صراط:رییس انجمن نگارگری ایران گفت: اقدام کشور جمهوری آذربایجان برای ثبت هنر نگارگری و مینیاتور ایران به نام خود، کاری مضحک است و باید با آن برخورد جدی شود.
محمدباقر آقامیری درباره انتشار کتابی شامل نگارگری‌های ایرانی توسط جمهوری آذربایجان و توزیع آن در اکسپوی 2015 میلان، اظهار کرد: من نمی‌دانم چرا آذربایجانی‌ها این عقده را دارند که همه‌چیز را به اسم خودشان بزنند. اگر کانال آذربایجان را نگاه کنید، در برنامه فرهنگی - هنری‌شان یک مینیاتور بزرگ از دوره صفویه می‌گذارند و شعار می‌دهند که این هنر برای ماست. در حالی که این اقدام بسیار مضحک است، چون همه‌ی اشعار آن‌ها به زبان فارسی است.
او ادامه داد: یک زمانی همه این سرزمین‌ها جزو خاک ایران بوده و به‌خاطر بی‌لیاقتی شاه‌های قاجار تکه‌پاره شده است. حالا این کشورها می‌خواهند هنر اصیل و ماندگار ایران را در حوزه‌های مختلف به اسم خودشان به ثبت برسانند. البته هر کاری که بخواهند بکنند برای خودشان بد است، چون در همه کتاب‌هایی که در 70 سال گذشته در لندن و نیویورک و کشورهای غربی چاپ شده، عبارت Persian painting آمده است.
آقامیری همچنین بیان کرد: در دوره حکومت صفوی شهرهای تبریز، قزوین و اصفهان مرکز حکومت بودند. کسی نمی‌تواند تاریخ را خدشه‌دار کند. بنابراین باید قاطعانه با این نوع رفتارها برخورد کرد، به نظر من، همه این کارها ناشی از کم‌کاری و سوءمدیریت در وزارت ارشاد است. سازمان میراث فرهنگی هم هیچ حرکت و کار مفیدی در این زمینه انجام نمی‌دهد و هرچه انتقاد در رسانه‌ها منتشر می‌شود، انگار گوش‌ها کر و چشم‌ها بسته است.
رئیس انجمن نگارگری ایران اضافه کرد: متأسفانه کسانی در مدیریت فرهنگی کشور هستند که برای ارزش‌های این مملکت قدم برنمی‌دارند و دنبال منافع شخصی خودشان هستند، کسانی که دلسوز نیستند و تابه حال قدمی برنداشته‌اند.
پاویون کشور جمهوری آذربایجان در اکسپوی 2015 میلان کتاب نفیسی را شامل مینیاتورهای ایرانی با عنوان «مینیاتور آذربایجان» به بازدیدکنندگان عرضه کرد.
در این کتاب با امتناع از ذکر نام «ایران»، شهرهای اردبیل، تبریز، ارومیه و مراغه (در استان‌های اردبیل و آذربایجان شرقی و غربی ایران) تا ایروان (پایتخت جمهوری ارمنستان) و باکو (پایتخت جمهوری آذربایجان)، قلمرو هنر این کشور توصیف شده است.
نکته‌ی عجیب‌تر این‌که در صفحه‌های متعدد این کتاب، تصویرهایی از کتاب‌های قدیمی خطی و نگارگری ایرانی به‌عنوان نمونه‌هایی از مینیاتور آذربایجان ارائه شده است. در بالای تصویرها نیز نام آثار، ادیبان و داستان‌های مختلفی چون شاهنامه فردوسی، دیوان حافظ، خمسه‌ی نظامی، گرشاسب‌نامه، کلیله و دمنه، همای همایون، خاورنامه، جامع‌التواریخ، هفت اورنگ، فال‌نامه و... با تلفظ فارسی، اما به خط لاتین آمده است. محل خلق یا نگهداری بسیاری از آثار نیز شهرهایی مانند تبریز ذکر شده است.
تصاویری از کتاب منتشر شده
محمدباقر آقامیری درباره انتشار کتابی شامل نگارگری‌های ایرانی توسط جمهوری آذربایجان و توزیع آن در اکسپوی 2015 میلان، اظهار کرد: من نمی‌دانم چرا آذربایجانی‌ها این عقده را دارند که همه‌چیز را به اسم خودشان بزنند. اگر کانال آذربایجان را نگاه کنید، در برنامه فرهنگی - هنری‌شان یک مینیاتور بزرگ از دوره صفویه می‌گذارند و شعار می‌دهند که این هنر برای ماست. در حالی که این اقدام بسیار مضحک است، چون همه‌ی اشعار آن‌ها به زبان فارسی است.
او ادامه داد: یک زمانی همه این سرزمین‌ها جزو خاک ایران بوده و به‌خاطر بی‌لیاقتی شاه‌های قاجار تکه‌پاره شده است. حالا این کشورها می‌خواهند هنر اصیل و ماندگار ایران را در حوزه‌های مختلف به اسم خودشان به ثبت برسانند. البته هر کاری که بخواهند بکنند برای خودشان بد است، چون در همه کتاب‌هایی که در 70 سال گذشته در لندن و نیویورک و کشورهای غربی چاپ شده، عبارت Persian painting آمده است.
آقامیری همچنین بیان کرد: در دوره حکومت صفوی شهرهای تبریز، قزوین و اصفهان مرکز حکومت بودند. کسی نمی‌تواند تاریخ را خدشه‌دار کند. بنابراین باید قاطعانه با این نوع رفتارها برخورد کرد، به نظر من، همه این کارها ناشی از کم‌کاری و سوءمدیریت در وزارت ارشاد است. سازمان میراث فرهنگی هم هیچ حرکت و کار مفیدی در این زمینه انجام نمی‌دهد و هرچه انتقاد در رسانه‌ها منتشر می‌شود، انگار گوش‌ها کر و چشم‌ها بسته است.
رئیس انجمن نگارگری ایران اضافه کرد: متأسفانه کسانی در مدیریت فرهنگی کشور هستند که برای ارزش‌های این مملکت قدم برنمی‌دارند و دنبال منافع شخصی خودشان هستند، کسانی که دلسوز نیستند و تابه حال قدمی برنداشته‌اند.
پاویون کشور جمهوری آذربایجان در اکسپوی 2015 میلان کتاب نفیسی را شامل مینیاتورهای ایرانی با عنوان «مینیاتور آذربایجان» به بازدیدکنندگان عرضه کرد.
در این کتاب با امتناع از ذکر نام «ایران»، شهرهای اردبیل، تبریز، ارومیه و مراغه (در استان‌های اردبیل و آذربایجان شرقی و غربی ایران) تا ایروان (پایتخت جمهوری ارمنستان) و باکو (پایتخت جمهوری آذربایجان)، قلمرو هنر این کشور توصیف شده است.
نکته‌ی عجیب‌تر این‌که در صفحه‌های متعدد این کتاب، تصویرهایی از کتاب‌های قدیمی خطی و نگارگری ایرانی به‌عنوان نمونه‌هایی از مینیاتور آذربایجان ارائه شده است. در بالای تصویرها نیز نام آثار، ادیبان و داستان‌های مختلفی چون شاهنامه فردوسی، دیوان حافظ، خمسه‌ی نظامی، گرشاسب‌نامه، کلیله و دمنه، همای همایون، خاورنامه، جامع‌التواریخ، هفت اورنگ، فال‌نامه و... با تلفظ فارسی، اما به خط لاتین آمده است. محل خلق یا نگهداری بسیاری از آثار نیز شهرهایی مانند تبریز ذکر شده است.
تصاویری از کتاب منتشر شده
