جنگ در افغانستان چقدر هزینه دارد؟

«جان ساپکو» بازرس ویژه آمریکا در بازسازی افغانستان در گزارش 300 صفحه‌ای فصلی خود که به کنگره آمریکا ارائه کرده گفته است، دولت وحدت ملی به جای آنکه برای حل وفصل بحران در این کشور تلاش کند خود درگیر تنش‌های داخلی سیاسی است.

دراین گزارش 300 صفحه‌ای آمده است که بقای حکومت کنونی می‌تواند یک دستاورد برای حکومت وحدت ملی باشد.

در گزارش هم‌چنین گفته شده درحالیکه رهبران حکومت وحدت ملی مشغول چانه زنی‌ها و اختلاف های سیاسی هستند، امنیت در افغانستان بدتر شده و طالبان موفق شدند حملات بهاری خود را با شدت بیشتر در سال جاری آغاز کنند.

به عنوان مثال در حمله انتحاری در ریاست محافظت از رجال برجسته کابل در 19 آوریل، نزدیک به 70 تن کشته و 350 تن زخمی شدند.

ساپکو گفته است گروه‌ها و شبکه‌های هراس‌افکن چون القاعده دوباره در افغانستان در حال ظهور هستند و در کنار آن داعش از تهدیدات دیگری در برابر دولت افغانستان است، طالبان نیز توانسته‌اند وب‌سایت جدید به زبان انگلیسی ایجاد کنند و فعالیت‌های خود را در آن تنظیم سازند.

وبگاه آمریکایی «وار ایز بورینگ» نوشت: در همین حال «جیمز کلپر»مدیر اطلاعات مرکزی آمریکا به کمیته اطلاعات مجلس سنا گفته است که جنگ در سال 2016 شدیدتر از نبردها در سال گذشته میلادی خواهد بود.

وی گفت: جنگ در سال 2016 خیلی شدیدتر نسبت به سال 2015 خواهد بود، این جنگ سال‌هاست در افغانستان ادامه یافته و وضعیت دراین کشور جنگ‌زده خراب‌تر شده است.

کلپر ادامه داد: دولت وحدت ملی درگیر مشکلات روز افزون است، یکی از مقام‌های پیشین سازمان اطلاعات مرکزی «مالکولم نانسی»  در پاسخ به سوالی مبنی بر وخیم‌تر شدن اوضاع امنیتی افغانستان گفته جنگ در افغانستان خسته کننده شده است.

وی افزود: این مسئله سوال برانگیز است که آیا گزینه نظامی می‌تواند افغانستان را در عدم حضور نیروهای خارجی بی‌ثبات کنند.

این گزارش می‌افزاید: درحال حاضر 9800 سرباز آمریکایی در افغانستان حضور  دارند که تا پایان این سال شمارشان به 5500 کاهش خواهد یافت.اما سیگر و نانسی به این باور هستند که این تعداد سرباز نخواهد توانست چالش‌های را که متوجه این کشور است را برطرف کند و این کشور را پس از چندین سال جنگ به رفاه و شکوفایی برساند.

در گزارش ساپکو آمده است که ایالات متحده آمریکا و متحدینش در سال‌های گذشته دستاوردهای قابل ملاحظه و چشمگیری در افغانستان داشته‌اند و این کشور نیز دستاوردهای خوبی داشته‌ است. چنانچه اکنون افغانستان ارتش و پلیس دارد اما به گفته سیگار هنوز این نیروها توان دفاع از مردم و کشورشان را بدون حمایت نیروهای خارجی ندارند.

در ادامه این گزارش آمده است: نیروهای امنیتی افغانستان پس از خروج بخش بزرگ از سربازان خارجی اکنون تکیه به وسایل اطلاعاتی و تجهیزات پیشرفته نظامی دارند تا در میدان‌های نبرد از آن استفاده کنند.

نیروهای آمریکایی و متحدین آن نظارت اندک برای این نیروها درجنگ و عملیاتی‌های جنگی دارند،  نیروهای امنیتی افغانستان هنوز بی‌انضباط ، غیر حرفه‌ای و دارای یک رهبری ضعیف هستند، لذا اطلاعاتی که از چنین  اداره‌ای به دست می‌آید نیز برای آمریکا غیر قابل اعتماد است.

این گزارش می‌افزاید: باورها بر این است که دولت افغانستان بر 70 درصد خاک این کشور کنترل ندارد؛درحالیکه میلیاردها دلار در این کشور برای تقویت و توسعه حاکمیت دولت هزینه شده است.

از سال 2002 به این طرف، کنگره ایالات متحده آمریکا بیش از 68 میلیارد دلار برای استخدام، آموزش، تجهیز، مسکن، غذا، تدارکات و پرداخت حقوق نیروهای افغانستان که تعدادشان به 352.000 تن میرسد، ازجمله 30.000 پلیس محلی پرداخت کرده است.

با وجود این هنوز مشخص نیست دولت افغانستان چه تعداد نیروهای نظامی دارد، برخی از رهبران و فرماندهان نظامی در داشت سربازان شان مبالغه می کنند، تا حقوق و یا پول اضافی دریافت کنند.

فساد در افغانستان در اوج قرار دارد اما فقدان دانش تهدید امنیتی در این کشور ایجاد کرده است؛ اگر کابل بداند در کدام منطقه چه تعداد نیروی اضافی و سرباز نیاز می‌باشد و بخش پیاده نظام به چه وسایل و ادویه نیاز دارد؛ بعدا می‌توان ادعا کرد که جنگ اکنون در یک مسیر درست قرار گرفته و موفقیت در برابر گروهی مانند طالبان ممکن است.

در گزارش ساپکو آمده است که جنگ افغانستان سالانه 5 میلیارد دلار هزینه دارد و آمریکا 80 درصد این بودجه را می‌پردازد؛ دولت افغانستان نیز تعهد کرده است که مبلغ ناچیز 500 میلیون دلاری باقی مانده آنرا سالانه بپردازد اما آن‌ را هم نتوانسته تنظیم کند.

«جان کمپبل» فرمانده پیشین نیروهای خارجی درمجلس سنا گفته بود که نیروهای امنیتی افغانستان تا سال 2024 قادر نخواهند بود روی پای خود بایستند و دولت افغانستان هم توانمندی تامین مالی این نیروها را نخواهد داشت.

وار ایز بورینگ نوشت: رهبران حکومت وحدت ملی برای ساختن زیربناهای این کشور باید دست به دست هم دهند، روشی که می‌تواند به نفع این کشور و نیروهای امنیتی افغانستان باشد ایجاد نظم و رفاه اقتصادی و منفعت اقتصادی است.

باید به این نکته اشاره کنم تا زمانیکه نیروهای امنیتی این کشور در یک موقعیت خوب قرار نگیرد، نهادینه نشود و مشکلات اقتصادی آن برطرف نشود، نظم در این کشور ایجاد نخواهد شد و نابرابری‌ها کاهش نخواهند یافت.

نانسی گفته است: 5 الی 10 سال دیگر فکر نمی‌کند هیچ رئیس جمهور افغانستان بتواند از تبدیل شدن افغانستان به لانه‌های امن طالبان جلوگیری کند و طالبان هم نخواهند توانست به این موفقیت برسند تا در افغانستان حکمرانی کنند مگر اینکه پراکندگی‌ها، خشونت‌ها و هرج و مرج در این کشور شدت پیدا کند.