صراط: محمدرضا کیاشمشکی در تسنیم نوشت: در چند روز گذشته تنی چند از منتقدین سد سازی در مصاحبه با رسانه ها برای چندمین بار به قدرت مافیای سد سازی و مافیای آب در کشور اشاره کردند و نقل به مضمون گفتند که این مافیا (یا همان شبکه قدرتمند خلافکاران و دزدها) برای منافع شخصی و گروهی سد می سازند و همزمان پول، منابع آب و محیط زیست کشور را به یغما می برند. اما به شیوه بعضی دولتمردان بازهم گویا اسامی این مافیا فقط در جیب هایشان ماند و به صلاح ندانستند نام تنی چند از این غارتگران بیت المال و جانیان بالفطره که دست مافیای ایتالیا و سیسیل را از پشت بسته اند را ذکر کنند. ولی واقعا چرا هیچ کس نمی تواند این مافیا را رسوا کرده و به دستگاه قضا بسپارد؟
در سال های نه چندان دور گل سر سبد سازندگی در کشور سد سازی بود و هر سدی که کلنگ زده می شد افتخاری برای دولت های وقت و امیدی برای مردم منطقه بود.
دولتمردان امید می دادند که با ساخت سد های بزرگ در جای جای کشور مردم از مواهب این سدها بهره مند خواهند شد و انتظار مردم بالا می رفت که با ساخت سدها آب بیشتری برای مصرف و برق پایدارتری خواهند داشت.
این مختصر نوشته جای بررسی صحت و سقم قول های داده شده نیست اما هم اکنون تقریبا 600 سد در کشور ساخته شده است و بیش از 130 سد هم در حال ساخت است ولی دیگر از آن کلنگ زنی های باشکوه و افتتاحیه های پرافتخار خبری نیست. نه تنها خبری نیست که از ابتدای دولت نهم چند وقتیست که دیگر با افتخار در مورد این صنعت کمتر حرف زده می شود. رسانه ها هم نه تنها اخبار خوشی از این صنعت نمی دهند بلکه با کمک منتقدان اخبار منفی زیادی در مورد سد سازی منتشر می کنند .
در ابتدای دولت نهم که برخی مسئولان در مخالفت با سد سازی سدها را مشتی استخر بی فایده دانستند، سایرین خیز برداشتند که سدها را تخریب کرده و این بلای خانمان سوز را از کشور دفع کنند . اما غافل از اینکه در پشت سدسازی لابی و مافیای قدرتمندی وجود دارد که به قاطعیت می توان گفت هیچ دولتی حریفش نیست.
همین لابی قدرتمند موجب شد که در دولت دهم نه تنها اعتبارات خوبی به سوی سد سازان واریز شود بلکه رئیس جمهور عکس یادگاری زیادی با این غول های بتنی بگیرد و در یک روز همزمان سه تایش را افتتاح و دوتایش را کلنگ بزند .
این لابی چنان قدرتی دارد که وزیر فعلی نیرو را که در اول انتصابش از منتقدین سرسخت سد سازی بود و در مصاحبه با شبکه 1 سیما گفته بود دیگر سد نمی سازیم را وادار به حمایت از سد سازی کرده و علاوه بر حمایت مالی، حمایت معنوی هم بکند و ماهی نیست که ایشان با حضور در پروژه های سد سازی خود شخصا از پیشرفت کارها مطمئن نشود.
در رسانه ها گاه گاهی به لابی پشت پرده سد سازان برای ادامه روند سد سازی در کشور اشاره می شود و حتما هم منظورشان لابی های غیر سالم افراد برای منافع مادی است اما شواهد بر این است که این مافیا و لابی بسیار قدرتمند تر و با انگیزه تر از لابی افراد و گروه ها برای پول و پست و اختلاس است.
اعضای این مافیا که عبارتند از خشکسالی ، نیاز روز افزون به آب ، منظم نبودن بارش ، مصرف بی رویه ، چاه های عمیق ،کشاورزی غیر اقتصادی ، شرایط طبیعی ، بی ارزش بودن آب در فرهنگ ما، عدم توجه به آبخیز داری و...... با هم لابی کرده اند تا در دسترس ترین راه حل برای غلبه بر بی آبی سد سازی باشد. بنابراین با مشکلات موجود ما ناچاریم فعلا هر قطره آبی را که روی زمین و حتی در آسمان ها می بینیم مهار کنیم تا جوابگوی لابی قدرتمند ذکر شده باشیم .
تا مصرف و مدیریت منابع آبی درست نشود هر رودخانه جاری در کشور ، مدیران منابع آب را برای سد سازی بر روی آن وسوسه می کند و سد سازان هم راهی کوه و دره شده تا سد بسازند و سیلاب زمستانی را برای تابستان گرم مصرف کنیم .
از همین رو فعلاٌ سد سازان هم متهمان ردیف اول تخریب محیط زیست هستند و دیگر از لوح و سکه خبری نیست و هر از گاهی یکی دو تایشان در این نقاط صعب العبور یا میان برف ها یخ می زنند یا در کوه ها و جاده ها کشته می شوند .
ادبیاتی که از منتقدان سدسازی در دولت نهم و دهم بر ارث مانده به جان بی پناه توسعه افتاده است. فعلا بازار شعارهای تند محیط زیستی داغ است و کسی را جرات نقد به نقادان سد سازی نیست. باید به درستی گفت آسیاب به نوبت است و دیروز روز سد سازان بود و امروز روز مخالفان سدسازی.
مافیا خواندن سد سازان اگر چه حتما آبی برای کشور ندارد ولی شهرت و نان خیلی خوبی برای منتقدان بی پروا دارد. آنان خود خوب می دانند که فعلا سد سازان بی پناهند. حتی وزارت نیرو هم که با کمک همین سد ها و نیروگاه های آبی توانسته در این سال های خشکسالی، کشور را مدیریت کند جرات ندارد رو بروی تندرو های محیط زیستی بایستد و از عملکرد گذشته اش دفاع منطقی کند بنابراین بدون ترس از هر گونه پیگیری ، می توان هر ناسزایی را به سدسازان داد .
در دیکته 600 کلمه ای سد سازان مانند همه دیکته های عالم و آدم حتماً چند تایی غلط هم وجود دارد اما انصاف نیست به خاطر یکی دو تا غلط ناخواسته، کار آنها را به کلی زیرسوال ببریم.
در سال های نه چندان دور گل سر سبد سازندگی در کشور سد سازی بود و هر سدی که کلنگ زده می شد افتخاری برای دولت های وقت و امیدی برای مردم منطقه بود.
دولتمردان امید می دادند که با ساخت سد های بزرگ در جای جای کشور مردم از مواهب این سدها بهره مند خواهند شد و انتظار مردم بالا می رفت که با ساخت سدها آب بیشتری برای مصرف و برق پایدارتری خواهند داشت.
این مختصر نوشته جای بررسی صحت و سقم قول های داده شده نیست اما هم اکنون تقریبا 600 سد در کشور ساخته شده است و بیش از 130 سد هم در حال ساخت است ولی دیگر از آن کلنگ زنی های باشکوه و افتتاحیه های پرافتخار خبری نیست. نه تنها خبری نیست که از ابتدای دولت نهم چند وقتیست که دیگر با افتخار در مورد این صنعت کمتر حرف زده می شود. رسانه ها هم نه تنها اخبار خوشی از این صنعت نمی دهند بلکه با کمک منتقدان اخبار منفی زیادی در مورد سد سازی منتشر می کنند .
در ابتدای دولت نهم که برخی مسئولان در مخالفت با سد سازی سدها را مشتی استخر بی فایده دانستند، سایرین خیز برداشتند که سدها را تخریب کرده و این بلای خانمان سوز را از کشور دفع کنند . اما غافل از اینکه در پشت سدسازی لابی و مافیای قدرتمندی وجود دارد که به قاطعیت می توان گفت هیچ دولتی حریفش نیست.
همین لابی قدرتمند موجب شد که در دولت دهم نه تنها اعتبارات خوبی به سوی سد سازان واریز شود بلکه رئیس جمهور عکس یادگاری زیادی با این غول های بتنی بگیرد و در یک روز همزمان سه تایش را افتتاح و دوتایش را کلنگ بزند .
این لابی چنان قدرتی دارد که وزیر فعلی نیرو را که در اول انتصابش از منتقدین سرسخت سد سازی بود و در مصاحبه با شبکه 1 سیما گفته بود دیگر سد نمی سازیم را وادار به حمایت از سد سازی کرده و علاوه بر حمایت مالی، حمایت معنوی هم بکند و ماهی نیست که ایشان با حضور در پروژه های سد سازی خود شخصا از پیشرفت کارها مطمئن نشود.
در رسانه ها گاه گاهی به لابی پشت پرده سد سازان برای ادامه روند سد سازی در کشور اشاره می شود و حتما هم منظورشان لابی های غیر سالم افراد برای منافع مادی است اما شواهد بر این است که این مافیا و لابی بسیار قدرتمند تر و با انگیزه تر از لابی افراد و گروه ها برای پول و پست و اختلاس است.
اعضای این مافیا که عبارتند از خشکسالی ، نیاز روز افزون به آب ، منظم نبودن بارش ، مصرف بی رویه ، چاه های عمیق ،کشاورزی غیر اقتصادی ، شرایط طبیعی ، بی ارزش بودن آب در فرهنگ ما، عدم توجه به آبخیز داری و...... با هم لابی کرده اند تا در دسترس ترین راه حل برای غلبه بر بی آبی سد سازی باشد. بنابراین با مشکلات موجود ما ناچاریم فعلا هر قطره آبی را که روی زمین و حتی در آسمان ها می بینیم مهار کنیم تا جوابگوی لابی قدرتمند ذکر شده باشیم .
تا مصرف و مدیریت منابع آبی درست نشود هر رودخانه جاری در کشور ، مدیران منابع آب را برای سد سازی بر روی آن وسوسه می کند و سد سازان هم راهی کوه و دره شده تا سد بسازند و سیلاب زمستانی را برای تابستان گرم مصرف کنیم .
از همین رو فعلاٌ سد سازان هم متهمان ردیف اول تخریب محیط زیست هستند و دیگر از لوح و سکه خبری نیست و هر از گاهی یکی دو تایشان در این نقاط صعب العبور یا میان برف ها یخ می زنند یا در کوه ها و جاده ها کشته می شوند .
ادبیاتی که از منتقدان سدسازی در دولت نهم و دهم بر ارث مانده به جان بی پناه توسعه افتاده است. فعلا بازار شعارهای تند محیط زیستی داغ است و کسی را جرات نقد به نقادان سد سازی نیست. باید به درستی گفت آسیاب به نوبت است و دیروز روز سد سازان بود و امروز روز مخالفان سدسازی.
مافیا خواندن سد سازان اگر چه حتما آبی برای کشور ندارد ولی شهرت و نان خیلی خوبی برای منتقدان بی پروا دارد. آنان خود خوب می دانند که فعلا سد سازان بی پناهند. حتی وزارت نیرو هم که با کمک همین سد ها و نیروگاه های آبی توانسته در این سال های خشکسالی، کشور را مدیریت کند جرات ندارد رو بروی تندرو های محیط زیستی بایستد و از عملکرد گذشته اش دفاع منطقی کند بنابراین بدون ترس از هر گونه پیگیری ، می توان هر ناسزایی را به سدسازان داد .
در دیکته 600 کلمه ای سد سازان مانند همه دیکته های عالم و آدم حتماً چند تایی غلط هم وجود دارد اما انصاف نیست به خاطر یکی دو تا غلط ناخواسته، کار آنها را به کلی زیرسوال ببریم.
