رستگار حتی در جریان مصاحبه‌اش با برنامه ورزشی رادیو ایران به وضوح اعلام کرد که نایب رئیسش حتی در زمانی که در تیم‌های ملی به عنوان مدیر فعالیت داشته به نوعی به حاشیه‌سازی پرداخته و به این ترتیب سعی کرد تا به قول معروف میراسماعیلی را مقصر جلوه دهد اما در سوی مقابل آرش میراسماعیلی نیز بیکار نشسته و در گفت‌وگوهای اخیرش اعلام کرده که رستگار و به طور کلی عوامل فدراسیون جودو به غیر از بحث ویزا به هیچ وجه برای میزبانی رقابت‌های قهرمانی جهان کوراش کمک نکرده‌اند.
مدیر پیشین تیم‌های ملی و نایب رئیس فعلی فدراسیون جودو حتی فراتر از این موضوع نیز سخن گفته و ضمن انتقاد از عملکرد رستگار در تامین منابع مالی به این مطلب اشاره کرد که فدراسیون جودو به جز مبالغی که از وزارت ورزش و جوانان و کمیته ملی المپیک دریافت کرده در جذب اسپانسر ضعیف عمل کرده است. او حتی در مورد رفتن رستگار از فدراسیون جودو به خزانه‌داری کمیته ملی المپیک اشاره کرد که بهتر است هر چه زودتر به قولی تکلیف رفتن‌ها و آمدن‌ها و البته استعفاها در این رشته روشن شود.
وقتی حرف‌های این روزهای این دو مسئول جودو را با رفتار چند ماه پیش‌شان بر سر برکناری و یا ادامه همکاری با مجید زارعیان سرمربی فعلی و دیگر مسائل می‌گذاریم به این نتیجه می‌رسیم که گویا اختلافات این دو نیز مانند حواشی جودو پایان‌پذیر نیست، اختلافی که بدون تردید نه تنها باعث تداوم مشکلات فعلی این رشته می‌شود بلکه حواشی جدیدی را در این میان پدید می‌آورد.
اختلافاتی موجود در حالی است که ظاهرا مسئولان ورزش کشور دوست ندارند به آنها توجه کرده و تبعاتش را در جسم نیمه جان جودو ببینند، هر چند با توجه به اتفاقات چند ماه اخیر دیگر نباید از وزارت‌نشین‌ها توقع توجه به این رشته المپیکی را داشت. وزیر ورزش و جوانان و معاون ورزش قهرمانی‌اش بهترین فرصت را برای تغییر در مدیریت این رشته به هر دلیلی از دست دادند و به این ترتیب شرایط را برای حضور قدرتمند‌تر «طرز فکر موجود» در جودو فراهم کردند.
انگار نه انگار که در حین رقابت‌های جهانی چه اتفاقی افتاد و نماینده کشور ازبکستان در شرایطی که رئیس فدراسیون جهانی کوراش نیز از همین کشور است در خرم‌آباد به شدت کتک خورد و باز انگار نه انگار که این حرکت پای میزبانی ایران نوشته می‌شود و آبروی ورزش کشور تحت‌الشعاع این موضوع قرار می‌گیرد. واقعا مسئولان ورزش به این فکر نیستند که این موضوع چه تبعاتی برای کوراش کشورمان خواهد داشت؟
چه اتفاق دیگری باید در جودو بیفتد تا برخی به فکر آبرو و شأن جودو و کوراش بیفتند؟ آیا اختلاف فاحش بین نایب رئیس و رئیس فدراسیون که دیگر بدون کوچکترین مراعاتی از جانب خودشان مطرح می‌شود، تیر خلاص بر پیکر این فدراسیون نیست؟
به هر حال اهالی این رشته که حتی دیگر وقت‌شان را برای انتقاد از عملکرد مسئولان فدراسیون‌شان تلف نمی‌کنند کورسوی امیدی دارند تا شاید مسئولان ورزش کشور به فکر ورزشی به نام جودو بیفتند و با یک تصمیم ورزشی لااقل اجازه ویران‌تر شدن جودو را ندهند.
