صراط: محرم نویدکیا، کاپیتان تیم فوتبال سپاهان که این روزها نه وضعیت تیمش در
شرایط جالبی است و نه خودش کم حاشیه دارد، می گوید احتمالا سال پایانی
فوتبالش است. او با «اصفهان امروز» گفت و گویی انجام داده که در ادامه می خوانید:
همه کم کم شعار هواداران سپاهان را که می گفتند ما سپاهانیم و حالا حالاها قهرمان باور کرده بودند. اما امسال اتفاق عجیبی افتاده. تیم همیشه مدعی و مدافع عنوان قهرمانی حتی در نیمه بالایی جدول هم نیست. چرا؟
به نظر من بزرگترین مشکل ما تغییرات مدیریتی پشت سر هم بود. هر مدیری هم که می آمد با افکار خودش می خواست تیم را جمع و جور کند. امسال از ابتدای فصل هم مشکلات زیادی داشتیم. بحث قرارداد پریرا و پادوانی، مصدومیت چند بازیکن و حتی اختلافی که من با آقای فرکی داشتم. همه این عوامل دست به دست هم داد تا تیم اصلا شرایط خوبی نداشته باشد.
یعنی این مشکلات باعث شده سپاهان در 12 هفته قبلی فقط یک برد داشته باشد و حتی نتواند استقلال اهواز و سیاه جامگان را ببرد؟
یکی از مشکلاتی که تیم ما دارد و من حتی شب قبل از بازی ذوب آهن هم با آقای استیماچ صحبت کردم همین بود که ما مشکل مان این است که نمی بریم. ما همان تیمی هستیم که چند ماه پیش با 6 برد پشت سر هم قهرمان شدیم. شاید فقط یکی، دو بازیکن رفته باشند اما اسکلت تیم که همان تیم است. فکر می کنم تیم ما از نظر روحی و روانی مریض شده و نیاز به بازیکنانی داریم که از نظر روحی و روانی بتوانند تیم را برگردانند. بازیکنان ما کمی از نظر شخصیتی زیر سوال رفته اند و همین مسئله تیم را دچار مشکل کرده است.
حالا اوضاع چطور است؟ قهرمان می شوید؟ چقدر احتمال دارد اتفاق پارسال تکرار شود؟
قهرمان که نمی شویم چون هر طور که حساب کنید از 13 بازی باقیمانده حداقل 11 برد می خواهیم که نشدنی هست. با توجه به اینکه تیمهای اول و سوم جدول یعنی ذوب آهن و استقلال در فینال حذفی هستند، ما باید تمام انرژی مان را بگذاریم برای سوم یا چهارم شدن و گرفتن سهمیه لیگ قهرمانان. هرچند کار سختی هست اما ما باید هر کاری از دست مان برمی آید انجام دهیم تا به این هدف برسیم.
در تمامی این سال ها، حضور یا عدم حضور نویدکیا ارتباط مستقیمی با نتایج سپاهان داشته. امسال اما اتفاق دیگری افتاد و تیم بعد از رفتن حاج صفی به شدت افت کرد.
یکی از مشکلاتی که من با مدیران باشگاه و ساختار باشگاه سپاهان دارم همین هست. شما ببیند در 13، 14 سال گذشته ما 9 جام آوردیم، نایب قهرمان آسیا شدیم و 8، 9 سال در لیگ قهرمانان آسیا بازی کردیم. اینها نباید برای باشگاه سپاهان فقط چند تا جام باشد که در ویترین بگذاریم و به آن افتخار کنیم. حرف من این است که اگر این شرایط را باشگاه هایی مانند چلسی یا بایرن دارند، گرفتن این جامها و بیشتر شدن تعداد آنها به این تیمها شخصیت داده. یعنی این جامها فقط یک نماد فیزیکی نبوده بلکه باعث بالا رفتن شخصیت یک تیم و باشگاه شده است. این درست نیست که باشگاهی مانند سپاهان با این همه جام با رفتن یک بازیکن یا یک مربی، شرایطش 180 درجه عوض شود و تمام سازمانش به هم بریزد. این یکی از ضعفهای باشگاه های ایران است که دست و پا می زنند که فقط جام بیاورند برای اینکه مدیر و مربی باقی بمانند. ما فقط جام داریم. شاید خنده دار باشد اما این جامها مثل یک «حلبی» هستند که در ویترین باشگاه گذاشته می شوند و هیچ ارزش و پشتوانه ای برای ما نبوده اند.
سپاهان نقل و انتقالات خوبی هم در ابتدای فصل نداشت و جز پادوانی و گردانی بازیکن دیگری را جذب نکرد درحالیکه مدافع عنوان قهرمانی بود. چرا؟
مگر الان که نیم فصل است اقدامی برای جذب بازیکن انجام می‌دهیم؟ این همه مشکل داریم و اصلا انگار نه انگار.
بازیکن که نگرفتید، هیچ در حال از دست دادن رسول هم هستید.
من اخلاقم طوری است که در کارهای رسول دخالت نمی کنم و دوست دارم هر طور دلش می خواهد برای زندگی و فوتبالش تصمیم بگیرد. اما مشکل رسول این است که باشگاه اگر بازیکنی را می خواهد، وقتی پیشنهادی برایش می رسد باید قاطعانه بگوید نه. نه این که بگوید حالا شما خودتان با بازیکن صحبت کنید، ما تلاش می کنیم معاوضه کنیم یا حرفهایی از این قبیل. باقریان دو روز پیش مصاحبه کرد و گفت هر تصمیمی رسول بگیرد ما هم قبول می کنیم. این حرفها رسول را به هم ریخته و به همین دلیل او به احتمال زیاد از سپاهان جدا می شود.
سپاهان همیشه صیاد خوبی برای بازیکن بوده اما امسال بعد از حاج صفی، شریفی را هم از دست داد. در کل انگار بازیکنانش را در طبق اخلاص گذاشته که هر کس هر بازیکنی را که دوست دارد، بردارد.
من الان نزدیک به دو سال هست که با سیستم باشگاه و با مدیران باشگاه و حتی با رییس کارخانه بحث می کنم و مشکل دارم. واقعیت این است که دیگر خسته شده ام. الان شرایط به گونه ای است که هر اتفاقی در باشگاه بیفتد اگر خوب باشد به نام مدیران تیم است و اگر بد باشد به اسم محرم نویدکیا.
شما نقشی در رفتن حسین فرکی داشتید؟
نه.
اما ظاهر قضیه اینطور هست که شما نقش اول جدایی فرکی از سپاهان بودید.
من دوست ندارم خیلی این مسئله را باز کنم. مشکل و گفتنی خیلی زیاد هست اما من نمی خواهم واردش بشوم چون وجهه خوبی برای خودم، حسین فرکی و باشگاه ندارد. فقط می خواهم بگویم که مشکلات من با فرکی و مدیریت باشگاه خیلی حاد و جدی بود. اصلا دوست نداشتم دوباره به سپاهان برگردم. برخلاف میلم برگشتم و الان هم برخلاف میلم در تیم هستم. بیشتر از این دوست ندارم در این مورد صحبت کنم.
محرم نویدکیا در تمام این سالهایی که در سپاهان بازی کرده هیچ وقت در آستانه ترک سپاهان بوده؟
نه، هیچ وقت.
ولی گویا لیگ هفتم که ناصر حجازی سرمربی استقلال بود شما تا یکقدمی استقلالی شدن هم رفتید. درست است؟
نه. من در لیست حجازی بودم. او به من گفت بیا و من هم گفتم با این شرایطی که دارم و مصدومیتم نمی‌توانم بیایم. حجاری گفت تو بیا، ما با یک پا هم قبولت داریم. حجازی به من لطف داشت و می گفت تو اگر از همان اول به استقلال آمده بودی، خیلی از اسطوره های استقلال از همان اول رفته بودند کنار ولی هنوز دیر نشده و حتی اگر الان هم بیایی هم برای خودت خیلی خوب است و هم برای من و تیم ولی در نهایت تصمیم گرفتم در سپاهان بمانم.
پشیمان نیستی؟
نه. واقعیت این است که بازی کردن در استقلال و پرسپولیس شرایط خاصی دارد و در کل یک زندگی دیگر است. اما من از کاری که کردم و در سپاهان ماندم راضی هستم. من همیشه از بچگی دوست داشتم یک کار متفاوت انجام بدهم. البته هیچ وقت فکر نمی کردم که این کار متفاوت، آمدن به سپاهان و ماندن در این تیم باشد یا این که ماندنم در سپاهان این قدر طولانی بشود اما الان خوشحالم که تصمیمات بچگانه ای که گرفتم یا تعصبی که به شهرم داشتم ناخواسته باعث شد افکار بچگی ام درست از آب دربیاید و یک کار متفاوت انجام بدهم. برای اولین بار با تیمی به غیر از پرسپولیس و استقلال قهرمان ایران شدم، این همه جام آوردم، نایب قهرمان آسیا شدم، در تیمی بودم که قطب سوم فوتبال ایران است. اینها همه برای من خیلی لذت بخش است و با تمام سختی هایی که کشیدم این شیرینی ها باعث شده که واقعا از تصمیاتی که گرفتم و از ماندن در سپاهان راضی باشم.
اگر براساس ژانر بازی بخواهیم دسته بندی کنیم محرم نویدکیا همیشه در گروه علی کریمی و مجتبی جباری قرار می گیرد اما از نظر اخلاقی ژانری کاملا متفاوت با آنها دارد. جباری و کریمی را بارها در حال طغیان علیه مدیر، مربی و حاشیه های فوتبال دیده ایم اما محرم نویدکیا با این که الان خودش می گوید به شدت با مدیریت و حتی رییس کارخانه مشکل دارد هیچ وقت این مشکلات را علنی نکرده و به عنوان یک چهره یاغی و معترض شناخته نشده.
دوست ندارم تیمم وارد حاشیه بشود و وقتی این اتفاق می افتد من خودم بیشتر اذیت می شوم. واقعا اعتقاد دارم اگر سپاهان نبود من هم نبودم. یک دلیل دیگرش هم این است که فوتبال ایران اینقدر احتیاج به حرف زدن و مصاحبه کردن ندارد. من دو سال آلمان بودم با آن فوتبال پیشرفته و قدرتمند و با آن ساختار. فقط یک مجله کیکر دارد و یک مجله دیگر که فقط 2 یا 3 صفحه اش فوتبالی است. فوتبال ما اما هیاهوی بسیار برای هیچ است. من فکر می کنم این فوتبال اصلا ارزش این قدر حرف زدن ندارد.
ولی این فوتبال که همه اش حاشیه و هیاهوست. پس خیلی اذیت می شوید.
کاری نمی شود کرد. واقعیت فوتبال ما همین هست و من هم باید با آن کنار بیایم. تنها کاری که می کنم این است که روزنامه نمی خوانم، سایت ها را چک نمی کنم و تلویزیون نمی بینم. این طوری راحت ترم.
یک نکته ویژه دیگری که در دوران فوتبالی نویدکیا وجود دارد این است که بازهم برخلاف علی کریمی و مجتبی جباری هیچ وقت فوتبال اعراب و بازی در حاشیه خلیج فارس را تجربه نکرد. چرا؟
من تا امارات رفتم و قراردادم را هم به دستم دادند که هر وقت خواستی امضا کن. من گفته بودم می خواهم یکی، دو روز دیگر فکر کنم و آنها هم گفتند قرارداد را ببر و هر وقت دوست داشتی امضا کن و بیاور. اما من درنهایت به این نتیجه رسیدم که بازی نکنم و به سپاهان برگردم.
ناراحت نشدید با آن کارنامه پر از قهرمانی و افتخار و جام در تیم تاریخ فوتبال ایران در نظرسنجی برنامه نود قرار نگرفتید؟
نه. اصلا. ابتدای آن برنامه را دیدم که سوم یا چهارم بودم ولی دیگر ندیدم و حتی نمی دانم درنهایت چندم شدم. من این واقعیت را قبول دارم که فوتبال ایران به خاطر شرایطش، به خاطر تبلیغاتش، به خاطر بازیهای پخش مستقیم و اینکه از سالهای قدیم متمرکز بوده روی دو تیم استقلال و پرسپولیس پس همیشه مردم به گزینه های این دو تیم رای می دهند. در تیم اصلی و ذخیره هم فقط یک بازیکن هست که در استقلال و پرسپولیس نبوده و آنهم اشکان دژاگه است و مطمئن باشید به این دلیل که الان در تیم ملی بازی می کند و همه بازیهایش را می بینند، رای آورده است. این واقعیت فوتبال ماست که مردم بازیکنان این دو تیم را دوست دارند.
بهترین روزهای بازی محرم نویدکیا در تیم ملی و فوتبال ایران، دوران حضور برانکو بود که دیگر تکرار هم نشد. او چطور مربی است؟
فقط یک نکته راجع به برانکو بگویم که شک نکنید اگر پرسپولیس امسال با او قهرمان نشود فصل آینده این اتفاق می افتد. برانکو این فصل لیگ را می بیند و مشکلات تیمش را متوجه می شود و برای فصل آینده برنامه ریزی می کند. پرسپولیس و استقلال و حتی سپاهان این روزها احتیاج به تغییر نسل دارند و این تغییر نسل کار هر کسی نیست ولی برانکو جزو معدود آدمهایی هست که از پس این کار به بهترین نحو برمی آید. امیدوارم که اشتباه کنم اما من فکر می کنم تیم ملی به جام جهانی نمی رود. واقعا از صمیم قلب امیدوارم این حرفم اشتباه باشد اما این نظر شخصی من هست. از سبک بازی تیم ملی فکر می کنم در تغییر نسل به مشکل برخواهیم خورد اما در پرسپولیس نه. برانکو این کاره هست و در بوسان این کار را به بهترین نحو انجام داد. او خیلی راحت نسل پرسپولیس را عوض می کند و خیلی راحت قهرمان فصل بعد می شود.
این تغییر نسلی که درباره اش صحبت کردید فصل گذشته تا حدودی نزدیک بود در سپاهان اتفاق بیفتد با بازیکنان جوانی مثل شریفی، قائدی فر، علی کریمی، مرادمند و خیلی های دیگر اما چرا جلوی این اتفاق گرفته شد؟
اگر کرانچار می ماند این اتفاق می افتاد اما ما چون با آقای فرکی قهرمان شدیم گفتیم پس وقتی قهرمان شدیم دیگر نیازی به تغییرات نداریم. بارسلونا، ژاوی را کنار می گذارد یا رئال، کاسیاس را چون آنها می دانند تغییر نسل باید آرام آرام اتفاق بیفتد نه اینکه ما آنقدر صبر کنیم تا مثلا محرم، هادی و عبدالله بشوند 34 ساله و بعد بخواهیم همگی شان را کنار بگذاریم و بازیکن جوان بیاوریم. این اشتباه محض در فوتبال ایران هست که می خواهند یکباره تغییر نسل بدهند. هر تیم باید سالی یک یا دو بازیکن جوان را اضافه کند و یکی، دو بازیکن سن بالا را کنار بگذارد. در سپاهان اما این جوانان یکباره رفتند. در سپاهان اما مرادمند رفت، جهان عالیان نیست.، یعقوب کریمی فروخته شد و مهاجم جوان مان را به گسترش فولاد دادیم. من یکی از مشکلاتی که با باشگاه داشتم همین بود که کرانچار به این بچه ها بازی داد و در کنار جوانگرایی جام هم گرفت. شما چرا این بچه ها را می گذارید بروند؟ من می گویم الان مهدی شریفی شاید بازیکن بزرگی نشود. با اینکه واقعا قبولش دارم اما ما رهایش کردیم. قراردادش را بالا بردیم، برایش امکانات کاذب درست کردیم و همه اینها می تواند شریفی را نابود کند.
درباره لیگ امسال حرف بزنیم. شگفتی خاصی داشت؟
من جلوی استقلال خوزستان بازی کردم و دیدم که جوانان خیلی خوبی دارند. فکر می کنم اگر ویسی بتواند این بازیکنان را نگه دارد، این تیم می تواند 2،3 سال آینده قهرمان شود. جوانان این تیم خیلی خوب فوتبال را می فهمند و با تمام وجود برای تیم بازی می کردند. برای من به شخصه با تمام وجود بازی کردن خیلی مهم است، اینکه یک بازیکن با تمام حسش برای تیم بازی کند.
کدام تیم قهرمان می شود؟
با تمام احترامی که برای استقلال خوزستان قایلم، بعید می دانم قهرمان شوند چون شخصیت قهرمانی ندارند با اینکه جوانان خوبی دارند. شاید کمی خنده دار باشد اما فکر می کنم اگر رسول ما به استقلال برود این تیم قهرمان می شود. استقلال پشت مهاجم مشکل دارد و با رفتن رسول تیمش کامل می شود.
از حرف های تان اینطور برداشت می کنیم که امسال، فصل آخری است که محرم نویدکیا را در زمین می بینیم.
نمی دانم، شاید!
به همین دلیل دوست داشتی امسال بازی نکنی تا آخرین خاطره همه از تو، بالا بردن جام قهرمانی باشد.
من که می خواستم این کار را بکنند ولی اجازه ندادند.
همه کم کم شعار هواداران سپاهان را که می گفتند ما سپاهانیم و حالا حالاها قهرمان باور کرده بودند. اما امسال اتفاق عجیبی افتاده. تیم همیشه مدعی و مدافع عنوان قهرمانی حتی در نیمه بالایی جدول هم نیست. چرا؟
به نظر من بزرگترین مشکل ما تغییرات مدیریتی پشت سر هم بود. هر مدیری هم که می آمد با افکار خودش می خواست تیم را جمع و جور کند. امسال از ابتدای فصل هم مشکلات زیادی داشتیم. بحث قرارداد پریرا و پادوانی، مصدومیت چند بازیکن و حتی اختلافی که من با آقای فرکی داشتم. همه این عوامل دست به دست هم داد تا تیم اصلا شرایط خوبی نداشته باشد.
یعنی این مشکلات باعث شده سپاهان در 12 هفته قبلی فقط یک برد داشته باشد و حتی نتواند استقلال اهواز و سیاه جامگان را ببرد؟
یکی از مشکلاتی که تیم ما دارد و من حتی شب قبل از بازی ذوب آهن هم با آقای استیماچ صحبت کردم همین بود که ما مشکل مان این است که نمی بریم. ما همان تیمی هستیم که چند ماه پیش با 6 برد پشت سر هم قهرمان شدیم. شاید فقط یکی، دو بازیکن رفته باشند اما اسکلت تیم که همان تیم است. فکر می کنم تیم ما از نظر روحی و روانی مریض شده و نیاز به بازیکنانی داریم که از نظر روحی و روانی بتوانند تیم را برگردانند. بازیکنان ما کمی از نظر شخصیتی زیر سوال رفته اند و همین مسئله تیم را دچار مشکل کرده است.
حالا اوضاع چطور است؟ قهرمان می شوید؟ چقدر احتمال دارد اتفاق پارسال تکرار شود؟
قهرمان که نمی شویم چون هر طور که حساب کنید از 13 بازی باقیمانده حداقل 11 برد می خواهیم که نشدنی هست. با توجه به اینکه تیمهای اول و سوم جدول یعنی ذوب آهن و استقلال در فینال حذفی هستند، ما باید تمام انرژی مان را بگذاریم برای سوم یا چهارم شدن و گرفتن سهمیه لیگ قهرمانان. هرچند کار سختی هست اما ما باید هر کاری از دست مان برمی آید انجام دهیم تا به این هدف برسیم.
در تمامی این سال ها، حضور یا عدم حضور نویدکیا ارتباط مستقیمی با نتایج سپاهان داشته. امسال اما اتفاق دیگری افتاد و تیم بعد از رفتن حاج صفی به شدت افت کرد.
یکی از مشکلاتی که من با مدیران باشگاه و ساختار باشگاه سپاهان دارم همین هست. شما ببیند در 13، 14 سال گذشته ما 9 جام آوردیم، نایب قهرمان آسیا شدیم و 8، 9 سال در لیگ قهرمانان آسیا بازی کردیم. اینها نباید برای باشگاه سپاهان فقط چند تا جام باشد که در ویترین بگذاریم و به آن افتخار کنیم. حرف من این است که اگر این شرایط را باشگاه هایی مانند چلسی یا بایرن دارند، گرفتن این جامها و بیشتر شدن تعداد آنها به این تیمها شخصیت داده. یعنی این جامها فقط یک نماد فیزیکی نبوده بلکه باعث بالا رفتن شخصیت یک تیم و باشگاه شده است. این درست نیست که باشگاهی مانند سپاهان با این همه جام با رفتن یک بازیکن یا یک مربی، شرایطش 180 درجه عوض شود و تمام سازمانش به هم بریزد. این یکی از ضعفهای باشگاه های ایران است که دست و پا می زنند که فقط جام بیاورند برای اینکه مدیر و مربی باقی بمانند. ما فقط جام داریم. شاید خنده دار باشد اما این جامها مثل یک «حلبی» هستند که در ویترین باشگاه گذاشته می شوند و هیچ ارزش و پشتوانه ای برای ما نبوده اند.
سپاهان نقل و انتقالات خوبی هم در ابتدای فصل نداشت و جز پادوانی و گردانی بازیکن دیگری را جذب نکرد درحالیکه مدافع عنوان قهرمانی بود. چرا؟
مگر الان که نیم فصل است اقدامی برای جذب بازیکن انجام می‌دهیم؟ این همه مشکل داریم و اصلا انگار نه انگار.
بازیکن که نگرفتید، هیچ در حال از دست دادن رسول هم هستید.
من اخلاقم طوری است که در کارهای رسول دخالت نمی کنم و دوست دارم هر طور دلش می خواهد برای زندگی و فوتبالش تصمیم بگیرد. اما مشکل رسول این است که باشگاه اگر بازیکنی را می خواهد، وقتی پیشنهادی برایش می رسد باید قاطعانه بگوید نه. نه این که بگوید حالا شما خودتان با بازیکن صحبت کنید، ما تلاش می کنیم معاوضه کنیم یا حرفهایی از این قبیل. باقریان دو روز پیش مصاحبه کرد و گفت هر تصمیمی رسول بگیرد ما هم قبول می کنیم. این حرفها رسول را به هم ریخته و به همین دلیل او به احتمال زیاد از سپاهان جدا می شود.
سپاهان همیشه صیاد خوبی برای بازیکن بوده اما امسال بعد از حاج صفی، شریفی را هم از دست داد. در کل انگار بازیکنانش را در طبق اخلاص گذاشته که هر کس هر بازیکنی را که دوست دارد، بردارد.
من الان نزدیک به دو سال هست که با سیستم باشگاه و با مدیران باشگاه و حتی با رییس کارخانه بحث می کنم و مشکل دارم. واقعیت این است که دیگر خسته شده ام. الان شرایط به گونه ای است که هر اتفاقی در باشگاه بیفتد اگر خوب باشد به نام مدیران تیم است و اگر بد باشد به اسم محرم نویدکیا.
شما نقشی در رفتن حسین فرکی داشتید؟
نه.
اما ظاهر قضیه اینطور هست که شما نقش اول جدایی فرکی از سپاهان بودید.
من دوست ندارم خیلی این مسئله را باز کنم. مشکل و گفتنی خیلی زیاد هست اما من نمی خواهم واردش بشوم چون وجهه خوبی برای خودم، حسین فرکی و باشگاه ندارد. فقط می خواهم بگویم که مشکلات من با فرکی و مدیریت باشگاه خیلی حاد و جدی بود. اصلا دوست نداشتم دوباره به سپاهان برگردم. برخلاف میلم برگشتم و الان هم برخلاف میلم در تیم هستم. بیشتر از این دوست ندارم در این مورد صحبت کنم.
محرم نویدکیا در تمام این سالهایی که در سپاهان بازی کرده هیچ وقت در آستانه ترک سپاهان بوده؟
نه، هیچ وقت.
ولی گویا لیگ هفتم که ناصر حجازی سرمربی استقلال بود شما تا یکقدمی استقلالی شدن هم رفتید. درست است؟
نه. من در لیست حجازی بودم. او به من گفت بیا و من هم گفتم با این شرایطی که دارم و مصدومیتم نمی‌توانم بیایم. حجاری گفت تو بیا، ما با یک پا هم قبولت داریم. حجازی به من لطف داشت و می گفت تو اگر از همان اول به استقلال آمده بودی، خیلی از اسطوره های استقلال از همان اول رفته بودند کنار ولی هنوز دیر نشده و حتی اگر الان هم بیایی هم برای خودت خیلی خوب است و هم برای من و تیم ولی در نهایت تصمیم گرفتم در سپاهان بمانم.
پشیمان نیستی؟
نه. واقعیت این است که بازی کردن در استقلال و پرسپولیس شرایط خاصی دارد و در کل یک زندگی دیگر است. اما من از کاری که کردم و در سپاهان ماندم راضی هستم. من همیشه از بچگی دوست داشتم یک کار متفاوت انجام بدهم. البته هیچ وقت فکر نمی کردم که این کار متفاوت، آمدن به سپاهان و ماندن در این تیم باشد یا این که ماندنم در سپاهان این قدر طولانی بشود اما الان خوشحالم که تصمیمات بچگانه ای که گرفتم یا تعصبی که به شهرم داشتم ناخواسته باعث شد افکار بچگی ام درست از آب دربیاید و یک کار متفاوت انجام بدهم. برای اولین بار با تیمی به غیر از پرسپولیس و استقلال قهرمان ایران شدم، این همه جام آوردم، نایب قهرمان آسیا شدم، در تیمی بودم که قطب سوم فوتبال ایران است. اینها همه برای من خیلی لذت بخش است و با تمام سختی هایی که کشیدم این شیرینی ها باعث شده که واقعا از تصمیاتی که گرفتم و از ماندن در سپاهان راضی باشم.
اگر براساس ژانر بازی بخواهیم دسته بندی کنیم محرم نویدکیا همیشه در گروه علی کریمی و مجتبی جباری قرار می گیرد اما از نظر اخلاقی ژانری کاملا متفاوت با آنها دارد. جباری و کریمی را بارها در حال طغیان علیه مدیر، مربی و حاشیه های فوتبال دیده ایم اما محرم نویدکیا با این که الان خودش می گوید به شدت با مدیریت و حتی رییس کارخانه مشکل دارد هیچ وقت این مشکلات را علنی نکرده و به عنوان یک چهره یاغی و معترض شناخته نشده.
دوست ندارم تیمم وارد حاشیه بشود و وقتی این اتفاق می افتد من خودم بیشتر اذیت می شوم. واقعا اعتقاد دارم اگر سپاهان نبود من هم نبودم. یک دلیل دیگرش هم این است که فوتبال ایران اینقدر احتیاج به حرف زدن و مصاحبه کردن ندارد. من دو سال آلمان بودم با آن فوتبال پیشرفته و قدرتمند و با آن ساختار. فقط یک مجله کیکر دارد و یک مجله دیگر که فقط 2 یا 3 صفحه اش فوتبالی است. فوتبال ما اما هیاهوی بسیار برای هیچ است. من فکر می کنم این فوتبال اصلا ارزش این قدر حرف زدن ندارد.
ولی این فوتبال که همه اش حاشیه و هیاهوست. پس خیلی اذیت می شوید.
کاری نمی شود کرد. واقعیت فوتبال ما همین هست و من هم باید با آن کنار بیایم. تنها کاری که می کنم این است که روزنامه نمی خوانم، سایت ها را چک نمی کنم و تلویزیون نمی بینم. این طوری راحت ترم.
یک نکته ویژه دیگری که در دوران فوتبالی نویدکیا وجود دارد این است که بازهم برخلاف علی کریمی و مجتبی جباری هیچ وقت فوتبال اعراب و بازی در حاشیه خلیج فارس را تجربه نکرد. چرا؟
من تا امارات رفتم و قراردادم را هم به دستم دادند که هر وقت خواستی امضا کن. من گفته بودم می خواهم یکی، دو روز دیگر فکر کنم و آنها هم گفتند قرارداد را ببر و هر وقت دوست داشتی امضا کن و بیاور. اما من درنهایت به این نتیجه رسیدم که بازی نکنم و به سپاهان برگردم.
ناراحت نشدید با آن کارنامه پر از قهرمانی و افتخار و جام در تیم تاریخ فوتبال ایران در نظرسنجی برنامه نود قرار نگرفتید؟
نه. اصلا. ابتدای آن برنامه را دیدم که سوم یا چهارم بودم ولی دیگر ندیدم و حتی نمی دانم درنهایت چندم شدم. من این واقعیت را قبول دارم که فوتبال ایران به خاطر شرایطش، به خاطر تبلیغاتش، به خاطر بازیهای پخش مستقیم و اینکه از سالهای قدیم متمرکز بوده روی دو تیم استقلال و پرسپولیس پس همیشه مردم به گزینه های این دو تیم رای می دهند. در تیم اصلی و ذخیره هم فقط یک بازیکن هست که در استقلال و پرسپولیس نبوده و آنهم اشکان دژاگه است و مطمئن باشید به این دلیل که الان در تیم ملی بازی می کند و همه بازیهایش را می بینند، رای آورده است. این واقعیت فوتبال ماست که مردم بازیکنان این دو تیم را دوست دارند.
بهترین روزهای بازی محرم نویدکیا در تیم ملی و فوتبال ایران، دوران حضور برانکو بود که دیگر تکرار هم نشد. او چطور مربی است؟
فقط یک نکته راجع به برانکو بگویم که شک نکنید اگر پرسپولیس امسال با او قهرمان نشود فصل آینده این اتفاق می افتد. برانکو این فصل لیگ را می بیند و مشکلات تیمش را متوجه می شود و برای فصل آینده برنامه ریزی می کند. پرسپولیس و استقلال و حتی سپاهان این روزها احتیاج به تغییر نسل دارند و این تغییر نسل کار هر کسی نیست ولی برانکو جزو معدود آدمهایی هست که از پس این کار به بهترین نحو برمی آید. امیدوارم که اشتباه کنم اما من فکر می کنم تیم ملی به جام جهانی نمی رود. واقعا از صمیم قلب امیدوارم این حرفم اشتباه باشد اما این نظر شخصی من هست. از سبک بازی تیم ملی فکر می کنم در تغییر نسل به مشکل برخواهیم خورد اما در پرسپولیس نه. برانکو این کاره هست و در بوسان این کار را به بهترین نحو انجام داد. او خیلی راحت نسل پرسپولیس را عوض می کند و خیلی راحت قهرمان فصل بعد می شود.
این تغییر نسلی که درباره اش صحبت کردید فصل گذشته تا حدودی نزدیک بود در سپاهان اتفاق بیفتد با بازیکنان جوانی مثل شریفی، قائدی فر، علی کریمی، مرادمند و خیلی های دیگر اما چرا جلوی این اتفاق گرفته شد؟
اگر کرانچار می ماند این اتفاق می افتاد اما ما چون با آقای فرکی قهرمان شدیم گفتیم پس وقتی قهرمان شدیم دیگر نیازی به تغییرات نداریم. بارسلونا، ژاوی را کنار می گذارد یا رئال، کاسیاس را چون آنها می دانند تغییر نسل باید آرام آرام اتفاق بیفتد نه اینکه ما آنقدر صبر کنیم تا مثلا محرم، هادی و عبدالله بشوند 34 ساله و بعد بخواهیم همگی شان را کنار بگذاریم و بازیکن جوان بیاوریم. این اشتباه محض در فوتبال ایران هست که می خواهند یکباره تغییر نسل بدهند. هر تیم باید سالی یک یا دو بازیکن جوان را اضافه کند و یکی، دو بازیکن سن بالا را کنار بگذارد. در سپاهان اما این جوانان یکباره رفتند. در سپاهان اما مرادمند رفت، جهان عالیان نیست.، یعقوب کریمی فروخته شد و مهاجم جوان مان را به گسترش فولاد دادیم. من یکی از مشکلاتی که با باشگاه داشتم همین بود که کرانچار به این بچه ها بازی داد و در کنار جوانگرایی جام هم گرفت. شما چرا این بچه ها را می گذارید بروند؟ من می گویم الان مهدی شریفی شاید بازیکن بزرگی نشود. با اینکه واقعا قبولش دارم اما ما رهایش کردیم. قراردادش را بالا بردیم، برایش امکانات کاذب درست کردیم و همه اینها می تواند شریفی را نابود کند.
درباره لیگ امسال حرف بزنیم. شگفتی خاصی داشت؟
من جلوی استقلال خوزستان بازی کردم و دیدم که جوانان خیلی خوبی دارند. فکر می کنم اگر ویسی بتواند این بازیکنان را نگه دارد، این تیم می تواند 2،3 سال آینده قهرمان شود. جوانان این تیم خیلی خوب فوتبال را می فهمند و با تمام وجود برای تیم بازی می کردند. برای من به شخصه با تمام وجود بازی کردن خیلی مهم است، اینکه یک بازیکن با تمام حسش برای تیم بازی کند.
کدام تیم قهرمان می شود؟
با تمام احترامی که برای استقلال خوزستان قایلم، بعید می دانم قهرمان شوند چون شخصیت قهرمانی ندارند با اینکه جوانان خوبی دارند. شاید کمی خنده دار باشد اما فکر می کنم اگر رسول ما به استقلال برود این تیم قهرمان می شود. استقلال پشت مهاجم مشکل دارد و با رفتن رسول تیمش کامل می شود.
از حرف های تان اینطور برداشت می کنیم که امسال، فصل آخری است که محرم نویدکیا را در زمین می بینیم.
نمی دانم، شاید!
به همین دلیل دوست داشتی امسال بازی نکنی تا آخرین خاطره همه از تو، بالا بردن جام قهرمانی باشد.
من که می خواستم این کار را بکنند ولی اجازه ندادند.
