صراط: در حالی که بانوی مجروح شده در تصادفِ رخ داده در صدمتری بیمارستان بعد از
قریب به سی دقیقه به بیمارستان منتقل شده و عملیات احیای وی آغاز شده، رئیس
بیمارستان از ثبت رکوردی جهانی(!) در این ماجرا سخن میگوید تا این سوال
برایمان پیش آید که براستی در این ماجرا قصوری رخ داده یا خیر و اگر روی
داده، از جانب کدام فرد یا نهاد بوده‌است؟
عصر نخستین روز هفته جاری، حوالی ساعت ۱۵ بر اثر برخورد یک دستگاه خودروی نیسان مورانو با خانمی که قصد عبور از عرض خیابان دکتر فاطمی در محدوده مرکزی شهر تهران را داشت، عابر پیاده به سمت دیگری پرتاب شده و با خودروی دیگری برخورد می‌کند و به صورت به آسفالت خیابان کوبیده می‌شود تا رویدادی تلخ رقم زده شود؛ رویدادی که روایت های منتشر شده در حاشیه آن، به شدت بر تلخی‌اش افزود و از این تصادف خونین، خاطره‌ای باور ناپذیر در اذهان عمومی ثبت کرد.
نخستین تلخی از آنجا نشات می‌گیرد که بدانیم راننده خطاکار، در خیابانی که تقریبا تمامی ساعات روز ترافیک سنگینی دارد، آن چنان پای خود را بر پدال گاز فشار می‌داده که نه تنها با این خانم برخورد کرده، که بدن مجروح وی را به سمت دیگری از خیابان پرتاب نموده‌است. یعنی با سرعتی جنون آمیز در محدوده‌ای شلوغ می‌رانده و به وضوح ثابت کرده که نه احترامی برای قوانین قائل است و نه ترسی از جریمه های سنگین راهنمایی و رانندگی و تدابیر مشابه داشته است.
این تلخی زمانی شدت می‌گیرد که بدانیم راننده خطاکار پس از این برخورد سهمگین، از صحنه حادثه گریخته و نسبت به سرنوشت عابری که بی حرکت روی سطح خیابان افتاده، مسئولیتی احساس نکرده است. راننده‌ای که تا به این لحظه خبری از شناسایی و دستگیری وی منتشر نشده تا این سوال به وجود آید که آیا بررسی فیلم دوربین های ترافیکی فراوانی که در این محدوده نصب شده، اقدامی دشوار و ناشدنی‌ست و به این همه زمان نیاز دارد؟
از این موارد تلخ تر آنجاست که بدانیم این رویداد در فاصله کمتر از صد متری یک بیمارستان رخ داده اما رسیدگی درمانی و انتقال مصدوم به بیمارستان حدود سی دقیقه به طول انجامیده است. مدت زمان زیادی که به رغم طولانی بودنش، باز به حضور ماموران اورژانس و نیروی انتظامی منجر نشده و از این رو بسیار عجیب و ناخوشایند به نظر می‌رسد.
و دست آخر تلخی تمام نشدنی‌ای که کوچ ابدی این خانم تصادفی رقم زد. هرچند که –در کمال تعجب،- برخی رسانه‌ها تا ساعاتی پیش اصرار داشتند این گونه نشده و فرد مصدوم با مددرسانی پرسنل درمانی، از مرگ رهیده و در قید حیات است و البته برای اثبات مدعای خود، به اطلاعات دریافتی از بیمارستان و مقامات استناد می‌کردند!
شاید همین گزاره کافی بود تا ابهامات روند درمانی این مصدومِ بدحال بیشتر به چشم آمده و این سوال در اذهان پر رنگ تر شود که «چرا انتقال مصدوم خونین به بیمارستانی که در مجاورت محل حادثه بوده، قریب به نیم ساعت به طول انجامیده است؟»؛ پرسشی که دستمایه برنامه گفت‌وگوی خبری ساعت 18:30 شبکه خبر شد و در ادامه اهم موارد مطرح شده در آن را خواهید خواند.
با این مقدمه که در انتهای مطلب، ویدئوی کامل این بخش خبری قرار گرفته تا راحت تر بتوان قضاوت کرد چه عواملی دست به دست هم دادند تا این اتفاق عجیب شکل بگیرد و دفاع مسئولان مختلف از عملکردشان در قبال این ماجرا چیست.
عصر نخستین روز هفته جاری، حوالی ساعت ۱۵ بر اثر برخورد یک دستگاه خودروی نیسان مورانو با خانمی که قصد عبور از عرض خیابان دکتر فاطمی در محدوده مرکزی شهر تهران را داشت، عابر پیاده به سمت دیگری پرتاب شده و با خودروی دیگری برخورد می‌کند و به صورت به آسفالت خیابان کوبیده می‌شود تا رویدادی تلخ رقم زده شود؛ رویدادی که روایت های منتشر شده در حاشیه آن، به شدت بر تلخی‌اش افزود و از این تصادف خونین، خاطره‌ای باور ناپذیر در اذهان عمومی ثبت کرد.
نخستین تلخی از آنجا نشات می‌گیرد که بدانیم راننده خطاکار، در خیابانی که تقریبا تمامی ساعات روز ترافیک سنگینی دارد، آن چنان پای خود را بر پدال گاز فشار می‌داده که نه تنها با این خانم برخورد کرده، که بدن مجروح وی را به سمت دیگری از خیابان پرتاب نموده‌است. یعنی با سرعتی جنون آمیز در محدوده‌ای شلوغ می‌رانده و به وضوح ثابت کرده که نه احترامی برای قوانین قائل است و نه ترسی از جریمه های سنگین راهنمایی و رانندگی و تدابیر مشابه داشته است.
این تلخی زمانی شدت می‌گیرد که بدانیم راننده خطاکار پس از این برخورد سهمگین، از صحنه حادثه گریخته و نسبت به سرنوشت عابری که بی حرکت روی سطح خیابان افتاده، مسئولیتی احساس نکرده است. راننده‌ای که تا به این لحظه خبری از شناسایی و دستگیری وی منتشر نشده تا این سوال به وجود آید که آیا بررسی فیلم دوربین های ترافیکی فراوانی که در این محدوده نصب شده، اقدامی دشوار و ناشدنی‌ست و به این همه زمان نیاز دارد؟
از این موارد تلخ تر آنجاست که بدانیم این رویداد در فاصله کمتر از صد متری یک بیمارستان رخ داده اما رسیدگی درمانی و انتقال مصدوم به بیمارستان حدود سی دقیقه به طول انجامیده است. مدت زمان زیادی که به رغم طولانی بودنش، باز به حضور ماموران اورژانس و نیروی انتظامی منجر نشده و از این رو بسیار عجیب و ناخوشایند به نظر می‌رسد.
و دست آخر تلخی تمام نشدنی‌ای که کوچ ابدی این خانم تصادفی رقم زد. هرچند که –در کمال تعجب،- برخی رسانه‌ها تا ساعاتی پیش اصرار داشتند این گونه نشده و فرد مصدوم با مددرسانی پرسنل درمانی، از مرگ رهیده و در قید حیات است و البته برای اثبات مدعای خود، به اطلاعات دریافتی از بیمارستان و مقامات استناد می‌کردند!
شاید همین گزاره کافی بود تا ابهامات روند درمانی این مصدومِ بدحال بیشتر به چشم آمده و این سوال در اذهان پر رنگ تر شود که «چرا انتقال مصدوم خونین به بیمارستانی که در مجاورت محل حادثه بوده، قریب به نیم ساعت به طول انجامیده است؟»؛ پرسشی که دستمایه برنامه گفت‌وگوی خبری ساعت 18:30 شبکه خبر شد و در ادامه اهم موارد مطرح شده در آن را خواهید خواند.
با این مقدمه که در انتهای مطلب، ویدئوی کامل این بخش خبری قرار گرفته تا راحت تر بتوان قضاوت کرد چه عواملی دست به دست هم دادند تا این اتفاق عجیب شکل بگیرد و دفاع مسئولان مختلف از عملکردشان در قبال این ماجرا چیست.
دکتر منصور آذریان، رئیس بیمارستان سجاد
* حدود ساعت 14 و 44 دقیقه عصر دیروز از طریق مترون بیمارستان در جریان تصادف قرار گرفتم و گفتم بلافاصله گروه کد را به همراه برانکارد و وسایل مورد نیاز ببرید و بیمار را به اورژانس منتقل کنید.
* ظاهرا تصادف بیست دقیقه تا نیم ساعت قبل تر رخ داده بود. یک رهگذر یکی دو دقیقه قبل از اطلاع موضوع به بنده، به بیمارستان اطلاع داده بود و پیرو آن، از اورژانس به مدیر داخلی و سپس به دفتر پرستاری اطلاع داده بودند که آنها هم موضوع را با بنده در میان گذاشتند.
* فاصله محل حادثه با بیمارستان حدود 90 تا 100 متر است.
* متاسفانه مغز مریض بیرون ریخته و خونریزی زیادی کرده بود و وضع خوبی نداشت. اگر وضع وی وخیم نبود، زنده می‌ماند.
* واقعیت این است که ما در قبال مسائلی که بیرون بیمارستان رخ می‌دهد، مسئولیتی نداریم و این امر بر عهده اورژانسِ پیش بیمارستانی یا 115 است، اما مسائل اخلاقی ایجاب می‌کند اگر مساله در حوالی بیمارستان رخ دهد و به ما اطلاع داده شود، ورود کنیم که ما هم این مساله اخلاقی را به نحو احسن رعایت کردیم.
* مردم به بیمار توجهی نکردن و حتی کیف وی را زدند! می‌توانستند سریع به بیمارستان اطلاع دهند.
* اینکه می‌گویند اطلاع داده شده و اورژانس بیمارستان وارد عمل نشده را تکذیب می‌کنم. فیلم های بیمارستان ثبت شده هست.
* نه تنها تعللی در رسیدگی به بیمار رخ نداد، که رسیدگی ما به بیمار در بیمارستان های کشور بی سابقه است؛ علت آن هم نزدیک بودن بیمار به بیمارستان ما بود.
* این بیمار مرده بود و وقتی به اتاق احیای بیمارستان منتقل شد، احیا شد. سه لیتر مایع گرفت تا نبضش پر و فشارش قابل احساس شد.
* بعد از اینکه به ما اطلاع دادند و وارد عمل شدیم، شانزده دقیقه طول کشیده که مریض به اورژانس ما منتقل شود که دلیل آن هم شکستگی گردن، وجود لخته خون در دهان و اختلال در مسیر تنفسی مریض بوده که باید رفع می‌شده است.
* این در حالی است که پرسنل ما برای کار پیش بیمارستانی آموزش ندیده‌اند، اما این کار را در 16 دقیقه انجام دادند؛ این یک رکورد است. در آمریکا هم که بروید، بین 25 تا 45 دقیقه طول می‌کشد تا یک مریض تصادفی در خیابان به مرکز تروما منتقل شود اما شانس این مریض بوده که حادثه نزدیک بیمارستان رخ داده و بد شانسی‌اش اینجا بوده که ضربه و ترومایش خیلی شدید بوده است.
* به رغم این جوی که علیه جامعه پزشکی و جامعه بیمارستان خصوصی هست، ما این بیمار را بدون هیچ کار و هزینه‌ای پذیرش کردیم و همسرش هم که برای تحویل پیکر آمد، هیچ چیزی درباره صورتحساب مطرح نکردیم؛ در صورتی که حق بیمارستان خصوصی است که بگوید هزینه خدمات ارائه شده را بپردازید.
پخش گزارشی از ماجرا
در خلال این بخش خبری، گزارشی درباره ماجرا پخش شد که در آن با برخی شاهدان عینی ماجرا گفت‌وگو شده بود. از جمله نکات قابل توجه در سخنان این افراد، شدید بودن ضربه وارد آمده به مصدوم، تاخیر فراوان اورژانس و همچنین مسئولان بیمارستان در رسیدن به بالین بیمار و انجام اقدامات درمانی بود.
علاوه بر این موارد، در بخشی از این گزارش، خانم کبیری، سوپروایزر مسئول شیفت عصر بیمارستان از اعزام تیمی از بیمارستان به محل حادثه خبر داد و بعد دکتر پارسایی، پزشک بیهوشی مقیم بیمارستان سجاد مقابل دوربین قرار گرفت و گفت: مصدوم دمر افتاده بود، خونریزی زیادی داشت و نفس کشیدنش بد بود. بلافاصله با بستن گردنبند کلار، با مانورهایی که انجام دادم، مرییض را برگرداندم و راه هوایی‌اش را باز کردم.
در ادامه گزارش به انجام عمل احیای بیمار در بیمارستان اشاره می‌شود و رئیس بیمارستان میگوید: پس از آنکه وضعیت مریض پایدار شد، به بخش سی تی اسکن و از آنجا به آی‌سی‌یو منتقل شد که ساعت پنج و نیم در آنجا برای بار دوم کد احیا خورد و سه واحد خون دریافت کرد ولی متاسفانه چون وضعیت مریض بد بود، احیای وی مثمر ثمر نبود و برنگشت.
روایت شاهد عینی از ماجرا
* چیزی حدود سی تا 35 دقیقه بیمار روی زمین بود و بعد از آن بیمارستان متوجه ماجرا شد.
* زمانی که بیمارستان متوجه ماجرا شد، پرسنلش برای کمک آمدند اما شخصی مقابل در پارکینگ بیمارستان بود که از کمک کردن امتناع می‌کرد و مانع می‌شد.
* پرسنل بیمارستان دو سه بار آمدند اما این شخص مذکور مانع از کمک رسانی می‌شد و می‌گفت «به ما ربطی ندارد».
* متاسفانه ضارب اصلی که نیسان مورانوی شیری رنگ داشت فرار کرد، منتهی این خانوم بعد از آن برخورد با آن ماشین، روی خودروی دوم افتاد. علت حضور من در این برنامه، همین است؛ اینکه بگویم راننده دوم مقصر نبود.
* اورژانس تهران زمانی رسید که مصدوم به بیمارستان منتقل شده بود. چون محل کارم آنجاست، می‌دانم که حضور اورژانس بیشتر از سی یا چهل دقیقه به طول انجامید. پلیس 110 هم خیلی دیر رسید؛ زمانی که مصدوم به بیمارستان منتقل شده بود.
دکتر رضا پایدار، معاون درمان دانشکده علوم پزشکی ایران
* [در پاسخ به این سوال که «آیا در چنین مواری، اورژانس کشور مسئول است و بیمارستان جدای مسائل اخلاقی وظیفه‌ای ندارد؟»] در حیطه کار پزشکی وظایف هر فرد و موسسه به دقت در آیین نامه ها مشخص شده است. در مورد تصادفات و بیماران در معابر عمومی مشخصا کار بر عهده 115 است.
* در رابطه با حادثه مرگبار میدان فاطمی هیچ مسئولتی متوجه بیمارستان سجاد نیست و هراقدامی که این بیمارستان انجام داده کاملا اخلاقی و حتی فراتر از وظایفشان بوده است.
* من پزشکی را سراغ دارم که در اتوبان، در مواجهه با مجروح یک تصادف، خانواده خود را پیاده کرده و مجروح را سوار نموده است؛ این وظیفه اخلاقی و انسانی ماست!
* درباره اینکه تاخیری رخ داده یا خیر باید به معضل ترافیک اشاره کرد که همه ما با آن مواجهیم.
دکتر محمود مشهدی زاده، جراح مغز و اعصاب
* مصدوم پس از انتقال به بیمارستان سجاد سریعا به بخش اورژانس منتقل شد و کادر پزشکی متشکل از جراحان، کادر ارتوپدی، بیهوشی و پزشک عمومی بر بالین بیمار حاضر شدند.
* بر اساس بررسی ها مصدوم از ناحیه جمجمه به دشت دچار ضربه شدید شده بود تا جایی که بخشی از بافت مغز بیمار به بیرون ریخته بود علاوه بر اینکه بیمار علاوه بر جمجمه، دچار شکستگی هایی هم در ستون فقرات بود.
امین صابری نیا، رئیس اورژانس کشور
* دو موضوع را باید مورد توجه قرار دهیم. نخست آنکه با توجه به حجم بالای ترافیکی در میدان فاطمی و نبود خط ویژه امداد، طبیعی است که نیروهای امدادی با تاخیر در محل حادثه حاضر شوند و دوم اینکه در زمانی که برای این حادثه درخواست کمک می‌شود، پایگاه‌های اطراف این حادثه در ماموریت بوده‌اند و اورژانس سعی کرده از محل دیگه‌ای آمبولانس را برای کمک رسانی برساند.
* این دو موضوع موجب می‌شود که خدمتی که باید در دو سه دقیقه انجام شود، با تاخیر بیشتری صورت پذیرد.
* نکته دیگر اینکه در این حادثه، با توجه به توضیحاتی که آقای دکتر دادند، زمان رسیدن اورژانس شاید کمکی به مصدوم نمی‌کرده است. یعنی با توجه به آسیب های وارد آمده، زمان رسیدن اورژانس کمکی به برگشت مصدوم به زندگی نمی‌کرد.
* یک سری حوادث به نام حوادث اولیه داریم که در صحنه حادثه رخ می‌دهد و یک سری هم حوادث ثانویه که در مسیر انتقال اتفاق می‌افتد؛ متاسفانه در حوادث بسیار شدید، در حادثه‌ای که به ضربه مغزی منجر می‌شود، متاسفانه تیم پزشکی نمی‌تواند کمکی کند.
سخن پایانی رئیس بیمارستان
* اول اینکه از شما بابت پیگیری تان تشکر می‌کنم؛ به ویژه اینکه هجمه‌ای علیه جامعه پزشکی شروع شده و خدمات ایشان در خیلی موارد نادیده گرفته می‌شود.
* دوم اینکه بحث ترافیک، بحثی بسیار جدی است. اکنون درباره جان یک بیمار سخن می‌گوییم ولی اگر بحرانی در تهران رخ دهد، دسترسی و ارائه خدمات بسیار سخت است.
* در میدان فاطمی پل عابر پیاده نیاز است.
* حدود ساعت 14 و 44 دقیقه عصر دیروز از طریق مترون بیمارستان در جریان تصادف قرار گرفتم و گفتم بلافاصله گروه کد را به همراه برانکارد و وسایل مورد نیاز ببرید و بیمار را به اورژانس منتقل کنید.
* ظاهرا تصادف بیست دقیقه تا نیم ساعت قبل تر رخ داده بود. یک رهگذر یکی دو دقیقه قبل از اطلاع موضوع به بنده، به بیمارستان اطلاع داده بود و پیرو آن، از اورژانس به مدیر داخلی و سپس به دفتر پرستاری اطلاع داده بودند که آنها هم موضوع را با بنده در میان گذاشتند.
* فاصله محل حادثه با بیمارستان حدود 90 تا 100 متر است.
* متاسفانه مغز مریض بیرون ریخته و خونریزی زیادی کرده بود و وضع خوبی نداشت. اگر وضع وی وخیم نبود، زنده می‌ماند.
* واقعیت این است که ما در قبال مسائلی که بیرون بیمارستان رخ می‌دهد، مسئولیتی نداریم و این امر بر عهده اورژانسِ پیش بیمارستانی یا 115 است، اما مسائل اخلاقی ایجاب می‌کند اگر مساله در حوالی بیمارستان رخ دهد و به ما اطلاع داده شود، ورود کنیم که ما هم این مساله اخلاقی را به نحو احسن رعایت کردیم.
* مردم به بیمار توجهی نکردن و حتی کیف وی را زدند! می‌توانستند سریع به بیمارستان اطلاع دهند.
* اینکه می‌گویند اطلاع داده شده و اورژانس بیمارستان وارد عمل نشده را تکذیب می‌کنم. فیلم های بیمارستان ثبت شده هست.
* نه تنها تعللی در رسیدگی به بیمار رخ نداد، که رسیدگی ما به بیمار در بیمارستان های کشور بی سابقه است؛ علت آن هم نزدیک بودن بیمار به بیمارستان ما بود.
* این بیمار مرده بود و وقتی به اتاق احیای بیمارستان منتقل شد، احیا شد. سه لیتر مایع گرفت تا نبضش پر و فشارش قابل احساس شد.
* بعد از اینکه به ما اطلاع دادند و وارد عمل شدیم، شانزده دقیقه طول کشیده که مریض به اورژانس ما منتقل شود که دلیل آن هم شکستگی گردن، وجود لخته خون در دهان و اختلال در مسیر تنفسی مریض بوده که باید رفع می‌شده است.
* این در حالی است که پرسنل ما برای کار پیش بیمارستانی آموزش ندیده‌اند، اما این کار را در 16 دقیقه انجام دادند؛ این یک رکورد است. در آمریکا هم که بروید، بین 25 تا 45 دقیقه طول می‌کشد تا یک مریض تصادفی در خیابان به مرکز تروما منتقل شود اما شانس این مریض بوده که حادثه نزدیک بیمارستان رخ داده و بد شانسی‌اش اینجا بوده که ضربه و ترومایش خیلی شدید بوده است.
* به رغم این جوی که علیه جامعه پزشکی و جامعه بیمارستان خصوصی هست، ما این بیمار را بدون هیچ کار و هزینه‌ای پذیرش کردیم و همسرش هم که برای تحویل پیکر آمد، هیچ چیزی درباره صورتحساب مطرح نکردیم؛ در صورتی که حق بیمارستان خصوصی است که بگوید هزینه خدمات ارائه شده را بپردازید.
پخش گزارشی از ماجرا
در خلال این بخش خبری، گزارشی درباره ماجرا پخش شد که در آن با برخی شاهدان عینی ماجرا گفت‌وگو شده بود. از جمله نکات قابل توجه در سخنان این افراد، شدید بودن ضربه وارد آمده به مصدوم، تاخیر فراوان اورژانس و همچنین مسئولان بیمارستان در رسیدن به بالین بیمار و انجام اقدامات درمانی بود.
علاوه بر این موارد، در بخشی از این گزارش، خانم کبیری، سوپروایزر مسئول شیفت عصر بیمارستان از اعزام تیمی از بیمارستان به محل حادثه خبر داد و بعد دکتر پارسایی، پزشک بیهوشی مقیم بیمارستان سجاد مقابل دوربین قرار گرفت و گفت: مصدوم دمر افتاده بود، خونریزی زیادی داشت و نفس کشیدنش بد بود. بلافاصله با بستن گردنبند کلار، با مانورهایی که انجام دادم، مرییض را برگرداندم و راه هوایی‌اش را باز کردم.
در ادامه گزارش به انجام عمل احیای بیمار در بیمارستان اشاره می‌شود و رئیس بیمارستان میگوید: پس از آنکه وضعیت مریض پایدار شد، به بخش سی تی اسکن و از آنجا به آی‌سی‌یو منتقل شد که ساعت پنج و نیم در آنجا برای بار دوم کد احیا خورد و سه واحد خون دریافت کرد ولی متاسفانه چون وضعیت مریض بد بود، احیای وی مثمر ثمر نبود و برنگشت.
روایت شاهد عینی از ماجرا
* چیزی حدود سی تا 35 دقیقه بیمار روی زمین بود و بعد از آن بیمارستان متوجه ماجرا شد.
* زمانی که بیمارستان متوجه ماجرا شد، پرسنلش برای کمک آمدند اما شخصی مقابل در پارکینگ بیمارستان بود که از کمک کردن امتناع می‌کرد و مانع می‌شد.
* پرسنل بیمارستان دو سه بار آمدند اما این شخص مذکور مانع از کمک رسانی می‌شد و می‌گفت «به ما ربطی ندارد».
* متاسفانه ضارب اصلی که نیسان مورانوی شیری رنگ داشت فرار کرد، منتهی این خانوم بعد از آن برخورد با آن ماشین، روی خودروی دوم افتاد. علت حضور من در این برنامه، همین است؛ اینکه بگویم راننده دوم مقصر نبود.
* اورژانس تهران زمانی رسید که مصدوم به بیمارستان منتقل شده بود. چون محل کارم آنجاست، می‌دانم که حضور اورژانس بیشتر از سی یا چهل دقیقه به طول انجامید. پلیس 110 هم خیلی دیر رسید؛ زمانی که مصدوم به بیمارستان منتقل شده بود.
دکتر رضا پایدار، معاون درمان دانشکده علوم پزشکی ایران
* [در پاسخ به این سوال که «آیا در چنین مواری، اورژانس کشور مسئول است و بیمارستان جدای مسائل اخلاقی وظیفه‌ای ندارد؟»] در حیطه کار پزشکی وظایف هر فرد و موسسه به دقت در آیین نامه ها مشخص شده است. در مورد تصادفات و بیماران در معابر عمومی مشخصا کار بر عهده 115 است.
* در رابطه با حادثه مرگبار میدان فاطمی هیچ مسئولتی متوجه بیمارستان سجاد نیست و هراقدامی که این بیمارستان انجام داده کاملا اخلاقی و حتی فراتر از وظایفشان بوده است.
* من پزشکی را سراغ دارم که در اتوبان، در مواجهه با مجروح یک تصادف، خانواده خود را پیاده کرده و مجروح را سوار نموده است؛ این وظیفه اخلاقی و انسانی ماست!
* درباره اینکه تاخیری رخ داده یا خیر باید به معضل ترافیک اشاره کرد که همه ما با آن مواجهیم.
دکتر محمود مشهدی زاده، جراح مغز و اعصاب
* مصدوم پس از انتقال به بیمارستان سجاد سریعا به بخش اورژانس منتقل شد و کادر پزشکی متشکل از جراحان، کادر ارتوپدی، بیهوشی و پزشک عمومی بر بالین بیمار حاضر شدند.
* بر اساس بررسی ها مصدوم از ناحیه جمجمه به دشت دچار ضربه شدید شده بود تا جایی که بخشی از بافت مغز بیمار به بیرون ریخته بود علاوه بر اینکه بیمار علاوه بر جمجمه، دچار شکستگی هایی هم در ستون فقرات بود.
امین صابری نیا، رئیس اورژانس کشور
* دو موضوع را باید مورد توجه قرار دهیم. نخست آنکه با توجه به حجم بالای ترافیکی در میدان فاطمی و نبود خط ویژه امداد، طبیعی است که نیروهای امدادی با تاخیر در محل حادثه حاضر شوند و دوم اینکه در زمانی که برای این حادثه درخواست کمک می‌شود، پایگاه‌های اطراف این حادثه در ماموریت بوده‌اند و اورژانس سعی کرده از محل دیگه‌ای آمبولانس را برای کمک رسانی برساند.
* این دو موضوع موجب می‌شود که خدمتی که باید در دو سه دقیقه انجام شود، با تاخیر بیشتری صورت پذیرد.
* نکته دیگر اینکه در این حادثه، با توجه به توضیحاتی که آقای دکتر دادند، زمان رسیدن اورژانس شاید کمکی به مصدوم نمی‌کرده است. یعنی با توجه به آسیب های وارد آمده، زمان رسیدن اورژانس کمکی به برگشت مصدوم به زندگی نمی‌کرد.
* یک سری حوادث به نام حوادث اولیه داریم که در صحنه حادثه رخ می‌دهد و یک سری هم حوادث ثانویه که در مسیر انتقال اتفاق می‌افتد؛ متاسفانه در حوادث بسیار شدید، در حادثه‌ای که به ضربه مغزی منجر می‌شود، متاسفانه تیم پزشکی نمی‌تواند کمکی کند.
سخن پایانی رئیس بیمارستان
* اول اینکه از شما بابت پیگیری تان تشکر می‌کنم؛ به ویژه اینکه هجمه‌ای علیه جامعه پزشکی شروع شده و خدمات ایشان در خیلی موارد نادیده گرفته می‌شود.
* دوم اینکه بحث ترافیک، بحثی بسیار جدی است. اکنون درباره جان یک بیمار سخن می‌گوییم ولی اگر بحرانی در تهران رخ دهد، دسترسی و ارائه خدمات بسیار سخت است.
* در میدان فاطمی پل عابر پیاده نیاز است.
