سرانجام پیش‌بینی‌ها در مورد رای نهایی کنفدراسیون فوتبال آسیا (AFC) درباره نحوه برگزاری بازی‌های میان تیم‌های ایرانی و عربستانی رنگ واقعیت به خود گرفت و عربستانی‌ها پیروز این چالش شدند.پس از اتفاقاتی که در فرودگاه جده برای دو نوجوان ایرانی رخ داد و سپس واقع شدن فاجعه منا که منجر شهادت 464 ایرانی شد، تنش‌های سیاسی روز به روز میان تهران و ریاض افزایش یافت. این درگیری‌ها با اعدام آیت‌الله نمر-فقیه شیعه برحسته عربستان- به اوج خود رسید که در همان شب طی اتفاقاتی مشکوک سفارت‌های رژیم آل‌سعود در چندین شهر ایران مورد هجوم قرار گرفت.
به تبع این حادثه عربستانی‌ها که پیش‌تر به دنبال بهانه تراشی علیه ایران بودند ابتدا تمامی مناسبات خود را با جمهوری اسلامی قطع کردند. دامنه این قطع روابط به فوتبال نیز کشیده شد و سعودی‌ها این بار به بهانه مضحک ناامنی در سراسر ایران از جمله ورزشگاه‌ها، اعلام کردند که حاضر نیستند برای بازی با تیم‌های ایرانی وارد ایران شوند. سعودی‌ها در همین راستا اعتراضات خود را به AFC اعلام کردند و خواستار موافقت با خواسته نامعقول خود شدند. مسئولان فوتبال ایران نیز سعی داشتند که از رقابتهای باشگاههای آسیا به وسیله میزبانی از سایر تیم‌ها در تبریز و اصفهان امنیت کامل در ایران را به همگان اثبات کنند که همین اتفاق نیز افتاد. (البته اگر از حوادث بازی تراکتورسازی و پرسپولیس که دیداری داخلی بود، چشم پوشی کنیم.)
اعلام رای نهایی به سود عربستانی‌ها
پس از اینکه AFC به ایران و عربستان 50 روز برای ایجاد ثبات در مناسباتشان مهلت داد و شاهد بهبودی روابط طرفین دعوا نبود، نظر نهایی خود را در روز 26 اسفند اعلام کرد. طبق این حکم بازی‌های تیم‌های ایرانی و عربستانی باید در کشوری ثالث برگزار شود. کشورهایی نظیر امارات و قطر پیشنهادات AFC بودند که البته ازبکستان و تاجیکستان نیز پیشنهادات ایران است. AFCتا 5 فروردین به ایران فرصت داده اند تا نظر نهایی خود را مبنی بر تمکین و یا عدم تمکین از این حکم اعلام کنند.
لابی قدرت و ثروت عربستان کار خود را کرد
ساز و کار اعلام این رای چنین بود که این موضوع در کمیته اجرایی مسابقات به رای گذاشته شد و چون 7 رای از 16 رای ممکن مربوط به کشورهای عربی بود آنان توانستند به وسیله لابی با 9 کشور باقیمانده و جلب نظر آنها اکثریت آراء را از آن خود کنند و ایران را به طرزی ناجوانمردانه محکوم کردند.
دخالت سیاسیت در ورزش؛ مغایر با قوانین فیفا
طبق قوانین فدراسیون بین المللی فوتبال (FIFA) سیاسیون حق هرگونه دخالتی در فوتبال را ندارند و چنانچه این امر به وقوع بپیوندد فدراسیون مربوطه تعلیق خواهد شد. اخیرا تیم ملی کویت به همین سرنوشت دچار شده است. ضمن اینکه خود ما نیز یک بار طعم تلخ تعلیق را چشیده‌ایم. حال بر کسی پوشیده نیست که ایران از امنیت کاملی برخوردار است و این تصمیم "سیاسی‌کاری" محض است. طبق همین ادله، علی کفاشیان-رئیس فدراسیون فوتبال- شکایتی را تنظیم و به فیفا تقدیم کرده و امیدوار است تا با دخالت فیفا رای به سود ایران تغییر کند.
فیفا می‌تواند کاری کند؟
همانطور که بیان شد سیاسی بودن تصمیم AFC قطعی است اما زرنگی سعودی‌ها نیز جالب است. تیم‌های عربستانی گفته‌اند که حتی اگر هم بخواهند در ایران بازی کنند قوانین این کشور به آنان این اجازه را نمی‌دهد. طبق قانونی که حکومت عربستان وضع کرده است شهروندان عربستانی ها حق هیچگونه سفر به ایران را ندارند که فوتبال هم مشمول این قانون شده است.هوشنگ نصیرزاده نیز در این رابطه گفته است که با توجه به این بهانه عربستان که در ظاهر غیر سیاسی است بعید به نظر می‌رسد که فیفا در رای AFC تغییری ایجاد کند. او به این ترتیب آب پاکی را بر دستان فوتبال دوستان ایرانی ریخت و حرف آخر را اول زد.
وقتی خنده دیپلماسی دیگر پاسخگو نیست
خنده‌های کفاشیان که تمامی ندارند و پس از بدترین اتفاقات ممکن برای ایران نیز از لب‌های او رخت نمی‌بندد، این بار هم کارساز نبودند و دردی را دوا نکردند.از طرفی خوش رقصی‌های کفاشیان نیز برای شیخ سلمان بحرینی منفعتی را نصیب ایران نکرد. کفاشیان که همواره از شیخ سلمان حمایت می‌کرده و در برنامه نود نیز تلویحا اعتراف کرد که در انتخابات ریاست فیفا به او رای داده است، نتوانست از این طریق کاری برای فوتبال ایران کند و بار دیگر مهر تاییدی زد بر ناکارآمدی خود در امور فوتبال.
قرار گرفتن ایران در بازی باخت-باخت
اگرچه تیم مذاکره کننده هسته‌ای توانست به وسیله برجام به توافقی برد-برد(!!!) برسد اما به همان اندازه مسئولان فوتبال ناتوان بود و ایران را در وضعیت باخت-باخت قرار داده‌اند. چرا که نظر ایران از دو حالت خارج نیست:
قبول تصمیم AFC
اگر مسئولان ایرانی زیر بار این تصمیم بروند، نبود امنیت در ایران را قبول کرده‌اند و بر ادعای کذب عربستانی‌ها صحه گذاشته‌اند که این یعنی نهایت ذلت برای ایران. (اگرچه خود AFC هم در بیانیه‌ای گفته است که امنیت در ایران را قبول دارد و دلیل این تصمیم ممنوعیت سفر شهروندان عربستانی به ایران است که هنوز لغو نشده و این ممنوعیت شامل فوتبال هم می شود.)
تمرد از رای AFC و انصراف از ادامه رقابت‌ها
در این حالت نیز باز هم دچار ضرر و زیان می‌شویم که غیرت دینی و ایرانی، این حالت را به قبول تصمیم ترجیح می‌دهد. اگر وزیر ورزش و رئیس فدراسیون فوتبال از قبول بازی در کشور ثالث خودداری کنند و بر مواضع به حق خود مبنی بر بازی در ایران و عربستان پا فشاری کنند، تیم‌های ایرانی باید از ادامه رقابت‌ها کنار بروند. این کنار کشیدن تبعاتی را نیز در پی خواهد داشت. 1) جریمه سنگین مالی برای تیم‌های انصراف دهنده 2) محرومیت این تیم‌ها از حضور در جام باشگاههای آسیا در سالهای بعد 3) کاهش سهمیه ایران به حداقل و یا به صفردر هر صورت اگر این گزینه نهایی شود دولتمردان نیز باید به کمک باشگاه‌ها بیایند و آنان را برای پرداخت جریمه‌های سنگین مالی یاری دهند.
جمله نگران کننده گودرزی
محمود گودرزی-وزیر ورزش- در مصاحبه‌ای با رسانه ملی ضمن سیاسی کاری دانستن این رای، بیان کرد که موضع ما رد تصمیم AFC و عدم بازی در کشور ثالث و میزبانی هر دو کشور است، مگر اینکه مصالح و منافع ملی اقتضا کند که این رای را قبول کنیم.این بخش از صحبت‌های وزیر ورزش نگرانی‌هایی را در دل آحاد مردم ایران-من جمله فوتبال دوستان- ایجاد کرد. چرا که دولتمردان اصلاح‌طلب و فدراسیون نشین‌ها نیز بارها و بارها به همین بهانه‌های واهی، خسارت‌ها و ذلت‌هایی را بر امت اسلامی روا داشته‌اند.آیا مصلحتی بالاتر از عزت دینی و ملی وجود دارد که مسئولان بخواهند آن را دلیل پذیرش این تصمیم ناجوانمردانه کنند؟
به تبع این حادثه عربستانی‌ها که پیش‌تر به دنبال بهانه تراشی علیه ایران بودند ابتدا تمامی مناسبات خود را با جمهوری اسلامی قطع کردند. دامنه این قطع روابط به فوتبال نیز کشیده شد و سعودی‌ها این بار به بهانه مضحک ناامنی در سراسر ایران از جمله ورزشگاه‌ها، اعلام کردند که حاضر نیستند برای بازی با تیم‌های ایرانی وارد ایران شوند. سعودی‌ها در همین راستا اعتراضات خود را به AFC اعلام کردند و خواستار موافقت با خواسته نامعقول خود شدند. مسئولان فوتبال ایران نیز سعی داشتند که از رقابتهای باشگاههای آسیا به وسیله میزبانی از سایر تیم‌ها در تبریز و اصفهان امنیت کامل در ایران را به همگان اثبات کنند که همین اتفاق نیز افتاد. (البته اگر از حوادث بازی تراکتورسازی و پرسپولیس که دیداری داخلی بود، چشم پوشی کنیم.)
اعلام رای نهایی به سود عربستانی‌ها
پس از اینکه AFC به ایران و عربستان 50 روز برای ایجاد ثبات در مناسباتشان مهلت داد و شاهد بهبودی روابط طرفین دعوا نبود، نظر نهایی خود را در روز 26 اسفند اعلام کرد. طبق این حکم بازی‌های تیم‌های ایرانی و عربستانی باید در کشوری ثالث برگزار شود. کشورهایی نظیر امارات و قطر پیشنهادات AFC بودند که البته ازبکستان و تاجیکستان نیز پیشنهادات ایران است. AFCتا 5 فروردین به ایران فرصت داده اند تا نظر نهایی خود را مبنی بر تمکین و یا عدم تمکین از این حکم اعلام کنند.
لابی قدرت و ثروت عربستان کار خود را کرد
ساز و کار اعلام این رای چنین بود که این موضوع در کمیته اجرایی مسابقات به رای گذاشته شد و چون 7 رای از 16 رای ممکن مربوط به کشورهای عربی بود آنان توانستند به وسیله لابی با 9 کشور باقیمانده و جلب نظر آنها اکثریت آراء را از آن خود کنند و ایران را به طرزی ناجوانمردانه محکوم کردند.
دخالت سیاسیت در ورزش؛ مغایر با قوانین فیفا
طبق قوانین فدراسیون بین المللی فوتبال (FIFA) سیاسیون حق هرگونه دخالتی در فوتبال را ندارند و چنانچه این امر به وقوع بپیوندد فدراسیون مربوطه تعلیق خواهد شد. اخیرا تیم ملی کویت به همین سرنوشت دچار شده است. ضمن اینکه خود ما نیز یک بار طعم تلخ تعلیق را چشیده‌ایم. حال بر کسی پوشیده نیست که ایران از امنیت کاملی برخوردار است و این تصمیم "سیاسی‌کاری" محض است. طبق همین ادله، علی کفاشیان-رئیس فدراسیون فوتبال- شکایتی را تنظیم و به فیفا تقدیم کرده و امیدوار است تا با دخالت فیفا رای به سود ایران تغییر کند.
فیفا می‌تواند کاری کند؟
همانطور که بیان شد سیاسی بودن تصمیم AFC قطعی است اما زرنگی سعودی‌ها نیز جالب است. تیم‌های عربستانی گفته‌اند که حتی اگر هم بخواهند در ایران بازی کنند قوانین این کشور به آنان این اجازه را نمی‌دهد. طبق قانونی که حکومت عربستان وضع کرده است شهروندان عربستانی ها حق هیچگونه سفر به ایران را ندارند که فوتبال هم مشمول این قانون شده است.هوشنگ نصیرزاده نیز در این رابطه گفته است که با توجه به این بهانه عربستان که در ظاهر غیر سیاسی است بعید به نظر می‌رسد که فیفا در رای AFC تغییری ایجاد کند. او به این ترتیب آب پاکی را بر دستان فوتبال دوستان ایرانی ریخت و حرف آخر را اول زد.
وقتی خنده دیپلماسی دیگر پاسخگو نیست
خنده‌های کفاشیان که تمامی ندارند و پس از بدترین اتفاقات ممکن برای ایران نیز از لب‌های او رخت نمی‌بندد، این بار هم کارساز نبودند و دردی را دوا نکردند.از طرفی خوش رقصی‌های کفاشیان نیز برای شیخ سلمان بحرینی منفعتی را نصیب ایران نکرد. کفاشیان که همواره از شیخ سلمان حمایت می‌کرده و در برنامه نود نیز تلویحا اعتراف کرد که در انتخابات ریاست فیفا به او رای داده است، نتوانست از این طریق کاری برای فوتبال ایران کند و بار دیگر مهر تاییدی زد بر ناکارآمدی خود در امور فوتبال.
قرار گرفتن ایران در بازی باخت-باخت
اگرچه تیم مذاکره کننده هسته‌ای توانست به وسیله برجام به توافقی برد-برد(!!!) برسد اما به همان اندازه مسئولان فوتبال ناتوان بود و ایران را در وضعیت باخت-باخت قرار داده‌اند. چرا که نظر ایران از دو حالت خارج نیست:
قبول تصمیم AFC
اگر مسئولان ایرانی زیر بار این تصمیم بروند، نبود امنیت در ایران را قبول کرده‌اند و بر ادعای کذب عربستانی‌ها صحه گذاشته‌اند که این یعنی نهایت ذلت برای ایران. (اگرچه خود AFC هم در بیانیه‌ای گفته است که امنیت در ایران را قبول دارد و دلیل این تصمیم ممنوعیت سفر شهروندان عربستانی به ایران است که هنوز لغو نشده و این ممنوعیت شامل فوتبال هم می شود.)
تمرد از رای AFC و انصراف از ادامه رقابت‌ها
در این حالت نیز باز هم دچار ضرر و زیان می‌شویم که غیرت دینی و ایرانی، این حالت را به قبول تصمیم ترجیح می‌دهد. اگر وزیر ورزش و رئیس فدراسیون فوتبال از قبول بازی در کشور ثالث خودداری کنند و بر مواضع به حق خود مبنی بر بازی در ایران و عربستان پا فشاری کنند، تیم‌های ایرانی باید از ادامه رقابت‌ها کنار بروند. این کنار کشیدن تبعاتی را نیز در پی خواهد داشت. 1) جریمه سنگین مالی برای تیم‌های انصراف دهنده 2) محرومیت این تیم‌ها از حضور در جام باشگاههای آسیا در سالهای بعد 3) کاهش سهمیه ایران به حداقل و یا به صفردر هر صورت اگر این گزینه نهایی شود دولتمردان نیز باید به کمک باشگاه‌ها بیایند و آنان را برای پرداخت جریمه‌های سنگین مالی یاری دهند.
جمله نگران کننده گودرزی
محمود گودرزی-وزیر ورزش- در مصاحبه‌ای با رسانه ملی ضمن سیاسی کاری دانستن این رای، بیان کرد که موضع ما رد تصمیم AFC و عدم بازی در کشور ثالث و میزبانی هر دو کشور است، مگر اینکه مصالح و منافع ملی اقتضا کند که این رای را قبول کنیم.این بخش از صحبت‌های وزیر ورزش نگرانی‌هایی را در دل آحاد مردم ایران-من جمله فوتبال دوستان- ایجاد کرد. چرا که دولتمردان اصلاح‌طلب و فدراسیون نشین‌ها نیز بارها و بارها به همین بهانه‌های واهی، خسارت‌ها و ذلت‌هایی را بر امت اسلامی روا داشته‌اند.آیا مصلحتی بالاتر از عزت دینی و ملی وجود دارد که مسئولان بخواهند آن را دلیل پذیرش این تصمیم ناجوانمردانه کنند؟
