باز هم ضیافت الله و نغمه ی دلنشین مرحبا بالضیوف الرحمن، فضای جامعه اسلامی را آکنده نموده و دلهای مومنین، پس از یکسال بی تابی و چشم انتظاری، به جمال هلال ماه مبارک روشن گردید. ماه رمضان، ماه بندگی خداست و به همین جهت هرکس می کوشد در این مسابقه بندگی، گوی سبقت را از سایرین برباید. ماه رمضان با داشتن چنین خصلتی، همچنین به ماه وحدت بندگان خدا نیز مبدل شده و همگان برای رسیدن به یک هدف مشترک می کوشند.
در این میان اما عده ای بهانه جو، باز هم بساط سوء استفاده را پهن کرده و می کوشند بر طبل تفرقه و انحراف محکمتر از قبل بکوبند. این عده، به بهانه ی جشن نامیدن رمضان، بندگی را لودگی تفسیر کرده و با برپایی انواع مراسم نه تنها بی خاصیت، بلکه خارج از مسیر مکتب، شرکت کنندگان را به انتهای دره سقوط هدایت می نمایند. در واقع در انتهای نگاه رفتاری این عده ی معلوم الحال، که متاسفانه سالهاست با تفکری غربی در مسئولیتهای فرهنگی کشور اسلامیمان نفوذ کرده اند، در ماه مبارک رمضان باید جای خالی دستهای بسته شده ی شیطان را پر کرد و نفس خود را ابلیس جامعه نمود. اینان با راه اندازی انواع مسابقات، سرگرمیها، جشنهای شبانه در بوستانها، برگزاری مجالس لهو و لعب و اخیرا تورهای ویژه گردشگری به مناطق فسادانگیز خارج از کشور با قیمت نازل به یمن رویت هلال ماه مبارک، به شدت می کوشند مسیر بندگی خدا را به لودگی بندگان در برابر حضرت حق تغییر دهند. اگر فردی بخواهد در انواع جشنهای لودگی این جماعت شرکت کند، در چشم به هم زدنی 30 شب بندگی خدا را از دست رفته دیده و کلاهی به بزرگی 30 شب سربازی لودگان را روی سرش خواهد دید.
نویسنده این قلم هرگز به دنبال رمضانی خشک مقدس گونه و عاری از نشاط و شادابی نیست اما ظاهرا عده ای شادابی و نشاط را وارونه معنا کرده اند. در افق دید اینان، هر جمعی که در آن صدای انواع موسیقی با حرکات موزون، مطربی، بزن و بکوب، بیان کلمات هجو و حضور چند چهره ی شناسانده به مردم، بدون توجه به شخصیت رفتاری آنان، شکل گرفت، جمعی شاداب و بانشاط است و الباقی همه افسرده و گوشه گیر!
آخرین دسته گل همین عده، آن افتضاح نابخشودنی بوستان آب و آتش است که فضا را برای هنجارشکنی عده ای جوان فریب خورده و تحت تاثیر تهاجمات فرهنگی غربگرایان مهیا نموده و در آستانه ی ماه بندگی خدا، باز هم لودگی را به تصویر کشاندند.
از ویژه برنامه های صداوسیما، همان دانشگاه قدیمی که مورد نظر حضرت امام(ره) بود، که جشن بندگی رمضان را مبدل به جشن فیلمهای 24 ساعته کرده، گرفته تا شهرداری و جشنهای بوستانی اش و برخی دیگر مسئولان ظاهرا فرهنگی ارگانها و نهادهای مختلف این مملکت، که از قضا همگی از بودجه بیت المال ارتزاق می نمایند، باید به این سوال مهم جامعه ی دینمدار کشورمان پاسخ مناسبی دهند که: برای ترویج بندگی خدا در ماه رمضان چه میزان کوشیده اید و برای رواج لودگی چه اندازه؟
البته درباره صداوسیما نباید پا روی حق گذارد و انصاف آن است به اتفاقات خوبی، که به ویژه طی چندسال اخیر در برنامه های ویژه ماه مبارک پخش کرده نیز اشاره شده و از آنها تقدیر کرد اما متاسفانه حجم این برنامه ها و نحوه ی پوشش آنها در قیاس با برنامه های متفرقه و بعضا انحرافی بسیار ناچیز است.
به هر روی، با نگاهی دقیق به آنچه که در قالب جشن رمضان به خورد بندگان داده می شود، به نظر می رسد اگر همان مجالس سنتی وعظ و روضه و هیاتهای مذهبی و مناجاتهای شبانه نباشد، جامعه ی اسلامی و جوانان حق طلب آن، به جای بندگی خدا، به سمت لودگی بندگان در برابر خدا ترغیب و تشویق خواهند شد و همین اندازه فضای معنوی هم از بین خواهد رفت.
مسئولان نشستخ بر اریکه فرهنگ جامعه ی اسلامی باید بدانند که از آنان بسیار بیش از اینها انتظار می رود...
در این میان اما عده ای بهانه جو، باز هم بساط سوء استفاده را پهن کرده و می کوشند بر طبل تفرقه و انحراف محکمتر از قبل بکوبند. این عده، به بهانه ی جشن نامیدن رمضان، بندگی را لودگی تفسیر کرده و با برپایی انواع مراسم نه تنها بی خاصیت، بلکه خارج از مسیر مکتب، شرکت کنندگان را به انتهای دره سقوط هدایت می نمایند. در واقع در انتهای نگاه رفتاری این عده ی معلوم الحال، که متاسفانه سالهاست با تفکری غربی در مسئولیتهای فرهنگی کشور اسلامیمان نفوذ کرده اند، در ماه مبارک رمضان باید جای خالی دستهای بسته شده ی شیطان را پر کرد و نفس خود را ابلیس جامعه نمود. اینان با راه اندازی انواع مسابقات، سرگرمیها، جشنهای شبانه در بوستانها، برگزاری مجالس لهو و لعب و اخیرا تورهای ویژه گردشگری به مناطق فسادانگیز خارج از کشور با قیمت نازل به یمن رویت هلال ماه مبارک، به شدت می کوشند مسیر بندگی خدا را به لودگی بندگان در برابر حضرت حق تغییر دهند. اگر فردی بخواهد در انواع جشنهای لودگی این جماعت شرکت کند، در چشم به هم زدنی 30 شب بندگی خدا را از دست رفته دیده و کلاهی به بزرگی 30 شب سربازی لودگان را روی سرش خواهد دید.
نویسنده این قلم هرگز به دنبال رمضانی خشک مقدس گونه و عاری از نشاط و شادابی نیست اما ظاهرا عده ای شادابی و نشاط را وارونه معنا کرده اند. در افق دید اینان، هر جمعی که در آن صدای انواع موسیقی با حرکات موزون، مطربی، بزن و بکوب، بیان کلمات هجو و حضور چند چهره ی شناسانده به مردم، بدون توجه به شخصیت رفتاری آنان، شکل گرفت، جمعی شاداب و بانشاط است و الباقی همه افسرده و گوشه گیر!
آخرین دسته گل همین عده، آن افتضاح نابخشودنی بوستان آب و آتش است که فضا را برای هنجارشکنی عده ای جوان فریب خورده و تحت تاثیر تهاجمات فرهنگی غربگرایان مهیا نموده و در آستانه ی ماه بندگی خدا، باز هم لودگی را به تصویر کشاندند.
از ویژه برنامه های صداوسیما، همان دانشگاه قدیمی که مورد نظر حضرت امام(ره) بود، که جشن بندگی رمضان را مبدل به جشن فیلمهای 24 ساعته کرده، گرفته تا شهرداری و جشنهای بوستانی اش و برخی دیگر مسئولان ظاهرا فرهنگی ارگانها و نهادهای مختلف این مملکت، که از قضا همگی از بودجه بیت المال ارتزاق می نمایند، باید به این سوال مهم جامعه ی دینمدار کشورمان پاسخ مناسبی دهند که: برای ترویج بندگی خدا در ماه رمضان چه میزان کوشیده اید و برای رواج لودگی چه اندازه؟
البته درباره صداوسیما نباید پا روی حق گذارد و انصاف آن است به اتفاقات خوبی، که به ویژه طی چندسال اخیر در برنامه های ویژه ماه مبارک پخش کرده نیز اشاره شده و از آنها تقدیر کرد اما متاسفانه حجم این برنامه ها و نحوه ی پوشش آنها در قیاس با برنامه های متفرقه و بعضا انحرافی بسیار ناچیز است.
به هر روی، با نگاهی دقیق به آنچه که در قالب جشن رمضان به خورد بندگان داده می شود، به نظر می رسد اگر همان مجالس سنتی وعظ و روضه و هیاتهای مذهبی و مناجاتهای شبانه نباشد، جامعه ی اسلامی و جوانان حق طلب آن، به جای بندگی خدا، به سمت لودگی بندگان در برابر خدا ترغیب و تشویق خواهند شد و همین اندازه فضای معنوی هم از بین خواهد رفت.
مسئولان نشستخ بر اریکه فرهنگ جامعه ی اسلامی باید بدانند که از آنان بسیار بیش از اینها انتظار می رود...
میثم نادی
مداح اهل بیت(ع)
مداح اهل بیت(ع)
