صراط: رضا کیانیان، پیشکسوت سینما و تلویزیون در جشن اردیبهشت تئاتر مشهد خاطره نخستین اجرای خود روی صنه تئاتر مشهد را بازگو کرد.
به گزارش تسنیم از مشهد مقدس، رضا کیانیان شامگاه پنجشنبه در جشن اردیبهشت تئاتر مشهد اظهار داشت: خودم را شایسته این همه تعریف نمی‌دانم، حدود 50 سال پیش پسری در مشهد خیلی عاشق بازیگری بود و برادرش گروهی داشت به نام «پارت» و این پسربچه کلاس سوم دبیرستانی هر چقدر التماس کرد که من را ببر در گروه تئاتر برادر نبردش و گفت اگر ببرم می‌گویند برادرش را آورده است.
کیانیان افزود: همان سال در دانشگاه پزشکی مشهد پسری بازی می‌کرد که برادر این دانش‌آموز علاقه‌مند به تئاتر، به این پسر علاقه‌مند نقشی نداد. هر کار کرد بازیش نداد و هر کاری از دستش بر می‌آمد انجام داد.
وی خاطرنشان کرد: جارو کشیدن و کمک به دکور و توزیع تراکت کارهایش بود و کفش همه را هم واکس می‌زد و بالاخره یک شب نمایشی به نام «از پا نیفتاده‌ها» کاری از غلامحسین ساعدی در خیابان جم مشهد اجرا شد که راجع به انقلابیون زمان مشروطه بود و در یک امام زاده رخ می داد که در آن نقشی برای این دانش‌آموز علاقه‌مند در نظر گرفته شد.
کیانیان گفت: واقعاً تمام روحم و جسمم و امیدم پرواز کرد که بالاخره یک نقشی به من می‌دهند، در آن نمایش من به عنوان یک زائر به صحنه می‌آمدم و سلام می دادم و خارج می‌شدم اما نخستین نقشم با «السلام علیک» شروع شد. می‌دیدم که به من می‌خندند اما ادامه دادم آنقدر نقش را تمرین کردم تا اینکه یک روز در هنگام اجرا تمام اضطراب‌های جهان در وجودم بود و همان شب نمایش ما توقیف شد.
این پیشکسوت تئاتر مشهد تأکید کرد: برادر ما را بردند ساواک و من دلشکستهتر از همیشه بودم، برادرم بعد از آن گفت که نمایش توقیف شده و باز هم غمگین و ناراحت شدم. نمایش دیگری شروع شد و نقش دیگری به من دادند و این جریان ادامه پیدا کرد تا اینکه به یک بازیگر تبدیل شدم.
کیانیان تصریح کرد: این ورود من به تئاتر بود و آنجا که نشسته بودم چند بار بغض کردم چون فکر نمی‌کردم روزی در مشهد همه رفیقانم جمع شوند، مردم و مسئولان و هنرمندان بیایند و این بزرگداشت را به همه بچه‌های تئاتر مشهد تقدیم می‌کنم که همچنان این سنگر را زنده نگه داشته اند.
وی تصریح کرد: پیش از انقلاب فقط دو شهرستان بود که تئاترش به تهران طعنه می‌زد و خوشبختانه تئاتر مشهد هنوز هم به تئاتر تهران طعنه می‌زند.
رضا کیانیان از محمدعلی لطفی مقدم تجلیل کرد و در این باره گفت: در آن زمان فرشته‌ای رسید و مسئول تئاتر مشهد شد و تمام بچه‌های تئاتر مشهد مدیون او هستند. مسئول کسی است که بداند اگر به مسئولیت رسیده از سایه سر بچه‌های تئاتر است. اگر وزیر وزیر می‌شود برای این است تا به هنرمندان کمک کند نه اینکه به هنرمندان فخر بفروشد.
وی افزود: هر امکانی که لازم بود تا به تئاتر کمک کند را لطفی سینه سپر می‌کرد و آن امکانات را برای تئاتر تهیه می‌کرد. کسی نمی‌تواند اسم لطفی را از صحنه تئاتر خراسان پاک کند. خیلی‌ها آمدند و رفتند و ایشان درخشانترین آنها بود.
کیانیان خاطرنشان کرد: خیلی افتخار می‌کنم که در مشهد و جشن تئاتر مشهد بعد از 65 سالگی برای من بزرگداشت برگزار شده است.
در پایان این جشن با حضور رضا کیانیان و مسئولین و پیشکسوتان تئاتر مشهد از هنرمندان، پژوهشگران، فعالان اجراهای عمومی نیز تجلیل صورت گرفت.
به گزارش تسنیم از مشهد مقدس، رضا کیانیان شامگاه پنجشنبه در جشن اردیبهشت تئاتر مشهد اظهار داشت: خودم را شایسته این همه تعریف نمی‌دانم، حدود 50 سال پیش پسری در مشهد خیلی عاشق بازیگری بود و برادرش گروهی داشت به نام «پارت» و این پسربچه کلاس سوم دبیرستانی هر چقدر التماس کرد که من را ببر در گروه تئاتر برادر نبردش و گفت اگر ببرم می‌گویند برادرش را آورده است.
کیانیان افزود: همان سال در دانشگاه پزشکی مشهد پسری بازی می‌کرد که برادر این دانش‌آموز علاقه‌مند به تئاتر، به این پسر علاقه‌مند نقشی نداد. هر کار کرد بازیش نداد و هر کاری از دستش بر می‌آمد انجام داد.
وی خاطرنشان کرد: جارو کشیدن و کمک به دکور و توزیع تراکت کارهایش بود و کفش همه را هم واکس می‌زد و بالاخره یک شب نمایشی به نام «از پا نیفتاده‌ها» کاری از غلامحسین ساعدی در خیابان جم مشهد اجرا شد که راجع به انقلابیون زمان مشروطه بود و در یک امام زاده رخ می داد که در آن نقشی برای این دانش‌آموز علاقه‌مند در نظر گرفته شد.
کیانیان گفت: واقعاً تمام روحم و جسمم و امیدم پرواز کرد که بالاخره یک نقشی به من می‌دهند، در آن نمایش من به عنوان یک زائر به صحنه می‌آمدم و سلام می دادم و خارج می‌شدم اما نخستین نقشم با «السلام علیک» شروع شد. می‌دیدم که به من می‌خندند اما ادامه دادم آنقدر نقش را تمرین کردم تا اینکه یک روز در هنگام اجرا تمام اضطراب‌های جهان در وجودم بود و همان شب نمایش ما توقیف شد.
این پیشکسوت تئاتر مشهد تأکید کرد: برادر ما را بردند ساواک و من دلشکستهتر از همیشه بودم، برادرم بعد از آن گفت که نمایش توقیف شده و باز هم غمگین و ناراحت شدم. نمایش دیگری شروع شد و نقش دیگری به من دادند و این جریان ادامه پیدا کرد تا اینکه به یک بازیگر تبدیل شدم.
کیانیان تصریح کرد: این ورود من به تئاتر بود و آنجا که نشسته بودم چند بار بغض کردم چون فکر نمی‌کردم روزی در مشهد همه رفیقانم جمع شوند، مردم و مسئولان و هنرمندان بیایند و این بزرگداشت را به همه بچه‌های تئاتر مشهد تقدیم می‌کنم که همچنان این سنگر را زنده نگه داشته اند.
وی تصریح کرد: پیش از انقلاب فقط دو شهرستان بود که تئاترش به تهران طعنه می‌زد و خوشبختانه تئاتر مشهد هنوز هم به تئاتر تهران طعنه می‌زند.
رضا کیانیان از محمدعلی لطفی مقدم تجلیل کرد و در این باره گفت: در آن زمان فرشته‌ای رسید و مسئول تئاتر مشهد شد و تمام بچه‌های تئاتر مشهد مدیون او هستند. مسئول کسی است که بداند اگر به مسئولیت رسیده از سایه سر بچه‌های تئاتر است. اگر وزیر وزیر می‌شود برای این است تا به هنرمندان کمک کند نه اینکه به هنرمندان فخر بفروشد.
وی افزود: هر امکانی که لازم بود تا به تئاتر کمک کند را لطفی سینه سپر می‌کرد و آن امکانات را برای تئاتر تهیه می‌کرد. کسی نمی‌تواند اسم لطفی را از صحنه تئاتر خراسان پاک کند. خیلی‌ها آمدند و رفتند و ایشان درخشانترین آنها بود.
کیانیان خاطرنشان کرد: خیلی افتخار می‌کنم که در مشهد و جشن تئاتر مشهد بعد از 65 سالگی برای من بزرگداشت برگزار شده است.
در پایان این جشن با حضور رضا کیانیان و مسئولین و پیشکسوتان تئاتر مشهد از هنرمندان، پژوهشگران، فعالان اجراهای عمومی نیز تجلیل صورت گرفت.
