به نقل از روزنامه لبنانی السفیر، رسانه‌های سوری برخورد مثبتی با اخباری در مورد توافق حاصل شده در نشست وین داشتند، به ویژه این که روسیه و ایران به نیابت از طرف سوری در آن حضور داشتند و این دو کشور توانستند مسائلی را که حساسیت سوری‌ها را برمی‌انگیزد و در مورد سرنوشت بشار اسد، رئیس جمهوری سوریه و مساله مرحله انتقالی با رهبری دارای اختیارات کامل است، کنار بگذارند.
بیانیه اخیر وین تصویری از ماشین زمانی را ارائه می‌دهد که با مذاکره در آغاز سال میلادی آتی آغاز می‌شود و سپس تشکیل دولت پس از شش ماه صورت می‌گیرد تا به برگزاری انتخابات در 18 ماه می‌رسد که جمعا دو سال می‌شود و به نوبه خود جزئیات پیچیده بسیاری می‌تواند داشته باشد.
از بین مهم‌ترین این جزئیات، امکان جمع کردن تمامی مخالفان در ساختاری واحد است که این امر در هیچ یک از تلاش‌های سازش در سوریه از چهار سال قبل صورت نگرفته بود.
همانطور که آشکار است، دمشق از این نکته بهره برد که دلیلی محکم برای دادن مسئولیت به طرف‌های دیگر خواهد بود.
آخرین باری که دمشق از آمادگی خود برای همکاری با تلاش‌های سازش خبر داد، در زمان سفر اخیر استفان دی میستورا، فرستاده سازمان ملل به سوریه بود و مسئولان سوری بر آمادگی خود نسبت به تلاش‌های سازش به ویژه فعالیت کمیته‌های ویژه تاکید کردند که برخی از گروه‌های مخالف به نوبه خود تعامل با آن را رد کردند.
مسئولان سوری همچنان می‌گویند که موضع سوریه پیش از وین همچون موضع پس از آن است که به همکاری تمایل دارد، بدون اینکه امید زیادی نسبت به موفق عمل کردن طرف دیگر در تحقق عوامل جهت به بار نشستن تلاش‌ها داشته باشد.
سوری‌ها می‌دانند که پذیرش ائتلاف مخالفان با وجود طرف دوم و سومی که سه سال قبل از سوی غرب به تاجی دست یافت و غرب آنها را "تنها نماینده" مخالفان سوری خواند، دشوار است.
همچنین به خوبی می‌دانند که تن دادن به آنچه که از توان آن فراتر می‌رود، دشوار است، به ویژه این که نیاز دارد مشروعیتی را با گروه‌های مسلح دارای پیشه تندوری در سوریه به دست آورد که این مساله تمام ساختار آن را تهدید می‌کند.
طبیعتا با منتفی شدن هرگونه ارزشی برای دولت موقتی که ائتلاف از چند سال قبل با حمایت قطر و ترکیه تشکیل داد، این ائتلاف ضربه محکمی خورد. همچنین باید با توافق بین‌المللی اخیر موافقت کند تا در تلاش‌ها برای یکپارچه کردن مخالفان سوری مشارکت داشته باشد. به گونه‌ای که در آغاز سال آتی می‌تواند وارد مذاکراتی با نظام جهت تشکیل دولت وحدت ملی شود که اجازه تغییرات ریشه‌ای را می‌دهد.
هیچ حسابی نمی‌توان روی انعطاف پذیری از این نوع از جانب ائتلافی باز کرد که در صورت دادن امتیازهایی که باید برای ورود به تلاش‌های سازش آنها را ارائه دهد، مورد تجزیه قرار می‌گیرد.
همچنین از آنچه که باعث خرسندی دمشق از نشست‌ها می‌شود، کم کردن توانایی ترکیه، عربستان و قطر در اداره بحران است و این مساله‌ای است که برخی در دمشق آن را به حملات در پاریس مرتبط ساختند.
حملات پاریس باعث در اولویت قرار گرفتن مساله مبارزه با تروریسم شد که دمشق طی سال‌های گذشته خواهان این مساله هرچند به صورت غیرصریح بوده است.
مسئولان بر این باورند که این نشست‌ها چه بسا در پیشروی عنصر نبرد میدانی نیز تاثیر داشته‌اند، به ویژه این که ارتش سوریه همچنان عامل اصلی در مقابله نظامی با داعش در منطقه است.
