پایگاه خبری العهد لبنان در مقاله‌ای نوشت: واکنش‌های عربستان سعودی به ابراز محکومیت ایران به‌ازای جنایت به شهادت رساندن شیخ نمر باقر النمر به‌نوعی روند تنش‌آفرین به خود گرفته که گویا در حال آماده کردن خود جهت کشاندن مناسبات فی‌مابین به‌سمت درگیری نظامی بین دو کشور است.
در شرایط متشنج موجود بین ایران و عربستان سعودی که در پی به شهادت رساندن شیخ نمر ایجاد شده است، بسیاری از طرفهای منطقه‌ای و بین‌المللی خواستار خویشتن‌داری و حکمت و درایت دو طرف در قبال اقدامات تنش‌آفرین و غیرضروری هستند.
طبعاً این درخواست خوب است، اما بهتر است که طرفهای مرتبط با آن به‌جای اینکه این درخواست‌ها را به‌صورت مساوی بین دو طرف مطرح کنند، انصاف در پیش گرفته و تنها از عربستان سعودی بخواهند که از اقدامات تنش‌آفرین در این راستا جلوگیری کند، چرا که ایران هیچ اقدامی را که از محکوم کردن عملیات اعدام ظالمانه روحانی دینی در عربستان از خود نشان نداده، روحانی که حق مشروع خود در انتقاد از رژیم حاکم آل سعود را در پیش گرفته است. همان‌طور که ایران اعدام این روحانی را محکوم کرده، بسیاری از دولت‌های دیگر از جمله دولت‌هایی که متحد عربستان سعودی هستند نیز، این اقدام را محکوم کردند.
درست است که جوانان خشمگین متأثر از جنایات آل سعود به دو مرکز دیپلماتیک عربستان سعودی در تهران و مشهد حمله کردند و خسارت‌های مادی به آن وارد کردند، اما نکته قابل توجه اینجا است که ده‌ها تن از مهاجمان بازداشت شدند و اقدامات قانونی در مورد آنها اعمال می‌شود، علاوه بر این که بسیاری از مقامات ارشد ایرانی انجام این تجاوزهای مشکوک را محکوم کردند.
واکنش عربستان سعودی اما به این اقدامات مبالغه‌آمیز بوده و تا حد تحریک طرف مقابل پیش رفته است. آنها در این رابطه تنها به متهم کردن مقامات ایران به دست داشتن در تجاوزهای مذکور بسنده نکردند، بلکه از این حوادث به‌عنوان پروپاگاندای تبلیغاتی استفاده کردند تا مدعی شوند که اوضاع کلی ایران نابسامان بوده و جمهوری اسلامی در آستانه فروپاشی قرار دارد.
مقامات سعودی و ماشین تبلیغاتی آنها فراموش کردند که چنین اقدامات امنیتی، تحت هر شرایطی و با وجود هر نوع تدابیر امنیتی در مناطق مختلف قابل انجام است، تجاوزهایی بسیار خطرناک‌تر از این نیز در عربستان سعودی انجام شده است که مقامات این کشور را مجبور کرده کارمزدهای نجومی را به نیروهای امنیتی و مزدور از کشورهای اروپایی بدهند تا بتوانند از دست شورشیان مسلح که حرم مکه را تصرف کرده بودند، رهایی یابند. آنها در همین راستا امروزه لااقل از یک شرکت امنیتی صهیونیستی برای حفظ امنیت مکه و مدینه در زمان حج استفاده می‌کنند، این در حالی است که چنین اقدامی حتی اگر تصور کنیم که مسئولیت واقعی شرکت صهیونیستی ایجاد امنیت برای حجاج است و آنها به‌دنبال ایجاد حوادثی برای از بین بردن هزاران حاجی نیستند، نیز خالی از اشکال نیست.
بالاتر از همه این تحریکات عربستان سعودی به قطع مناسبات دیپلماتیک خود با ایران مبادرت ورزیده و به تمامی دولت‌های کوچک وابسته به خود نیز دستور داده است اقدامات مشابهی را انجام دهند. آنها همچنین در چارچوب عملیات طوفان قاطعیت، سفارت ایران در صنعا را هدف قرار داده و خسارت‌های مادی گسترده و جراحاتی را به جای گذاشتند. آنها هم‌زمان هجمه تبلیغاتی گسترده‌ای را با استفاده از انواع تهمت‌ها و تحریکات و اقدامات نژادپرستانه و فرقه گرایانه بر ضد ایران در دستور کار قرار دادند. آنها با استفاده از دلارهای نفتی غارت‌شده خلیج فارس گروه‌های رسانه‌ای خود را در خط درگیری بزرگ عربی ــ فارسی قرار دادند تا ریاض بتواند این‌گونه وانمود کند که به‌دنبال حفظ منافع کشورهای عربی و عربیت آنها است.
تمامی این رویکردها، خطر ورود در درگیری نظامی بین دو طرف را ایجاد کرده است، درگیری‌ای که خسارت‌ها و مصیبت‌های زیادی را به بار خواهد آورد و علاوه بر اینها خطر توسعه آن و وارد شدن دیگر طرفهای منطقه‌ای و بین المللی به آن نیز وجود دارد، البته خوشبختانه این خطر مهار شده است. مهار این خطر نیز در گروی صبر ایرانی‌ها است. آنها تلاش زیادی دارند تا از هر اقدامی که باعث ورود کشورهای عربی و اسلامی به درگیری‌های بی‌فایده در راستای منافع دشمن صهیونیستی و آمریکایی می‌شود، جلوگیری کنند.
بسیاری از ناظران تردید ندارند که مواضع تنش‌آفرین عربستان را می‌توان رفتار جنون آمیز و انتحاری توصیف کرد، به این معنا که شکست عربستان سعودی در تخریب دولت سوریه بعد از پنج سال جنگ سخت و طاقت‌فرسا و ظاهر شدن نشانه‌های شکست مشابه در جنگ عربستان بر ضد یمن باعث شده که مقامات این کشور به‌سمت جنون و خودکشی حرکت کند. به این اوضاع همچنین باید انواع بحران‌هایی را که در اوضاع داخلی عربستان سعودی به وجود آمده است نیز اضافه کنیم.
تمامی این تحولات موجودیت حاکمیت سعودی را شدیداً در معرض خطر قرار داده و باعث شده آنها از طریق تحریک ایران و تلاش برای کشاندن این کشور به درگیری‌های نظامی سیاست فرار به جلو را کلید بزنند. عربستان سعودی با ایجاد چنین فضای جدیدی امیدوار است بتواند در جلوگیری از سرعت نزدیک شدن به پایان حتمی خویش گامی بردارد، اقدامی که با هر زاویه‌ای که به آن نگاه می‌کنیم، مأیوسانه و ناموفق خواهد بود.
