صراط: بعداز ظهر یکی از روزهای گرم تابستان به همراه انجمن حمایت زندانیان مرکز و یک خیر نیک اندیش به منزل سه قلوهایی رفتیم که پدر آنها چند روز پیش از زندان آزاد شده بود.
در نشستی که از قبل با این انجمن داشتیم قرار شد در هر بازدید یک خبرنگار حضور داشته باشد و این بار قرعه به نام من افتاد.
از خیابان سنایی به سمت خاوران به راه افتادیم؛ پس از طی کردن خیابان ها و کوچه ها به پس کوچه هایی رسیدیم که باریک بود و خودرو نمی توانست به داخل آن کوچه برود. اتومبیل ها سر خیابان اصلی پارک شدند.
همراه با کارشناسان این خیریه به داخل کوچه رفتیم البته مددکار این خانواده سر کوچه به ما ملحق شد.
سه طبقه ساختمان را بالا رفتیم و به یک خانه چهل متری رسیدیم. از همان پاگرد اسباب و اثاثیه توجه ما را جلب کرد؛ وارد خانه که شدیم یک سری اثاثیه دیگر دیدیم که در یک گوشه اتاق تلنبار شده بود و این وضعیت در آشپزخانه و اتاق خواب نیز مشاهده می شد.
مادر سه قلوها گفته بود که اثاث پاگرد نیز برای آنهاست که به دلیل کمبود فضا آنها را آنجا گذاشته است.
سه قلوها کف اتاق هر کدام به سویی در حرکت بودند و یک خواهر بزرگتر سه ساله که وقتی نگاهش می کردی تصویر یک دختر 14 ساله در ذهنت مجسم می شد چون او کمک حال مادرش بود.
پدر این چهار بچه، همزمان با تولد سه قلوهایش به دلیل مصرف مواد مخدر و دست داشتن در یک سرقت راهی زندان شد و این نوزادان ماندند و زنی که به تنهایی باید بار همه مشکلات را بر دوش می کشید.
البته مادر این خانم، یعنی مادربزرگ سه قلوها نیز گاهی به دخترش در انجام کارها کمک می کرد.
عباس سنگانیان مدیر اجتماعی انجمن حمایت زندانیان مرکز در این دیدار با بیان اینکه مستمری این خانواده به مدت یک سال دیگر ادامه می یابد، از پدر سه قلوها خواست تا هر چه زودتر به برخی کارهای خود از جمله گرفتن کارت پایان خدمت و گواهینامه رانندگی سروسامان دهد تا انجمن بهتر بتواند به خانواده او خدمت کند.
وقتی سه پسر 12 ماهه را دیدم با خودم گفتم چگونه ممکن است زنی تنها مخارج چهار فرزند کمتر از سه ساله و هزینه پوشک و شیر و خشک و لباس آنها را متقبل می شود.
مادر سه قلوها در این جمع از رهن منزل توسط شهرداری خبر داد و گفت: پول رهن را شهرداری متقبل شده و ماهی سیصد هزار تومان پول اجاره می پردازم که با هزینه آب، برق، گاز ماهی چهارصد هزار تومان می شود.
خیری که همراه ما بود و پیشتر نیز بارها به این خانواده کمک می کرده، از پدر بچه ها پرسید که وضعیت اشتغالش به چه گونه است که وی پاسخ داد هیچ.
این پدر جوان، براین باور است که بدلیل سابقه زندانی و نداشتن مهارت و تخصص خاص کسی به او کار نمی دهد؛ این جوان تازه از زندان آزاد شده گفته بود قصد دارد مغازه ای اجاره کرده و با خانواده همسرش کار سبزی خورد کنی را انجام دهد که البته سرمایه ای برای راه اندازی این کار نداشت.
فضای خانه و سه قلوهایی که باهم می گریستند و باهم می خندیدند با زبان بی زبانی حرف هایی را به من خبرنگار منتقل می کردند.
این وسط دخترکی که نه جایی برای تفریح دارد و نه محیطی برای بازی کردن، طور دیگری جلب توجه می کند.
او به جای بازی در کوجه با هم سالان و هم بازی ها باید در خانه بماند و کمک کار مادرش در بزرگ کردن برادران سه قلویش باشد.
مادر سه قلوها، این زن جوان با وجود اینکه همسرش در زندان بود از چهار کودک خود مراقبت و با انجام کار در منزل بخشی از مخارج و هزینه ها را تامین می کرد.
او هفته ای یک بار به ملاقات همسرش در زندان می رفت و او را تنها نمی گذاشت.
حالا پدر کودکان به لطف سه قلوهایش یک سال زودتر از حبس آزاد شد و باید به فکر اشتغال و درآوردن لقمه ای نان حلال برای فرزندان باشد.
بازدید تمام شد و در راه بازگشت بودیم ؛ تمام را ه را با خودم فکر می کردم که سهم این سه قلوهای نازنین و آن دخترک معصوم از خطای پدرشان چیست؟
همه ما ممکن است روزی خطا کنیم چرا که هیچ کس از فردای خود خبر ندارد؛ پدر این کودکان نادم وپشیمان از گذشته خود، در زندان سوره مبارکه بقره را حفظ کرد و حالا امیدوار است که با یافتن کاری بتواند بار سنگین مخارج خانه که تا امروز بر دوش همسرش سنگینی می کرد را روی دوش خود بگذارد.
به راستی ما در قبال چنین خانواده ها و چنین کودکانی هیچ مسوولیتی نداریم؟ آیا مگر نه اینکه همه جامعه و مسوولان در مجرم شدن فرد نقش دارند، پس وظیفه ما در قبال این خانواده ها و حمایت از زن و فرزندان آنها چه می شود؟
چقدر توانستیم گل لبخند را بر لبان ثنا این کوچولوی سه ساله بنشانیم و موجب شویم مادر ثنا به خاطر به دنیا آمدن امیرمحمد، امیر علی و امیرحسین یعنی سه قلوهایش خدا را شاکر باشد و نه اینکه به درگاه باریتعالی از دست بندگانش بنالد و شکایت کند.
بیاییم با پیش قدم شدن در کار خیر و زیر چتر حمایت خود در آوردن این خانواده، کمی از مشکلاتشان را بکاهیم تا خدای ناگرده گمان نکنند که تنهایند و خدایشان فراموششان کرده است؛ چرا که هر یک از ما می توانیم دست خداوند باشیم که روی سر آنها سایه می اندازد و برایشان سایه بان می سازد.
خیران نیک اندیش درصورت تمایل برای حمایت از این خانواده می توانند کمک های خود را به حساب های سیبای 0100493310001 ، حساب 5353 حساب خاص بانک ملی و یا با مراجعه به سایت haami.org ، بخش نذورات سایت انجمن حمایت زندانیان مرکز واریز کنند؛ یا اینکه با شماره تلفن 56258364 در ساعات اداری تماس بگیرند.
در نشستی که از قبل با این انجمن داشتیم قرار شد در هر بازدید یک خبرنگار حضور داشته باشد و این بار قرعه به نام من افتاد.
از خیابان سنایی به سمت خاوران به راه افتادیم؛ پس از طی کردن خیابان ها و کوچه ها به پس کوچه هایی رسیدیم که باریک بود و خودرو نمی توانست به داخل آن کوچه برود. اتومبیل ها سر خیابان اصلی پارک شدند.
همراه با کارشناسان این خیریه به داخل کوچه رفتیم البته مددکار این خانواده سر کوچه به ما ملحق شد.
سه طبقه ساختمان را بالا رفتیم و به یک خانه چهل متری رسیدیم. از همان پاگرد اسباب و اثاثیه توجه ما را جلب کرد؛ وارد خانه که شدیم یک سری اثاثیه دیگر دیدیم که در یک گوشه اتاق تلنبار شده بود و این وضعیت در آشپزخانه و اتاق خواب نیز مشاهده می شد.
مادر سه قلوها گفته بود که اثاث پاگرد نیز برای آنهاست که به دلیل کمبود فضا آنها را آنجا گذاشته است.
سه قلوها کف اتاق هر کدام به سویی در حرکت بودند و یک خواهر بزرگتر سه ساله که وقتی نگاهش می کردی تصویر یک دختر 14 ساله در ذهنت مجسم می شد چون او کمک حال مادرش بود.
پدر این چهار بچه، همزمان با تولد سه قلوهایش به دلیل مصرف مواد مخدر و دست داشتن در یک سرقت راهی زندان شد و این نوزادان ماندند و زنی که به تنهایی باید بار همه مشکلات را بر دوش می کشید.
البته مادر این خانم، یعنی مادربزرگ سه قلوها نیز گاهی به دخترش در انجام کارها کمک می کرد.
عباس سنگانیان مدیر اجتماعی انجمن حمایت زندانیان مرکز در این دیدار با بیان اینکه مستمری این خانواده به مدت یک سال دیگر ادامه می یابد، از پدر سه قلوها خواست تا هر چه زودتر به برخی کارهای خود از جمله گرفتن کارت پایان خدمت و گواهینامه رانندگی سروسامان دهد تا انجمن بهتر بتواند به خانواده او خدمت کند.
وقتی سه پسر 12 ماهه را دیدم با خودم گفتم چگونه ممکن است زنی تنها مخارج چهار فرزند کمتر از سه ساله و هزینه پوشک و شیر و خشک و لباس آنها را متقبل می شود.
مادر سه قلوها در این جمع از رهن منزل توسط شهرداری خبر داد و گفت: پول رهن را شهرداری متقبل شده و ماهی سیصد هزار تومان پول اجاره می پردازم که با هزینه آب، برق، گاز ماهی چهارصد هزار تومان می شود.
خیری که همراه ما بود و پیشتر نیز بارها به این خانواده کمک می کرده، از پدر بچه ها پرسید که وضعیت اشتغالش به چه گونه است که وی پاسخ داد هیچ.
این پدر جوان، براین باور است که بدلیل سابقه زندانی و نداشتن مهارت و تخصص خاص کسی به او کار نمی دهد؛ این جوان تازه از زندان آزاد شده گفته بود قصد دارد مغازه ای اجاره کرده و با خانواده همسرش کار سبزی خورد کنی را انجام دهد که البته سرمایه ای برای راه اندازی این کار نداشت.
فضای خانه و سه قلوهایی که باهم می گریستند و باهم می خندیدند با زبان بی زبانی حرف هایی را به من خبرنگار منتقل می کردند.
این وسط دخترکی که نه جایی برای تفریح دارد و نه محیطی برای بازی کردن، طور دیگری جلب توجه می کند.
او به جای بازی در کوجه با هم سالان و هم بازی ها باید در خانه بماند و کمک کار مادرش در بزرگ کردن برادران سه قلویش باشد.
مادر سه قلوها، این زن جوان با وجود اینکه همسرش در زندان بود از چهار کودک خود مراقبت و با انجام کار در منزل بخشی از مخارج و هزینه ها را تامین می کرد.
او هفته ای یک بار به ملاقات همسرش در زندان می رفت و او را تنها نمی گذاشت.
حالا پدر کودکان به لطف سه قلوهایش یک سال زودتر از حبس آزاد شد و باید به فکر اشتغال و درآوردن لقمه ای نان حلال برای فرزندان باشد.
بازدید تمام شد و در راه بازگشت بودیم ؛ تمام را ه را با خودم فکر می کردم که سهم این سه قلوهای نازنین و آن دخترک معصوم از خطای پدرشان چیست؟
همه ما ممکن است روزی خطا کنیم چرا که هیچ کس از فردای خود خبر ندارد؛ پدر این کودکان نادم وپشیمان از گذشته خود، در زندان سوره مبارکه بقره را حفظ کرد و حالا امیدوار است که با یافتن کاری بتواند بار سنگین مخارج خانه که تا امروز بر دوش همسرش سنگینی می کرد را روی دوش خود بگذارد.
به راستی ما در قبال چنین خانواده ها و چنین کودکانی هیچ مسوولیتی نداریم؟ آیا مگر نه اینکه همه جامعه و مسوولان در مجرم شدن فرد نقش دارند، پس وظیفه ما در قبال این خانواده ها و حمایت از زن و فرزندان آنها چه می شود؟
چقدر توانستیم گل لبخند را بر لبان ثنا این کوچولوی سه ساله بنشانیم و موجب شویم مادر ثنا به خاطر به دنیا آمدن امیرمحمد، امیر علی و امیرحسین یعنی سه قلوهایش خدا را شاکر باشد و نه اینکه به درگاه باریتعالی از دست بندگانش بنالد و شکایت کند.
بیاییم با پیش قدم شدن در کار خیر و زیر چتر حمایت خود در آوردن این خانواده، کمی از مشکلاتشان را بکاهیم تا خدای ناگرده گمان نکنند که تنهایند و خدایشان فراموششان کرده است؛ چرا که هر یک از ما می توانیم دست خداوند باشیم که روی سر آنها سایه می اندازد و برایشان سایه بان می سازد.
خیران نیک اندیش درصورت تمایل برای حمایت از این خانواده می توانند کمک های خود را به حساب های سیبای 0100493310001 ، حساب 5353 حساب خاص بانک ملی و یا با مراجعه به سایت haami.org ، بخش نذورات سایت انجمن حمایت زندانیان مرکز واریز کنند؛ یا اینکه با شماره تلفن 56258364 در ساعات اداری تماس بگیرند.
