در همایش مخفیانه‌ی استکهلم چه گذشت؟

علت این سکوت خبری کاملا مشخص بود. این جلسه تنها با هدف هماهنگی چهره‌هایی صورت می‌گرفت که هر کدامشان نقاب یکی از حرفه‌ها را به چهره زده بودند. عده‌ای خبرنگار، فعال حقوق بشر، تحلیل‌گر مسائل سیاسی و اندیشمند! که تنها وظیفه‌ی حفظ منافع غرب در موضع دشمنی با ایران را در غیاب مستشاران برعهده دارند.

نوشابه امیری روزنامه‌نگار ضدانقلاب و عضو هیئت سردبیری روزآنلاین بعدها درباره‌ی این جلسه گفت: «حاصل كنفرانس استکهلم توافق‌نامه‌اي بود که بر مبناي آن قرار است مخالفان جمهوري اسلامي كنار هم بيايند». اما نکته‌‎ی جالب‌تر که بعدها از لابه لای اظهارات اعضای کنفرانس بیرون آمد این است که اكثريت اعضا با وجود اذعان به اينكه حمله‌ی نظامي مستقيم یا غيرمستقيم به كشور آسيب وارد مي‌كند از حمله‌ی نظامي اسرائيل به ايران استقبال كرده‌اند.

حال سوال این‌جاست چگونه افرادی که ادعای فعالیت در زمینه‌ی حقوق بشر و آزادی‌های مدنی را دارند فارق از عقاید ملی خود از حمله‌ی نظامی اسرائیل (کشور دارای سلاح هسته‌ای) به ایران (به‌ عنوان کشور متهم به داشتن سلاح هسته‌ای) استقبال کردند؟

حسین باستانی یکی دیگر از اعضای هیئت تحریریه‌ی سایت روزآنلاین در مقاله‌ای در سال 92 در واکنش به اظهارات نتانیاهو درباره‌ی اهداف براندازانه‌ی تحریم‌ها و فشارها به بهانه‌ی پرونده‌ی هسته‌ای یک رمز عبور را برای تلاویو مخابره می‌کند و می‌نویسد: "تاریخ روابط خارجی ایران بعد از پیروزی انقلاب اثبات کرده که تکلیف بخش مهمی از سرنوشت مذاکرات ایران و غرب، نه در پای میز گفت‌وگو که در فضای رسانه‌ای و تبلیغاتی تعیین می‌شود و در شرایط فعلی چاره‌ای وجود نخواهد داشت جز آن‌که فرآیند ارسال سیگنال‌های مزاحم در مسیر مذاکرات اتمی مدیریت شود."

عباراتی که می‌توان از آن‌ها با‌ عنوان مشورت دادن یک روزنامه‌نگار ضدانقلاب به دولتمردان اسرائیل برای اصلاح شیوه‌ی رفتارشان در قبال توافق هسته‌ای با ایران نام برد. باستانی صریحا می‌گوید در شرایط فعلی روش اتخاذ شده توسط تلاویو درست نیست و باید نوعی تغییر تاکتیک صورت بگیرد.

سال 2012 بود که برخی عناصر اپوزوسیون از جمله هوشنگ اسدی همسر نوشابه امیری و عضو شورای سردبیری روزآنلاین در گردهمایی اپوزوسیون در هتل ان. اچ پراگ گرد هم آمدند. نشستی که قرار بود با بودجه بیش از 100 هزار دلاری، سیاست همگرایی میان گروه‌های اپوزوسیون را پیگیری کند. تشریفات این نشست آن‌قدر سنگین بود که این سوال را در ذهن شرکت کنندگان ایجاد کرد که چه کسی توانسته این بودجه کلان را تامین کند؟

در حاشیه‌ی این نشست خاتمی از اعضای حزب منحله و تروریستی دموکرات کردستان با هوشنگ اسدی درخصوص هزینه‌های این نشست درگیر می‌شود. خاتمی تاکید می‌کند باید معلوم شود که چه کسی این هزینه گزاف را تقبل کرده است. طرح این موضوع شدیدا هوشنگ اسدی را عصبانی می‌کند.

بعدها حکمت و حسن شریعتمداری از فعالان ضدانقلاب به این سوال خاتمی جوابی می‌دهند که تکلیف خیلی مسائل را روشن می‌کند. وی می‌گوید که تامین هزینه‌ها از کشورهایی چون اسرائیل و عربستان سعودی هیچ ایرادی ندارد!

امید معماریان یکی دیگر از اعضای سایت روزآنلاین که از قضا وی هم عضو تیم سردبیری سایت روزآنلاین است در مقاله‌ای در مهر ماه 91 از تلاشش برای خط دادن به رسا‌نه‌های غربی برای کار بر روی موضوع حقوق بشر می‌نویسد: "طی ماه‌های گذشته بارها پیشنهاد کار کردن روی گزارشی در مورد برخی از رخدادهای مرتبط با نقض حقوق بشر در ایران را به نشریاتی که برایشان می‌نویسم ارائه کردم اما قریب به اکثریت این پیشنهادها رد شده، چرا که موضوع اصلی مورد اهمیت آن‌ها موضوع هسته‌ای است."

وی در بخشی از مقاله خود تلویحا اشاره می‌کند که تمایل رسانه‌های غربی در شرایط آن زمان تاکید بر روی سلاح هسته‌ای ایران بوده است. جمله‌ای که اگر به عکس نقیض تبدیلش کنم می‌توان فهمید چرا بعد از توافق هسته‌ای رسانه‌های ضدانقلاب با همراهی رسانه‌های غربی تا این حد به موضوع حقوق بشر در ایران حساس شده‌اند.

یکی از این سایت‌ها همین روزآنلاین است که در زمان تحریم‌ها حمایت از خط اسرائیلی بزرگنمایی برنامه هسته‌ای ایران را پیش گرفته بود و جدیدا وظیفه ابراز نگرانی در مورد حقوق شهروندی مردم ایران را بر عهده گرفته. سناریویی که بارها مقامات آمریکایی و اسرائیلی تاکید کرده‌اند با استفاده از آن در نظر دارند دور جدید فشارها علیه مردم ایران را با آن هدایت و سازماندهی کنند.