های سنتی پر می کنند.
تحقیقی که ماه گذشته توسط یکی از سه دانشگاه اصلی ونزوئلا انجام شد نشان داد که ۱۲ درصد افرادی که در نظرسنجی شرکت کرده اند گفته اند که هر روز کمتر از سه وعده غذایی می خورند.
ماریانلا، از سازمان مردم نهاد بنگوا که برای امنیت غذایی فعالیت می کند، دراین باره گفت: رژیم غذایی کسانی که روزی سه وعده غذایی می خورند هم بدتر شده است.
کودکان و سالمندان در بیشترین خطر هستند. تحقیقات سازمان بنگوا روی ۴ هزار کودک نشان داد ۳۰ درصد آنها دچار سوء تغذیه اند و میزان غیبت در مدرسه افزایش یافته است.
پائولا آرکینیگاس ۱۹ ساله گفت که نگران رشد کودک دو ساله خود است؛ او هر زمانی که نمی تواند شیر پیدا کند، دختر خود را با میکسی از آب و نشاسته ذرت سیر می کند: من سعی می کنم صبح ها او بخوابد تا برای صبحانه نگران نباشم.
اما آینده نسل های بعدی ونزوئلا چه خواهد شد؟ یک متخصص تغذیه در این رابطه گفت: کمبود کلسیم جلوی رشد کودکان را می گیرد و کربو هیدرات زیاد آنها را چاق می کند.
منتقدان دولت کنونی و سوسیالیست ونزوئلا می گویند صنعت تولید مواد غذایی این کشور به دلایل مصادره زمین های کشاورزی و قوانین سخت گیرانه در رابطه با مواد غذایی که منجر به صادرات آنها شد، نابود شده است.
کوکاکولا چندی پیش گفت که ممکن است به علت کمبود قند شاید تولید نوشابه در ونزوئلا را متوقف کنند.
از سوی دیگر در ونزوئلا برخی از شهروندان هم به خوبی توانسته اند با استفاده از مهارت های خود، این مسئله را حل کنند، رافائل کاماچو ۵۶ ساله که در خانواده ای مزرعه دار بزرگ شده می گوید که با چیزهایی که در کودکی یاد گرفته است به خانواده ۹ نفره خود غذا می دهد؛ با سبزیجاتی که کاشته است.
او در این باره گفت: در طبیعت من کشاورزی وجود دارد، من می دانم این کار راچگونه انجام دهم.
به گزارش خبرآنلاین، دولت هم مشغول ترویج شیوه از تولید به مصرف در روستاهاست. در محله ای فقیر نشین در کاراپیتا، شهروندان برای خرید مستقیم سیب زمینی، گوجه فرنگی، فلفل قرمز و.. کیلویی ۸۲ سنت هزینه می کنند، در بازارهای دیگر شهر این قیمت این مواد غذایی کیلویی ۲.۳۳ دلار است.
