از آشنایی با احمدی‌نژاد تا شهادت +تصاویر

خوش اخلاقی،‌ دست و دلبازی، نماز اول وقت و مداومت در زیارت عاشورا بعد از نماز صبح صفاتی است که فاطمه در جواب سوالم داد. به گفته فاطمه شوهرش در کارهای منزل کمک می‌کرد، ظرف می‌شست، از بچه‌ها نگهداری می‌کرد و همیشه یار و غمخوار بود.

دکتر بعد از شنیدن خبر به خانه ما آمدند بسیار گریه کردند و شنیدن این خبر برایشان سخت بود چون سال‎های طولانی عبدالله را در کنار خود دیده بودند.

شهید باقری تا لحظه شهادتش در تیم حفاظت خدمت می‌کرد.

مجید سرش را بالا گرفت و با حالتی محزون درباره برادر شهیدش گفت: برادرم شب تاسوعا در تپه‌های بلاصم با لب‌های تشنه در حالی که تک‌تیرانداز گونه‌‌اش را هدف قرار داده بود، به شهادت رسید. بچه‌ها محاصره بودند به فرمانده‌ خبر رسید که تروریست‌ها از سمت بالا به بچه‌ها اشراف پیدا کرده و تیزاندای می‌کند، لذا ما تصمیم گرفتیم برای رسیدن به آنها منطقه را دور بزنیم و نگذاریم تلفات بیشتری از ما بگیرند. عبدالله دو بار به فرمانده اصرار کرد تا قبول کند او جلوتر برود، برادرم همچنان اصرار می‌کرد حاج علی پذیرفت و خودش هم آمد، من از موضع خودم دو، سه موشک زدم. عبدالله گفت: مجید بلند نشو تا من آتش بریزم وقتی به تو گفتم بلند شو، همین‌که دو  سه تا تیر را زد، مورد اصابت تیر تک تیرانداز قرار گرفت. 

حلب، تپه‌های بلاصم.

داداش بار دومی بود که به سوریه رفته بود، البته این بار یک هفته زودتر از من برای شناسایی محور رفته بود و حدود یک‌ماه آنجا حضور داشت. عبدالله در عملیات "تپه شهید" و "کفر عبید" هم بود که آن مناطق به دست بچه‌ها تثبیت شد. برادر شهید آه سردی کشید و ادامه داد: اگر برادرم فقط 5 دقیقه بیشتر زنده مانده بود آزادی تپه‎های بلاصم را هم می‌دید. ما در تپه‌های بلاصم خسته شده بودیم، عبدالله می‌گفت: "بلند شوید، برویم" گفتم بچه‌ها خسته و تشنه هستند، با لحن شوخی گفت"بلند شید سوسول بازی درنیارید اینجا دست گرمیه، آقا فرمودند که اسرائیل تا 25 سال دیگر نیست و ما می‌خواهیم زودتر اینجا را تمام کنیم و اربعین به کربلا برویم تا ان‌شاالله از امام حسین(ع) و حضرت ابوالفضل (ع) مدد بگیریم برای جنگ با اسرائیل" که شهادت مجالش نداد و زودتر به سمت آقایش حسین رفت.

اصلا فکر نمی‎کردم که شهادت برادرم را ببینم. اما می‎دانم که عاشق شهادت بود و به خواسته‌اش رسید.

الحمدالله؛ اکنون وضعیت خیلی خوب است، بچه‌ها بسیار پیشروی کرده‌اند و انشاالله تا چند وقت دیگر کیان اهل بیت آزاد می‌شود.

اینبار به سراغ مادر شهید رفتم؛ مریم شیخ‎بهائی را زنی صبور و روزگار چشیده دیدم، چادر مشکی و عینکش صورتش را مهربان‎تر کرده بود خوش زبان بود و خونگرم، قرآن می‎خواند زمانی که من با برادر و همسر شهید صحبت می‎کردم. در ادامه گفت‎وگوها به ما پیوست و گفت: پسرم انقدر خوب بود که نمی‌دانم از کدام حُسنش بگویم، از احترام گذاشتنش به من و پدرش، از دلسوزی‌ها و محبتش به خانواده. او نمی‌گذاشت کوچکترین غم و غصه‌ای در درل ما جا بگیرد من دختر ندارم؛ ولی فرزندم هم جای همه ناداشته‎هایم را برایم پر کرده بود. عبدالله عاشق ولایت بود و همیشه می‏‎گفت مادر جان باید گوش به فرمان آقا باشیم و اگر ایشان دستور دهند، نه تنها خودم، بلکه چهار برادرم را نیز با خود به جبهه جهاد خواهم برد.