صراط: داریوش سجادی فعال اصلاح طلب ساکن آمریکا در خصوص دیدار دیروز ظریف و اوباما نوشت:
این که آقای ظریف و اوباما مایل باشند یا مُصر باشند یا دستور داشته باشند (!) با یکدیگر گفتگوی مستقیم بکنند بیرون از داوری این پست است و صرف چنین ملاقاتی بالذات نه مذموم است و نه ممدوح و مهم شکل و محتوای مذاکرات صورت گرفته است. اما محل مناقشه آنجاست که این دو بخواهند برای چنین مواجهه ای تئاتری ناشیانه برای توجیه مخاطب بیآفرینند !
بقول جانسون رئیس جمهور اسبق آمریکا:
در سیاست هیچ امر«اتفاقی» وجود ندارد!
حالا حکایت برخورد «تصادفی» دکتر ظریف با اوباما در راهروی سازمان ملل است!
شاید چنین ادعائی برای مخاطب عوام قابل پذیرش باشد اما برای امثال بنده که با بالا و پائین ساختمان UN و شیوه تردد توام با اسکورت سنگین روسای جمهور آمریکا آشنائیم چنین دواعی ناشیانه ای دال بر تخفیف مخاطب است.
مگر راهروهای سازمان ملل در نیویورک «گذر لوطی صالح» است که هر کس به تنوع بتواند در آنجا به تفرج و تنعم پیاده روی کند و دست بر قضا رئیس جمهور آمریکا با وزیر خارجه ایران نیز بشکلی خلق الساعه و در حین صرف تنقلات یکدیگر را آنجا و کاملا تصادفی بیآبند و بیآسایند!
حکایت آن رندی است که می گفت در مواجهه با کوسه بسرعت از درختی بالا می روم و در پاسخ به این که اما در دریا که درخت نیست از موضعی حق بجانب می گفت:
مثل این که متوجه نیستی؟ مجبورم! می فهمی؟ مجبورم!!!
بدین منوال ظاهرا روز دوشنبه نیز طرفین در سازمان ملل برای چنین برخورد تصادفی «مجبور» بوده اند و الباقی صحنه آرائی ناشیانه ماجراست.
این که آقای ظریف و اوباما مایل باشند یا مُصر باشند یا دستور داشته باشند (!) با یکدیگر گفتگوی مستقیم بکنند بیرون از داوری این پست است و صرف چنین ملاقاتی بالذات نه مذموم است و نه ممدوح و مهم شکل و محتوای مذاکرات صورت گرفته است. اما محل مناقشه آنجاست که این دو بخواهند برای چنین مواجهه ای تئاتری ناشیانه برای توجیه مخاطب بیآفرینند !
بقول جانسون رئیس جمهور اسبق آمریکا:
در سیاست هیچ امر«اتفاقی» وجود ندارد!
حالا حکایت برخورد «تصادفی» دکتر ظریف با اوباما در راهروی سازمان ملل است!
شاید چنین ادعائی برای مخاطب عوام قابل پذیرش باشد اما برای امثال بنده که با بالا و پائین ساختمان UN و شیوه تردد توام با اسکورت سنگین روسای جمهور آمریکا آشنائیم چنین دواعی ناشیانه ای دال بر تخفیف مخاطب است.
مگر راهروهای سازمان ملل در نیویورک «گذر لوطی صالح» است که هر کس به تنوع بتواند در آنجا به تفرج و تنعم پیاده روی کند و دست بر قضا رئیس جمهور آمریکا با وزیر خارجه ایران نیز بشکلی خلق الساعه و در حین صرف تنقلات یکدیگر را آنجا و کاملا تصادفی بیآبند و بیآسایند!
حکایت آن رندی است که می گفت در مواجهه با کوسه بسرعت از درختی بالا می روم و در پاسخ به این که اما در دریا که درخت نیست از موضعی حق بجانب می گفت:
مثل این که متوجه نیستی؟ مجبورم! می فهمی؟ مجبورم!!!
بدین منوال ظاهرا روز دوشنبه نیز طرفین در سازمان ملل برای چنین برخورد تصادفی «مجبور» بوده اند و الباقی صحنه آرائی ناشیانه ماجراست.
