صراط: عضو انجمن علمی راینولوژی ایران با اشاره به امکان از دست رفتن صدا با بیماری لارنژیت، گفت: نخستین رکن در درمان لارنژیت، استراحت صوتی و سکوت فرد مبتلا به لارنژیت است.
امیر آب‌آب‌زاده در گفت‌وگو با ایسنا، اظهار کرد: لارنژیت نوعی التهاب در حنجره است که به دو صورت حاد و مزمن بروز پیدا می‌کند و التهاب نوع حاد عموما موقت است که پس از برطرف شدن عوامل زمینه‌ای فرد مبتلا به لارنژیت حاد، بهبود پیدا می‌کند.
وی ادامه داد: دلایل بروز لارنژیت حاد (خشونت صدا)، عفونت‌های ویروسی مانند سرماخوردگی و عفونت‌های میکروبی مانند دیفتری است؛ همچنین استفاده بیش از حد از تارهای صوتی موجب این نوع التهاب حنجره می‌شود و بیشتر در افرادی که معلم، سخنران و مداح هستند، بروز پیدا می‌کند و معمولا با خشن شدن یا از دست رفتن صدا همراه است.
آب‌آب‌زاده با اشاره به این‌که افرادی که الکل و دخانیات مصرف می‌کنند بیشتر مستعد ابتلا به لارنژیت مزمن هستند، گفت: چنانچه التهاب حنجره بیش از سه هفته ادامه یابد، فرد به لارنژیت مزمن مبتلا شده است که این نوع التهاب حنجره عموما بر اثر تماس فرد با عامل آلوده کننده و محرکی چون گاز شیمیایی یا دود سیگار رخ می‌دهد. همچنین ممکن است در مواردی ریفلاکس معده، سینوزیت مزمن و مصرف الکل موجب مبتلا شدن فرد به لارنژیت مزمن شود.
وی با بیان این‌که مبتلا شدن به لارنژیت محدوده سنی خاصی ندارد، افزود: در مواردی چون ضربه‌دیدگی تارهای صوتی بر اثر تصادف و فلج شدن تارهای صوتی بر اثر سکته نیز لارنژیت ایجاد خواهد شد.
این متخصص گوش، حلق و بینی با اشاره به علائم لارنژیت بیان کرد: از جمله علائم این بیماری گرفتگی صدا، احساس داشتن چیزی در حلق و صاف کردن گلو، درد گلو، خشکی گلو و سرفه‌های خشک است و فاکتورهای خطری که افراد مبتلا به لارنژیت بلافاصله پس از آن باید به پزشک مراجعه کنند سرفه‌های خونی، تب، درد شدید در ناحیه حنجره و مختل شدن بلع است.
وی افزود: حنجره افراد مبتلا به لارنژیت در مواردی با لارنگوسکوپی بررسی می‌شود که چنانچه ضایعه‌ای در حنجره باشد جهت تشخیص، نمونه‌برداری می‌شود و اگر ضایعه‌ای وجود نداشت، با مشاهده و بررسی حنجره، عامل زمینه‌ای بروز این بیماری تعیین خواهد شد.
آب‌آب‌زاده با اشاره به روش درمان لارنژیت، گفت: نخستین رکن و روش اصلی درمان لارنژیت، استراحت صوتی و سکوت فرد مبتلا به لارنژیت است؛ همچنین هنگام مراجعه فرد بیمار به پزشک، برای او داروهای ضد التهاب، نرم‌کننده حلق و آنتی‌بیوتیک تجویز می‌شود.
امیر آب‌آب‌زاده در گفت‌وگو با ایسنا، اظهار کرد: لارنژیت نوعی التهاب در حنجره است که به دو صورت حاد و مزمن بروز پیدا می‌کند و التهاب نوع حاد عموما موقت است که پس از برطرف شدن عوامل زمینه‌ای فرد مبتلا به لارنژیت حاد، بهبود پیدا می‌کند.
وی ادامه داد: دلایل بروز لارنژیت حاد (خشونت صدا)، عفونت‌های ویروسی مانند سرماخوردگی و عفونت‌های میکروبی مانند دیفتری است؛ همچنین استفاده بیش از حد از تارهای صوتی موجب این نوع التهاب حنجره می‌شود و بیشتر در افرادی که معلم، سخنران و مداح هستند، بروز پیدا می‌کند و معمولا با خشن شدن یا از دست رفتن صدا همراه است.
آب‌آب‌زاده با اشاره به این‌که افرادی که الکل و دخانیات مصرف می‌کنند بیشتر مستعد ابتلا به لارنژیت مزمن هستند، گفت: چنانچه التهاب حنجره بیش از سه هفته ادامه یابد، فرد به لارنژیت مزمن مبتلا شده است که این نوع التهاب حنجره عموما بر اثر تماس فرد با عامل آلوده کننده و محرکی چون گاز شیمیایی یا دود سیگار رخ می‌دهد. همچنین ممکن است در مواردی ریفلاکس معده، سینوزیت مزمن و مصرف الکل موجب مبتلا شدن فرد به لارنژیت مزمن شود.
وی با بیان این‌که مبتلا شدن به لارنژیت محدوده سنی خاصی ندارد، افزود: در مواردی چون ضربه‌دیدگی تارهای صوتی بر اثر تصادف و فلج شدن تارهای صوتی بر اثر سکته نیز لارنژیت ایجاد خواهد شد.
این متخصص گوش، حلق و بینی با اشاره به علائم لارنژیت بیان کرد: از جمله علائم این بیماری گرفتگی صدا، احساس داشتن چیزی در حلق و صاف کردن گلو، درد گلو، خشکی گلو و سرفه‌های خشک است و فاکتورهای خطری که افراد مبتلا به لارنژیت بلافاصله پس از آن باید به پزشک مراجعه کنند سرفه‌های خونی، تب، درد شدید در ناحیه حنجره و مختل شدن بلع است.
وی افزود: حنجره افراد مبتلا به لارنژیت در مواردی با لارنگوسکوپی بررسی می‌شود که چنانچه ضایعه‌ای در حنجره باشد جهت تشخیص، نمونه‌برداری می‌شود و اگر ضایعه‌ای وجود نداشت، با مشاهده و بررسی حنجره، عامل زمینه‌ای بروز این بیماری تعیین خواهد شد.
آب‌آب‌زاده با اشاره به روش درمان لارنژیت، گفت: نخستین رکن و روش اصلی درمان لارنژیت، استراحت صوتی و سکوت فرد مبتلا به لارنژیت است؛ همچنین هنگام مراجعه فرد بیمار به پزشک، برای او داروهای ضد التهاب، نرم‌کننده حلق و آنتی‌بیوتیک تجویز می‌شود.
