صراط: حمید رسایی نماینده مردم تهران و نایب رئیس کمیسون اصل 90 مجلس شورای اسلامی در صفحه شخصی خود متن نامه به رئیس جمهور در خصوص انتقاد از عدم پاسخ نامه‌ای در هفته گذشته با موضوع عدم رعایت مواد مهمی از «آیین نامه چگونگی تنظیم و انعقاد توافق های بین المللی» در ترجمه "توافقنامه برجام" را منتشر کرد.
متن این نامه به شرح ذیل است:
جناب آقایان دکتر روحانی، رئیس محترم جمهور و دکتر لاریجانی، رئیس محترم مجلس
سلام علیکم
هفته گذشته طی نامه ای به حضرات، موضوع عدم رعایت مواد مهمی از «آیین نامه چگونگی تنظیم و انعقاد توافق های بین المللی» در ترجمه "توافقنامه برجام" طی نامه ای یادآوری شد. متأسفانه تاکنون علیرغم اذعان کارشناسان به این اشکالات، هیچ کدام از عزیزان حاضر به ارائه توضیحات لازم در خصوص دلایل عدم رعایت این بندهای قانونی و تبعاتی که به دنبال دارند، نیستند!
مطابق ماده 3 این آیین نامه مصوب هیأت دولت «در کلیه توافق‌های دو یا چند جانبه منطقه‌ای و بین‌المللی، لازم است یک نسخه از آنها به زبان فارسی تنظیم گردد و در توافق های حقوقی تشریفاتی (که مصوبه مجلس را نیاز دارد) مراتب رجحان، زبان فارسی یا یک زبان ثالث یا تساوی اعتبار زبان فارسی با زبان طرف قرارداد، جهت تفسیر قید شود.
تبصره: در توافق حقوقی تشریفاتی دوجانبه لازم است یک نسخه از توافق به یکی از زبان های رایج انگلیسی، فارس و عربی به عنوان زبان مرجع جهت تفسیر تنظیم گردد. در صورتی که زبان طرف مقابل از زبان های رایج باشد و تنظیم متن توافق به تشخیص معاونت حقوقی و امور مجلس ریاست جمهوری با لحاظ شرایط و روابط دوجانبه به زبان ثالث مناسب نباشد، باید برای تفسیر، تساوی اعتبار متن زبان فارسی با زبان طرف متقابل در توافق قید شود.»
براساس ماده 4 این آیین نامه «قبل از پذیرش هر نوع توافق حقوقی تشریفاتی بین المللی، لازم است نسخه فارسی با نسخه خارجی یا ترجمه فارسی با متن مطابقت شود. تایید مطابقت بر عهده هیأت ترجمه معاونت حقوقی ریاست جمهوری می باشد.»
بر اساس ماده 5 این آیین نامه «در هر توافق حقوقی باید روش و مرجع حل و فصل اختلافات ناشی از تفسیر یا اجرای آن در متن توافق پیش بینی شود، به صورتی که در درجه اول، دادگاه های و مراجع جمهوری اسلامی ایران و در صورت عدم رضایت طرف خارجی به ترتیب یک مرجع حقوقی بین المللی یا مرجع تخصصی بین المللی یا مرجع خارجی رسمی عهده دار این امر شود.»
مطابق ماده 8 این قانون «دستگاه دولتی باید قبل از ارایه پیشنهاد برای الحاق یا اعلام قبولی یک توافق چند جانبه حقوق تشریفاتی، با در نظر گرفتن مصالح و منافع ملی کشور، مطالعه و بررسی های لازم را در مورد اعمال حق شرط (رزرو) در آن انجام داده و گزارش جامعی که متضمن علل و توجیه لزوم پیش بینی یا عدم پیش بینی حق شرط در مواردی از آن باشد، همراه با لایحه پیشنهادی هیأت وزیران تسلیم نماید.
در مواردی که دستگاه دولتی، اعمال حق شرط را لازم بداند، باید لایحه طوری تنظیم شود که حاوی شرایط مورد نظر باشد. تبصره - در صورتی که برای پذیرش توافق حقوقی لحاظ حق شرط (رزرو) منع شده باشد یا پذیرش مشروط آن، مغایر با هدف و موضوع توافق باشد، هنگام نیاز، دستگاه دولتی باید بیانیه توضیحی که متضمن برداشتی در راستای مصالح و منافع کشور از متن می باشد را تهیه و همراه با لایحه پیشنهادی به هیات وزیران ارایه نماید.»
مطابق ماده 10 این آیین نامه قانونی «دستگاه دولتی باید بیانیه توضیحی که متضمن برداشتی در راستای مصالح و منافع کشور از متن می باشد را تهیه و همراه با لایحه پیشنهادی به هیأت وزیران ارائه نماید.»
جناب آقایان روحانی و لاریجانی! مستحضرید که هیچ یک از این مواد لازم، در تنظیم متن ترجمه ارائه شده توسط وزارت خارجه به مجلس، رعایت نشده است و این نکته عاقبت تصویب متن ترجمه شده را با ابهام مواجه می کند. چرا که این سئوال مطرح است که آیا کشورهای طرف دعوای ما (5+1) نیز همان مفاهیمی را از متن انگلیسی خود برداشت می کنند که مترجمین وزارت خارجه از ترجمه فارسی آن دریافت کرده اند؟
آیا با توجه به شعار قانونگرایی که همواره مورد تأکید و مطالبه شما بوده است، رعایت این مواد قانونی لازم است یا نه؟ آیا بی توجهی به این مواد قانونی، نمی تواند در آینده تبعاتی حقوقی برای نتیجه مذاکرات داشته باشد؟ اینجانب همچنان پیگیر دریافت توضیحات شما هستم.
حمید رسایی
نایب رئیس کمیسیون اصل 90
نماینده مردم تهران، ری، شمیرانات و اسلامشهر
متن این نامه به شرح ذیل است:
جناب آقایان دکتر روحانی، رئیس محترم جمهور و دکتر لاریجانی، رئیس محترم مجلس
سلام علیکم
هفته گذشته طی نامه ای به حضرات، موضوع عدم رعایت مواد مهمی از «آیین نامه چگونگی تنظیم و انعقاد توافق های بین المللی» در ترجمه "توافقنامه برجام" طی نامه ای یادآوری شد. متأسفانه تاکنون علیرغم اذعان کارشناسان به این اشکالات، هیچ کدام از عزیزان حاضر به ارائه توضیحات لازم در خصوص دلایل عدم رعایت این بندهای قانونی و تبعاتی که به دنبال دارند، نیستند!
مطابق ماده 3 این آیین نامه مصوب هیأت دولت «در کلیه توافق‌های دو یا چند جانبه منطقه‌ای و بین‌المللی، لازم است یک نسخه از آنها به زبان فارسی تنظیم گردد و در توافق های حقوقی تشریفاتی (که مصوبه مجلس را نیاز دارد) مراتب رجحان، زبان فارسی یا یک زبان ثالث یا تساوی اعتبار زبان فارسی با زبان طرف قرارداد، جهت تفسیر قید شود.
تبصره: در توافق حقوقی تشریفاتی دوجانبه لازم است یک نسخه از توافق به یکی از زبان های رایج انگلیسی، فارس و عربی به عنوان زبان مرجع جهت تفسیر تنظیم گردد. در صورتی که زبان طرف مقابل از زبان های رایج باشد و تنظیم متن توافق به تشخیص معاونت حقوقی و امور مجلس ریاست جمهوری با لحاظ شرایط و روابط دوجانبه به زبان ثالث مناسب نباشد، باید برای تفسیر، تساوی اعتبار متن زبان فارسی با زبان طرف متقابل در توافق قید شود.»
براساس ماده 4 این آیین نامه «قبل از پذیرش هر نوع توافق حقوقی تشریفاتی بین المللی، لازم است نسخه فارسی با نسخه خارجی یا ترجمه فارسی با متن مطابقت شود. تایید مطابقت بر عهده هیأت ترجمه معاونت حقوقی ریاست جمهوری می باشد.»
بر اساس ماده 5 این آیین نامه «در هر توافق حقوقی باید روش و مرجع حل و فصل اختلافات ناشی از تفسیر یا اجرای آن در متن توافق پیش بینی شود، به صورتی که در درجه اول، دادگاه های و مراجع جمهوری اسلامی ایران و در صورت عدم رضایت طرف خارجی به ترتیب یک مرجع حقوقی بین المللی یا مرجع تخصصی بین المللی یا مرجع خارجی رسمی عهده دار این امر شود.»
مطابق ماده 8 این قانون «دستگاه دولتی باید قبل از ارایه پیشنهاد برای الحاق یا اعلام قبولی یک توافق چند جانبه حقوق تشریفاتی، با در نظر گرفتن مصالح و منافع ملی کشور، مطالعه و بررسی های لازم را در مورد اعمال حق شرط (رزرو) در آن انجام داده و گزارش جامعی که متضمن علل و توجیه لزوم پیش بینی یا عدم پیش بینی حق شرط در مواردی از آن باشد، همراه با لایحه پیشنهادی هیأت وزیران تسلیم نماید.
در مواردی که دستگاه دولتی، اعمال حق شرط را لازم بداند، باید لایحه طوری تنظیم شود که حاوی شرایط مورد نظر باشد. تبصره - در صورتی که برای پذیرش توافق حقوقی لحاظ حق شرط (رزرو) منع شده باشد یا پذیرش مشروط آن، مغایر با هدف و موضوع توافق باشد، هنگام نیاز، دستگاه دولتی باید بیانیه توضیحی که متضمن برداشتی در راستای مصالح و منافع کشور از متن می باشد را تهیه و همراه با لایحه پیشنهادی به هیات وزیران ارایه نماید.»
مطابق ماده 10 این آیین نامه قانونی «دستگاه دولتی باید بیانیه توضیحی که متضمن برداشتی در راستای مصالح و منافع کشور از متن می باشد را تهیه و همراه با لایحه پیشنهادی به هیأت وزیران ارائه نماید.»
جناب آقایان روحانی و لاریجانی! مستحضرید که هیچ یک از این مواد لازم، در تنظیم متن ترجمه ارائه شده توسط وزارت خارجه به مجلس، رعایت نشده است و این نکته عاقبت تصویب متن ترجمه شده را با ابهام مواجه می کند. چرا که این سئوال مطرح است که آیا کشورهای طرف دعوای ما (5+1) نیز همان مفاهیمی را از متن انگلیسی خود برداشت می کنند که مترجمین وزارت خارجه از ترجمه فارسی آن دریافت کرده اند؟
آیا با توجه به شعار قانونگرایی که همواره مورد تأکید و مطالبه شما بوده است، رعایت این مواد قانونی لازم است یا نه؟ آیا بی توجهی به این مواد قانونی، نمی تواند در آینده تبعاتی حقوقی برای نتیجه مذاکرات داشته باشد؟ اینجانب همچنان پیگیر دریافت توضیحات شما هستم.
حمید رسایی
نایب رئیس کمیسیون اصل 90
نماینده مردم تهران، ری، شمیرانات و اسلامشهر
