اربعین؛ عهد عاشقان عاشورا

اینک ما عاشقان هدایت حسینی با تأسی به شاهدان عاشورا که رقص شمشیر بلا را به هیچ انگاشتند، شمشیر غم به جان خریده و «بلی» گویان اهل ولا گشته ایم و سرانجام سرخ سیدالشهدا می جوییم؛

زیر شمشیر غمش رقص کنان باید رفت
زان که شد کشته او، نیک سرانجام افتاد
از مرید پاک حسین و مراد معظم امت و ولی امر زمان و نایب
حضرت حجت (عج)، خامنه ای عزیز، وفا و استقامت آموخته ایم و از تکرار کربلا باکی نداریم و سینه های پر اندوه خویش را آماج سهم و سنان نموده ایم و حق خویش را اگر در فراسوی ثریا باشد می جوییم.اربعین، فرصت مجدد فریاد رسای ستم سوزی است، فرصت هم آوا شدن با زینب کبری (س) که احیاگر امر به معروف و نهی از منکر و اصلاح ناب حسینی بود و حراست از ارزش های علوی، آموزه شکر و شکیبایی و رشادت اوست.

ما درس استمرار ایثار ناب حسینی و عدل بی عدیل علی از خروش زهرایی زینب آموخته ایم و بسان آن اسوه استقامت سرخ، تمامت هستی مان را فدای ساحت ولایت کنیم و در سیل سختی های دهر و هجمه هراسناک حرامیان، به زیبایی زهد و جلالت جهاد و نجابت منطق، اندیشیم.

زینب، صحیفه مصائب اولیاء خدا، وارث فضایل صدیقین، ثمره رنج انبیاء، عصیر خصایل صالحین و عصاره بذل مهجه قلب شهیدان است.
زینب، آیینه تمام نمای درد جراحت سینه ام ابیها و انشقاق تارک مولا و شرنگ تنهایی مجتبی و حماسه سرخ عاشوراست.
زینب، یادگار لحظه های نینوا و ملجأ سالار شهیدان در هجوم
بی نهایت شمشیر بلیه است.
برای زیارت مرقد عنایت حسین از آستانه ولای زینب گذشته ایم و برای دیدار ضریح عطوفت علی، خاکبوس رواق پاک مهر زینبیم و هماره برای لقای حریم قدس فاطمه از محضر مطهر زینب کبری اجازه
می طلبیم و ارادت به ساحت بانوی نینوا، بهشت بی کرانه ماست.
اینک در اندوه اربعین عاشوراییان، اسپند روی آتشیم و در بی قراری مان
«حسین» را زمزمه می کنیم. اقیانوس عشق، شرمنده یک قطره خون حسین است. دردا و دریغا که معمای عشق شیعه را شرح و بیان نتوان کرد و این راز سر به مهر بر دل های دلدادگان، بسیار سنگین و فرساینده است.
هر شبنم اشکی که بر دیدگان ما می نشیند، نماینده امواج خروشان غم در وجود بی تاب مان است. در بارگاه غم حسین است که عزت یافته و شیعه گشته ایم. اشک دیدگان در عزای اربعین امیر حماسه، التهاب زلال دل است و گلاب گل های نینوا.

اربعین آلاله ها در منشور اشک پاک دیدگان بارانی ما تکثیر شد. در نگاه آسمانی شیعه، تصویر ایثار اصحاب عشق را نظاره گریم. یاس های
سرشک غمگنانه ما، شمیم دلجوی کربلا دارد.
ای ابرهای اندوه! همپای دیده آسمانیان، در اربعین هجران حسین با حسرت و حیرت ببارید.

امروز بر کدام غم بگرییم و در فرقت کدامین یار، مویه کنیم؟ الهی! شکایت به درگاه تو آوریم از سنگینی مصیبت فقدان سبط حبیبت. امروز آبشار اشک پاک ملائک از ملکوت بر خاک عطرآگین کربلا، ریزان است. امروز نینوا، غوغای کائنات است و مصلای قدسیان و غمزدگان. امروز مرغ دل از اندوه فرقت حسین در آشیانه سینه، چاووش زیارت می‌ خواند. کبوتر بی تاب دل، همپای جان بی تابمان امروز عزم سفر به زیارت عاشوراییان دارد.
مقتل سومین یاس خونین بهار ولایت، برترین بهشت آرزومندان اهل نیاز است.

ای مزار مولای قائمین! تو رواق عرش و صحن مصفای ملکوت در گستره  خاکی مایی؛ درد عاشقان و دوای دلخستگانی؛ مطاف ملائک و مزار زائران بارانی؛ هر روز وعده‌ ای و امروز به دل هزاران وعده دیدار تو دادیم. یا سید الشهدا! شفیع و شافی تویی و شفا و شفاعت از تو می ‌جوییم. عطوف و رئوف، تویی و عطوفت و رأفت از تو می ‌خواهیم.

کریم و سخی تویی و سخا و کرامت از تو می ‌بینیم. تو حسینی و لطیفی و باران لطیف احسانت هماره روشنابخش لحظه لحظه‌ هاست. نیاز و عهد و نذر و آرزوی ما، یک لحظه دیدن ضریح زیبای توست.ای نور مبین آفرینش! هلال ابروی تو بارز ترین بینه شیعه است.چهل سپیده است که سپیدار غم در دل شیداییان ریشه کرده و فراق یاران عاشورا، اشک شیعه در فرات ارادت روان کرده است.

یا حسین!
خدایا! آفتاب پگاه اربعین، نمکپاش دل چاک چاک ماست. اینک در چهلمین سپیده شهادت غمگنانه و مظلومانه حسین، همصدا با سلاله امیر عاشورا و مولای نینواخواهان، خامنه ای عزیز، با دلی سرشار از غم می گرییم و اشک خویش را با تأسی به سیره آسمانی مهدی آل هدایت، به خون عاشقان عاشورایی پیوند می دهیم؛ «فاسئل الله الذی اکرم مقامک و اکرمنی بک ان یرزقنی طلب ثارک مع امام ٍ (مهدی ٍعلیه السلام) منصور ٍ من اهل بیت محمد ٍ صلی الله علیه و آله. اللهم اجعلنی عندک وجیها ً بالحسین علیه السلامُ
فی الدنیا و الآخره.»