در این بررسی محققان از الکترودهایی برای اندازه گیری سیگنالهای مغزی در ۷ داوطلب مختلف استفاده کردند. آنها درحالی الکترودها را به سر این افراد متصل کرده بودند که تصاویری از چهره انسانهای مختلف و خانه ها را در فلشهای ۴۰۰ میلی ثانیه ای برایشان نمایش می دادند.
به گفته محققان، این فرآیند نوعی خواندن مغز است اما نه به آن معنا که ممکن است کاری نادرست به نظر برسد.
در ادامه نوعی نرم افزار رایانه ای دو مدل سیگنال مغزی را مورد بررسی قرار می دهد، یعنی سیگنالهای مرتبط با رویداد مشاهده شده و همچنین سیگنالهای غیرمرتبط با آن.
نکته جالب توجه این بررسی به بخش پیش بینی الگوریتم مربوط می شود یعنی جایی که محققان از آن خواستند تا ۱۰۰ واکنش بعدی هر داوطلب از مشاهده تصاویر مختلف را پیش بینی کند.
این الگوریتم قادر بود که با تأخیر زمانی حدود یک ثانیه و البته با ضریب دقت بالا از روی آنالیز فوری سیگنالهای مغزی داوطلب نشان دهد که او در حال مشاهده چه تصویری است.
