شعر/ نور رسولی و علی در زمین

ای حرمت بار گه کبریا
                    حجت حق حافظ ایران رضا
مظهر الطاف خداوندگار
                     پای نهادی به جهان با وقار
نور رسولی و علی در زمین
                 جام جهان مظهر دین مبین
آئینه ی پاک و مجرد تویی
                   نو گل بستان محمد تویی
آیتی از رحمت حی ودود
                   کان کرم منبع احسان وجود
مظهر فیض ملکوت خدای
                    بر همه ی خلق جهان رهنمای
بوسه بدرگاه تو شاهان زنند
                  از ره اخلاص فراوان زنند
آیه تطهیر به شان شماست
                 شمه ای از مکرمتت هل آتی است
مامن امنی است خراسان تو
              مال خورانت همه قربان تو
هست یقین قدر تو فوق بشر
                می نتوان گفت بدین مختصر
وا اسفا کس نتواند شنید
                 آن همه ظلمی که ز مامون رسید
عاقبت از جور و جفا آن عدو
             زهر ستم ریخت ترا در گلو
لیک چو خورشید حقیقت دمید
              همچو شفق گشت عدو ناپدید
جلوه خورشید رسل شاه دین
               تافت به آفاق و سما و زمین
شکر خدا مظهر دین شد عیان
             ظالم بی دین بود در فغان
دیده عبرت چو کند باز کس
              معجز احمد همه جا هست و بس
دست تو لا چو زنی بر درش
               تا ابدالدهر شوی چاکرش
(ناصر مردوخ)ز لطف خدا
               خصم شقی- مادح آل عبا